امتناع جمهوری اسلامی از مذاکره در موقعیتی پرخطر

نظرها

• majid r

  ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۸، ۱۷:۳۷

  تمام این تحیل آقای گنجی را خواندم. به این نتیجه رسیدم نه جنگ خواهد شد و نه مذاکره ای صورت خواهد گرفت. بگذارید شما را از دنیای روزنامه نگاران با تیترهای آتشین جدا و با حقیقت آشنا کنم. اگر آمریکا خیال جنگ افروزی علیه ایران داشته باشد 1- تمام ناوهای هواپیما بر و تمام پایگاههای نظامی خود را در اطراف ایران تخلیه خواهد کرد 2- خودش با ایران درگیر نخواهد شد صدام 2 ناتو (عربی )را تشکیل خواهد داد 3- تمام اعمالی که از ترامپ در حال انجام آن است در جهت پیروزی در انتخابات 2020 می باشد با این حساب جنگ خط قرمز ترامپ است. تمام توان اقتصادی ، سیاسی ، و نظامی آمریکا برای مقابله با ایران همینی است که همکنون می بینید تمام...

• داود بهرنگ

  ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۸، ۱۷:۵۳

  (1) گنجی عزیز را سلام می رسانم و می گویم که: امریکا کشور دمکراسی نیست. کشور "آزادی و قانون" است. امتیاز امریکا در این است که یک سرزمین پهناور است. سیستم حکومتی امریکا را هر آینه هر جا ـ که تراکم جمعیت در آن به ناگزیر تَنگ هم نیست ـ می توان با موفقیت پیاده کرد. ترامپ اگر صاحب سرمایه نبود محال بود که رئیس جمهور امریکا شود. می نویسید: « دونالد ترامپ در ۸۲۸ روز آغازین ریاست جمهوری، ۱۰ هزار و ۱۱۱ دروغ و ادعای گمراه کننده مطرح کرده است.» عزیز من! ترامپ دروغ نمی گوید. میزان درک و فهمش از عالم و آدم همین است. من تردید ندارم که او حتی مشورت های مشاوران خودش را هم در همین حد می فهمد. گمان نکنید که او [دانسته] دروغ می گوید. نه! چنین نیست! او دارای "درک و دریافت متفاوت" از عالم و آدم است. او همین است که می بینید. او اگر پول نداشت اکنون کسی دیگر ـ در جایی دیگر ـ بود. اما در بارۀ مذاکره من پیشنهاد عمومی ام روایت قرآن است که آن را تکرار می کنم: [أیهاالناس! ... ] وَلَا تُؤْتُوا السُّفَهَاءَ أَمْوَالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِيَامًا. [سورۀ نساء ؛ آیۀ 5] معنی اش این است که: «یا ایهاالناس! اختیار داشته ای را که مایۀ بردوامی زیست و زندگانی تان است به دست ابلهان مسپارید!» مشکل ما ایرانی ها ـ در چهار دهۀ اخیر ـ این است که اختیار داشته مان راکه مایۀ بردوامی زیست و زندگانی مان است "تؤتوا السفهاء" کرده ایم. ادامه در 2

• داود بهرنگ

  ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۸، ۱۸:۰۵

  (2) مذاکره لزومی ندارد که با ترامپ و نفرات او برگزار شود. ایران می تواند سازمان های منطقه ای و بین المللی را به بررسی و مذاکره فرا بخواند. نشست می تواند در کشور ثالث برگزار شود. دعوت کننده حتی می تواند کشور ثالث باشد. [اختیار نشست و فراخوانی به نشست را به کشور ثالث سپردن مناسب تر است.] ایران می تواند با سران کشورهای اروپایی و کشورهای همسایه و ژاپن و روسیه و چین نشست موضوعی برگزار کند. نمایندگان کنگره امریکا می توانند به چنین نشست هایی فرا خوانده شوند. نمایندگان دولت امریکا را نیز می توان به یک چنین نشست هایی فراخواند. حتی همه اعراب و نمایندگان دولت اسرائیل را می توان به یک چنین نشست هایی فراخواند. مذاکره یعنی این. معنی مذاکره در عالم سیاست ـ پیش از جنگ یا بعد از جنگ ـ یعنی این. من تکرار می کنم مذاکره لزومی ندارد که با مقامات امریکا، با ترامپ و نفرات او برگزار شود. فراخوانی گزینشی دنیا به مذاکره دست کم امریکا را مسئول خسارات جنگ احتمالی می کند. هیابانگ فراخوانی به مذاکره از طرف ترامپ با نظر به قوانین خسارت در عالم تجارت و "بیزینس" است. «لَا تُؤْتُوا السُّفَهَاءَ أَمْوَالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِيَامًا.» [سورۀ نساء ؛ آیۀ 5] با احترام داود بهرنگ

• نیلوفر پارسی

  ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۸، ۱۹:۲۵

  از دیماه ۱۳۹۷ تا به حال, تقریبا یک سال و نیم اخیر, بحرانی ترین مرحله در حیات جمهوری جهنمی اسلامی بوده است؛ از خیزش دیماه ۹۷ تا حضور دختران خیابان انقلاب تا اعتلای جنبش کارگری تا تنزل نرخ ریال, سیل های کشوری,...همگی نشان دهنده چنبرهء بحران های غیر قابل حل در رژیم آخوندی است. حالا چه چیزی بهتر از لولو خرخره جنگ که به یکباره حواس مردم را از مشکلات روزمره اشان پرت کند و به موضوعی که کنترلش کاملا دست رژیم است عوض کند. تنها با سرنگونی حکومت مذهبی توسط جنبش های مستقل اجتماعی است که می توان یک بار و برای همیشه به این چرخهء جنگ و تحریم در ایران پایان داد.

• مسعود فرزاد

  ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۸، ۰:۲۳

  سلام جناب گنجی - بالاخره موضع شما مشخص شد - اما همچنان که رهبر فرمودند نه جنگ خواهد شد نه مذاکره میکنیم شما نگران نباشید

• ایران یا نظام؟

  ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۸، ۴:۴۳

  من دیروز این مقاله دیدم و اما تا امروز صبر کردم و با دقت مطالعه کردم (معمولا مقاله ای از آقای گنجی می بینم همین کار میکنم و بعد کامنت میگذارم/ بخاطر اینکه آقای گنجی زحمت زیادی برای نوشتن مقالات میکشد و سعی دارد روش خوبی برای ارائه مطلب برگزیند و این قابل احترام هست، اما لزوما موافق همه مطلبش نیستم). یکی مشکلات در بسیاری از مقاله نویسان منتقد یا مخالف نظام حاکم ایران می بینم، تکلیف معلوم نیست، طرف حساب کیست؟ ایران یا نظام؟ موقعی از جنایت و ظلم و دیکتاتوری میگویند، نظام و مشخصا خامنه ای و بیتش و سپاه و بقیه دستگاه حکومتی اش خطاب قرار می هد، اما موقعی طرف مقابل بخواهد کاری کند، اسم ایران میاید وسط! مثلا: نظام جمهوری اسلامی (حاکمان و عاملان و حامیان و...)، دیکتاتور ، ناقض اعلامیه حقوق بشر، ناقض قوانین بین الملی، تروریست و حامی تروریستها، فاسد مالی و دزد بیت المال و... است، همه این جرایم نظام میکند، انگار مردم ایران نقش و مسئولیتی ندارند؟! همان مردمی طی 40 سال که به طور متوسط در انتخابات حکومت دیکتاتوری 70% شرکت میکنند! امریکا (دولت ترامپ!)، ایران تحریم کرد! ممکن است امریکا و متحدانش به ایران حمله کنند! این "پارادوکس/تضاد/تناقض" را چگونه بایست درک و قبول کرد؟ برای توضیخ مختصر سوال فوق، اول،ضرب المثل معروفی بازگو میکنم: وقتی بلایی می‌ آید همچون آتشفشان، خشک و تر را با هم میسوزاند!

• ایران یا نظام

  ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۸، ۴:۵۸

  نمیدانم چرا سانسور میکنند برخی سایتهای فارسی زبان خارج، در حالی که حقیقتا درک نمیکنم چه سودی میبرند از سانسور؟ حوقتی سوال مطرح است، اکثریت مردم یک کشور دارند به اختیار و یا به طمع چیز دیگر (فرار از بدتر و برگزینی بد)، مشروعیت بخشی و حمایت میکنندبه نظام، چرا شریک جرم تلقی نمیشوند؟! آیا آن اکثریت نسبی که در انتخبات آلمان جمهوری وایمار، موجب به قدرت رسیدن نازیها و فجایع جنگ جهانی شدند، شریک جرم نبودند؟! آیا میلیونها ژاپنی تحت تاثیر دوران گشورگشاییهای ظالمانه امپریالیستی ژاپنیها آن همه جنایت و فاجعه آفریدند در آسیا و اقیانوسیه، شریک جرم نبودند! فوقش میگویند دو طرف خلافکار بودند و دعوایی رخ داد، اما چرا از میان دو خلافکار، جانب یکی میگیریم؟ چون نسبت فامیلی با ما دارد؟! صرف نسبت فامیلی، دلیل جانبداری برحقانه میشود؟ نظام-اکثریت مردم ایران تا همین امروز (که حکم فامیل امثالهم دارند از نظر ملیت-کشوری)، خلافکار و مجرم هستند! این نظر من است. در این دعوا که اتفاقا فامیل ما جرمش بیشتر و ادعاهای احمقانه اش بیشتر است. این فامیل خلافکار و مجرم و جنایتکار دارد امثالهم را اصلا باهاش همراهی ندارم و نه زورم میرسد از خلافکاری منعش کنم و نه میتوانم از شرش رها شوم، زندگی مرا به فنا میدهد چکار کنم؟! اما می بینم طرف مقابل میتواند به حسابش برسد و مرا از شرش راحت کنم و بر اساس مستندات تاریخ طرف بهرتی هم است، نمونه اش ژاپن و آلمان غربی و ایتالیا شکست خورده بعد از جنگ، حقیقتا عقل چه حکمی میدهد؟

• موقعیت آچمز مردمان ایران

  ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۸، ۷:۰۵

  هرب ار مقالات به اصطلاح ضد جنگ سایتهایی مثل رادیو زمانه میخوانم، بیشتر موقعیت اکثریت مردمان ایران در اکثریت آچمز می بینم. حقیقتا کلمه بهتر از این نمیتوانم در این کثیف 40 ساله نظام حاکم و قدرتهای جهانی و منطقه ای به بینم. شبیه مردمی فریب خورده کینگزلند! مردمی که حکایت جیک جیک مستون بود، یاد زمستون بود؟! همان مردمی که چند سال فراوانی و نعمت سرریز درامد نفتی دهه 1350 مستشان کرد و به سرشان زد که امام زمانشان از ته چاه جمکران بیرون بیارند! اما 40 سالش است امام زمانشان پاسخی نمی دهد! حالا خودشان دارند به ته چاه جمکران از برای پوسیدگی و نابودی میروند. کسی که چاه جمکران کنده البته به نونش رسید، اما ابی برای مردم فریب خورده شیعه زده تشنه عدالت ایران نیاورد!

• اکثریت دو سر سوخته!

  ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۸، ۱۴:۱۳

  کاملا واضح است اکثریت مردمان ایران در وضعیت آچمز هستند/دو سر سوخته عدم وضعیت موجود و مصالحه(با فرض عدم بروز جنگ)! جنگ نشود، ادامه وضع موجود است= ویرانی بیشتر مادیات و معنویات اکثریت. /تحریم=که موجب خسارت طبقات فرودست (اکثریت) و رفاه بیشتر فرادستان(اقلیت)! مذاکره و مصالحه شود، دو سر طلا میشود برای رژیم و بخصوص فرداستان(اقلیت)، و باز باختن بیشتر فرودستان(اکثریت)! برخلاف تصور بسیاری، جنگ کوبنده و تمام کننده به حیات ننگین نظام، برنده نهایی اش اکثریت است. هر جوری حساب کنید، فقط جنگ و فروپاشی به نفع اکثریت است. اما اکثریت متاسفانه عقلش داده به اقلیت الیگارشی رسانه ای-سیاسی.

• آذران

  ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۸، ۱۷:۵۰

  همچنان که همه سرگرم دادن یا گرفتن آگاهی در سامانه های همگانی هستیم، چگونگی نوشتار و گفتار و پیامدهای فرهنگی آن از دیدها دور میماند. نوشته های آقای گنجی را میخوانم، اولا، ثانیا، ... ، سادسا و ...، را رها نمی کنند گاهی برای نمونه بجای پرهیز، خودداری و ...، می نویسند امتناع ! اینها جا می افتند. یک واژه عربی وارد می کنید و رفته رفته چند واژه ایرانی کنار گذاشته و فراموش میشوند. خواهش هم سود و اثری ندارد. ولی میخواهید دیگران را درست کنید ! ناگفته نماند که همه واژگان بیگانه را نمیشود کنار گذاشت، سودی هم ندارد، شاید زیان هم داشته باشد. ولی نباید با جایگزینی واژگان بیگانه واژگان ایرانی را به فراموشی سپرد، کاری که از آخرهای سده چهارم هجری از خود ایرانیان سر زد و هزاران واژه و حتا آواهایی فراموش شدند و زبان و فرهنگمان تا این اندازه معرب شد. چه بسیارند ایرانیانی که این کردار را به گردن عربها می اندازند ! ولی این از شاهکارهای خود ایرانیان است! بجای « زد » می گویند « مورد ضرب و شتم قرار داد »! درباره رفتار خامنه ای و سران سپاه و دیگر شریکان و پیامدهای پرزیان آن بر مردم جداگانه خواهم نوشت.

• ایراندوست

  ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۸، ۲۰:۵۹

  مخالفت ، خرابکاری از طریق گروه های ثالث و شعار علیه آمریکا یک پدیده ناموسی و غیرتی برای جمهوری اسلامی است ، البته در فرصت مناسب میدانند که چگونه بوسه به پشت خر بزنند ولی معمولاً با هارت و پورت جا میزنند و مثل همیشه طلبکار زمین و آسمان . کمی اشتباه محاسباتی از جانب جمهوری اسلامی، جرقه جنگ را خواهد زد و در چند دقیقه نابودی مراکز نظامی سپاه را در پی دارد. با شکست دولت روحانی و ضعیف شدن نظامیان در ایران، خطری چون یوگسلاوی سابق یا عراق بعد از صدام در پیش روی ما وجود دارد. بدون یک جایگزین سکولار- دموکراتیک، سازماندهی و تشکیلات مردمی در داخل و ایجاد دولتی در تبعید ، آینده ایی تیره در مقابل ما به چشم می آید. مرگ سالاری و شانتاژ در اپوزیسیون جمهوری اسلامی در طول این چهل سال، توان و تفکر مخالفین جمهوری اسلامی را گرفته و همه را بیش و کم،اخته سیاسی کرده است. بهترین مشاوران جمهوری اسلامی، منتقدان خارج از کشور انها هستند که آزادانه به تحلیل اوضاع و با زبان و قلمی بدون سانسور به ارشاد،اطلاعات دهی، ایده پردازی و رهنمود رژیم به بهانه های مختلف، مشغول هستند و دانسته و ندانسته با بودجه یا رایگان ، خواسته یا ناخواسته ،جزو اعضای یکی از اتاقهای فکری جمهوری اسلامی محسوب میشوند !

• منصور

  ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۸، ۰:۵۳

  خطاب به "موقعیت آچمز مردمان ایران" به نظر می رسد که دوباره از یاد برده اید که در دههء ۵۰ چگونه درآمد نفت آن "عاری از مهر" را بیش از هر کس دیگر چنان سرمست کرد که برای کشوری که در شهرهایش بسیاری از مردم در آلونک ها و حلبی آباد ها زندگی می کردند جشنهای ۲۵۰۰ ساله راه انداخت و هذیان گویی در باره "دروازهء تمدن بزرگ" و راه انداختن سیستم تک حزبی رستاخیز, با اعلام عضویت اجباری برای تمامی شهروندان ایرانی. و تمام اینها در حالی که ساواک "انجمن حجتیه" را راه انداخته بود و مشغول تصفیهء تمامی مخالفین ملی و چپگرا در ایران بود. بقیه داستان را همگی می دانند. آخوند هایی را که رژیم شاه در آستین پرورده بود در اولین فرصت, بیشترین ضربه را به خود رژیم سلطنتی زدند. در این میان همچنین از یاد نبریم که این سلطنت باختگان هستند که بزرگترین چوبهای دو سر طلا در تاریخ ایران می باشند؛ زمانی که در قدرت بودند "انجمن حجتیه" و حزب رستاخیز راه می انداختند و حالا هم کارشان کشیده به تبلیغ وقیحانه و بی شرمانهء جنگ علیه مردم ایران, با هزار و یک نام مستعار از صبح تا شب در قسمت کامنت ها! یکی از دوستان در اینجا اشاره دارد به "مرگ سالاری," که شاید بهترین و دقیق ترین تعریف و توصیف از طیف ورشکستهء سلطنت باختگان باشد.

• کارتوان

  ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۸، ۲:۵۹

  میخواستم عنوان کامنتم را بگذارم "قدرت عمل" ، ولی چون یکی از کاربران گفتند به واژگان فارسی بیشتر بنویسم، گفتم کارتوان (توان کار/قدرت عمل). این نکته را کامنتهای بسیاری در همین سایت زمانه من و دیگران بارها گفتم، نکته مهمی است، یک شخص یا گروه مبارز در برابر حریف، برگزینی درست راهبرد (استراتژی) و روش (تاکتیک) است. آنهایی که حقیقتاً دنبال مبارزه و سرنگونی نظام نابهنجار هستند، بدانند نبایست در میدانی بازی کنند که کارتوان/قدرت عمل در دست نظام است. مردمان ایران را در اسارت و مصائب زنده مانی همچون تحریم، فقر، ترس، عدم امنیت روانی-شغلی-اجتماعی... و در نتیجه سستی و ضعیف نگه داشتن مردم از تاکتیکهای همیشگی نظام بوده است. کسانی که گمان میکنند سرکردگان و عوامل نظام نمیدانند و از روی ناگاآهی مردم را دچار مصائب گفته شده در بالا کرده و ادامه میدهند، سخت در اشتباه هستند. مردمان مصیبت زده، تاکتیک و حتی بخشی از راهبرد/استراتژی همیشگی نظام بوده است. جنگ و حمله خارجی پسندیده در قاموس دموکراسی خواهان حقیقی و حتی دموکراسی خواهان دروغین نیست، اما حقیقت همین است جنگ یک بازی خاص است در حالت خاص مثل اکنون، که کارتوان/قدرت عمل نظام در آن در بهترین حالت یک طرف داستان است. پس من بجای جنگ، میگویم نبرد، نبرد نهایی. جنگ و نبردهایی نظام در آن بوده، همگی با طرفهای ضعیف بوده، حتی با عراق صدامی، در در سال 1979 در برابر ارتش ایران نیم هم نبود. تحریکات خمینیان و عوامل مرموز باعث شد صدام جرات حمله کند. حتی در سال 1981 توان ارتش ایران شاید اندکی بیشتر بود، تنها از لحاظ سازمان و پرسنل در نتیجه خرابکاری انقلابیون، ضعیف شده بود، اما لحاظ تجهیزات هیچ از ارتش عراق کم نداشت.

• کارتوان

  ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۸، ۳:۰۲

  اما امروز تمام قوای مزدورسرکوبگر نظام ایران در برابر ارتش امریکا و متحدانش قرار گیرد، هیچ عامل برتری ندارد، به جز ترساندن مردم! ترساندن از تروریسم، هزینه تراشی بریا طرف مقابل، طولانی کردن جنگ، تمام کارتوان نظام، روی بازی ترس بنا شده است. بنظرم این ترس (تجزیه، آشوب، قحطی، فروپاشی کشور، تخریب،...) موجب شده مردمان مخالف نظام در داخل و خارج از ایران با هم متحد نشوند برای نبرد نهایی علیه نظام. اما این ترس واهی است، چرا که تقریبا از هر آن چه میترسید، هم اکنون به وقوع پیوسته!، اما تجزیه ایران هم اکنون نیز وجود دارد چرا نظام ساختار اقتصادی-اجتماعی مردمان از تجزیه و تحیلیل برده و از درون پوسیده شده است، این مردمانی که من می بینم بیشتر شبیه اسیران زندانیان هستند در زندانی بنام ایران، کشور فقط این نیست اقوام/اتنیکها به زور در کشور به اسارت گرفتن. اگر حقیقتاً با سستی نیروی سپاه و دیگر عوامل سرکوب، این قدر کشور ایران از لحاظ ملی سست است، پس باید به پذیریم ملیتی به نام ایران نیست، این ترس چیزی جز اعتراف به این نیست که اکثریت اتینکهای ایران علاقه ای ندارند در کنار و باهم در کشور باشند، و اکنون به زور و ستم یک اقلیت دیکتاتوری در زندان ایران هستند، اصرار به نگه داشتن، چیزی جز ستم نیست. کسانی که میخواهد به زور و ستم مردمان ایران را در کنار یکدیگر نگه دارند و یا حامی این عقیده هستند، تفاوتی با نظام حاکم ندارند.

• آذران

  ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۸، ۱۰:۱۱

  این که نوشتند کودتای “آمریکایی- بریتانیایی- شاهنشاهی- آخوندی” بنظر من درست نیست. پس از ساسانیان با تاسف نظام شاهنشاهی در کار نیست. هر که خود را شاهنشاه خواند دلیل وجود شاهنشاهی نمیشود. در این موقعیت خطرناک باید کوشید (از هرکه هرچه بر میآید) تا جنگ نشود. ولی اصل موضوع این است : آقای خامنه ای مانند آقای خمینی و دیگر اعضای باند حزب الهی به چیزی که فکر نمی کند ایران و مردم است مگر برای سؤاستفاده. از همان سال اول پس از انقلاب این مهم نبودن میهن و ملت را اعلام و تبلیغ میکردند . در این چهل سال تبلیغات ضدایرانی کردند مگر در زمانهایی که راه پیمایی و رای میخواستند یا برای حکومتشان احساس خطر کردند. مانند پذیرش آتش بس با حکومت صدام. خواست خامنه ای ، سران سپاه و دیگر شریکان ، این است که دشمن و بحران و شعارهای امریکا ستیزی و اسرائیل ستیزی و فلسطین بازی « با هزینه مردم» باشد تا در وضعیت جنگی و غیرعادی ملت را سرگرم و سرکوب کنند و به غارت ادامه دهند. بحران میسازند و آدرس های انحرافی میدهند تا مردم از ریشه فسادها (ساختار حکومت فسادخیز ولایت فقیه) غافل شوند. خامنه ای و شریکانش مانع عادی سازی روابط هستند. طرف دیگر هم نقش منفی خود را دارد ولی خامنه ای در زمان کلینتون و اوباما هم نخواست مسئله حل شود زیرا به دشمن و بحران نیاز دارد. وگرنه خودش و سپاهش بگویند برای چه هستیم ؟! ناکارامدی و ناشایستگی خود را به حساب کی بگذارند؟ یا ملت نفس راحتی بکشد و بپرسد برای چه انقلاب کردیم و نتیجه چه شد؟! این حکومت با این ساختار تا هست، ایرانی و این منطقه روی آسایش نخواهد دید. این غارت ها و سرکوب ها ادامه خواهد داشت. دیگر دلار و طلا را بار تریلی میکنند و میبرند و کسی یاد از آن نمی کند و سرگرم جزئیات و آدرسهای انحرافی هستیم ! باید برنامه ای گذاشت که مردم در روزهای معین بدون شعار در پارک ها و میدانها و خیابان های اصلی شهرها گرد آیند، رفته رفته سامان و سازمان مردمی پدید آید و برای اصلاح ساختارهای حکومتی با هدف تامین حقوق شهروندی برای همه ایرانیان کاری بشود. آقای گنجی و دیگرانی که میهنشان را دوست دارند و بدخواه کسی هم نیستند با همه اختلاف ها میتوانند گرد هم آیند و در این راه بکوشند. ما هم در داخل همراهیم.

• آذران

  ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۸، ۱۸:۲۸

  هم میهن گرامی «کارتوان» 1. سپاسگزارم. ولی پیشنهاد من بجای قدرت عمل ، توانِ کنش است. تاکتیک بمعنی روش نیست، معنی دیگری دارد. روش برابر متد است. این را نیز باید دانست که نمیشود همه واژگان بیگانه را کنار گذاشت، شاید زیانش بیش از سودش باشد. ولی اینکه چند واژه ایرانی داشته باشیم و بجای آنها واژه ای بیگانه بکار بریم یا واژه های ناعربی آنهم ایرانی را با دستور زبان عربی بکار ببریم یا واژگان تازه ای بویژه از زبان عربی وارد کنیم، زیانبار است. تاریخ نشان داد که تکرار واژگان بیگانه، کنار گذاشتن و فراموشی واژگان ایرانی را در پی دارد. برای نمونه اکنون «رهگذر» را از کسی نمی شنویم ! میگویند عابر ! معابر بجای گذرگاه یا گذرگاه ها و راهها نیز فراوان شده. خانواده ای از واژگان ایرانی را کنار میگذرند و گروهی از واژگان همریشه بیگانه را بجایشان میگذارند ! نمونه های دیگر حبس بجای زندانی، ارسال کرد را بجای فرستاد و اطفاء حریق بجای آتش نشانی است. بجای یک واژه دو حرفی « زد» گفته میشود «مورد ضرب و شتم قرار داد» ! فرمانها را فرامین، استادان را اساتید و میدانها را میادین میخوانند ! از این رفتارهای ضدفرهنگی در میان خود ایرانیان، فراوان است ولی از عرب مینالند ! برای «نظام مقدس» و حزب الهی ها و آخوندها (منهای استثناها) ایران و فرهنگ ایران مهم نیست. سرمایه های ما را بتاراج میبرند ولی ما را بدهکار اسلام میخوانند در حالی که اسلام آنچه از فرهنگ و هنر و تمدن دارد بیشتر از ایرانیان است، در زمینه آنچه که ادبیات علمی عربی و علوم اسلامی خوانده اند همچنین. 2. امروز آقای ظریف در برابر ترامپ سخن از ماندگاری ایران در برابر بیگانگانی چون اسکندر و مغول گفت ! گویی این 40 سال رفتار و گفتار ضدایرانی اینها را فراموش کرده ایم ! نمیگویم اسلام محمدی خوب یا بد بود (هرچه بود بگفته خود قرآن برای قوم عربزبان بود)، ولی آخوند پایبند اسلام و قرآن هم نیست ، آن را جور دیگری نشان میدهد تا سود خود را بجوید. «اوجب واجبات حفظ حکومت است» یعنی واجبتر از حفظ اسلام ! با این امید که میهن دوستان گرد هم آیند و از مردم بخواهند در روزهایی بدون شعار در میدانها و خیابانها گرد آیند ، رفته رفته نهاد رهبری مردمی پدید آید و جنبش آزادی خواهی سامان و سازمان یابد، سرانجام فروانروایی مردمی با حقوق شهروندی برای همه ایرانیان برپا شود.