کارگران هپکو راه‌آهن شمال به جنوب را مسدود کردند
کارگران هپکو اراک برای دومین روز پیاپی تجمع کردند. فرماندار اراک از آنها خواسته «با اعتراض خیابانی بهانه دست دشمن ندهند و مطالبات صنفی را از مجاری قانونی پیگیری کنند».
کارگران هپکو مسیر راه‌آهن شمال به جنوب را مسدود کردند.دوشنبه ۲۴ اردیبهشت ۹۷
کارگران هپکو برای دومین روز پیاپی تجمع کردند. این‌بار ریل خط آهن شمال به جنوب را بستند. پرچم‌های سیاه را به نشانه عزا به اهتراز درآورند. فرماندار اراک از تشکیل جلسه اضطراری کمیته کارگری خبر داد.
کارگران هپکو اراک صبح دوشنبه ۲۴ اردیبهشت برای دومین روز پیاپی تجمع کردند. آنها این‌بار مسیر راه‌آهن شمال به جنوب را در نزدیکی محل استقرار این کارخانه بستند.
همزمان با این واقعه کارگران پرچم‌های سیاه به نشانه ماتم را مقابل در ورودی کارخانه به اهتراز درآورند.
آنها در یک اقدام نمادین دیگر تصویری از یک فقره چک به مبلغ ۱۱۰ میلیون ریال در وجه سازمان خصوصی‌سازی همراه داشتند که واگذاری شرکت هپکو با ارزش کمتر از قیمت واقعی آن به شرکت هیدرو اطلس اشاره داشت.
کارگران معترض همچنین در یک پارچه نوشته دیگر ورود احمدپور و عوامل او به کارخانه را ممنوع کردند. پیش از این مدیران شرکت از ورود برخی از کارگران معترض به کارخانه را ممنوع کرده بودند.
کارگران هپکو روز گذشته، یکشنبه ۲۳ اردیبهشت هم با تجمع مقابل ساختمان شرکت به عدم تحقق وعده مسئولان دولتی و مالک جدید شرکت اعتراض کردند. همزمان با تجمع اعتراضی کارگران، یک کارگر هپکو اقدام به خودکشی کرد که همکارانش او را نجات دادند.
یکی از همکاران کارگری که اقدام به خودکشی کرد، گفته است: «ما چند ماه حقوق معوق داریم و سال گذشته هم که حتما شنیدید چه اتفاقاتی اینجا افتاد. بعد از آن درگیری‌ها بالاخره مسئولان یادشان آمد هپکویی هم وجود دارد و از آن به بعد کج‌دارومریز پول می‌گیریم و وضع بیمه‌هایمان بهتر شده اما هنوز زمین تا آسمان با وضعیت روزهای خوبمان فاصله داریم. وقتی هم که پول نباشد، زندگی آدم سیاه میشود».
به‌رغم این اعتراض اسدالله احمدپور مالک جدید کارخانه که یک‌سال قبل پس از سلب مالکیت از مالک قبلی سهام این شرکت را در اختیار داشت، همچنان سکوت کرده است.
کارگران هپکو اراک سال گذشته نیز چندین مرتبه در اعتراض به وضعیت حاکم بر این شرکت اعتراض کردند که در یکی از این اعتراضات ماموران امنیتی به معترضان حمله و تعدادی از کارگران را مجروح کردند.
این اعتراضات همچنین به احضار تعدادی از کارگران به نهادهای امنیتی و تشکیل پرونده قضایی برای برخی از آنان انجامید.
یکی از مدیران این کارخانه نیز کارگران معترض را «تروریست» خواند و این گروه از کارگران را به اخراج تهدید کرد.
سرکوب خشن، احضار به مراجع امنیتی و تهدید به اخراج اما مانع ادامه اعتراض کارگران نشد تا سرانجام علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه جمهوری اسلامی به منظور بررسی وضعیت هپکو و آذرآب به اراک رفت. او پس از دیدار با مسئولان محلی و تعدادی از کارگران گفت که دولت وزارت راه و شهرسازی را به قرارداد با هپکو مکلف کرده است.
به‌رغم این وعده اما تا به‌حال تغییری در وضعیت کارگران هپکو ایجاد نشده است.
یکی از کارگران حاضر در تجمع امروز گفته است: مسئولان دولتی و کارفرما نسبت به خواسته صنفی کارگران بی‌تفاوت است.
به گفته کارگران مالک شرکت هیچ تلاشی برای رونق شرکت نمی‌کند. با تغییر مالکیت هم اقدام مثبتی صورت نگرفته و قراردادهای پروژه‌ای شرکت لغو شده است و کارگران همچنان نگران دریافت حقوق هستند.
کارگران گفته‌اند که از این وضعیت خسته و صبرشان لبریز شده است و مسئولان به بهانه خصوصی‌سازی هر بلایی که میخواهند بر سر کارگران می‌آورند.
دبیر اجرایی خانه کارگر: دولت به صورت مستقیم وارد شود
همزمان با اعتراض کارگران فرماندار اراک به خبرگزاری فارس گفت: کمیته کارگری اراک برای بررسی این مسئله جلسه اضطراری تشکیل می‌دهد.
حسین بختیاری در عین حال «اعتراض‌های خیابانی و بستن مسیر راه‌آهن» را «بهانه به دست دشمن دادن» خواند و از کارگران خواست «مسائل صنفی را تنها از مجازی پیگیری کنند».
دبیر اجرایی خانه کارگر اما گفت: مسئولان استانی به تنهایی قادر به حل مشکلات هپکو نیستند و باید رئیس دولت به صورت مستقیم برای رفع بحران اقدام کند.
به گفته او سال قبل پس از اعتراضات چند روزه کارگران بخشی از مطالبات کارگران پرداخت شد اما مشکلات هنوز وجود دارد چرا که مالک قبلی شرکت بدهی زیادی به جای گذاشته است.
داوود میرزایی صلاحیت مالک جدید شرکت را هم محل تردید دانست و گفت که بخشی از مدیران استان و کارگران معتقدند مالک جدید هم توانایی و صلاحیت اداره شرکت را ندارد.
احمدپور مدیرعامل شرکت خانوادگی هیدرو اطلس که یک‌سال قبل جایگزین اصغر عطاردیان شد. او در آغاز کار به کارگران قول داد: مطالبات مزدی آنان را پرداخت و امکان بازگشت به کار کارگران تعدیل شده را فراهم کند.
وزیر راه: خرید از هپکو به شرط تامین بودجه
یکی از راهکارهای مسئولان دولتی پس از اعتراض گسترده کارگران هپکو در سال گذشته مکلف کردن وزارت راه و شهرسازی به سفارش تولید به این شرکت بود.
عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی ایران که همزمان با دومین روز اعتراض کارگران به اراک سفر کرده است، گفت: این وزارتخانه برای خرید ماشین‌آلات از هپکو بودجه ندارد و این شرکنت «باید توانایی عرضه محصولات خود را به شکل رقابتی در بازار آزاد داشته باشد».
او با بیان اینکه «وزارت صنعت و معدن در حال پیگیری مشکلات هپکو است»، تنها اظهار امیدواری کرد: «بودجه لازم برای اجرای پیشنهاد خرید ماشین‌آلات از هپکو تامین شود.»
نظرها
آذران
مسدود کردند یا بستند ؟ ولی امر مسلمین جهان در فکر نابودی اسرائیل و امریکا است ! میخواهند کاخ سفید را حسینه کنند و پرچم بسیج را در آن بگذارند !
شهروند درجه سه
بگفته آیت الله جنتی چند نفر را اعدام کنند کار درست میشود ! بیخود که حرف نمیزنند، تجربه چهل ساله دارند ! بگفته امام راحل اسلام با خون رشد کرده ! نظام به خون نیاز دارد ، دلارها بجای خود ! برای همین اصرار دارند جمعیت را زیاد کنید !
عسگرآهنین
با سلام در لید خبر اهتزاز "احتزاز" نوشته شده که اشتباه است. -------------------------------------- با تشکر اصلاح شد زمانه
کارگر
از جدیدترین خلاقیتهای کارگران هپکو : بنرچک نمادین برای کنایه به واگذاری کارخانه 300میلیاردی هپکوبا مبلغ ده میلیون نصب پرچم عزاداری بستن راه آهن بنرورودممنوع برای کارفرمایی که 600نفررا اخراج کرد
کارگر
اعتراض کارگران هپکو ادامه دارد کارگران هپکو امروز (25 اردیبهشت ماه) در اعتراض به محقق نشدن مطالباتشان برای سومین روز متوالی به نشانه اعتراض دست به تجمع زدند. هپکویی‌ها با انتقاد از عملکرد مدیر ارشد استان اظهار داشتند: شخص استاندار در سال گذشته در بازدیدی از هپکو، قول تعیین تکلیف و پایان مشکلات هپکو را تا پایان سال 96 داده بودند ولی امسال در آستانه روز کارگر، با سخنانش ما را دلسردتر کرد. ایشان با حضور در جمع کارگران هپکو اظهار داشت: "زورمان به حل مشکلات هپکو نمی‌رسد". کارگران هپکو با تجمع در بیرون از ساختمان این شرکت، از مسئولان استان خواستار تعیین وضعیت کار در هپکو شدند. آنها ایجاد فضای کار در شرکت را مهم‌ترین مطالبه خود از مسئولان استانی و کشوری عنوان و تاکید کردند: در شرایط کنونی دیگر حقوق و معوقات برای ما اهمیت ندارد و آنچه مهم است تضمین امنیت شغلی کارگران در هپکو و تضمین ایجاد کار در کارگاه‌های شرکت است. الان دیگر به جایی رسیده‌ایم که اگر روند نبود کار در هپکو به همین شکل ادامه یابد، نابودی هپکو مسئله‌ای غیرقابل انکار و حتمی است.
کارگر
کارگران هپکو امروز دوباره راه آهن شمال جنوب را بستند و گفتند تا مشخص شدن وضعیتشان از روی ریل کنار نمی‌روند. شعار کارگران: مسئولین توخالی، امنیت پوشالی!
کارگر
اعتراضات امروز کارگران و هم سرنوشتان در اراک، یاسوج، رشت، تهران، اصفهان، تبریز، اهواز و آبادان امروز در اراک کارگران هپکو، در یاسوج کارکنان قراردادی دانشگاه علوم‌پزشکی، در تهران و رشت مالباختگان، در اصفهان کارگران راه‌آهن، در تبریز رانندگان ماشین‌های حمل زباله شهرداری، در اهواز کشاورزان برنجکار و در آبادان کارگران بازنشسته پتروشیمی، تجمع اعتراضی برگزار کردند.
کارگر
ادامه اعتراضات کارگران هپکو امروز نیز حدود ۸۰۰ نفر از کارگران هپکو اراک در روی ریل سراسری راه آهن تجمع کردند طبق خبرهای رسیده به اتحادیه آزاد کارگران ایران در پی تجمعات دو روز گذشته و بی پاسخی مسئولین ذیربط زنان کارگر این مجموعه صنعتی نیز همراه دیگر همکاران خود در تجمع امروز حضور داشتند کارگران گفته اند امروز تا پاسخ روشنی نگیریم از روی ریل کنار نمیرویم این کارگران ازساعات اولیه صبح به همراه ناهار خود در این تجمع شرکت کردند تاکنون هیچ مسئولی پاسخگو نبوده است و حرکت راه آهن سراسری زمان بندی حرکت قطار ها را تغییر داده است
کارگر
هپکو: معلق میان مرگ و زندگی فراخوان به فشار جمعی بر مالک کارخانه ویدیوی خودکشی نافرجام کارگر هپکو از بالای پل، بازنمای دقیقی از حال و روز این کارخانه است. اواخر پارسال هشدار داده بودیم که سال ۹۷، سال جدال نهایی مرگ و زندگی کارگران هپکو خواهد بود و گفته بودیم که به دلیل ظرفیت اعتراضی هپکو، نیروهای امنیتی حداقل از تابستان سال پیش که اعتراضات کارگران اراک شهر را به نقطۀ قرمز امنیتی رساند، سخت در صدد نفوذ بین «لیدرها» و سرازیر کردن این خشم و اعتراضات علیه فقط یک جناح از سرمایه‌داری حاکم (اصلاح‌طلبان) و به نفع جناح دیگر (اصولگرایان) هستند. این تلاش‌های علنی مقدمتاً خود را در برگزاری نشست «بسیج عدالت‌خواه» با یکی از کارگران هپکو و معدن یورت نشان داد و بعدتر در مستندِ سفارشیِ «نان‌گزیده‌ها» (دربارۀ هپکو) با بودجۀ سازمانِ وابسته به سپاهِ «اوج». چرخ تولید هپکو اکنون درست زیر ضرب رقابت دو جناح سرمایه‌داری حاکم عملاً متوقف شده‌است (ظرفیت کنونی تولید چیزی بین ۵ الی ۲۰% است). کارگران خسته و عصبی و جان به لب رسیده‌اند و خیلی‌هایشان پیگیر بازنشستگی. از یک سو دولت نه تنها از زیر بار پرداخت بدهی‌های هپکو شانه خالی می‌کند، بلکه عملاً وعدۀ سفارش تولید به کارخانه را هم دور زده و ماشین‌آلات مورد نیازش را قاچاقی به درون کشور می‌آورد. طرف دیگر، جناح رقیب است که این روزها نماینده‌اش را در استاندار مرکزی (علی آقازاده) پیدا کرده؛ استانداری که به‌شدت فعال شده، دم به دم با کارگران و کارفرما جلسه می‌گذارد و به واسطۀ چشم و گوش و اهرم اجرایی‌اش یعنی شورای فرمایشی اسلامی کار سعی دارد این یا آن فرد دولتی را مقصر نشان دهد تا مبادا گنداب نظامی که سرتاپایش با سرکوب کارگران آمیخته به چشم کارگران بیاید! با این‌حال حرف هر دو جناح عیناً یکی است: کارخانه باید خصوصی باقی بماند! دعوا تنها بر سر این است که چه کسی بیشتر بخورد! استاندار مرکزی در یک سال گذشته حداقل پنج خریدار خصوصی وابسته به جناح خودی‌اش را آمادۀ جایگزینی احمدپور (مالک فعلی) کرده و سعی داشته با فشار بر سازمان خصوصی‌سازی و سوء‌استفاده از اعتراضاتِ به‌‌حق کارگران، آقا بالاسر دیگری را به جای احمدپور به آنان تحمیل کند. با این حال تاکنون جناح رقیب به این فشار پا نداده.
کارگر
هر دو جناح به تعطیلی کشاندن کارخانه را مفروض می‌گیرند، اختلافشان تنها بر سر این است که چه کسی از جنازۀ هپکو بیشتر سود ببرد. گواه این ادعا، نقشۀ تغییر کاربری بخش زیادی از اراضی هپکو و تبدیل آن به یک مرکز تفریحی است که حداقل از سال ۹۲ تاکنون زمزمه‌هایش بیرون آمده و در آخرین طرح شهری هم عملاً مصوب شده است. خواست کارگران اما جدای از دعوای بالادستی‌هاست: لغو خصوصی‌سازی و پرداخت کامل بدهی‌ها از طرف دولت و گرفتن سفارش! دو ماه پیش کارگران هپکو از اراک کوبیدند و به قصد تعیین تکلیف با رئیس سازمان خصوصی‌سازی (پوری حسینی) به تهران آمدند، پس از تجمع و فریاد و پرتاب تخم مرغ به پنجره و هو کردن، برای مذاکره راهی داخل ساختمان شدند. کارگران آخرین گزینۀ خود را هم روی میز گذاشتند: « اگر سهامدار عرضه ندارد، کارخانه را بدهید خودمان بگردانیم». اما واکنش قابل انتظار بود: «چنین کاری غیرقانونی است. کارخانه خصوصی است، نه دولتی! اینجا سهامدار دارد! مجمع عمومی دارد! ما هیچ‌کاره‌ایم! ادارۀ دولتی که نیست دستور بدهیم»! جدال فرسایشی هپکو کارگران را عملاً به طرح «مدیریت کارخانه به دست خودشان» رساند، ولی انرژی کارگران برای طرح این مطالبۀ به حق و نهایی، به جای اقدام از پایین، صرف چانهزنی از بالا شده‌است.
کارگر
در جواب این نوع استدلالات «قانون‌مداری» باید گفت وقتی سهامدار کنونی هپکو می‌تواند با پرداخت فقط 10 میلیون تومان بدون هرگونه ضمانت بانکی، مالک یکی از بزرگترین کارخانه‌هاي خاورمیانه به ارزش چند صد میلیارد تومان بشود، وقتی کسی با ۵۰۰ میلیارد بدهی اختلاس (صندوق ذخیرۀ فرهنگیان) به سادگی به کانادا تشریف می‌برد و غیره، مشخص میشود که این دست از «قوانین» برای حمایت از چه کسانی تدوین شده‌اند. نمی‌توان از برده خواست که به «قانونِ» برده‌دار تن بدهد. وقتی «قانون»، کارخانه‌ها را به ورشکستگی می‌اندازد؛ وقتی «قانون» ضرر و زیان و بدهی را گردن کارگران می‌اندازد؛ وقتی «قانون» همیشه جانب مقامات و آقازاده‌ها و سرمایه‌دارهای گردن‌کلفت را می‌گیرد؛ وقتی «قانون» پاسبان‌هایش را با باتوم و گاز اشک‌آور به جان کارگران معترض می‌اندازد، باید این «قانون» را با تمام قوا شکست! و هیچ کس نمی‌تواند آن را بشکند و عوض کند مگر خودِ کارگران! درست همان‌طور که کارگران کارخانۀ کمباین‌سازی تبریز، سال گذشته، پلمپ کارخانه را شکستند و موتورها را روشن و کارخانۀ ورشکسته را احیا کردند.
کارگر
بازگشایی خط آهن اراک کارگران کارخانه هپکو در چهارمین روز اعتصاب خود، چهار شنبه پس از وعده مقامات خط آهن شمال - جنوب را باز کردند و تا روز دوشنبه به مقامات مهلت دادند.