تمایل چین به میانجیگری بین ایران و عربستان
وزیر خارجه چین اظهار امیدواری کرده که این کشور بتواند نقش سازندهای در حل اختلافات بین ایران و عربستان سعودی ایفا کند. عربستان اما در پی بازارهای شرق آسیاست.
وانگ ئی، وزیر خارجه چین اظهار امیدواری کرده که چین بتواند به عنوان دوست مشترک ایران و عربستان در حل اختلافات بین این دو کشور نقش سازندهای ایفا کند.
به گزارش خبرگزاری رویترز، وزیر خارجه چین چهارشنبه ۸ مارس گفته است: «امیدوارم عربستان سعودی و ایران بتوانند اختلافاتشان را از میان بردارند.»
جمهوری خلق چین به رغم وابستگیاش به نفت، معمولاً در منازعات سیاسی در خاورمیانه دخالت نمیکند. با این حال این کشور در جنگ داخلی سوریه از اپوزیسیون ریاض که تحت حمایت عربستان سعودیست و در مذاکرات ژنو هم خواهان برکناری بشار اسد بودند حمایت کرده است.
سال گذشته نیز چین به دولت یمن در مبارزه با شیعیان حوثی کمک کرده بود. در همان حال این کشور با ایران روابط گسترده سیاسی و اقتصادی دارد. یکی از طرحهایی که در دولت حسن روحانی به تصویب رسید، بهرهبرداری ایران از حسابهایی است که از فروش نفت در خارج از کشور از جمله در چین دارد. علاوه بر این چین در اجلاس شانگهای پیشنهاد داده بود که با برخورداری از حمایت ایران و روسیه نقش مهمتری در خاورمیانه ایفا کند.
پادشاه عربستان در صدر هیأتی ۱۵۰۰ نفره سفر یک ماهه خود به کشورهای آسیایی و حوزه اقیانوس آرام را آغاز کرده. او پس از دیدار با مقامات کشورهای مالزی، اندونزی، برونئی، ژاپن، چین، مالدیو، در مسیر بازگشت خود به عربستان برای حضور در نشست سران اتحادیه عرب به اردن سفر میکند.
وانگ ئی در حاشیه نشست سالانه خبری پارلمان چین گفت: «امیدواریم عربستان و سعودی و ایران در یک رابطه برابر و به طور دوستانه مشکلاتشان را با هم در میان بگذارند.»
او در ادامه افزود: «چین با ایران و عربستان سعودی روابط دوستانهای دارد. اگر لازم باشد ما میتوانیم نقش سازندهای در گفتوگوهای فیمابین ایفا کنیم.»
عربستان در پی جذب سرمایهگذاران آسیایی برای فروش پنج درصد از سهام آرامکو در سال ۲۰۱۸ است. مهمترین هدف ملک سلمان در سفر به چین و ژاپن، جذب بازارهای شرق آسیا در زمینه انرژی و نظامیست.
در سفر ملک سلمان به مالزی بیانیهای درباره ضرورت محدود کردن نفوذ ایران در خاورمیانه و سایر کشورهای اسلامی منتشر شد. وزارت خارجه ایران این بیانیه را «ضد ایرانی» و در جهت منافع «صهیونیسم» خوانده بود.
بیشتر بخوانید:
نظرها
نظری وجود ندارد.