جنگ بعدی سوریه، جنگ بازسازی است

نظرها

• Indexing

  ۲۰ مهر ۱۳۹۶، ۱:۴۱

  در مقاله فوق، چند مبحث خلط شده است. اول اینکه پاک سازی قومی و مسائل حقوق بشری ذکر شده (احتمالا ابراز نگرانی بوده)، که هر چند ممکن است درست باشد ولی نبایست با مسائل اقتصادی قاطی شود به طوری که نشود منطق اقتصاد را درک و توضیح داد. از نظر من اساسا اگر منظور پاکسازی قومی بادش اصولا خاندان اسد که از علویان هستند چندان توانایی تغییر رتکیب جمعیت به نفع علوی ها و یا شیعیان امامیه طرفدار نظام ایران نیستند، دلیل واضحش هم نداشتن جمعیت کافی است. در واقع با جنگ و آوارگی و ورود میلیونی این مردم رنج کشیده جنگ زده به مناطق ساحلی مدیترانه سوریه که بیشتر علوی نشین بوده اند، الان اولویت اول علویان و خاندان اسد، حفط اکثر بافت علویان در منطقه ساحلی است! هر کاری کند رزیم اسد نمیتواند ترکیب جمعیتی مناطق عمده سنی نشین به نفع علوی ها (10%)و شیعیان (2%) تغییر دهد. علوی ها به غیر ساحل سوریه، هیچ جای دیگری را نمیتوانند اکثریت یباند و مثلا بردند جمعیتشان به دمشق یا حلب و مناطق شرقی، اتلاف راهبردی منبع انسانی شان است.

• Indexing

  ۲۰ مهر ۱۳۹۶، ۲:۰۳

  آنچه از دید یک ایرانی مسئله اقتصادی بازسازی سوریه برایم مهم است، منافع ملی ایرانیان است. سوریه در آستانه بحران جنگ داخلی، در سال 2011 معادل شصت و پنج میلیارد دلار کل تولید ناحالص داخلی بوده است، آن هم برای یک کشور 25 میلیونی! یعنی سرانه 2600 دلار در سال در حالی برای تامین معاش عادی بر اسا س زنده مانی کارگری ایرانیان سرانه بایست12 هزار دلار باشد! متوجه شدید چی میگویم، اساسا دولت کشوری با این درامد سرانه پایین نمیتواند مازاد چندانی جمع کند (مثلا از راه مالیات) که بخواهد بازپرداخت سرمایه گذرای کند آن هم در امور زیربنایی! خب کشوری که قبل از جنگ فقیر بوده، بایست فکر کرد بازگرداندن اصل سرمایه و سود 350 میلیارد دلار سرمایه گذاری را از کجا میخواهد تامین کند؟! گفته شده منابع نفت سوریه اساس جزء نامرغوبترینها است و همان اندک تولید 400 هزار بشکه ای اش هم چنان نامرغوب است که در ساحل با نفت ایران ترکیب میکند تا مشتری خارجی داشته باشد!، تنها منبع مهم دیگر، گاز در شرق رود فرات است که عملا در دست نیورهای کرد-عرب مخالف نظام اسد است و بعید است اسدها و متحدانش بتوانند این منابع به چنگ بیاورند. در هر صورت م داعش و بقیه اسلام گراها مسلح معارض سالها همچنان ناامنی ایجاد خواهند کرد، بر اس تجربیه ای در سایر کشورهای مشابه مانند افغانستان وجود داشته، چندان نبایست روی منابع گاز ی شرق تکیه کند. پس باید پرسید اساسا سوریه از کجا میخواهد مثلا وام های سه الی ده ساله بازپرداخت کند؟ بخش بزرگی از این بودجه صرف بازسازی و نوسازی زیرساختهای عمرانی مانند خانه و راه و خدمات عمومی و امثالهم میشود که تقرییا هیچ سودآوری مستقیم برای سرمایه گذارها ندارد و بایست دولت اسد یا جانشنش اینها از جایی تامین کند. از کجا؟ مسئله این است.

• Indexing

  ۲۰ مهر ۱۳۹۶، ۲:۰۴

  ایران خود به شدت با کمبود سرمایه برای بهبود وضعیت اقتصاد داخلی اش است و نیازمند جذب سرمایه گذرای خارجی. فقر اکثر مردم، عقب ماندگی و ادامه تحریمها و مشکلات اقتصادی از فساد ورانت خواری های تمام نشدنی و ... قطعا اگر نظام ایران از محل سرمایه های ملت ایران بخواهد مشارکت در بازسازی سوریه و بدون در نظرداشت منطق اقتصاد، فقط ضربات دیگری به اقتصاد بیمار و نحیف ایران خواهد زد. باتلاق سوریه بیشتر وبیشتر ملت ایران در مهلکه خود فرو خواهد برد. چرا که اغلب سرکمیه گذاری های احتمالی، پرریسک است و احتمال اصل و سود منصافنه اش پایین و احتمالا اکثر کسانی بخواهند در این کشور سرمایه گذاری کنند بدون تضمینی پرداخت ورشکست میشوند، قطعا این چند صد میلیارد دلار بایست به صورت وام بلاعوض باشد، و ایران نه در توانش است، و نه حق دارد از جیب ملت نظام حاکم بر ایران مرکتب این خیانت بشود.

• Indexing

  ۲۰ مهر ۱۳۹۶، ۳:۰۶

  اما اینها که دلیل نمیشود امثال من نوعی، در مواجه درد و رنج هم نوعان بی تفاوت باشم. حقیقتا رنج انسانها جنگ زده مایه تاسف است. منتها برای پیشنهاد ایده و راه حل، اول بایست به درستی طرح مسئله و سوال شود. سوال مشخص این است، چگونه میتوان منابع بازپرداخت اصل و سود وام های سرمایه گذاری را تامین کرد بویژه برای بازسازی زیرساختها. خب من با اطلاعات منتشر، میتوانم حدث بزنم، از آن ظرفیت 400 هزار بشکه نفت خام تولید قبل از جنگ، نیمی از بین رفته است، یک چهارم در اختیار معارضان مخالف نظام اسد است و نیمی در اخیتار دولت دمشق. اگر خوشبین باشیم با بازسازی، میتوان تخیمن زد بین 100 تا 200 هزار بشکه نفت نامرغوب در دست دمشق است که کفاف مصرف داخل هم شاید نکند، درنتیجه انتظاری نیست در کوتاه و میان مدت منبع نفت، تامین ارز باشد. گاز هم به همین صورت است. مسئله مهم مناطق ناامن است. این چیزی نیست که م بخواهم گرا بدهم خدایی نکرده! به هیچ وجه، اما - با توجه تجارب اتفاق کشورهای مشابه - تروریستها و معارضان ضد دولتی این روشها را میدانند و آنها به احتمال قریب به یقین اقدام عملیات ایذایی اقتصادی علیه منابع تولید ثروت دولت میکنند، انفجار و انهدام تاسیسات نفتی و گاز از اهداف همیشگی است. تعطیلی و طولانی شدن پروژه های بازسازی و توسعه نفت و گاز، موجب انباشت زیان و هزینه میشود! پس باز سوال است منبع بازپرداخت این مثلا 300 میلیارد دلار وام از کجا؟

• Indexing

  ۲۰ مهر ۱۳۹۶، ۳:۱۶

  خب باز میتوان حدس زد، یک منبع زودبزده، گردشگری باشد، اما متاسفانه با شرایط سوریه، نمیتوان روی این منبع خوب ولی ناپایدار حساب باز کرد! گردشگری منبع خوب زود ارزآور است و در واقع بار یکشورهای مثل سوریه از مهمترین و بهترین منابع کسب ارز، اما نه برای یک کشور جنگ زده و نابسامان و ناامن! یک منبع مهم دیگر کسب ارز، ترانزیت است، اعم انتقال انرزی از همسایگان و شکورهای منطقه، چه به لحاظ ترانزیت کالا و صدور مجدد کالا. این منبع از دو منبع ذخایر گاز و نفت داخل و گردشگری به نظرم در دسترستر است. چرا میتواند با تامین امنیت عبور وسایل نقلیه زمینی و دریایی و هوایی سوریه، مسیرهای ترانزیت مهمی را برای تامین ارز گشود. با پایان واقعی جنگ و توافق ابرقدرتها و کشورهیا نظیر ایران و ترکیه و همسایگان با دولت سوریه و نیورهای بهر سمی شناخته شده معتدل معارض، میتوان مسیرهای ترانزیت کالا فراهم کرد. به شرطی همه طرفها این حقیقت درک کنندف سوریه کشوری کثیرالقومی است و بدون تامین خواسته های دموکراتیک مردم سوریه نمیتوان صلح برقرار شود. عملا سوریه تجزیه شده و تنها راه بقایش فدرال دموکراسی است. در نهایت دولت دمشق و حامیانش بایست قبول کنند سوریه دیگر مثلا با اسرائیل و ترکیه نمیتواند در تنش باشد، سوریه اگر میخواهد باقی بماند و حیات مردمش به خطر نیفتد بایست سیاست بیطرفی رد منازعات منطقه داشته باشد وگرنه هر آن گسلهای قومی و مذهبی این کشور را طرفین متخاصم چنان فعال میکنند جهنمی باز بدتر روی دهد. سوریه بی طرف در منطقهف راه حل نهایی تامین امنیت و عدم مداخله است. سوریه ای ها بایست حقیقت بپذیرند.

• Indexing

  ۲۰ مهر ۱۳۹۶، ۳:۲۴

  اما سریعترین راه حل تامین منابع سوریه، همان طور که گفتم وام بلاعوض است. ایران و روسیه و سایر متحدان دولت دمشق فاقد توانایی تامین هستند، تنها کشورهای ثروتمند حاشیه جنوبی خلیج فارس و برخی کشورهای غربی و شرق آسیا مانند کره جنوبی و ژاپن و چین هستند که میتوانند این چند صد میلیارد دلار تامین کنند و باز بنا بر تجربیات گذشته، این کشور معمولا بدون گرفتن امتیاز چنین کاری نمیکنند، از طرفی سرمایه دارن یهودی و اسرائیلیها در اغلب این کشورها نفوذ دارند ، در نتیجه باز هم همان مسئله بیطرفی سوریه پیش میاید. سوریه برگ برنده اش اتفاق در همسایگی اسرائیل است، به شرطی بفهمد با این برگ برنده چگونه بازی کند، وقتی میتواند با این برگ برنده خوب بازی کند که اسرائیلی ها را وارد بازی کند، یعنی بایست رابطه متخصمانه کنار بگذارد و با اسرائیل وارد تعامل شود، اسرائیلیها هم اتفاقا بایست از این تعامل استقبال کنند و در نهایت سودش به همه میرسد حتی به ایران و حزب الله! صلح در خاورمیانه به نفع همه کشورهای منطقه است. حقیقت همین است، منافع بلندمدت کشورهای منطقه، سوریه و ایران و عراق و لبنان و اسرائیل و...، در صلح است.

• قیصر

  ۲۰ مهر ۱۳۹۶، ۱۶:۱۹

  جناب Indexing با اینکه خودت را در متن کامنت یک ایرانی معرفی کرده ای اما از دو نشانه واضح و معلوم است که ایرانی نیستی .اول اینکه از نحون نگارش کامنت فوق کاملاً مشخصه که تسلط کافی را مانند یک ایرانی بر زبان فارسی نداری و دوم آنکه در تمام کامنت بسیار طولانی ات مدام درحال زدن سنگ بشار اسد و حکومت سوریه به سینه ات هستی و این نشانه از اولی قاطع تر است چرا که ایرانیان نه تنها برای بازسازی سوریه اهمیتی قائل نیستند و برای آنان دل نمی سوزانند بلکه نسبت به اسد و حامیانش احساس تنفری روزافزون دارند.

• محسن مدنى

  ۲۰ مهر ۱۳۹۶، ۱۸:۵۳

  دقيقا هدف اين كامنت گزار طرفدارى از اسد جنايتكار است ايران بهر طريق وبهر قيمتى شده ميخواهد كريدور شيعه نشين به مديترانه را ايجاد كند مطمنم در مناطق مورد نظر ايران مسكن مجانى وهمه امكانات را براى شيعيان خواهد ساخت كارى كه در لبنان دارد ميكند . درست علويعا اقليت اند ولى انقدر هستند كه حاشيه كريدور مورد نظر ايران را پر كنند مخصوصا با امتيازاتى كه از ايران خواهند گرفت.

• ali

  ۲۲ مهر ۱۳۹۶، ۱۰:۴۵

  آقا یا خانم Indexing تحلیلی عالی و منطقی. ممنون از شما