بحران کرسی‌های «آزاداندیشی»: بی‌دینی استادان اصولگرا و بی‌معرفتی دانشجویان متدین
شاگرد مصباح یزدی می‌گوید کرسی‌های آزاداندیشی که به دستور علی خامنه‌ای برای رد نظریه‌های تازه به وجود آمده بود، به رغم مشوق‌ها بی‌رونق است.
گروهی از دانشجویان دانشگاه امیر کبیر (عکس: آرشیو)
عبدالحسین خسروپناه، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی رسماً اعلام کرد که کرسی‌های «آزاداندیشی» مورد نظر رهبر جمهوری اسلامی در دانشگاه‌های ایران همچنان بی‌رونق است. اصلاح‌طلبان حاضر نیستند در مباحثات به فرموده شرکت کنند، اصول‌گریان هم به گفته این مقام منصوب برای اسلامی‌کردن دانشگاه‌ها، «دین‌داری و دین‌مداری» خود را از دست دادهاند. علاوه بر این دانشجویان متدین هم مطالعه و معرفتی ندارند که بتوانند در بحث‌ها شرکت کنند و به مناظره‌ها رونق دهند.
نخستین بار در ۱۷ بهمن ۱۳۸۱ رهبر جمهوری اسلامی در دیدار با اعضای «انجمن اهل قلم» ایران ضرورت تشکیل کرسی‌های آزاداندیشی در دانشگاه‌ها را برای اسلامی کردن دانشگاه‌ها یادآوری کرد. مهم‌ترین وظیفه این کرسی‌ها مقابله با نظرات تازه‌ای‌ست که در زمینه علوم انسانی و اجتماعی در رسانه‌ها مطرح می‌شود. علی خامنه‌ای در سخنانی که در سال ۸۱ ایراد کرد گفته بود:
«اگر آن نظریه، نظریه نو است اول باید در یک مجمع تخصصی مطرح شود و هیأت علمی معلوم کند که حرافی و لفاظی و عوام‌فریبی و جنجال‌سازی نیست، بعد از آنکه معلوم شد ارزش علمی دارد، مورد نقادی قرار گیرد و حق و ناحق بودن و اشکال کردن بر موارد آن و تثبیت و یا رد کردن پایه‌هایش آغاز شود.»
علی خامنه‌ای در فراز دیگری از این سخنان یادآوری کرده بود که نظرات تازه پیش از آنکه از طریق رسانه‌ها در اختیار مردم قرار گیرند، می‌بایست از فیلتر «کرسی‌های آزاداندیشی» عبور کنند:
«اگر در محیط‌های خاص این مسائل مطرح شود، مطمئناً ضایعات کمتر پیش خواهد آمد.»
از همان بدو تشکیل کرسی‌های «آزاداندیشی» در مفهوم یاد شده، استادان و دانشجویان ایران از شرکت در مباحث به فرموده در کرسی‌های متعدد «آزادفکری»، «مناظره»، «نظریه‌پردازی» و «نقد و نظر» در دانشگاه‌های ایران استقبال نکردند. اکنون در همایشی که به مناسبت سالگرد سخنان رهبر انقلاب در ضرورت شکل‌‌گیری چنین کرسی‌هایی، یکشنبه ۱۵ بهمن در تهران برگزار شد، عبدالحسین خسروپناه، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی و رئیس موسسه آموزشی و پژوهشی حکمت و فلسفه گفته است با وجود آنکه برای استادان امتیازاتی در نظر گرفته شده، آن‌ها همچنان به شرکت در کرسی‌های «آزاداندیشی» رغبتی ندارند:
«جریان‌های اصلاح‌طلبی معمولاً حاضر به مناظره نیستند و خیلی سخت می‌توان آن‌ها را پای میز مناظره آورد. دوستان اصول‌گرای ما هم اکثراً رسالت دینی‌داری و دین‌مداری خود را از دست دادهاند. در این ۲۰ سال نیروهای متدین خوبی تربیت شده، اما حتی آن‌ها هم حاضر نیستند به این جلسات بیایند.»
حجت‌الاسلام عبدالحسین آزادپناه از مهم‌ترین شاگردان مصباح یزدی است. او در مرداد ۱۳۹۰ به حکم کامران دانشجو، وزیر وقت علوم به جای غلامرضا اعوانی به سمت ریاست مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران منصوب شد. در آن زمان بسیاری این اقدام را به عنوان گامی برای اسلامی کردن دانشگاه‌های ایران بر اساس آموزه‌های رهبر جمهوری اسلامی ارزیابی کرده بودند.
آزادپناه در حاشیه همایش «آزاداندیشی: ضرورت، راهبردها و آسیب‌شناسی» در جمع خبرنگاران گفته است که علاوه بر بی‌علاقگی اساتید و دانشجویان، فقدان نظریه برای دگرگونی علوم انسانی، بلاتکلیفی کرسی‌ها با نهادهای امنیتی، کم‌اعتنایی وزارت علوم و همچنین «ضعف دانشجویان متدین و بی‌معرفتی و ضعف مطالعاتی آن‌ها» از دلایل متعدد شکست این برنامه‌هاست.
بیشتر بخوانید:
نظرها
کوین
کرسی های آزاد اندبشی !!!!! ..... از آن وصله هایی است که هیچ رقم به این نظام نمی چسبد و تا ابد هم نخواهد چسبید . یکی از بستگان که خود ، مصیبت دیده و رنج کشیدهء این نظام است همیشه می گوید وقتی سر و کارت با اوین و اطلاعات و بازجو می افتد ، تازه میفهمی " مشکل این نیست که تو چه فکر می کنی، بلکه مشکل اصلی در این است که تو اصلا فکر می کنی " .
روزبه
این کرسی آزاد اندیشیه یا نظارت استصوابی برای فیلتر نظرات . بیاید نظری دارید بیان کنید تا ما ببینم بگدر چارچوب نظرات و منافع ما جا میگیره و با اسلام همخوانی داره بزاریم منتشر بشه اگر نبود با یک اتوبوس راهی ته دره بکنیم.