چگونه پرستار فداکار فلسطینی به ابزار تبلیغاتی حماس و ایران تبدیل شد
رزان النجار چهره انسانی اعتراضات فلسطینیها بود. او گفته بود: بدون سلاح میتوان به همه چیز دست یافت. در درگیری ایران با اسرائیل، حماس به او کلید پلاستیکی بهشت را تقدیم کرد.
رزان النجار، یک دختر امدادگر ۲۰ ساله فلسطینی که بعد از گفتوگو با نیویورک تایمز به یک چهره رسانهای در جهان بدل شد و غروب جمعه ۱ ژوئن، ۱۲ خرداد قبل از سفر نخستوزیر اسرائیل به اروپا برای اعمال حداکثر سختگیری نسبت به ایران، با گلوله تکتیراندازان اسرائیلی در نوار غره جان خود را از دست داد. پیکر این پرستار یکشنبه ۳ ژوئن/ ۱۴ خرداد در جمع هزار نفر از اهالی غزه تشییع شد. همزمان وزیر خارجه ایران از کشته شدن این پرستار فلسطینی به عنوان «ننگ روی ننگ» یاد کرده است.
رزان النجار هفته گذشته در گفتوگو با نیویورک تایمز گفته بود او میخواهد نشان دهد که زنان در جامعه سنتی و مذهبی غزه میتوانند نقش داشته باشند و سهم خود را ایفا کنند. یک هفته بعد این پرستار جوان با جان خود، سهمش را ادا کرد. او گفته بود: «امدادگری فقط یک کار مردانه نیست. زنان هم میتوانند در این زمینه مشارکت کنند.»
جمعه گذشته، یک ساعت قبل از غروب، در جریان درگیری معترضان فلسطینی با تکتیراندازان اسرائیلی در نوار غزه، رزان النجار در صدد نجات جان یکی از مجروحان برآمد که به قتل رسید. شاهدانی که در محل حضور داشتند گفتهاند که تکتیراندازان اسرائیلی به طرف او دو الی سه گلوله شلیک کردهاند. چند ساعت بعد رزان النجار درگذشت.
شبکه الجزیره گزارش داده که النجار با شلیک یک گلوله به سینهاش در دم جان سپرده. الجزیره ادعا میکند که تکتیراندازان اسرائیلی از گلوله مهلکی موسوم به «گلوله پروانهای» استفاده کردهاند. این نوع گلوله جراحات داخلی شدیدی ایجاد میکند و بافتها، عروق خونی و استخوانها را پودر میکند.
۱۴ مه همزمان با انتقال سفارت آمریکا به بیتالمقدس و چند روز پیش از خروج ایالات متحده از برجام، حماس به مناسبت «روز سرزمین» تظاهراتی را در مرز اسرائیل با غزه سازماندهی کرد. رزان النجار صد و نوزدهمین فلسطینی است که در درگیریها غزه در مرز با اسرائیل جان خود را از دست داده است. سازمان ملل متحد با انتشار بیانیهای قتل «یک امدادگر فلسطینی» را به عنوان یک عمل قابل نکوهش محکوم کرده است.
ارتش اسرائیل در بیانیهای که شنبه ۲ ژوئن/ ۱۳ خرداد منتشر کرده، گفته است به غیرنظامیان فلسطینی بارها هشدار داده که به نوار مرزی نزدیک نشوند و از شرکت در تظاهرات و «عملیات تروریستی» خودداری کنند. ارتش اسرائیل در این بیانیه وعده داده که در آینده به پرونده قتل پرستار فلسطینی رسیدگی خواهد کرد.
محمد جواد ظریف، وزیر خارجه ایران با انتشار پیامی در توئیتر نوشته است:
«در هفتهای که رژیم اسرائیل پیامی احمقانه برای ایرانیها میفرستد و همزمان حامیان آمریکاییاش قطعنامهای را در محکومیت استفاده این رژیم از نیروی مرگبار علیه تظاهرکنندگان غیرمسلح وتو میکنند، تکتیراندازان آن یک پرستار فلسطینی را که به زخمیها کمک میکرد، به قتل میرسانند. این ننگ روی ننگ است.»
همزمان با این تحولات قرار است دوشنبه۴ ژوئن/ ۱۵ خرداد بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل به آلمان، فرانسه و بریتانیا سفر کند. پیام نتانیاهو برای سران تروئیکای اروپایی، «حداکثر سختگیری» نسبت به ایران در مذاکرات مربوط به حفط توافق هستهایست. در همان حال با بالا گرفتن تنشها بین ایران و اسرائیل بر سر حضور سپاه قدس در جنوب سوریه، دبیرکل سازمان پیمان نظامی آتلانتیک شمالی اعلام کرده که چنانچه بین اسرائیل و ایران جنگی در بگیرد، ناتو از اسرائیل حمایت نمیکند.
به گزارش نیویورک تایمز جمعه گذشته، ساعتی پیش از غروب، معترضان فلسطینی، با آتش زدن لاستیکها و پرتاب سنگ سرگرم اعتراضات خود بودند. یک معترض فلسطینی در این گیر و دار نارنجکی آن طرف مرز پرتاب کرده و یک خودروی ارتش اسرائیل هم به آتش کشیده شده. در این میان یک مرد نسبتاً سالخورده فلسطینی در اثر اصابت گاز آشکآور به سرش مجروح شده بود که رازان النجار برای کمکرسانی به او از راه رسید.
رزان النجار در شرق خان یونس زندگی میکرد. پدر او، ابراهیم نجار، ۴۴ ساله یک مغازه فروش قطعات یدکی موتورسیکلت داشت که در حمله نظامی اسرائیل به غزه در سال ۲۰۱۴ ویران شد. از آن زمان پدر خانواده بیکار است. رزان، یکی از شش فرزند این خانواده که موفق نشده بود در رشته پزشکی تحصیل کند، با گذراندن یک دوره دو ساله به عنوان امدادگر در بیمارستان ناصر در خان شیخون مشغول به کار شد.
هفته گذشته نیویورک تایمز با این پرستار جوان و کوشا در خان یونس مصاحبه کرده بود. بعد از این مصاحبه او به چهره انسانی تظاهرات فلسطینیها تبدیل شد. رازان گفته بود:
«ما یک هدف داریم: زندگی را نجات دهیم. برای جهانیان هم پیامی داریم: بدون اسلحه میتوان به همه چیز دست یافت.»
از لحظهای که رزان گلوله میخورد تا وقتی که به بیمارستان منتقل میشود و حتی از جنازه او در سردخانه بیمارستان اروپاییها در غزه تصاویر ویدیویی وجود دارد. در یکی از این ویدیوها، مادر او جلیقه ضد گلوله دخترش را مقابل دوربین میگیرد و میگوید:
«این سلاح دختر من بود. با این سلاح به جنگ صهیونیستها میرفت.»
در یکی از پوسترهای تبلیغاتی که حماس منتشر کرده، رزان النجار کلید بزرگ بهشت را در دست دارد.
بیشتر بخوانید:
نظرها
ارسه
واقعا اگر این پرستار ایرانی یا اسرائیلی بود هم همین طوری مرگش را بی اهمیت و تبلیغاتی جلوه می دادید.خوب می دانید شلیک به یک امدادگر نهایت پستی و رذالت است. فارغ از هر تفکر سیاسی بهتر است انسان و با انصاف باشیم.
گودرزي
نه كه اسراييل و يا غرب از ابزارهاي تبليغاتي حذر مي كنند.
یک بچه پایین شهر تهرون زمان شاه (خیابان شهباز)
در کدامیک از معاهده های بین المللی به سربازان اجازه داد شده است که به سوی امدادگران غیرمسلح شلیک کنند . ان هم با گلوله هایی که از جلیقه ضد گلوله رد شود . خدایش اگر در ایران این اتفاق می افتد دنیا و خبرگذاری شما ان را پیراهن عثمان نمی کذدید . در این متن خبر ذره ای از نکوهش رژیم کودک کش / امدادکش / غاضب اسرائیل نیامده است چرا؟؟؟؟؟؟؟؟
پرسش
شماها هم مزدور هستید که برای هر خبر به نام ترویج دموکراسی و حقوق بشر فقط می چاپید و می چاپید. میشه لطف کنید حداقل یک خبر یا تحلیل انتقادی که درباره عملکرد اسراییل نشر کرده باشید رو اینجا بزارید همه ببینیم. شما که دم از تفکر انتقادی میزنید و کتاب میزارید در این باره٬ خودتون هم به این اصل معتقد باشید. به اصل بی طرفی معتقد باشید در حوزه ژورنالیسم.
حبیب
آقا یا خانم مقاله نویس؛ مخاطبان رادیو زمانه اگر بخواهند خبر یا تحلیل های این چنینی بخوانند رسانه های فراوانی هستند که می توانند به آن رجوع کنند. رادیو زمانه باید خط مشی و سیاست ژورنالیستی خودش رو مشخص کنه.
همنشین بهار
شلیک به پرسنل پزشکی، مطابق معاهده ژنو جنایت جنگی است ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ کمتر از نیم قرن پیش (ژوئیه سال ۱۹۷۲)، غسان کنفانی، نویسنده و روزنامهنگار شجاع فلسطینی که معتقد بود رابطه فلسطینیها با اشغالگران، رابطه گردن و شمشیر است، ترورشد. وی بعد از گلولهباران اسرائیلیها به یک پرستار زخمی گفته بود: ما با اشغالگران روبرو هستیم نه یهودیان آنها نیز ستمهای زیادی کشیدهاند. اشغالگران به پرسنل پزشکی هم شلیک میکنند که مطابق معاهده ژنو، یک جنایت جنگی است. اکنون ۴۶ سال بعد، پرستار دیگری «رزان النجار» در حالیکه به مداوای زخمی ها مشغول بود به خاک و خون میغلطد و ملاحظه امثال جولیانی و جان بولتون و...اجازه نمیدهد به دبدار خویشتن برویم. ظلم بی حد آخوندهای حاکم را بهانه می کنیم و خود را به آن راه می زنیم. در حالیکه به قول احمد شاملو هیچ چیز مشروط به هیچ چیز دیگر نیست. آیا عقل به تبعید رفته و ابتذال به میدان آمدهاست؟ همنشین بهار
ژیلا
مسولین محترم رادیو زمانه واقعا شما چگونه به خود اجازه می دهید که فرصت طلبی محض ج.ا. و حماس را بدینگونه افشا کنید و دوستان و برادران ضد صیهونیست ما را اینگونه آشفته و ناراحت نمایید؟!؟ حالا شانس آوردیم که در این گزارش ذکر شده است که پرستار جانباخته رزان النجار : -"با گلوله تکتیراندازان اسرائیلی در نوار غره جان خود را از دست داد", - "تکتیراندازان اسرائیلی به طرف او دو الی سه گلوله شلیک کردهاند", - "الجزیره ادعا میکند که تکتیراندازان اسرائیلی از گلوله مهلکی موسوم به «گلوله پروانهای» استفاده کردهاند.", - "سازمان ملل متحد با انتشار بیانیهای قتل «یک امدادگر فلسطینی» را به عنوان یک عمل قابل نکوهش محکوم کرده است.", -"از لحظهای که رزان گلوله میخورد تا وقتی که به بیمارستان منتقل میشود و حتی از جنازه او در سردخانه بیمارستان اروپاییها در غزه تصاویر ویدیویی وجود دارد. در یکی از این ویدیوها، مادر او جلیقه ضد گلوله دخترش را مقابل دوربین میگیرد و میگوید: این سلاح دختر من بود. با این سلاح به جنگ صهیونیستها میرفت." *** -تکبیر!!! ------------------ ترور "غسان کنفانی" نیز در بیروت اتفاق افتاد, توسط بمبی در ماشینش (همراه یکی از کودکان خانواده اش), ناظران حدس میزنند که "ایهود باراک" (یکی از نخست وزیران سابق اسرائیل) که در اوایل دهه ۷۰ میلادی گرداننده عملیات ترور موساد بود, با تخصص در بمبهای ماشینی, مسئول این ترور بوده است.
محمد
با سلام و ادب ، ما مردم ایران به دلیل عاطفی بودنمان مرگ هیچ انسان و بلکه هیچ جانداری را نمی پذیریم ، اما !! اما ای کاش مرگ انسانهای آزاده ای هم که توسط دژخیمان رژیم از پای در آمده اند اینگونه در رسانههای داخلی کشور بازتاب پیدا میکرد ، جنایت در هر نقطه ای از جهان که رخ دهد مورد نکوهش بوده و فرق نمیکند ، دین و مذهب ؛ رنگ و نژاد و مرز جغرافی هم روی افکار عمومی تاثیرگذار نخواهد بود.
کریم
برای من جان انسانها ارزشمند است، و نمیتوانم در قبال کشته شدن یک انسان هرگز بیتفاوت باشم، خصوصاً اگر آن شخص، بیدفاع و غیرمسلح باشد. اما، سؤال مهم این است که چرا این اشخاصی که در بالا کامنت گذاشته و رگهای گردنشان پرخون شده و بیرون زده، در قبال کشته شدن مردم سوریه بدست رژیم جنایتکار بشار اسد ساکتند؟!؟ چرا کسی نگفت که نقش آن لات بیسروپا، "همدانی"، در کشتار مردم بیدفاع سوریه چه بود؟! آن "جانور" آنهمه جنایت کرد، که در نهایت سوریه را بدست بشار اسد و روسها بدهند، که چه شود؟؟ چرا راه دور برویم، بانوان زندانی ما در زندانهای جمهوری اسلامی، هزاران بار از آن پرستار فلسطینی بیگناهتر و معصومترند و در زندانهای ج.ا. هر روز مرگ را تجربه میکنند، چرا این آقایان و خانمهای فوق ساکتند!! از سوی دیگر کولبران منطقه غرب کشور برای یافتن لقمه نانی با گلوله سپاه هررزو کشته میشدند، در عوض بسیجیهای طرفدار استبداد ج.ا. به آنان تجزیهطلب میگویند، درحالیکه آنان قربانیان سیاستهای غلط جمهوری اسلامیاند، و هدفشان فقط پیداکردن لقمه نانی است. اگر جنایت بد و محکوم است به هر شکل و بدست هر کس که انجام شود باید محکوم گردد، نه اینکه جنایتهای رژیم جمهوری اسلامی خوب است، و جنایتی در خارج مرزها بد. اگر امروز آن پرستار کشته میشود و جهان در سوگ او شوکه شده، چه کسی اذهان جهانی را به طرف "190 هزار سو" منحرف میکند، و آن خبر داغ را بدست فراموشی میسپارد؟ (خامنهای) چه کسی فوراً از نابودی اسرائیل دم میزند؟ (جنتی و لاریجانی) اینها هدفشان نابودی اسرائیل نیست، حتی توان آن را هم ندارند، اینها هدفشان قدرت و پول است. وبرای از دست ندادن آن هر عمل غیر انسانیای را مرتکب میشوند.
حبیب
آقای کریم؛ پاسخ شما را «همنشین بهار » دادند: هیچ چیز مشروط به هیچ چیز نیست و بانوان مظلوم و قهرمان ایرانی در بند هم «صد برابر» از آن بانوی فلسطینی معصوم تر و مظلوم تر نیستند؛ مظلوم مظلوم است و ظالم ظالم. خیلی از همین دوستان برای کولبران و زندانیان سیاسی در ایران خیلی بیشتر از آنچه شما فکر می کنید رگ غیرتشان متورم می شود. به نظر من حضرتعالی قیاس ناصوابی کردید و بهتر بود سکوت مطلق جماعتی که برای کشته شدگان پاریس یا طوفان در آمریکا شمع روشن می کنند را نشانه می رفتید. فلاکت و رنج و تبعیض و خفقان و سرکوب ایرانیان بدست جمهوری اسلامی از یک سو و ننگ انگاری خاورمیانه ای بودن چه از سوی خودمان و چه به تحقیق از سوی غربی ها٬ قدرت و قابلیت استقلال شخصیتی و هویتی و اعتماد بنفس لازم برای آزادگی بی پیرایه از ما سلب کرده است.
ژیلا
پیام های اول تا ششم در اینجا هیچ نیست جز مقدار زیادی جَو سازی کاذب , و هیجان زدگی (که هر دو از سنت های شریف نیرنگستان اسلامی-آریایی ماست). از این دو بدتر کلی گویی و خود را سخنگوی کل ملت ایران جا زدن است. و ترکیب این سه عامل است که یک گفتگوی ساده مابین ما را اینچنین کودکانه و ابلهانه تحریف می کند و هر گونه گفتمان معقول و بالغانه را ناممکن.