کودک پناهجو در آب‌های یونان غرق شد

نظرها

• غرق شوند ولی از مرزها عبور نکنند.

  ۱۳ اسفند ۱۳۹۸، ۶:۴۳

  این شرایط #پناهجویان است در مرز میان ترکیه و یونان و کودکانی که پیش از یادگیری زبان، طعم گاز اشک‌آور و باتوم پلیس را می‌چشند. این شرایط #پناهجویان است که پلیس یونان آن‌ها را در میان امواج ضرب و جرح می‌کند تا غرق شوند ولی از مرزها عبور نکنند.

• تازه ترین خبر از بحران پناهجویان در مرز ترکیه - یونان

  ۱۳ اسفند ۱۳۹۸، ۱۶:۵۷

  تازه ترین خبر از بحران پناهجویان در مرز ترکیه - یونان دستگیری ۲۵۰ پناهجو و محاکمه ۴۰ نفر از آنها به ۴ سال زندان و ۱۰ هزار یورو جریمه توسط دولت یونان سه شنبه ۱۳ اسفند ماه، بنابر آخرین گزارشات از مرز ترکیه - یونان تاکنون ۲۵۰ نفر از پناهجویانی که قصد ورود به یونان را داشتند توسط نیروهای مرزی این کشور دستگیر و ۴۰ نفر از آنان محاکمه شده اند. مطابق قانون جدید پناهنده ستیزی که اخیرا" در پارلمان این کشور تصویب شده برای هرکدام از این ۴۰ نفر، چهار سال زندان و ۱۰ هزار یورو جریمه تعیین شده است. شایان ذکر است که شماری از مقامات بالای اتحادیه اروپا به منطقه مرزی مابین ترکیه و یونان سفر کرده اند تا از نزدیک این رویداد را بررسی کنند.

• بازی کثیف سیاسی بر سر سرنوشت پناهجویان

  ۱۳ اسفند ۱۳۹۸، ۱۷:۰۲

  بازی کثیف سیاسی بر سر سرنوشت پناهجویان [سخن روز - حزب کمونیست ایران] باردیگر بحران پناهندگی در مرزهای اتحادیه اروپا با ترکیه بالا گرفته است. دولت ترکیه برای تحت فشار قرار دادن دولتهای اروپائی و گرفتن امتیازات اقتصادی و سیاسی از آنها، چند روزی است که مرزهای خود با اتحادیه اروپا را بر روی پناهجویان باز کرده است. هم اکنون دهها هزار پناهجو که بیشتر آنها از میدانهای جنگی در سوریه و برای نجات جان خود از آتش جنگهای ارتجاعی فرار کرده اند ، در مرزهای ترکیه با یونان و بلغارستان جمع شده اند. تعدادی نیز در یک بازی خطرناک با مرگ سوار بر قایقهای بادی خود را به جزایر یونان رسانده اند. رسانه های جمعی هر روز تصاویر دردناکی از حال و روز این پناهنجویان منتشر می کنند. شاهدان عینی می گویند که روز گذشته دو کودک در نتیجه خفگی ناشی از پرتاب گاز اشک آور از جانب پلیس یونان جان داده اند . دولت یونان بر خلاف قانون موسوم به ” کنوانسیون 1951 ژنو” ، که خود از امضاء کنندگان آن است، اعلام کرده است که هیچ گونه تقاضائی برای پناهندگی را تحویل نمی گیرد. از سوی دیگر خبر می رسد که مذاکرات آشکار و پنهان میان نمایندگان اتحادیه اروپا با دولت ترکیه بر سر سرنوشت این پناهجویان آغاز شده است. همه نشانه ها حاکی از آن است که سرانجام توافق صورت می گیرد و دولت ترکیه در این معامله با استفاده از کارت پناهجویان، حداقل بخشی از امتیازات مورد نظر خود را به دست خواهد آورد. از اینرو فعلا و تا هنگامیکه مذاکرات باج گیری خود را به نتیجه می رساند، از بازگشت پناهجویان جلوگیری می کند و بعد از آن راه بازگشت را هم بر رویشان باز خواهد کرد. بدین ترتیب باردیگر سرنوشت پناهجویان در یک بازی کثیف سیاسی، به ابزار معامله بین اردوغان و اتحادیه اروپا تبدیل می شود. دولت ترکیه که امروز راه را برای پناهجویان سوری بسوی مرزهای اتحادیه اروپا باز گذاشته است،عملا برای این پناهجویان در ترکیه هزینه خاصی نمی کند. بخش وسیعی از این پناهجویان به منبع سرشاری از نیروی کار ارزان در این کشور تبدیل شده اند و به شدت استثمار می شوند، در حالیکه از هیچگونه حقوقی هم به عنوان پناهنده در این کشور برخوردار نیستند. این در حالی است که گذشته از کمکهای روتین سازمان ملل متحد، به امور پناهندگان در ترکیه، از سال 2015 به این سو ملیاردها ارو نیز بابت جلوگیری از خروج پناهجویان از ترکیه، از دولتهای اروپائی باج دریافت می کند. با همه اینها کمتر پناهنده ای است که از رفتار ضد انسانی پلیس ترکیه خاطره تلخی نداشته باشد. تحقیر و ضرب و شتم در مقابل کوچکترین اعتراض، گرسنگی کشیدن، نبودن امکانات پزشکی و درمانی، محرومیت از کمترین امکانات برای نگهداری کودکان، سیمای واقعی کمپ های پناهندگان سوری و غیر سوری در ترکیه را تشکیل می دهد. هر دو سوی این معامله کثیف را قدرتهای اخلاقا منحطی را تشکیل می دهند، که جز به منافع اقتصادی خود به چیزی نمی اندیشند. دولت های اتحادیه اروپا که این چنین راه را بر پناهجویان از خاورمیانه و از آفریقا سد می کنند، خود مسبب فجایعی هستند، که در این مناطق جریان دارند. آنها مسبب شرایطی هستند که در آن ملیون ها انسان در جستجوی مکانی امن برای زنده ماندن ناچار می شوند خود را به دست امواج دریاها بسپارند. مسبب فقر و گرسنگی و بیکاری عقب ماندگی در مناطق محروم جهان هستند. استعمارگران اروپائی تا توانستند ثروت های طبیعی آفریقا و خاورمیانه را غارت کردند و وقتی هم آنجا را ترک کردند،از خود دهها آسیب دردناک اجتماعی و اختلافات قومی و مذهبی به جا گذاشتند. تا توانستند از قبل کار ارزان آنها در کشورهای اروپائی سرمایه انباشت کردند و هنوز هم سیر ثروت های مردم این سرزمینها به سوی اروپا روان است، اما در قبال شرایط فلاکتباری که بر زندگی این مردم تحمیل کرده اند، مسئولیتی نمی پذیرند. این انسان ها که هر روز خبر قربانی شدن شماری از آنان را در آب های مدیترانه و دریای اژه می شنویم، اگر در کشور خود کار داشتند، امنیت داشتند، افق روشنی برای آینده پیش روی خود داشتند، اگر زیر فشارهای پلیس سیاسی جان و امنیت شان به خطر نیافتده بود، اگر فجایع جنگ های تحمیلی بر سرشان خراب نشده بود، چرا اینگونه دل به دریا می زدند و جان و هستی خود را به دست گرداب ها می سپردند؟ چرا اینگونه تحقیرهای هر روزه را از جانب نژادپرستان و دولت های حامی آنان را در اروپا و استرالیا و آمریکا تحمل می کردند؟ این پناهجویان حق دارند در کشور خود از امنیت و رفاه و آزادی برخوردار باشند، حق دارند وقتی هم به کشور دیگری روی می آورند با آنان محترمانه و مانند شهروندان متساوی الحقوق رفتار شود، نه اینکه زندگیشان را به گروگان بگیرند و بر سر حقوق انسانی آنها با دولت شونیست و جنایتکاری چون رژیم ترکیه وارد معامله و بند و بست شوند. 3.3.2020