سوری‌ها در مورد اعتراضات ایران چه فکر می‌کنند؟

از آغاز اعتراضات در ایران، از پنجشنبه گذشته در مشهد، سوری‌ها با دقت تحولات ایران را دنبال می‌کنند. سرنوشت ایران و سوریه حالا، مدت زمانی است، به هم گره خورده است. هرچند، همه از این پیوند ژئوپلتیک راضی نیستند؛ و پشتیبانی و حمایت تمام قد حکومت ایران از رژیم سوریه، و مداخله نظامی شیعیان ایرانی «مدافع حرم» به نفع اسد، در هر دو کشور مخالفان سرسختی دارد.

«سوریه را رها کن/فکری به حالا ما کن» پیام روشن گروهی از معترضان در شهرهای ایران بود که مشخصاً هزینه‌های مداخله ایران در سوریه را باری گران بر دوش شهروندان ایرانی می‌دانند.

موضع رسمی دمشق، اعلام همبستگی با حکومت ایران علیه معترضان بوده است. خبرگزاری رسمی سوریه "سانا"، تظاهرات ایران را یک اعتراضاتی ساختگی دانسته و وزارت امور خارجه این کشور، در بیانه‌ای، اعتراضات را توطئه اسرائیل و دولت آمریکا برشمرده است. از سوی دیگر، اما بسیاری از فعالان سیاسی سوری ضدرژیم اسد، با معترضان ایرانی اعلام همبستگی کرده‌اند.

ائتلاف ملی نیروهای مخالف سوریه، در بیانیه‌ای، حکومت ایران را به خاطر سرکوب خشن معترضان محکوم کرده، و اعلام کرده است که در کنار مردم ایران می‌ایستند. ائتلاف ملی سوریه، متشکل از چندین گروه‌ مخالف اسد است که، در نوامبر ۲۰۱۲ در دوحه قطر بنیان نهاده شد. در این بیانه، ائتلاف ملی سوریه، حکومت ایران را متهم به اتخاذ سیاستهایی کرده که هدفشان «صدور بحرانهای درونی» این کشور به همسایگان و «شعله‌ور کردن آتش جنگ و درگیری» در آنها است.

اعتراضات این روزهای ایران برای بسیاری ازسوری‌ها یادآور روزهای آغاز انقلاب سوریه در ۲۰۱۱ است. ماهیت اقتصادی-سیاسی اعتراضات، و همچنین پیشگامی شهرستانهای کوچک از جمله شباهتهای میان اعتراضات اخیر ایران و انقلاب سوریه بوده است. حکومت ایران نیز تا اینجا در رفتار و گفتار واکنشی مشابه حکومت اسد داشته است. درست همانند رژیم اسد در سال ۲۰۱۱، رهبران ایران نیز ناآرامی‌ها را توطئه آمریکا و اسرائیل برشمرده‌اند، و سیاست سرکوب معترضان را در پیش گرفته‌اند.

سایت لبنانی شرق امروز، در گزارشی نظرات برخی از پناهندگان سوری را در مورد اعتراضات ایران منعکس کرده است.

در این گزارش، عامر، پناهنده سوری اهل حلب که امروز ساکن ترکیه است، می‌گوید: «من صددرصد از مردم ایران حمایت می‌کنم. رژیم ایران مثل رژیم سوریه، و حتی بدتر، است.»

ابود احد، پزشکی اهل کفربطنا، در غوطه، از دوستی با مردم ایران می‌گوید و اضافه می‌کند، «مشکل ما رژیم ایران است که دستش به خون سوری‌ها آلوده است.» او که از فوران اعتراضات در ایران شگفت‌زده نشده، این طور توضیح می‌دهد، «مردم ایران در یک دیکتاتوری زندگی می‌کنند که پول آنها را خرج جنگ در کشورهای منطقه می‌کند، درحالیکه خود مردم فقیر هستند.» آنتوان، یکی از مسیحیان آواره حلب نظر مشابهی دارد.

راغب، که اصالتاً اهل الباب است، در مورد سردادن شعارهایی مثل «سوریه را رها کن» از جانب معترضان، این نظر را دارد: «شاید بعضی‌ها بگویند این به خاطر همبستگی با ماست، اما من فکر می‌کنم، این به خاطر تأثیر جنگ سوریه بر وضع زندگی خود آنها است.»

ابو احد، به طور مشخص، امیدوار است که تظاهرات به شکلی غیرخشن و غیرمسلحانه ادامه یابد، و همچون انقلاب سوریه سرانجامی نظامی و خونبار پیدا نکند.

در چند روز گذشته، در شبکه‌های اجتماعی نیز بحث تظاهرات میان سوری‌ها داغ بوده است. پیامهای همبستگی بسیاری از جانب سوری‌ها روی فیس‌بوک و توئیتر منتشر شده است؛ پیامهای مثل «مبروک» یا «از زیر ویرانه‌های ادلب، ما از مبارزات شما حمایت می‌کنیم».

سوری‌های مخالف اسد امیدوار‌اد این اعتراضات باعث خروج ایران و شبه‌نظامیان شیعه تحت کنترلش، از جمله حزب‌الله لبنان، از خاک سوریه شود.