کدام‌ شهرهای جهان تا ۳۰ سال آینده زیر آب خواهد رفت؟

یکی از نگران‌کننده‌ترین تأثیرهای گرمایش زمین تشدید ذوب‌شدن یخ‌ها و افزایش سطح آب‌های آزاد است. بر اساس یافته‌های جدید، ادامه روند بالاآمدن آب دریا‌ها تا سال ۲۰۵۰ شهرهای بیشتری را نسبت به آنچه پیشتر تصور می‌شد، به زیر آب فروخواهد برد.

یک پژوهش جدید می‌گوید که افزایش سطح آب دریاها متوجه تمام شهرهاست، اما بیش از همه بر شهرهای بزرگ ساحلی جهان تاثیر خواهد گذاشت.

این پژوهش در نشریه ارتباطات طبیعی منتشر شده و توسط یک سازمان علمی به نام اقلیم مرکزی در نیوجرسی صورت گرفته است.

در این پیش‌بینی رشد جمعیت آینده یا فرسایش زمین‌های ساحلی در نظر گرفته نشده است. با این وجود، محققان در این پژوهش نتیجه‌گیری کرده اند که بالارفتن آب دریاها بیش از آنچه پیشتر تصور می‌شد بر مردم اثر خواهد گذاشت.

در پژوهش جدید، پیش‌بینی با استفاده از داده‌های ماهواره‌ای با روشی جدید صورت گرفته و پژوهشگران به این نتیجه رسیده‌اند که ارقام قبلی منتشر شده بسیار خوش‌بینانه بوده‌اند.

پژوهش جدید نشان می‌دهد که ۱۵۰ میلیون نفر اکنون در سرزمین‌هایی زندگی می‌کنند که تا نیمه این قرن به زیر آب خواهند رفت.

بر اساس آخرین داده‌ها، در حال حاضر حدود ۱۱۰ میلیون نفر در مکان‎هایی زندگی می‌کنند که زیر خط بالاترین ارتفاع مد (برکشند) واقع شده‌اند، اما تدابیری از قبیل سنگر و دیوارهای آبی برای حفاظت از این مناطق کارآمد بوده است.

بنجامین اشتراوس، یکی از دو نویسنده پژوهش جدید می‌گوید که شهرها باید هر چه سریعتر برای دفاع از خود بر روی تدابیر حفاظتی سرمایه‌گذاری کنند.

با این وجود به گفته اشتراوس حتی اگر سرما‌یه‌گذاری هم صورت گیرد، تدابیر حفاظتی تنها تا حدی می‌توانند موثر واقع شوند.

مثالی که اشتراوس به آن استناد می‌کند، شهر نیواورلئان و توفان کاترینا است که با وجود دیوارهای خاکی و دیگر تدابیر حفاظتی به زیر آب رفت.

سئوال این است: ظرفی که در آن زندگی می‌کنیم عمقش چقدر باید باشد؟

در مجموع این پژوهش نشان می‌دهد که کشورهای جهان باید آماده انتقال شهروندان از مناطق پرخطر باشند و حتی این روند را آغاز کنند.

ویتنام

به عنوان مثال، پژوهش جدید هشدار می‌دهد که جنوب ویتنام کاملا ناپدید خواهد شد.

اکنون بیش از ۲۰ میلیون نفر (تقریبا یک چهارم جمعیت ویتنام) بر روی زمینی زندگی می‌کنند که به زیر آب خواهد رفت.

قسمت عمده شهر هوشی مین که مرکز اقتصادی ویتنام است، به زیر آب می‌رود.

تایلند

در تایلند بیش از ۱۰ درصد شهروندان بر روی زمین‌هایی زندگی می‌کنند که تا سال ۲۰۵۰ غرق در آب خواهد شد. بانکوک پایتخت سیاسی و اقتصادی تایلند هم در معرض خطر است.

چین

شانگهای یکی از مهمترین موتورهای اقتصادی آسیا است . افزایش آب دریاها این کلانشهر و شهرهای کوچک اطراف آن را هم تهدید می‌کند.

هند

بمبئی، پایتخت اقتصادی هند و یکی از بزرگترین شهرهای جهان نیز بر اساس این پیش‌بینی جدید در معرض خطر غرق شدن است. این شهر بر روی چندین جزیره بنا شده و محله قدیمی مرکز شهر به شدت آسیب‌پذیر است.

مصر

در این میان حتی احتمال نابودی و به زیر آب رفتن میراث فرهنگی بشر هم وجود دارد. اسکندریه در مصر، شهری که اسکندر مقدونی آن را حوالی سال ۳۳۰  پیش از میلاد مسیح بنا کرد، ممکن است کاملا زیر آب غرق شود.

عراق

بخش عمده‌ای از بصره، دومین شهر بزرگ عراق نیز ممکن است تا ۲۰۵۰ زیر آب برود. جان کاستلاو، از تفنگداران آمریکایی که در جریان جنگ عراق در این شهر خدمت کرده می‌گوید که اگر چنین اتفاقی بیفتد اثرات آن فرامرزی خواهد بود.

کاستلاو می‌گوید که اثرات افزایش سطح آب و زیر آب رفتن اراضی، ثبات سیاسی و اجتماعی منطقه را تهدید خواهد کرد و ممکن است منجر به شعله‌ور شدن نزاع‌های مسلحانه و افزایش احتمال تروریسم شود.

او می‌گوید که مشکل فراتر از یک مساله زیست‌محیطی است. در این صورت مساله حقوق بشری، امنیتی و نظامی هم خواهد بود.

متخصصان سازمان ملل در سه گزارش هشداردهنده در یک سال اخیر نسبت به پیامدهای وخیم گرمایش جهانی هشدار داده‌اند: تأثیرات تغییرات اقلیمی یعنی خشکسالی، قحطی، مهاجرت‌های اقلیمی انبوه، بیابان‌زایی،‌ پدیده‌های اقلیمی حاد،‌ سیل، خسارت‌های اقتصادی، آتش‌سوزی‌های طبیعی گسترده و بسیاری موارد دیگر که به گفته سازمان ملل به «آپارتاید اقلیمی» ختم خواهد شد.

رهبران جهان در سال ۲۰۱۵ در پاریس متعهد شدند که افزایش دمای هوای سیاره نسبت به دوران پیشاصنعتی را «تا حد خوبی زیر ۲ درجه سلسیوس» نگه دارند، اگرچه تعهد اصلی مبتنی بر نگه داشتن افزایش دما در مرز ۲ درجه است. کارشناسان و فعالان محیط زیست و متخصصان پنل اقلیمی سازمان ملل می‌گویند که افزایش دمایی معادل ۱,۵ درجه تمام تأثیرات ویرانگر تغییرات اقلیمی را به همراه خواهد آورد.

در همین زمینه: