«آوای تبعید» ویژه نسیم خاکسار: چهره‌نگاری از چهره تبعید

دوازدهمین شماره نشریه «آوای تبعید» که به کوشش اسد سیف در خارج از ایران منتشر می‌شود ویژه نویسنده‌‌ای است که نه تنها از نویسندگان شاخص «ادبیات جنوب ایران» به شمار می‌‌آید، بلکه چهره ادبیات تبعید هم هست: نسیم خاکسار، نویسنده رمان‌ها و داستان‌های به یاد ماندنی که از جست‌وجوی «مادر جنوب» آغاز کرد و به جست‌وجوی سقف و سرپناهی برای شخصیت‌های تبعیدی‌‌اش رسید. این شماره ادبیات تبعید را کوشیار پارسی، نویسنده مقیم هلند تهیه کرده است.

در این شماره «آوای تبعید» در وهله اول دو داستان کوتاه از نسیم خاکسار منتشر شده است: «از زیر خاک» و «درخت سه‌پستان». در ادامه گفت‌وگوی کوشیار پارسی با نسیم خاکسار را می‌خوانیم. در این متن نویسنده‌ای با نویسنده‌ای دیگر در گفت‌وگو می‌ماند که به اتفاق به سویه‌های کمترشناخته‌شده‌ای از تلاش «آن دیگری» برسد. کوشیار پارسی می‌نویسد:

«کارهای نسیم خاکسار، اگر درست بنگریم، همه ریشه دارند در تمرکز او بر اساسِ  فرهنگ ِ سیاسی وطن. آنکه به راز علاقه دارد، باید کار ِ او بخواند که انباشته است از رازواره‌گی.  تبعید ناخواسته برای او آزادی از فشار سیاسی بوده است. نگاه و پرداخت ِ او از شعر، نمایشنامه، داستان‌های کوتاه، رمان و جستار، همه نگاه و پرداخت به چند دهه تاریخ ایران‌اند. او فرزند زمان خویش است. با همه‌ی علاقه به گذشته، درگیر می‌شود با آن تا به روند تاریخ بپردازد.»

در این شماره آوای تبعید آثاری منتشر شده است از:

 مجید آژنگ، ندا باقری‌پور ، منیره برادران، روشنک بیگناه، کوشیار پارسی، ملیحه تیره‌گل، عباس خاکسار، نسیم خاکسار، اسماعیل خوئی، تکله زندی، اصغر سید غراب، اسد سیف، شهلا شفیق، پروین شهبازی، رضا علامه‌زاده، سرور کسمایی، قدسی قاضی‌نور، فرخ قدسی، مسعود کدخدایی، ناصر مؤذن، مجید نفیسی، محمدرضا نیکفر و محسن یلفانی.

از میان این نویسندگان و شاعران، منیره برادران، شهلا شفیق، اسد سیف، مجید نفیسی و محمد رضا نیکفر سویه‌هایی از آثار نسیم خاکسار را بررسی کرده‌اند. تأثیر زندان، شکنجه، تخیل، تجربه، برون‌گرایی و درون‌گرایی در آفریتش ادبی نسیم خاکسار از مضامین این جستارهاست.

رضا علامه‌زاده، محسن‌یلفانی نیز در مقالاتی با تکیه بر دوستی با نسیم خاکسار ما را به شناخت متفاوت و عمیق‌تری از او می‌رسانند. اسماعیل خویی هم شعری برای نسیم خاکسار سروده است. این همه به تنهایی کافی است این شماره از ادبیات تبعید را به یاد ماندنی کند.

نخستین شماره «آوای تبعید» در خرداد ۹۶ در ۳۵۰ صفحه منتشر شد. هر شماره «آوای تبعید» به موضوعی اختصاص دارد و آن موضوع ویژه را سردبیر مهمانی به عهده می‌گیرد. دست‌اندرکاران «آوای تبعید» اعلام کرده‌اند که قصد دارند صداهای گوناگون را بازتاب دهند. شماره پیشین «آوای تبعید» به شاعران ایرانی مقیم لس‌آنجلس اختصاص داشت و شماره بعدی آن که زیر نظر بهرام مرادی منتشر می‌شود به سانسور آثار نویسندگان ایرانی اختصاص دارد.

بیشتر بخوانید: