گفت‌وگو با داوود رضوی

عضو هیات مدیره سندیکای شرکت واحد: تشکل‌های وابسته از عوامل سرکوب و بازدارنده اعتراضات هستند

داوود رضوی: فعالان کارگری و سندیکایی باید کارگران را تشویق به ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری و سندیکایی بکنند تا با اتحاد این تشکل‌ها و سازماندهی گسترده کارگران قادر شوند حاکمیت را تحت فشار بگذارند.

مشخصات تصویر مشخصات تصویر

گرامیداشت روز جهانی کارگر توسط کارگران و رانندگان شرکت واحد

۸ اردیبهشت ۱۳۹۷

۲ دقیقه

داوود رضوی، عضو هیات مدیره سندیکای کارگران و رانندگان شرکت واحد است. با او به مناسبت اول ماه مه / ۱۱ اردیبهشت، روز جهانی کار گر گفت‌وگو کرده‌ایم. او در این مصاحبه از جمله به نفش منفی کارشکنانه و کارگرشکنانه تشکل‌های همسو با دولت اشاره می‌کند.

داوود رضوی عضو هیات مدیره شرکت واحد — داوود رضوی، عضو هیات مدیره شرکت واحد

داوود رضوی: اگر عوامل رکود و وضعیت اسفبار اقتصادی کشور را کنار بگذاریم، عواملی همچون قرادادهای سفید امضاء، عدم امنیت شغلی کارگران، سیل عظیم بیکاران، حمایت عوامل امنیتی و قضایی ازکارفرمایان و عدم وجود تشکل‌های مستقل کارگری و نمایندگان واقعی کارگران باعث گردیده که کارفرمایان به بهانه رکود اقتصادی و عدم فروش به موقع تولید خود و کسادی بازار حقوق کارگران را ماه‌ها عقب بیاندازند و بیشترین بهره‌برداری را هم ازنیروی کار و هم از مطالبات‌شان به نفع خود بکنند. از آنجایی که ادارات کار که زیر مجموعه وزارت کارهستند هم رایی مغایر با منافع کارفرمایان صادر نخواهند کرد، کارفرمایان آزادنه از پرداخت دستمزد کارگران خودداری می‌کنند.

یکی از معضلات کارگران رکورد فعالیت در بسیاری از واحدهای تولیدی و خدماتی و پروژه‌های عمرانی است. علت اغلب عدم تخصیص اعتبار و کمبود نقدینگی عنوان می‌شود. دولت بودجه ندارد. سرمایه‌داران واحدهای خصوصی نیز در این اوضاع ترجیح می‌دهند پولشان را به جای سرمایه‌گذاری در دلالی بکار بیاندازند یا از کشور خارج ‌کنند. کارگران می‌مانند با واحدهای نیمه‌تعطیل یا تعطیل شده. تکلیف کارگران این واحدها چه می‌شود، فعالان کارگری چه می‌توانند بکنند؟

فعالان کارگری و سندیکایی باید کارگران را تشویق به ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری و سندیکایی بکنند تا با اتحاد این تشکل‌ها و سازماندهی گسترده کارگران قادر شوند دولت و حاکمیت را تحت فشار بگذارند تا از واردات بی‌رویه و مسائلی که مانع تولید است و به رکود اقتصادی دامن می‌ند دست بردارند و چرخه تولید و اقتصاد رونق پیدا کند.

سه ماه از خیزش دی گذشت. هر روز شاهد اعتصاب و تجمع اعتراضی کارگران هستیم اما این اعتصاب‌ها و اعتراض‌ها عمدتا دفاعی است و تغییر کیفی در آن صورت نگرفته است. این مساله را چگونه می‌توان توضیح داد؟

به نظر من جواب این سوال هم برمی‌گردد به عدم وجود تشکل‌های کارگری مستقل و عدم وجود نهادهای مدنی در کشور. و بزرگترین سد راه وجود نهادهای مستقل، وجود تشکل‌های موازی و همسو با دولت و حاکمیت است که نه تنها انگیزه اصلی را از ادامه مبارزه می‌گیرد بلکه خود این تشکل‌ها و نهادهای وابسته به صاحبان قدرت خود از عوامل سرکوب فعالان کارگری و بازدارنده اعتراضات مردمی هستند.