جنبش دمکراسی خواهی بازنده رویارویی میلیتاریسم و بنیادگرایی اسلامی

نظرها

• روزبه

  ۲۰ دی ۱۳۹۸، ۳:۱۰

  جناب، جنبشی وجود ندارد که به دموکراسی‌خواهی مزینش میفرمایید. شما هنوز در توهمات ایدئولوژیک هستید. رژیم تنها و تنها با نیروی سلاح سرنگون میشود. در هر صورت شما نگران نباشید: همه شما رو دموکرات میدونند. شما هم لطف کنید وقت ما رو با حرفهای تکراری نگیرید.

• هوشنگ

  ۲۰ دی ۱۳۹۸، ۱۸:۰۴

  روزبه جان اگر در ایران جنبشی وجود نداشت (جنبش هایی وجود نداشت) پس این همه زندانی و کشته و بگیر و به بند چیست؟ آیا تمام اینها فقط برای سرگرمی و تفریح است؟ به قول فرنگی ها: ?Only shits-and-giggles حقیقت امر این است که در ایران ما با جنبشهای اجتماعی متفاوت و ناهمگونی روبرو هستیم, جنبش های دانشجویی, زنان, کارگری, محیط زیستی, اقلیتهای ملی,... حقیقت امر تلخ دیگر این است که بین اکثر این جنبش ها حتا یک حداقل هماهنگی و همکاری نیز موجود نیست, و رژیم حداکثر سعی و توانش را بکار میگیرد تا هیچوقت هیچ گونه هماهنگی و همکاری مابین این جنبشها به وجود نیاید. پر واضح که اولین گام در این راه بر قراری ارتباطات مابین رهبری این جنبشها است. به نظر میرسد که خیزش دیماه ۹۶ بیش از هر چیز مرتبط به کانال تلگرامی دو میلیون نفری "آمد نیوز" بود, که خودشان هم انتظار چنین سطحی از اعتراضات را نداشتند. روز قبل از آن هم خانم ویدا موحدی حرکت "دختران خیابان انقلاب" را کلید زدند. آیا نوعی از هماهنگی مابین این دو حرکت وجود داشت, که اینگونه و به فاصلهء یک روز پشت سر هم اتفاق افتادند؟ آیا "از ما بهتران" دستی در این پشت سر هم بودن این دو حرکت داشتند؟ خیزش آبانماه ۹۸ در آن واحد بسیار سریعتر, گسترده تر, خونین تر, کوتاه تر و طبقاتی تر از دیماه ۹۷ بود. شوربختانه وجه مشترک هر دوی این وقایع عدم برخورداری هر دو از یک حداقل هماهنگی و رهبری واحد بود. نکتهء کلیدی در این است که چنین هماهنگی و رهبری واحد از درون اینترنت و کانال های تلگرامی زاده نمی شود و مسلتزم ارتباطات مستقیم بین خود این کنشگران و رهبران این جنبشها در محل کار و محیط زندگی و زیست است. در این بین حداقل کاری که از دست ما برمیاید, این است که وجود این جنبش ها را نفی نکنیم و تا حد امکان صدای رسای تمامی دستگیرشدگان و زندانیان باشیم و جامعهء جهانی را روز به روز از تحولات این جنبشها و تلفاتی که دارند مطلع کنیم. برای مثال خود این "رادیو زمانه" بخشی انگلیسی دارد, که مقداری مطالب در حد توان به زبان انگلیسی تولید می کند (که بسیار حرفه ای و آبرومندانه تهیه می شوند, دست مریزاد و خسته نباشید به دوستان و رفقای "زمانه"). در این مرحله از مبارزات مردم ایران چنین فعالیتهای روشنگرانه و خبری باید یکی از اولویتهای حیاتی ما باشد. در خاتمه می خواستم مطلبی از یک کنشگر محیط زیستی را برای اختتام در اینجا بیاورم, اما کامنت خیلی طولانی می شود (جداگانه درج می شود). لب مطلب ایشان این بود که برای غافلگیر نشدن باید حواس ما به روندها باشد و نه به رخدادها. با احترام

• عبور فلات از آستانه تغییر؟

  ۲۰ دی ۱۳۹۸، ۱۸:۰۶

  عبور فلات از آستانه تغییر؟ ▪️اردوی کار: ناصر کرمی فعال محیط زیست در یک رشته توئیت در توصیف وضعیت به «تعبیر جغرافیایی» نوشته: «روش در اقلیم شناسی این است که به روندها نگاه کنید و نه رخدادها. از دی ۹۶ به این سو روند تحولات و رخدادهای سیاسی ایران شتابناک و لگاریتمی سیر صعودی داشته است. دو بار اعتراضات سراسری خونبار، تداوم اعتراضات خیابانی، افزایش سه برابری قیمت بنزین. ▪️یک کاسه شدن نظام و تصمیم آن برای فرو گذاشتن تگ جمهوریت با تقلیل جایگاه دو نهاد ریاست جمهوری و مجلس، شکاف در محور مقاومت و تشدید تحریم ها ... همه در همین دو سال. از دی ۹۶ تا دی ۹۸. روندها میگوید خبرهای تازه در هفته ها و ماه های آینده باز هم غافلگیرمان خواهد کرد. ▪️تعبیر جغرافیایی این وضعیت می شود #عبور_از_آستانه_تغییر در #چشم_انداز_ایران. اگر می خواهیم آینده ایران را پیش بینی کنیم، باید گریبان از رخدادها رها کرده و روندها را ببینیم. این شتابناکی فزاینده را. روندهای همین دو سال را. وگرنه مکرر غافلگیر خواهیم شد.

• روزبه

  ۲۱ دی ۱۳۹۸، ۳:۲۱

  خواسته‌های صنفی و معیشتی میتوانند به جنبش تبدیل شوند - یعنی این پتانسیل رو دارند، بنا بر تعریف. چگونه؟ بستگی به شرایط دارد. ولی مفهوم کلیدی اینجا "پتانسیل" است. در ایران امروز هیچ گونه جنبشی وجود ندارد. نارضایتی گسترده چرا، ولی جنبش نه، و همین نارضایتی تا آنجا که من درک می‌کنم معطوف به مشکلات اقتصادی است. سرکوب خونین و خشونت بی‌مرز جلوی شکل گرفتن جنبش رو گرفته. مردم هیچ هویت سیاسی ندارند. من اصلا حرف مثلا آقای امیر طاهری را قبول ندارم که مردم ایران امروز دارای فرهنگ سیاسی هستند. به هیچ وجه. خودفریبی رو کنار بگذاریم. کنشگران بی‌باک مدنی توان انگیزانندنِ جنبش گسترده را ندارند. امیدوارم زنده و تندرست باشند و اگر مردم قدم رنجه کردند و گوشه چشمی هم به ایران و وضع کشور انداختند و فقط فکر رفتن به کانادا و آمریکا دیگر کشورهای غربی نبودند، یا فکر پر کردن جیب، بتوانند در رهبری جنبش قرار بگیرند. حالا، جناب درویش‌پور از توی این کلاه جادویی ("جنبش") خرگوش "جنبش دموکراسی‌خواهی" بیرون میکشد. خیر است انشا‌الله!

• حمیدرضا میرزایی

  ۲۱ دی ۱۳۹۸، ۴:۰۷

  صحبت های آقای درویش پور بسیار احتیاط آمیز بود . ایشان فقط در بخش پایانی صحبت های خود از مواجه جریان دموکراسی خواهی در ایران و فضای نظامی حال حاضر صحبت کردند . شاید خواسته اند فقط اعلام حضوری کرده باشند... برای من عجیبه ، رسانه های خارج از ایران پای بحث نظری باشه با قاطعیت میگن «دموکراسی» و وقتی بحث جریانی عملی به میان میاد ، «بسته سلطنت و تجدید حیات پهلوی» را رو می کنند و اگر اعتراضی به این بسته بشود بلافاصله به منتقدین توهین می شود و می گویند سرسپرده نظام هستید و ... نمی دونم چرا باز دارم برای «رادیو زمانه» می نویسم . سایتی که تقریبا همیشه کامنت های منو سانسور کرده . خوش باشید دوستان ! «همای پادشاهی بر شانه همه مردم یک کشور خواهد نشست ، هنگامی که آنها به دموکراسی و مردمسالاری رسیده باشند. حکیم ارد بزرگ»

• مهرداد درویش پور

  ۲۱ دی ۱۳۹۸، ۱۴:۱۶

  تنها یک روز پس از انتشار این گفتگو حکومت به ساقط کردن هواپیمای مسافربری توسط خود اعتراف کرد. حکومتی که اقتدارش را بر پایه "دروغ بزرگ" استوار کرده است و تخصص اصلی اش در جنایت عمد و غیر عمد، فریبکاری و لاپوشانی "جعبه سیاه" جنایت هایشان نیست، بالاخره به نقش خود در سقوط هوایپیما مسافربری اوکراینی در خاک ایران اعتراف کرد. نگرانی از بی رنگ شدن قدرت نمایی شان در پی قتل سلیمانی و بازگشت جامعه به فضای آبان ماه از اصلی ترین دلایل اصلی این لاپوشانی است. از آنجا که این مقاله یک روز پیش از اعتراف حکومت به نقش خود در این فاجعه منتشر شد در متن از سقوط رازآلود هواپیما که حکومت خود در مظان اتهام شلیک به آن قرار دارند، سخن گفته شده است. ظنی که به یقین بدل شد.

• هوشنگ

  ۲۲ دی ۱۳۹۸، ۳:۰۷

  جناب روزبه جنبشهای معاصر اجتماعی در ایران خیلی وقت است که از بالقوه به بالفعل تبدیل شده اند. جدید ترین نمونه اش هم همین امشب در تهران و رشت و مشهد و همدان و اصفهان و ....با شعار هایی مانند: "جمهوری اسلامی نابود باید گردد" "‏مرگ بر ستمگر, چه شاه باشه چه رهبر" "آخوند خائن، آواره گردی، خاک وطن را، ویرانه کردی، کشتی جوانان وطن... مرگ بر تو ، مرگ‌ بر تو" اما برای برخی دوستان هیچکدام از اینها هنوز "قدم رنجه" حساب نمی شود. توازن قوا به نفع این جنبش ها نیست, به دلایل بسیار واضح (که توازن قوا نیز در حال تغییر است). اما مبحث توازن قوا ربطی به فعلیت, وجود و حیات جنبش های معاصر اجتماعی در ایران ندارد. خنده دار تر ادعای این است که "اگر ملت به فکر رفتن به کانادا و آمریکا نبودن", برای ملتی که حتی پول بنزین ماشینش را هم نداره که پرداخت کنه, میاد خیابان اعتراض میکنه و کشته میشه. ملت پول بنزین ندارن که صبح برن سر کار, اما متهم به این هستند که همگی در راه فرنگ اند!!! یک ذهنیت غریب خورده بورژوازی چنان تمامی این "تحلیل" هایی را در بر گرفته است, که با هیچ منطقی جور در نمیایند. از همهء اینها مضحک تر نقل قول آوردن از چهرهء معلوم الحالی مانند امیر طاهری است (که نام واقعی وی "محمد طاهری دزفولی" می باشد, که با خبر چینی برای ساواک در "جامعه سوسیالیستهای ایرانی در اروپا" کار خود را آغاز کرد)* میان اینهمه پیغمبر غیر از جرجیس کس دیگری پیدا نمی شد؟! *)نامه های جلال آل احمد, به کوشش علی دهباشی - ص ۲۷۱

• روزبه

  ۲۲ دی ۱۳۹۸، ۴:۱۰

  دوست عزیز هوشنگ، در ایران، دانشجو همیشه هویت اعتراضی داشته، حتا اکنون که تلاش کرده‌ا‌ند با سهمیه این هویت را کمرنگ کنند. کسانی که توان خرید بنزین ندارند و زیر آور قیمت‌ها دارند له میشند، همانطور که گفتم هیچ ربطی به "جنبش دموکراسی‌خواهی" ندارند. اگر چنین جنبشی شکل بگیرد، آنها طبیعتا درونش قرار خواهند گرفت. ولی اینکه خشم آنها را فرهنگ سیاسی جا بزنیم، خود فریبی است، صورت خود با سیلی سرخ کردن است. (در ضمن من از امیر طاهری پشتیبانی نکردم. گفتم حرفش را قبول ندارم.) شما اینجور وانمود می‌کنید که من خواسته‌های ستمکشان را نمیبینم یا به آن کم اهمیت میدهم، در حقانیت یا در وزن، اصلا چنین نیست. این رویکرد شما مصداق کامل آدرس غلط دادن است. از مخدوش کردن مفاهیم هیچ چیز دستگیر نمی‌شود جز فریب خود. بر هیچ کس پوشیده نیست که نخبگان و تحصیل کردگان ایران، یعنی کسانی که باید عامل و حامل فرهنگ شهری و ارزش‌های شهروندی و مدنی باشند مدت هاست که قید ایران را زده‌ا‌ند. این یک واقعیت است. حالا شما بگو نه! این تفاوتی در امر نمیکند. در همین پروازی که اینها زدند، این را میتوان دید. در ضمن در پاسخ نخست خود به "جنبش اقلیت‌های ملی" اشاره کردید. از دید من، قوم‌گرایی تفاوت چندانی با دین‌گرایی ندارد. هر دو رمه‌جویی است، که آخرش مردم یا باید توسط خامنه‌ای‌ها سرکوب و غارت باشند یا بارزانیها. مدرنیته یعنی اصالت فرد، یعنی قانون و سیاست و گرداندن کشور باید بر اصالت فرد بنا بشه. سنّت‌ها و فرهنگ‌ها و دیگر جلوه‌های زندگی اجتماعی که فرد رو در یک گروه قرار میده و به زندگیش معنی میده - اینها نباید بازیچه‌ی مشتی سودجو و فرصت‌طلب که مالیخولیای قدرت دارند بشوند.

• هوشنگ

  ۲۳ دی ۱۳۹۸، ۳:۱۷

  جناب روزبه شما کاملا صحیح می فرماید. این همه ملت که در دو سه روز پیش (و به احتمال بسیار قوی در روزهای آینده) در خیابانهای شهرهای کشور بیرون ریخته اند و جانشان را کف دستشان گذاشته اند, "هیچ ربطی به جنبش دموکراسی‌خواهی ندارند." فقط خوشی زده زیر دلشان, خودشان هم نمی دانند چکار دارن میکنن. تقریبا تک تک "استدلالات" شما در موارد دیگر نیز, از "قوم گرایی" تا "نخبگان کشور" تا ....نیز کاملا صحیح و درست است. اگر فرصتی بود سقم و صحت آنها بررسی خواهد شد. اگر هم فرصت نبود, که نبود. موفق باشید.

• روزبه

  ۲۳ دی ۱۳۹۸، ۴:۱۱

  هر کس برای اعتراض به خیابان بیاید با جانش خطر می‌کند. رژیم سرکوبگر بی‌پروا میکشد. برای همین است که هیچ زمان شمار معترضین به بیش از چند هزار نفر نمیرسد. این واقعیت است. برای همین است که معترضین شعار میدهند "ایرانی با غیرت حمایت، حمایت"؛ برای همین است که میگویند "ما تماشاگر نمیخواهیم، به ما ملحق شوید". من گفتم نارضایتی گسترده است. رژیم بیش از ۱۵ درصد پشتیبان ندارد؛ در شهرها احتمالا از این هم کمتر است. این رقم معطوف به نظر خواهی‌های چند ماه گذشته است، که یکی از اینها در سحام نیوز منتشر شد. همه‌ی اینها درست، ولی این تنها پتانسیل یک "جنبش" علیه رژیم است. خود فریبی بیهوده است. مغلطه و آدرس غلط دادن و مخدوش کردن مفاهیم هیچ سودی ندارد. اصحاب چپ حتا شهامت این را ندارند که بپذیرند که یکی از شعار‌های اصلی همان "ستمدیدگان" که سنگشان را به سینه میزنند "رضا شاه، روحت شاد" است. بله، آشکار است که "کاملا صحیح میفرمایم".

• هوشنگ

  ۲۳ دی ۱۳۹۸، ۶:۴۳

  با سپاس بسیار از اینهمه فروتنی و تواضع آن حضرت, در آدرس درست دادن و مغلطه نکردن مفاهیم. پیشنهاد حقیر این است حالا که شما آنقدر "صحیح" میفرماید (با اشاره به اولین کامنت خودتان اینجا در بی حاصل بودن هر نوع کنشی جز "نیروی سلاح" و مبارزات قهر آمیز) رهبری کل "نیروهای مسلح" ضد رژیم را نیز به عهده بگیرید و انقدر ملت چشم به انتظار ایران را بیشتر از این منتظر نگذارید. قبلا بخشی از جنبش چریکی در ایران شعارش این بود که: "تنها ره رهایی جنگ مسلحانه" شعار جنبش رهایی بخش شما نیز میتواند این باشد: "تنها ره رهایی, یک سفر فضایی!" موفق باشید.