رویارویی شاعران فارسی‌زبان آسیای میانه در نمایش تازه نیلوفر بیضایی
«اگر که عشق گناه است» اواخر شهریور در فرانکفورت اجرا می‌شود. در این نمایش از طریق تئاتر به شناخت عمیق‌تری از شعر اجتماعی زنانه در حوزه زبان فارسی می‌رسیم.
نیلوفر بیضایی، کارگردان تئاتر به زودی نمایش تازه‌ای روی صحنه می‌برد: «اگر که عشق گناه است». نمایشی درباره رویارویی شاعران زن فارسی‌زبان در آسیای میانه با این هدف که از طریق تئاتر به شناخت عمیق‌تری از شعر اجتماعی زنان از رابعه تا ژاله اصفهانی و فروغ فرخزاد دست بیابیم. ترانه و موسیقی در این نمایش سهم بسزایی دارد.
شهریور دو سال قبل نیلوفر بیضایی نمایش «در این مکان، در این زمان» (بر اساس داستان‌های مهشید امیرشاهی) را روی صحنه برده بود و شهریور سال گذشته در فرانکفورت نمایش گمشدگان درباره کشتار ۶۷ و اعدام زندانیان سیاسی را اجرا کرد. اکنون با نردیک شدن به آخرین ماه تابستان، تمرین نمایش تازه‌ای به کارگردانی نیلوفر بیضایی در فرانکفورت آغاز شده است. این نمایش «اگر که عشق گناه است» نام دارد و بهرخ بابایی، آزاده بهرامی، فرشته ساداتی، ستاره سهیلی، ژاله شعاری، هرمین عشقی در آن هنرنمایی می‌کنند. قرار است تازه‌ترین نمایش نیلوفر بیضایی ۲۱ و ۲۲ سپتامبر و ۱۰ نوامبر ۲۰۱۹ ساعت ۸ شب در گالوس تئاتر فرانکفورت روی صحنه اجرا شود.
تئاتر گالوس در معرفی نمایش تازه نیلوفر بیضایی نوشته است که در این نمایش شاعران زن فارسی‌زبان از افغانستان، تاجیکستان و ایران از دوره‌های مختلف با یکدیگر روبرو می‌شوند و اندیشه‌ها و آرزوها و زندگی‌هایشان را با هم و با ما در میان می‌گذارند. در «چهره به چهره در آستانه فصلی سرد» نیز نیلوفر بیضایی در یک پرده و دو تابلو گوشه‌هایی از اندیشه‌ها و زندگی طاهره قره‌العین و فروغ فرخزاد را به نمایش درمی‌آورد با این هدف که از طریق تئاتر ما را به شناختی عمیق‌تر از این دو شاعر برساند.
نیلوفر بیضایی درباره نمایش «اگر که عشق گناه است» می‌گوید:
«این متن را دو سال پیش خانم ژاله مساعد که خواهر خانم ژیلا مساعد هستند و در ایران زندگی می کنند و مترجم نمایش و نمایشنامه‌نویس هستند، از طریق ژیلا خانم برایم فرستادند و پیغام دادند که فکر می کنند که من آدم مناسبی برای اجرای این متن هستم. نام متن ایشان این بود: "در سخن مخفی شدم مانند بو در برگ گل، که از شعر زیب‌النسا شاعر سبک هندی دوره صفوی که تخلص شعری‌اش مخفی بود، برگرفته بودند. شاعران زن در این نمایش از رابعه گرفته تا مهستی گنجوی و ملک جهان خاتون تا ژاله قائم مقامی و فروغ فرخزاد و شاعران معاصری چون ژاله اصفهانی و لیلا صراحت روشنی و خالده و فروغ و... در این نمایش (بر خلاف نمایش چهره به چهره در آستانه فصلی سرد که در سال ۲۰۱۲ نوشتم و کارگردانی کردم) با هم روبرو می‌شوند و تمام زبان نمایش شعرهای آنهاست.»
نیلوفر بیضایی در ادامه می‌گوید در شعر شاعران یاد شده و در سرگذشت آنها نمودی از ناهنجاری‌های اجتماعی و سیاسی را می‌توان سراغ گرفت:
«آنها در شعرشان از سرگذشت‌های تلخشان به عنوان یک زن، از قلمشان و سانسور قلمشان و حضورشان به عنوان زن، از ناهنجاری‌های اجتماعی و سیاسی سخن می‌گویند و این مجموعه بسیار با وضعیت امروز ما همخوانی دارد و انگار بازتاب آن است.»
در اجرای این نمایش ترانه و شعر و آواز سهم بسزایی دارد. نیلوفر بیضایی می‌گوید:
«بسیاری از شعرها را تبدیل به ترانه کردیم و ملودی‌ها را خودمان در طول تمرین ساختیم. در عین حال در برخی از صحنه‌های تصویری از موسیقی استفاده کردیم که آرمان سیگارچی ساخته است. همچنین در جاهایی آزاده بهرامی که در حقیقت خواننده و نوازنده سه تار است و در این نمایش به عنوان بازیگر نیز حضور دارد، به طور زنده می‌نوازد. خوشبختانه اکثر بازیگرانم صداهای خوبی دارند و برخی شان علاوه بر بازیگری خوانندگی نیز می کنند و توانسته‌ایم از صدای آنها که خواننده نیستند نیز در حد مورد نیاز نمایش (که قرار نیست کنسرت باشد) استفاده کنیم.»
نیلوفر بیضایی از سال ۱۹۸۵ در تبعید آلمان به‌سر می‌برد. او در رشته‌های ادبیات آلمانی، تئاتر- سینما و تلویزیون و تعلیم و تربیت از دانشگاه فرانکفورت تحصیل نمود و در سال ۱۹۹۴ گروه تئاتر دریچه را پایه‌گذاری کرد و به نمایش‌نامه‌نویسی و کارگردانی تئاتر پرداخت. از مهم‌ترین مضامین آثار نمایشی او هویت‌جویی و بیگانگی انسان ایرانی، مشکلات اجتماعی و خانوادگی زنان در پیش‌زمینه تبعیض جنسیتی و نیز حقوق اقلیت‌های مذهبی و جنسی است.
بیشتر بخوانید:
نظرها
نظری وجود ندارد.