● دیدگاه
انتخابات: شرکت میکنم / شرکت نمی‌کنم
یک کارگر: مادامی‌که رأی می‌دهیم تنها در همین بن بست دنبال راهکار می‌گردیم. فکر میکنم بایستی از این منطق و از این دایره بسته فراتر رویم. در این صورت می‌توان به ایجاد وضعیت بهتر در آینده امیدوار بود.
بهداد بردبار
ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری به فرصتی برای بیان نظرات و خواسته‌ها تبدیل شده است. در پایان مهلت ثبت نام، ۱۶۳۶ نفر در وزارت کشور ثبت نام کردند که از میان آنها تنها ۶ نفر باصلاحیت تشخیص داده شدند. اما اشتیاق ۱۶۳۶نفره به کاندیدا شدن، به معنای اشتیاق مردم به شرکت در انتخابات نیست.
حسام، دانشجوی ساکن تهران، به زمانه می‌گوید:
«رأی دادن و رأی ندادن در این وضع بی‌معنی است. من در انتخابات شرکت نمی‌کنم. این یک تصمیم استراتژیک نیست. یک جور لجبازی است و از نظر روانی شرکت نکردن من را راضی میکند.»
امیر عباس، که خود را «فعال کارگری سوسیالیست» معرفی میکند، می گوید:
«در انتخابات شرکت نمی‌کنم. دلیل اصلی من این است که ما انتخابات آزاد نداریم و راهکارهایی که برای اداره کشور مناسب می‌دانم از طرف نامزدها مطرح نمیشود. طرفداران اصلاحات با ترساندن مردم از نامزدهای بدتر مردم را مجاب میکنند تا در انتخابات شرکت کنند.»
یکی دیگر از دلایلی که امیر عباس از شرکت در انتخابات اجتناب می‌ورزد، کارنامه حسن روحانی در طی چهار سال گذشته است. او می‌گوید:
«با این همه ما تجربه چهار سال زندگی در دوران روحانی را هم داریم. ما می‌دانیم بود و نبود آقای روحانی تا این لحظه هیچ تاثیری نه در بهبود معیشت مردم و نه در دمکراتیزه کردن جامعه نداشته است. واقعیت این است زمانی که شما در انتخابات شرکت نمی‌کنید، ناچار هستید به راه‌های دیگری فکر کنید. مادامی‌که رأی می‌دهیم تنها در همین بن بست دنبال راهکار می‌گردیم. فکر میکنم بایستی از این منطق و از این دایره بسته فراتر رویم. در این صورت می‌توان به ایجاد وضعیت بهتر در آینده امیدوار بود.»
شرکت میکنم
برخی از ثبت نام کنندگان در انتخابات ریاست جمهوری فعالان سیاسی کهنه کاری هستند که از این فرصت برای اعتراض استفاده می کنند. دکتر قاسم شعله سعدی نماینده مردم شیراز در مجالس دوم و سوم از منتقدان صریح رهبر جمهوری اسلامی در انتخابات ثبت نام کرد. شعله سعدی پیش از این در انتخابات ریاست جمهوری و مجلس توسط شورای نگهبان رد صلاحیت شده است و با اتهام «توهین به رهبری» زندانی شده است.
شعله سعدی به زمانه می گوید:
«نامزد شدن من به این دلیل نیست که به عملکرد این دولت ایرادی وارد است. دولت روحانی کشور را با خزانه خالی تحویل گرفته و در اداره کشور موفق بوده. البته من نمی‌خواهم این موفقیت را پای این دولت بگذارم. مهمترین دستاورد این دولت "برجام" است که تحریمهای کمر شکن را حل کرده. البته من برجام را در کارنامه آقای خامنه‌ای قرار می‌دهم نه در کارنامه دولت. زمانی که آقای خامنه‌ای از نرمش قهرمانانه صحبت کرد اجازه توافق با طرف‌های غربی را صادر کرد و هر دولت دیگری هم اگر سر کار بود می‌توانست با غرب به توافق برسد. اگر ساختار قدرت در ایران را بشناسید متوجه می‌شوید که بر طبق اصل ۱۱۰ قانون اساسی سیاست‌های کلان نظام در دست رهبر است. سیاست خارجی و توافق با غرب در حوزه سیاست‌های کلی نظام است و دولت در واقع کارگزار رهبر است.»
قاسم شعله سعدی در مورد وضعیت حقوق بشر در دولت روحانی می‌گوید:
«رئیس جمهور مسئول اجرای قانون اساسی در کشور است و نمیتواند بگوید وزیر اطلاعات دولتم را من انتخاب نکردم و یا آنچه که توسط وزارت اطلاعات صوت گرفته به من مربوط نیست. اما بخشی از نقض حقوق بشر توسط قوه قضاییه صورت می‌گیرد و در دست دولت نیست. وزیر اطلاعات دولت روحانی عملکردش با عملکرد دولت احمدی نژاد متفاوت است. من معتقدم یک وزیر اطلاعات خوب میتواند دشمن را تبدیل کند به منتقد و منتقد را به موافق تبدیل کند.»
شرکت نمی‌کنم
آتنا فرقدانی، هنرمند نقاش و کارتونیست و فعال حقوق کودکان که پیش از این به اتهاماتی مانند «تبلیغ علیه نظام»، «اقدام علیه امنیت کشور»، «تجمع و تبانی با افراد ضدانقلاب» و رابطه با «فرقه ضاله» زندانی شده است به زمانه می گوید:
«در ایران انتخابات آزاد وجود ندارد تا زمانی که نظارت استصوابی بر انتخابات حاکم هست، من رأی نمی‌دهم.»
عثمان اسماعیلی، فعال کارگری و زندانی سیاسی که بیست و پنج سال را در تبعید گذرانده، معتقد است که همه رؤسای جمهوری اسلامی از یک قماش‌اند و تفاوت چندانی با هم ندارند. او می‌گوید:
«به نظر من کارگر، این‌ها برای به دست آوردن قدرت با هم می‌جنگند و هیچکدام از این دولت‌ها یک لقمه نان بر سر سفره ما اضافه نکرده‌اند. آقایان نمایندگان سرمایه‌داری هستند و رأی آوردنشان هیچ سودی برای حال طبقه کارگر ندارد. من کارگر فکر میکنم که درک تورم و بیکاری دانش و آمار نمی‌خواهد. کم و زیاد شدن تورم و بیکاری را می‌توان دید. درست است که آمارها تغییر کرده ولی از هر خانواده کارگری که بپرسی به تو می‌گویند که کم شدن تورم در زندگی روزمره ما تغییری نکرده است.»
عثمان اسماعیلی می گوید:
«فعالیت صنفی کارگران همیشه با مشکل روبرو شده. من در دولت روحانی به علت شرکت در مراسم روز کارگر زندانی شدم.
محمود صالحی فعال کارگریِ مریض‌احوالی است که در دوران روحانی زندانی شده. با همه ما توسط وزارت اطلاعات برخورد کرده‌اند. دولت روحانی اگر تورم رو مهار کرده و ارزانی آورده به قیمت ارزان شدن دستمزد کارگر است.»
در همین زمینه
- دانشجویان و انتخابات
- معضل حاکمیت اسلام سیاسی، از منظر "انتخابات"
- نتایج یک نظرسنجی در میان طبقه متوسط ایران: در یک انتخابات آزاد به چه کسی رأی میدهید؟
- نه به شورای نگهبان
- پیشنهاد راهبرد انتخاباتی تحول خواهان: رأی به کاندیدای غایب
- توهین به چیزی به اسم انتخابات
بیشتر بخوانید، در صفحه ویژه انتخابات
نظرها
اشکان
از سر ناامیدی شرکت میکنم. ناامیدی گاهی واقعا میتواند موجه باشد. آنگاه که هیچ کورسوی امیدی دیده نمیشود. گفتن این حرف که: " زمانی که شما در انتخابات شرکت نمی‌کنید، ناچار هستید به راه‌های دیگری فکر کنید" البته حرف قشنگ و امیدبخشی است. اما آخر کدام راه؟ آیا اگر شرکت نکنیم ضریب هوشیمان بیشتر میشود و مغزمان راهی پیدا میکند که الآن نمیتواند؟! برای سرنگونی حکومتها البته تئوری هایی مطرح بوده اند ولی به قول انگلیسیها: " شیطان در جزئیات است". همه آن راه ها را اگر نیک بنگری خواهی دید که بن‌بست اند. مهمترین علت آن هم ماشین و تکنولوژی مدرن است که سرکوب مردم را برای حکومتها آسان کرده است. چه در درگیری فیزیکی چه درگیری نرم و غیرفیزیکی؛ داشتن اکثریت عددی, برگ برنده ای برای مردم نیست( شاید در گذشته بود اما امروز نیست). حکومت با کمک تکنولوژی نظامی, مخابراتی, تبلیغاتی و... خواهد توانست کمبود نفرات خود را جبران کند و بر مردم پیروز شود. حکومت ماشین دارد و مردم ندارند(ماشین به معنای عام).و انسان زورش به ماشین نمیرسد. تنها راه شاید این باشد که در انتخابات شرکت کنیم به این امید که در آینده حوادثی که از اکنون قابل پیشبینی نیست رخ دهد و اوضاع بهتر شود. مثلا در صورت مرگ رهبر کنونی, کسی با درجه پایین تری از دیوانگی جای او را بگیرد. کسانی که خواهان تحریم اند باید برای تغییرات مورد نظرشان, مکانیزمی که شامل جزئیات باشد ارائه کنند . آنگاه من حرفم را پس میگیرم و با کمال میل از شرکت در انتخابات خودداری میکنم.
احمد مجد
آفرين به بهداد و گزارش بسيار واقع بينانه يي كه تهيه كرده است. چه درس خوبي در اين گزارش هست براي آنان كه سنگ اقشار و طبقات مختلف جامعه را به سينه مي زنند و باز هم از شركت در انتخابات دم مي زنند. كارگر، نقاش و هنرمند، فعال كارگري، دانشجو و دل هر ايراني ديگري را هم كه بشكافي و كافيست كه مأمور رژيم و وابسته به رژيم يا در تلاش براي بقاي رژيم نباشد، خواهد گفت كه شركت در انتخابات هيچ معني و فايده سياسي ندارد. قاسم شعله سعدي كه خودش از 30سال پيش در هر انتخاباتي شركت كرده و در هر شركتي هم رد صلاحيت شده به روشني مي گويد كه مهمترين چيزي كه مي توانست دستاورد روحاني شمرده شود، يعني «برجام» يكسره كار خود خامنه اي بوده است. كجايند ساده دلان؟ كجايند نابينايان؟ يا خاك پاشندگان به چشم مردم!
نامی
این گزارش کاملا غیر حرفه ای تهیه شده است. گزارشگر حرفه ای یکسویه به موضوعات نمی پردازد و با پیش فرض سخن مصاحبه شونده گان را گزینش نمی کند. گزارشگرحرفه ای بیطرف است. فضای عمومی جامعه ایران درحال حاضر کاملا سمت وسویی خلاف جهت این گزارش را نشان می دهد. آنچه از وضعیت این روزها می شود فهمید این است که مردم ایران با چراغ خاموش تا روز انتخابات خواهند رفت و در آن روز با رای سنگینو هوشمندانه به روحانی همه را شگفت زده خواهند کرد.
bijan
مردم با اینکه می دانند انتخابات دموکراتیک نیست با اینحال شرکت میکنند چرا ؟! دلیلش روشن است ترس از انتخاب بدتر . آنچه مسلم است لایه های پایین جامعه در هر حالت شرکت میکنند و چون براحتی توسط دستگاه امنیتی و سپاه مهندسی میشوند خطر انتخاب بدترین ها انگیزه مشارکت لایه های میانی و درس خوانده را بالا می برد و این علت اصلی مشارکت است و به تجربه ثابت شده که تحریم انتخابات هم هیچ زمانی مورد اعتنای مردم نبود ه است ! برای جامعه ای که در رژیم های قبلی ارزشی برای رای مردم قائل نبودند و به همین جهت هیچ زمانی فرصت آموزش عملی دموکراسی که انتخابات اصلی ترین رکن ان است را نداشتند این کار با همه محدودیت ها پراتیک انتخاب کردن را در جامعه زنده نگه میدارد و گذار به دموکراسی واقعی را تحقق می بخشد.