دونالد ترامپ ایالات متحده آمریکا را از توافق اقلیمی پاریس خارج کرد
رئیس‌جمهوری آمریکا می‌گوید که آماده است که برای توافق محیط زیستی دیگری با کشورهایی که پیمان پاریس را امضاء کرده‌اند گفت‌وگو کند و این توافق باید به نفع اقتصاد آمریکا باشد.
رئیس‌جمهوری آمریکا عصر پنج‌شنبه یکم ژوئن / ۱۱ خرداد گفت که کشورش دیگر به پیمان اقلیمی پاریس متعهد نیست. این توافق مهم‌ترین پیمان محیط زیستی تاریخ بشری تاکنون و ثمره گفت‌وگوهای سیاسی بین چین و دولت باراک اوباما بود که ۱۹۶ کشور ۱۸ ماه پیش در پایتخت فرانسه امضا کردند.
دونالد ترامپ خطاب به خبرنگارانی که در باغچه گل‌های رُز کاخ سفید جمع شده بودند گفت: «به‌منظور تحقق وظیفه خطیرم برای محافظت از آمریکا و شهروندان آن، ایالات‌متحده از توافق اقلیمی پاریس خارج می‌شود.»
تصمیم ترامپ روابط آمریکا با متحدان اروپایی و قدرت‌های نوظهور مانند چین و هند را پیچیده خواهد کرد؛ اما رئیس‌جمهوری آمریکا می‌گوید که آماده است که برای توافق دیگری با این کشورها گفت‌وگو کند که به نفع اقتصاد آمریکا باشد.
ریاست جمهوری آمریکا اکنون دو گزینه روی میز گذاشته است: ۱) یا کشورهایی که توافق پاریس را امضاء کرده‌اند دوباره پشت میز مذاکره بیایند تا به آمریکا منافع بیشتری بدهند؛ ۲) یا یک پیمان محیط زیستی دیگر با رهبری و شرایطی که آمریکا مشخص خواهد کرد طراحی خواهد شد: «اگر خواستند، مذاکره کنند؛ نخواستند هم نکنند.»
پایان کمک‌های مالی به حوزه محیط زیست
رئیس‌جمهوری آمریکا همچنین بودجه ۳ میلیارد دلاری‌ای که باراک اوباما به «صندوق آب‌وهوای سبز» برای پژوهش و آگاهی‌رسانی در حوزه محیط زیست داده بود، لغو کرد.
صندوق آب‌وهوای سبز (GCF) به کشورهای درحال‌توسعه برای مقابله با تغییرات آب و هوایی در طراحی و اجرای پروژه‌ها، برنامه‌ها و سیاست‌ها کمک می‌کند.
ترامپ می‌گوید که این کمک‌های مالی که اوباما به پژوهش‌های حوزه محیط زیست اهداء کرده است از محل بودجه مبارزه با تروریسم آمده و او حاضر نیست که این بودجه را به خطر بیندازد.
نزدیکان کاخ سفید در هفته گذشته این موضوع را در رسانه‌های آمریکایی مطرح کرده بودند که «با ۲۰ تریلیون بدهی» مالیات‌دهندگان ایالات متحده نباید کمک‌های محیط زیستی به دیگر کشورهای بفرستند.
«اول، آمریکا»
پیش از آغاز سخنرانی ترامپ در نشست خبری مربوط به خروج از پیمان پاریس، مایک پنس، معاون اول ریاست جمهوری به مقابل خبرنگاران آمد و گفت که خروج از پیمان پاریس نمادی است از «بر سر پیمان بودن ترامپ با وعده‌های انتخاباتی که به مردم آمریکا داده است.»
تم سخنرانی هم شعار «آمریکا، اول» بود و ترامپ بارها تأکید کرد که تصمیمش به این خاطر است که می‌خواهد مردم آمریکا، کارگران آمریکا و اقتصاد آمریکا، اولویت اولش باشند. به همین دلیل تضعیف اقتصاد و نیروی کار در آمریکا مهم‌ترین دلیل برای خروج از پیمان پاریس عنوان شد.
رئیس‌جمهوری آمریکا به پژوهشی استناد کرد که توسط شرکت مشاوران NERA انجام شده است و مدعی است که دولت اوباما با امضای پیمان پاریس «به اقتصاد ایالات متحده نزدیک به ۳ هزار میلیارد دلار در چند دهه بعدی ضرر خواهد زد.»
ترامپ همچنین گفت که پیمان پاریس موجب خواهد شد که بیش از شش میلیون شغل در بخش صنعت و بیش از سه میلیون شغل بخش تولید تا سال ۲۰۴۰ در آمریکا از بین برود.
رئیس‌جمهوری آمریکا در ادامه گفت که پیمان پاریس می‌خواهد «سر صنعت ذغال سنگ ما را ببُرد و همه می‌دانند که من چقدر ذغال سنگی‌ها را دوست دارم. در حال حاضر ذغال سنگ حدود یک‌سوم از برق ما را تأمین می‌کند.»
عدالت برای آمریکا
دونالد ترامپ همچنین معتقد است که توافق پاریس نسبت به آمریکا ناعدالانه رفتار می‌کند و مفادی که شامل آمریکا می‌شود، سخت‌گیرانه است. در مقایسه او می‌گوید که این توافق به کشورهای چون هند و چین اجازه می‌دهد که صنعت ذغال سنگشان را پیشرفت بدهند: «می‌خواهند کارهای ما را بگیرند و به کشورهای دیگر بفرستند تا کشورهای دیگر به ما برتری بگیرند».
او خطاب به خبرنگاران گفت که نتیجه این است که ثروت آمریکا را با کشورهای دیگر تقسیم خواهند کرد.
رئیس‌جمهوری کنونی آمریکا با انتقاد از رئیس‌جمهوری پیشین بارک اوباما گفت که او مذاکره را برای کاهش انتشار گازهای کربنی انجام نداده، «چراکه بر اساس این توافق چین تولید گازهای گلخانه‌ای را تا سال ۲۰۳۰ می‌تواند افزایش دهد.»
«پلیتیکو» و «رویترز» پیش از نشست خبری ترامپ، سندی را منتشر کردند که استدلال‌های کاخ سفید برای خروج از توافق پاریس را فهرست کرده است. مهم‌ترین آنها اینکه این پیمان به ضرر کارگران و دیگر نیروهای کار آمریکایی ست؛ یک توافق ضعیف بوده که توسط دولت باراک اوباما مذاکره شد و امضای آن از سر ناچاری بوده است؛ هزینه بسیار به مردم آمریکا تحمیل می‌کند و موجب ضرر اقتصادی خواهد شد؛ تعهدات بی‌معنی به آمریکا تحمیل می‌کند و نهایت اینکه ترامپ به وعده مبارزات انتخاباتی‌اش برای خروج از این پیمان وفادار مانده است.
نظرها
No Player
آمریکا یکی از انگشت شمار مسئولان تخریب محیط زیست است. قطعا آمریکا، اروپا، روسیه، چین، کشورهای شرق اسیا بیشترین مسئولیت در تخریب محیط زیست و به تبع پرداخت هزینه کمک دارند. این که کشورهای جهان سومی و تولید کنندگان منابع خام مسئول تخریب محیط زیست قلمداد کردن و آنها در یک بازه زمانی مجبور کردن تا عوامل الاینده کاهش دهند باز یادآوری روح زورگویی ابرقدرت ها است. چه قد راین توافق افلیمی پاریس شبیه تحمیل تصمیات ورسای پاریس یا یالتا که صرفا بازندگان جنگ محکوم کرد یا سازمان ملل است که حق وتو به ابرقدرتها دادند. همیشه همین جور است، ابرقدرت خود حق مسلم می دادند و دیگران بایست اطلاعت کنند!
No Player
توافق اقلیمی پاریس اشکالات زیادی دارد. خیل واضح است این توافق با هژمونی غربیان و کشورهای صنعتی بر دیگر کشورها تحمیل کرده اند. از بزرگ ترین اشکالات، این است تحقیات ادعایی توسط ابرقدرت ها انجام شده و کشورهای دیگر ناچارند همین ادعاها مشکوک باور کنند. در توافق هر که زورش بیشتر امتیاز و معافیت گرفته است مانند هند و چین...! آنهایی که دولت های کم سواد و احمق داشتند مثل ایران راحت امضاء کردند. همچنین ادعای مشکوک آلایندگی گازکربینک. اینکه اساسا با چه مبنای علمی ادعا کرده اند گاز کربینک نمی شود از روش های بهتر کنترل کرد. این بدیهی ترین دانسته علمی که گازکربنیک حتی قبل وجود انسان دوران فراوانی داشته و توسط فتوسنتز طبیعت کنترل می شود. چرا اصلا ما روش بهتر یعنی افزایش پوشش گیاهی و جلوگیری از تخریب جنگل و پوشش گیاهی نمی بینم. چرا مناطق جنگلی از بین رفتن میلیون هکتار سوزنی برگ در اورسیا را نمی گویند. این جنگل های سوزنی برگ همیشه سبز اروسیا امروزه جایش رابه اراضی کشاورزی داده که فقط حدود 4 ماه کشت می شوند و 8 ماه لخت و بدون پوشش گیاهی هستند! اشکال بزرگ دیگر بازه زمانی است. 15 سال برای این حجم عظیم تغییر مثل کاهش 12 % تولید کربن، بازه زمانی کمی است. ادعای ایران مبنی بر ساخت 20 نیروگاه اتمی و یا 7000 مگاوات برق انرژی نوین (خورشیدی) اساسا با کدام بودجه تامین می شود و این تحمیل چند برابر هزینه برق بر مردمی که زیر خط فقر مزد می گیرند! دلیل اصلی اینکه اروپایی ها دایه بهرت زا مادر باری محیط زیست جهان شده اند بایست شک کرد. اروپایی ها و قدرت های اقتصادی مشابه، با درآمدهای سرانه بالا و اختلاف فاحش زیاد سطح دستمزد با کشورهای رد حال توسعه، می تونند از پس هزینه سنگین فناروی ها گران برآیند و طبق معمول خودخواهان تصورات و منافع خودشان بر دیگران تحمیل می کنند!