ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

برخی نظرسنجی‌ها: سوسیالیسم از ترامپ محبوب‌تر است

نظرسنجی‌های کالج امرسون: فوریه ۲۰۱۹ – برنی سندرز ۵۱ درصد/ دونالد ترامپ ۴۹ درصد. مه ۲۰۱۹– برنی سندرز ۵۴ درصد/ دونالد ترامپ ۴۶ درصد.

رئیس‌جمهور آمریکا در کارزار انتخاباتی علیه سوسیالیسم است؛ نظرسنجی‌های اما اخیر خبر از شکست او در این کارزار می‌دهند.

اعضای سازمان سوسیالیست‌های دموکرات آمریکا در تظاهرات زنان در نیویورک در ژانویه ۲۰۱۷

دونالد ترامپ بخش زیادی از سال جاری را به کارزار انتخاباتی علیه سوسیالیسم گذرانده است.

او کارزار انتخاباتی خود را با سخنرانی سالانه وضعیت کشور در ۵ فوریه آغاز کرد. او در این سخنرانی گفت: «امشب، ما مصمم‌تر از پیش اعلام می‌کنیم که آمریکا هرگز یک کشور سوسیالیست نخواهد شد.» یک ماه بعد، در ماه مارس، ترامپ در جریان دیدار با رئیس‌جمهور راست افرطی برزیل، یعنی ژائیر بولسنارو، ‌اعلام کرد: «غروب سوسیالیسم فرارسیده‌است.»

واقعیت اما با آرزوی ترامپ نمی‌خواند. پای اعداد و ‌ارقام در میان است؛ رئیس‌جمهور زیر است و سوسیالیسم، بالا.

تیتر گزارش ۱۷ مه موسسه‌ گالوپ درمورد آخرین نظرسنجی‌اش در مورد میزان مقبولیت رئیس‌جمهور آمریکا بدین قرار است: «آمار رضایت از ترامپ به۴۲٪ تقلیل یافته‌است.»

سه روز بعد، گالوپ گزارش کرد: «۴۳٪ آمریکایی‌ها می‌گویند سوسیالیسم چیز خوبی برای کشور خواهد بود.»

درست است؛ ترامپ پس‌از ماه‌ها حمله به سوسیالیسم، در اواسط ماه مه، به نرخ مقبولیت ۴۲ درصد رسیده، درحالی‌که میزان مقبولیت سوسیالیسم ۴۳ درصد است. البته اگر بخواهیم جانب عدالت را بگیریم، باید بگوییم که این نظرسنجی‌ها همواره واجد حاشیه خطایی چند درصدی است، و محبوبیت رئیس‌جمهور و هم‌سویی ایدئولوژیک از اساس دو مقوله‌غیرقابل قیاس‌اند. اما باز این امر قابل توجه است که میزان رضایت از ترامپ درحال نزول‌است. سوسیالیسم درمقابل اما به‌نظر هواداران خود را حفظ کرده است. بنا به گزارش گالوپ، «از هر۱۰ آمریکایی، چهار نفر سیاست‌های سوسیالیستی یا گونه‌ای از سوسیالیسم را مقبول می‌دانند.»

نکته‌حتی قابل‌توجه‌تر، مربوط به چگونگی توزیع افرادی‌می‌شود که به سوسیالیسم علاقه‌مند‌اند. همسویی زنان با سوسیالیسم مشخصاً بیشتر است: ۴۸ درصد زنان سوسیالیسم را برای کشور خوب می‌دانند و ۴۷ درصد بد. (در میان مردان، مخالفان ۵۶ درصد و موافقان ۳۸ درصد اند)؛ همچنین، پیمایش گالوپ نشان می‌دهد که بیشتر طرفداران سوسیالیسم را غیرسفید‌پوست‌ها تشکیل می‌دهند؛ ۵۷ درصد آنان به سوسیالیسم رای مثبت داده‌اند و در مقابل، ۳۵ درصد رای منفی.

سوسیالیسم به‌طور ویژه‌ای در میان جوانان از محبوبیت برخوردار‌است. در میان جوانان بین ۱۸ تا ۳۴ سال که در نظرسنجی گالوپ شرکت کرده‌اند، ۵۸ درصد فکر می‌کنند که سوسیالیسم به نفع کشور است.

بنابراین، چنانچه آینده در دست زنان باشد، تنوع نژادی در آمریکا فزونی یابد، و جوانان در سیاست تأثیرگذارتر شوند، کاملاً منطقی ا‌ست که فرض کنیم سوسیالیسم به جریان اصلی بدل شود.

تحلیل گالوپ آنجا که دید آمریکایی‌ها به سوسیالیسم را پیچیده و چندوجهی می‌انگارد، صحیح است. نتایج برخی داده‌های اخیر ممکن است اغراق آمیز به نظر برسد، اما در یک نگاه دقیق‌تر و تاریخی‌تر به این داده‌ها، تغییرات قابل‌ملاحظه‌ای را در دید آمریکایی‌ها نسبت به سوسیالیسم می‌توان مشاهده کرد. به هرحال، فهم آمریکایی‌ها از این اصطلاح چندلایه و چندوجهی‌است.

برای مثال، آیا فرقی می‌کند اگر واژه‌ «دموکراتیک» به این اصطلاح الصاق شود، تا این ایدئولوژی درقالب «سوسیالیسم دموکراتیک» تعریف شود؟ الکساندریا اوکاسیو کورتز، نماینده‌کنگره با این ترکیب هویت خود را تعریف می‌کند، همین‌چنین بسیاری از اعضای جدید شوراهای شهر و مجلس قانون‌گذاری که با حمایت سازمان سوسیالیست دموکراتیک‌های آمریکا (دی اس آ) انتخاب شدند.

نظرسنجی‌ها به ما می‌گویند که مقبولیت سوسیالیسم تاحد زیادی نتیجه‎ آن است که مردم فکر می‌کنند سرمایه‌داری دیگر کار نمی‌کند؛ ‌و سازمان سوسیالیست دموکراتیک‌های آمریکا همین باور و احساس را هدف گرفته است. این سازمان معتقد است: «سوسیالیسم دموکراتیک با بازگرداندن قدرت به کارگران از طریق اتحادیه‌ها و نمایندگی حقیقی، با نابرابری مبارزه می‌کند.

سوسیالیسم دموکراتیک با تقویت حقوق مدنی و با متشکل و منجسم کردن انبوه مردم، بر ازخودبیگانگی و نابرابری غلبه می‌کند. هیچ نظامی بی‌نقص نیست، اما نظامی که ما اکنون در آن زندگی می‌کنیم، بدون ‌دلیل و بی‌آنکه ضرورتی وجود داشته باشد، بی‌رحمانه و ناعادلانه است؛ میلیون‌ها نفر خواستار چیزی جدید و بهتر هستند.»

اما آیا می‌توان تصور کرد روزی آمریکایی‌ها یک رئیس‌جمهور سوسیالیست دموکرات را ترجیح بدهند به رئیس‌جمهوری که به سوسیالیسم می‌تازد؟ بنا برآخرین نظرسنجی عمومی گروه سنجش افکار عمومی کالج امرسون، مشهورترین سوسیالیست دموکرات دولت، سناتور اهل ورمونت، یعنی برنی سندرز، هشت درصد از ترامپ پیشی گرفته‌است. بنا بر سرشماری امرسون؛ درماه فوریه که ترامپ تازه کارزا خود علیه سوسیالیسم را آغاز کرده بود، سندرز به زحمت از رئیس‌جمهور فعلی آمریکا جلو بود: سندرز ۵۱ درصد و ترامپ ۴۹ درصد. با گذشت سه ماه از کمپین ترامپ، حمایت از او به ۴۶ درصد کاهش یافته‌، در حالی‌که آرای نماینده‌سوسیالیست دموکرات تا ۵۴ درصد افزایش یافته است.

منبع: the Nation

در همین زمینه

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

  • سایه روشن

    فقط یک نکته کوچک راجب نظر سنجی ها. طرز طرح سوال نظر سنجی در پاسخی که میگیرد بسیار تعیین کننده و جهت دهنده است. بنابراین خوب است همیشه سوال مطرح شده را هم ذیل درصد جوابها ذکر کرد که خوانده مقاله دید جامعی به سوالها و نتیجه گیری آن داشته باشد.

  • ایراندوست

    اشکال در برنامه‌ریزی و سازماندهی دموکراتیک در یک نظام سوسیالیستی آزادی محور است. تراژدی مارکسیسم- لنینیسم و حزب نخبگان آن یا سوسیال دموکراسی اروپایی در مالیات گیری از کارگران ، کارمندان و خرده بورژوازی و هزینه کردن درامد مالیاتی در بخش خدمات آموزشی و درمانی ، مهار تورم و کنترل قدرت خرید اقشار مختلف در جامعه و آزاد گذاشتن دست کمپانی‌های چند ملیتی در سرنوشت جامعه صنعتی ،ما را بس . گفته چومسکی کاملاً درست است که در دنیای " Corporate totalitarianism " زندگی میکنیم . فعلأ با موانع اجتماعی و عوامل بازدارنده در اقتصاد جهانی راه گریزی از دست تراست ها و انحصارات بین المللی وجود ندارد ! به نوباوگان سوسیالیست غربی میتوان به طریق شرقی گفت....خیر پیش !

  • هوشنگ

    به کاربردن واژگان "نوباوگان سوسیالیست غربی" شاید این تصور کاذب فراهم آید که جنبشهای سوسیالیستی در غرب امری تازه و جدید است در حالی که اصل قضیه کاملا بر عکس است. برای مثال خود آمریکا زادگاه "اول ماه مه" و "هشت مارس" است, و انگلستان زادگاه قدیمی ترین جنبشهای کارگری در جهان رجوع شود به کتاب "چگونگی شکل گیری طبقه کارگر انگلیس" نبشته "ای. پ. تامپسون". "معجزهء" ترامپ و نئو لیبرالیسم این است که با سیاستهای مافوق ارتجاعی خود و تحمیل فقر و نا امنی شغلی و از بین بردن تحرک اجتماعی (در آمریکا و جوامع غربی) باری دیگر سوسیالیزم و جنبش های کارگری را برای جوانان و فقرا محبوب کرده اند. پیشرفت دراز مدت سوسیالیزم در این کشورها مسلما بسیار بیشتر از فقط پیروزی در کارزارهای انتخاباتی دارد, و سازمانهای مستقل کارگران که بتوانند در درون اتحادیه ها علیه بوروکراسی کارگری کارگران را متحد کنند نیازی حیاتی می باشند. اما به هر صورت کارزارهای انتخاباتی نیز شروع و آغازی هستند برای رنسانس سوسیالیزم در غرب. ایرانیان مترقی, آزادیخواه و آزادی طلب نیز میتوانند و باید علاوه بر گفتن "خیر پیش" دستها را بالا زده و به طور مستقیم درگیر این جنبش ها در آمریکا, انگلستان, فرانسه,...شده و سهم خویش را در این مبارزات ایفا نمایند.

  • ایراندوست

    نوباوگان سوسیالیست ، اشاره به بخشی از نوشتار بالا است " ....سوسیالیسم به‌طور ویژه‌ای در میان جوانان از محبوبیت برخوردار‌است. در میان جوانان بین ۱۸ تا ۳۴ سال که در نظرسنجی گالوپ شرکت کرده‌اند، ۵۸ درصد فکر می‌کنند که سوسیالیسم به نفع کشور است....."