پیشروی نیروهای دولتی سوریه در غوطه شرقی
بهرغم آتشبس در غوطه شرقی، دیدهبان حقوق بشر سوریه از تصرف دو روستا توسط نیروهای دولتی خبر داد. یونیسف گفته دمشق مجوز ورود یک کاروان کمکهای انسانی به منطقه را داده است.
دیدهبان حقوق بشر سوریه میگوید نیروهای دولتی این کشور موفق شدهاند در منطقه غوطه شرقی بخشهایی را از دست شورشیان خارج کنند. این در حالی است که در این منطقه قرار است آتشبس برقرار باشد.
بهگزارش رویترز، رامی عبدالرحمان، مدیر دیدهبان حقوق بشر سوریه جمعه ۲ مارس / ۱۱ اسفند اعلام کرد که نیروهای رژیم بشار اسد روستای حوش زریقه و حوش ضواهره در منطقه مراج واقع در انتهای شرق و جنوب شرقی غوطه شرقی، منطقه تحت کنترل شورشیان را به تصرف خود در آورده است.
در یکی از خونبارترین حملات جنگ هفت ساله سوریه، در مدت ۱۲ روز بمباران غوطه شرقی توسط نیروهای دولتی، صدها نفر کشته شدهاند. غوطه شرقی آخرین سنگر شورشیان سوریه در اطراف دمشق پایتخت این کشور است.
روسیه، متحد اصلی رژیم بشار اسد از ساعت ۹ صبح تا ۱۴ هر روز آتشبس روزانه داده است تا غیرنظامیان و مجروحان بتوانند در این مدت از طریق «گذرگاههای انسانی» از غوطه شرقی خارج شوند. این آتشبس از روز سهشنبه ۲۷ فوریه / ۸ اسفند آغاز شده اما چندین بار نقض شده است.
در غوطه شرقی همان سناریویی در حال تکرار است که در حلب شرقی اتفاق افتاد: محاصره نظامی، غذایی و دارویی، بمباران و حمله هوایی شدید، ناتوانی بینالمللی در توقف ماشین جنگی، و تولید خشونت بیپایان برای متقاعد کردن مخالفان به بیثمر و مرگبار بودن مقاومت. تنها گزینه پیش روی مخالفان اسد در غوطه توافق با دولت سوریه برای ترک و واگذاری این منطقه و جابهجایی به سمت مناطقی است که هنوز تحت کنترل شورشیان قرار دارد. چنین سناریویی اما برای ساکنان غوطه شرقی قابل تصور نیست: مرز بسته است، سرزمینهای اطراف کاملاً در اختیار دولت سوریه قرار دارد، ادلب بسیار دور و انباشته از آوارگان جنگ و فاقد زیرساختها و منابع لازم برای پذیرش یک موج جمعیتی جدید است و درعا نیز، که به غوطه نزدیکتر است، به دلیل تمایل اسرائیل و اردن مبنی بر حفظ بافت جمعیتی محلی و جلوگیری از تجمع مخالفان در آنجا، نمیتواند گزینهای برای جابهجایی باشد. حرکت به سمت جرابلس و الباب نیز به دلیل حضور و نفوذ ترکیه ممکن نیست. خالد صالح غوطه شرقی حلب شرقی نیست |
پیش از آتشبس روسیه، شورای امنیت سازمان ملل شنبه ۲۴ فوریه / ۵ اسفند آتشبس ۳۰ روزه در غوطه شرقی را در قالب قطعنامه ۲۴۰۱ به تصویب رساند.
دولت آمریکا روز گذشته (پنجشنبه) اعلام کرد که طرح روسیه برای آتشبس «یک شوخی» است و مردم از ترس از تجاوز، تبعید یا مرگ از این آتشبس استفاده نمیکنند. هیچ نشانهای نیز از کمکرسانی در منطقه دیده نمیشود.
در همین حال خبرگزاری اینترفاکس بهنقل از یک مقام ارتش روسیه نوشته است که آتشبس پنج ساعته در روز ۲ مارس / ۱۱ اسفند در غوطه شرقی بهاجرا در آمده است.
پیش از این ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه نیز از خروج شماری از غیرنظامیان از غوطه شرقی خبر داده بود.
صندوق کودکان سازمان ملل (یونیسف) نیز روز جمعه اعلام کرد که دولت سوریه به کاروان کمکهای انسانی برای ۱۸۰ هزار نفر ساکن شهر دوما در غوطه شرقی اجازه داده است که یکشنبه ۴ مارس / ۱۳ اسفند وارد این منطقه شود.
گیرت کاپلر، مدیر منطقهای یونیسف در خاورمیانه و شمال آفریقا در یک نشست خبری گفت هنوز هیچ نشانهای از اینکه با ورود کاروانهای کمکرسانی دیگری نیز موافقت شود وجود ندارد. همچنین برای خروج حدود یکهزار نفر از مردم غوطه شرقی که نیازمند مداوای پزشکی هستند هم موافقت نشده است.
بهدرخواست بریتانیا که از مخالفان حکومت اسد حمایت میکند، شامگاه امروز (جمعه) قرار است نشستی در شورای امنیت سازمان ملل درباره وضعیت غوطه شرقی برگزار شود.
بشار اسد در ماههای اخیر موفق شده است که با پشتیبانی نظامی روسیه و ایران، دو متحدش، مناطقی زیادی را از دست شورشیان خارج کند.
بهنظر میرسد که دمشق به منظور تصرف کامل غوطه شرقی، همچون تسخیر کامل شرق حلب در سال ۲۰۱۶ (۱۳۹۵)، ترکیبی از حملات هوایی و حملات زمینی را بهکار ببرد و در کنار آن با ایجاد آتشبس محدود منطقه را تخلیه کند.
تصاویر ماهوارهای سازمان ملل نشاندهنده آسیبها و خرابیهای جدی به منطقه غوطه شرقی از ۳ دسامبر ۲۰۱۷ (۱۲ آذر سال جاری) تاکنون است. هر چند که این منطقه در طول جنگ سوریه همواره هدف بمبارانها بوده است.
مقامات سازمان ملل خواستار گسترش برنامه روسیه بهمنظور ارسال کمکهای انسانی و خروج غیرنظامیان و بیماران و زخمیشدگان از منطقه شدهاند.
بیشتر بخوانید:
نظرها
bazye kasife shargh va gharb dar ghuteh sharghi
يا براستی آيا هيچ يک از اين پانزده امضا کنندهء بيانيه رفزاندوم استعداد ديکتاتور شدن و خون ريختن ندارد؟ آيا استقرار يک جمهوری بدون صفت «اسلامی» در ايران تمام بدکاری های مخصوص رژيم سلطنتی مورد نفرت آقای مخملباف را در حکومت جديد می شويد و پاک می کند؟ وا حيرتا! مگر به دور و بر خودمان نگاه نمی کنيم؟ مگر مصر و عراق و سوريه و نيز افغانستان محبوب آقای مخملباف را نمی بينيم که همگی از مخاطرات رژيم های سلطنتی رها شده و تن به جمهوری داده اند؟ کدام شان از ايجاد «هزاران اعدامى و شهيد و ده ها هزار زندانى سياسى شكنجه شده» باز مانده اند؟ صدام؟ اسد؟ ناصر؟ قزافی؟ تَرَکی؟ مخملباف و معمای ژنتيک استبداد! اسماعيل نوریعلا ***