استقبال گزارشگر سازمان ملل از بازداشت متهم به قتل زندانیان سیاسی ایران
در پی بازداشت حمید نوری در سوئد گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد اعدام‌های خودسرانه و ناعادلانه این بازداشت را «نخستین گام مهم در اجرای عدالت» خواند.
گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد اعدام‌های خودسرانه و ناعادلانه از بازداشت حمید نوری در سوئد استقبال کرد و آن را نخستین گام مهم در راه اجرای عدالت دانست.
اگنس کالامارد، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد اعدام‌های خودسرانه و ناعادلانه، شامگاه چهارشنبه ۲۲ آبان / ۱۳ نوامبر در واکنش به بازداشت حمید نوری، از عاملان کشتار زندانیان سیاسی ایران در تابستان ۱۳۶۷ در توئیتر نوشت:
«اولین قدم مهم در جهت [اجرای] عدالت در ارتباط با قتل عام سال ۱۹۸۸ (۱۳۶۷) در ایران: این نخستین بار است که فردی در رابطه با رویدادهای سال ۱۳۶۷ ایران در دادگاه متهم می‌شود، رخدادی که در جریان آن هزاران زندانی سیاسی کشته شدند.»
— Agnes Callamard (@AgnesCallamard) 13. November 2019
حمید نوری، ۵۸ ساله یک دادیار قضایی سابق جمهوری اسلامی و از عاملان قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷، بعد از ظهر شنبه ۱۸ آبان / ۹ نوامبر در فرودگاه آرلاندا سوئد بازداشت شد.
ایرج مصداقی، نویسنده و فعال حقوق بشر ابتدا خبر دستگیری نوری را منتشر کرد. او که خود یکی از جان‌به‌دربردگان کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ است، روز چهارشنبه اعلام کرد که نوری در برابر دادگاه قرار گرفت و با حکم قاضی بازداشت او برای چهار هفته دیگر تمدید شد.
کارولینا ویسلاندر دادستان در دادگاه ابتدایی استکهلم گفت که این مرد مظنون به جنایات ضدبشری و قتل در زندان گوهردشت کرج در تابستان ۱۹۸۸ (۱۳۶۷) است.
شمار زیادی از زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ اعدام شدند. بر سر تعداد اعدام‌شدگان اختلاف نظر وجود دارد، اما بیشترین منابع آن را بین چهار تا پنج‌هزارتن گزارش داده‌اند.
ایرج مصداقی در گفت‌و‌گو با «زمانه»، نوری (با اسم مستعار حمید عباسی) را یکی از فعال‌ترین مجریان اعدام‌ها در زندان گوهردشت (رجایی‌شهر) کرج معرفی کرد که در تدارک و برنامه‌ریزی کشتار دست داشت.
مصداقی روایت می‌کند که چگونه حمید نوری (عباسی) همراه با محمد مقیسه، قاضی ارشد کنونی جمهوری اسلامی (با اسم مستعار ناصریان)، به دلیل شناخت از زندانیان، در انتخاب و اولویت‌بندی کسانی که باید در برابر هیأت مرگ قرار می‌گرفتند، نقشی اساسی داشتند.
به‌گفته مصداقی، حمید نوری پس از هر سری اعدام زندانیان سیاسی شیرینی و نان خامه‌ای پخش می‌کرد. او از دهه ۶۰ با ابراهیم رئیسی، رئیس کنونی قوه قضائیه و عضو هیأت مرگ، رابطه نزدیکی داشت و سپس به وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی منتقل شد و در آن‌جا با مصطفی پورمحمدی و علی فلاحیان همکاری کرد.
سازمان عفو بین‌الملل آذر گذشته گزارشی درباره قتل‌عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ منتشر کرد و جمهوری اسلامی را به همین دلیل عامل «جنایت ادامه‌دار علیه بشریت» خواند.
مرداد ۹۵، سایت رسمی حسینعلی منتظری، مرجع تقلید درگذشته شیعه و قائم مقام روح‌الله خمینی، رهبر سابق جمهوری اسلامی از سال ۱۳۶۴ تا سال ۱۳۶۸، یک فایل صوتی را برای اولین بار منتشر کرد که در آن منتظری با اعتراض تند به اعدام‌ها، خطاب به «هیأت مرگ» گفت: شما جنایتکار هستید.
این فایل صوتی نشان می‌داد که اعدام‌ها در نقاط مختلفی در ایران و با برنامه‌ریزی قبلی انجام شده است.
بیشتر بخوانید:
نظرها
کارو
امیدوارم در پرتوی امضای برجام با مقامات جمهوری اسلامی، با این فرد مماشات نشود و این بازداشت با دادگاهی عادلانه و علنی همراه شود که پشت پردۀ قتل های سیاسی و کشتار زندانیان سیاسی را آشکارتر کند.
همنشین بهار
کشتار فکر و گفتمان مخالف مشمول مرور زمان نمی‌شود ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ در اسیرکُشی سال ۶۷، قتل کسانیکه بیشترشان قبلاً حکم گرفته بودند؛ شدت شقاوت، سرّی‌بودن و کیفیت اجرای آن، و اینکه در آن جنایت هولناک علاوه بر شخص خمینی که فرمان کشتار را داد، دستگاه قضایی و کل قدرت سیاسی و مذهبی (مجمع تشخیص مصلحت، شورای نگهبان، ائمه جمعه، وزارت کشور و وزارت خارجه...) سهیم بودند، به‌اندازه کافی گویا هست. همه کسانیکه به آن بیداد رضا دادند یا سکوت کردند، در توجیه جنایت و پنهان‌کردن آن نقش داشتند. اسیرکُشی سال ۶۷ کشتار فکر و گفتمان مخالف بود و این جنایت، مشمول مرور زمان نخواهد شد. گذر پوست به دباغخانه می‌افتد و حمید نوری (عباسی) و امثال او نمی‌توانند خود را به آن راه بزنند. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ سلام بر نویسنده کتاب ارجمند «نه زیستن نه مرگ» و اُف به کسانی که می‌خواهند صدای امثال او را خاموش کنند. همنشین بهار
همنشین بهار
After The Event بعد از واقعه ___________________________ گذر پوست به دباغخانه افتاد و یکی از آتش‌بیاران معرکه در اسیرکُشی سال ۶۷، سرش به سنگ خورد و با گیرافتادن او، ارتجاع غالب و مغلوب (هر دو)، ماتم گرفتند که بدیهی بود. این وسط، عَملهِ حَسَد که سخن و تولیدی جز ادعا ندارند هم، پَکَر شده، بی‌صفتی پیشه کردند تا همچون هرزه‌نویسان، با نفی زندانی رنجدیده‌ای که از نگارش «نه زیستن نه مرگ» تا کنون، با سنگ تهمت و افترا روبروست، خود را اثبات کنند. روزگار غریبی‌ست، رویدادهای پس از واقعه After The Event گاه از خود واقعه، شگفت‌تر و دیدنی‌تر است. همنشین بهار