قدیمیترین روزنامهنگار زندانی در جهان آزاد شد
یوسف روزیمرادوف، روزنامهنگاری که نزدیک به دو دهه به اتهام «فتنه» و «براندازی» در ازبکستان زندانی بود، آزاد شد.
یوسف روزیمرادوف، روزنامهنگاری که نزدیک به دو دهه به اتهام «فتنه» و «براندازی» در ازبکستان زندانی بود، آزاد شد.
بخش اورآسیای «کمیتهی حمایت از روزنامهنگاران» جمعه در پیامی توئیتری از آزادی روزیمرادوف خبر داد. به گفته این گروه، روزیمرادوف «پس از محکومشدن بر پایه اتهامات سیاسی در دادگاهی شتابزده و غیرعادلانه» به زندان افتاد و «بیش از هر روزنامهنگار دیگری در جهان» در زندان ماند.
جامعه حقوق بشر ازبکستان گفته است که روزیمرادوف ۲۲ فوریه از یک اردوگاه کیفری در شهر چیرچیک در نزدیکی تاشکند، پایتخت آزاد شده است. علت تأخیر در اطلاعرسانی خبر آزادی او مشخص نیست.
خبرگزاری فرانسه به نقل از یک مسئول جامعه حقوق بشر ازبکستان گفته که «حال روزیمرادوف خوب است».
«ایرلیم دیزیر» نماینده سازمان امنیت و همکاری اروپا در امور رسانهای اکتبر گذشته از دولت ازبکستان خواسته بود تا روزیمرادوف و عدهای دیگر از خبرنگاران زندانی را آزاد کند.
این گزارشگر ۶۴ ساله از ۱۹۹۹ در زندان به سر برد. او در دوران ریاستجمهوری اسلام کریموف، دیکتاتور پیشین ازبکستان به زندان افتاد. کریموف سه دهه قدرت را در دست داشت و ۲۰۱۶ در ۷۸ سالگی درگذشت. در دوران زمامداری او سرکوب آزادی بیان به طور روزافزونی شدت گرفت.
از زمان به قدرت رسیدن شوکت میرزیویف، نخستوزیر پیشین کریموف، دستکم ۲۰ زندانی سیاسی از جمله روزنامهنگاران و فعالان حقوق بشر آزاد شدهاند. محمد بکژانوف، همکار روزیمرادوف نیز در میان این آزادشدگان است.
بکژانوف و روزیمرادوف با یکدیگر روزنامه «آزادی» را منتشر میکردند. دولت ازبکستان این روزنامه را بخشی از یک توطئه برای براندازی حکومت توصیف میکرد. این دو روزنامهنگار هنگام تبعید در اوکراین دستگیر و به ازبکستان استرداد شدند. بکژانوف فوریه گذشته آزاد شد.
فعالان حقوق بشر با استقبال از آزادی روزیمرادوف میگویند که هنوز مخالفان و منتقدان بسیاری در زندانهای ازبکستان به سر میبرند.
نظرها
کارو
ایشان تقریباً همزمان با عبدالله اوجالان به زندان افتاده است. از آزادی ایشان خوشحالم و امیدوارم که عبدالله اوجلان، نظریه پرداز آزادی خلق های خاورمیانه و رهبر خلق کورد نیز روزی آزاد شود و رژیم نژادپرست تورکیه دست از سر کوردها و خلق های آزادیخواه دیگر بردارد و خاورمیانه به جایی برای همزیستی مسالمت آمیز خلق ها تبدیل شده و نشانی از نفرت قومی-نژادی و مذهبی در آن نباشد.