وقتی شاعر سکوتش را می‌شکند

الهام ملک‌پور، با وجود این‌که بیش از شش دفتر شعر دارد، اما اولین‌بار است که از شعرهایش صحبت می‌کند و پس از سال‌های دراز سکوت، شعر می‌خواند. الهام ملک‌پور را ایرانیان مقیم اروپا به‌ عنوان جوانی با توانایی محدود بینایی و مدافع پرکار حقوق کودک و اقلیت‌های جنسی می‌شناسند.

الهام ملک‌پور تا حال دفترهای شعر «که جامائیکا هم کشوری ست… »، «چشم مسلح»، «گوشه‌بازی»، «صندلی برای نشستن»، «بستنی» و «کتاب‌خور» را گرداوری کرده است. و یک مجموعه‌ی شعر ترجمه‌شده از سال‌های کاری را هم به زبان انگلیسی آماده‌ی انتشار دارد. او همچنین با اسم مستعار پرند شوشتری دفتر شعر «دستی‌ست که بر گردن یاری بوده است» را به چاپ رسانده است. او اکنون در حال کار بر روی ترجمه‌ و انتشار شماری از شعرها به زبان هلندی است. بااین‌وجود، او تنها دو دفتر شعر خود را به دست چاپ داده و بقیه‌ی دفترهای شعر خود را بین دوستان پخش کرده است.

الهام ملک‌پور چند داستان کوتاه هم نوشته است و می‌گوید که خود را آماده می‌سازد تا در چهل‌سالگی نوشتن اولین رمان خود را شروع کند.
اما اولین‌بار است که الهام ملک‌پور از الهام شاعر با رسانه‌ای گفت‌وگو می‌کند. او در گفت‌وگو با رادیو زمانه دو نمونه از شعرهای خود را خواند و گفت که «الهامی را که شعر می‌گوید می‌شناسد و دوست دارد».

اما چه‌چیز باعث شده است که او تا حال در مورد این الهام شاعر سکوت کرده و از فضای ادبی ایران ناامید شده است؟ الهام به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهد.

گفت‌وگو با الهام ملک‌پور را می‌توانید در این‌جا گوش دهید: