روزهای کرونایی: مردم ایتالیا به امید جشنی ملی روزها را سپری می‌کنند

ویروس جدید کرونا که باعث ایجاد بیماری کووید-۱۹ می‌شود، این روزها به یک بحران جهانی تبدیل شده است. شیوع گسترده این ویروس در جهان، وارد مرحله «پندمی» (دنیاگیر) شده و بسیاری از شهرها را به تعطیلی و قرنطینه کشانده است. اگرچه ویروس کرونا از چین شیوع پیدا کرد، اما چین با اتخاذ تدابیر سخت‌­گیرانه توانست آن را مهار کند. اما ایتالیا، به سرعت یکی از کانون‌­های شیوع گسترده این ویروس شد و آمار قربانیان در این کشور تا این لحظه به بیش از ۸۲۰۰ تن رسیده، در حالی که در چین تاکنون ۳۲۹۲ تن جان باخته‌اند. شیوع ویروس کرونا در ایتالیا به قدری گسترده بود که در مدت زمان کوتاهی کل کشور همراه با جمعیت ۶۰ میلیونی آن در قرنطینه کامل قرار گرفت.

در روزهایی که می‌توان «روزهای کرونایی» خواند، شکل همبستگی و همدلی انسان‌ها با یک‌دیگر در سراسر جهان دست‌خوش تغییر شد. اما همچنان این همدلی و همبستگی در شکل‌های بدیع آن است که می‌تواند دوای درد روزهای خانه‌نشینی به خاطر شیوع کرونا باشد. روایت آنچه مردم در مواجهه با بحران کرونا در هر نقطه از جهان تجربه می‌کنند، پُل ارتباطی مناسبی برای دیدن شباهت‌ها و تفاوت‌ها و ایجاد بیشتر همدلی است.

در این رابطه، «زمانه» با افرادی در کشورهای مختلف، از ایران و چین گرفته تا ایتالیا و اسپانیا، پرسش‌هایی را در میان گذاشته است تا بحران کرونا را از نگاه شهروندان در نقاط مختلف جهان منعکس کند. در گفت‌وگوی زیر،‌ لیلیچینو (نام مستعار)، دانشجوی ایرانی ساکن ایتالیا که هم‌اکنون در قرنطینه به سر می‌برد، از تجرباتش در روزهای بحران شیوع کرونا در این کشور می‌گوید. او سعی می‌کند روزهای قرنطینه را با آشپزی، باغبانی، کتاب خواندن و... سپری کند تا روزی که دوباره بتواند دوستان و فامیلش را در آغوش بکشد. به گفته او، مردم ایتالیا به امید روز جشن ملی پس از پایان یافتن بحران کرونا، روزها را سپری می‌کنند. او همچنین اقدامات دولت ایتالیا برای مقاله را بحران ویروس کرونا را مفید می‌داند،‌ هرچند تجربه‌های او با گزارش‌های دیگر در این مورد ــ مثلاً اینجا ــ تفاوت دارد.

■ فرزاد صیفی‌کاران: آیا به شفافیت اطلاع‌رسانی دولت ایتالیا در مورد شیوع ویروس کرونا اعتماد دارید؟

لیلیچینو: بله، در ایتالیا آمار هر روز و به تفکیک جغرافیایی، سنی و حتی سابقه بیماری و اطلاعات مفیدی از این دست به اطلاع مردم از طریق سایت وزارت بهداشت می‌­رسد.

■ اقدامات دولت ایتالیا برای مقابله با ویروس کرونا را کافی و موثر می‌دانید؟ می‌توانید برخی از آنها را نام ببرید؟

‏_: خیلی زیاد! به‌خصوص وقتی با سایر کشورها مقایسه می‌­کنم. ایتالیا جزو اولین کشورهای درگیر با کرونا بود. از همان ابتدا قرنطینه کامل ۱۱ شهر که بعد به چند ایالت شمالی و بعد به کل کشور اجرایی شد، باعث شد تا اهمیت موضوع برای مردم قابل درک شود و همچنین بار سنگینی را از روی بیمارستان‌­های شمالی بردارد. نخست­‌وزیر کونته مدام با مردم به صورت زنده صحبت می‌­کند و از همان ابتدای قرنطینه قول‌­هایی بابت حقوق، امکانات و عدم کمبود مواد غذایی و بهداشتی به مردم داد که همه‌­اش اجرایی شده. تمامی ادارات که ممکن است ما با آنها کار داشته باشیم، به صورت فعالی از طریق ایمیل در دسترس هستند. و می‌­توان گفت اینترنت نقش حیاتی را دارد و سرعتش هم که عالی هست.

■ واکنش مردم در محل زندگی شما چگونه است، آیا توصیه‌های پزشکی لازم را رعایت می‌کنند؟ فضای عمومی به چه صورت است، آیا ترس و استرس وجود دارد؟

‏_: من استرسی را ندیدم، اما مردم اینجا همیشه خیلی با هم نزدیک هستد و رو بوسی دارند که خوب این فاصله الان خیلی مشهود است. مردم هم عالی رعایت می‌کنند به‌­خصوص جوان‌­ترها. اما هر چه پیش می‌رود همه بیشتر همکاری می‌­کنند.

■ اگر در قرنطینه به سر می‌برید، از تجربیات‌تان در روزهای قرنطینه بگویید، چگونه آن را سپری می‌کند؟ تجربه قرنطینه برای شما به چه معناست در جهانی که تا قبل از شیوع ویروس کرونا، دهکده جهانی خوانده می‌شد؟

‏_: اولش جالب بود چون کلی کارهای عقب افتاده داشتم یا مثلا شروع می‌­کنید به تمیز کردن خانه، باغبانی، و مطالعه. اما به مرور سخت‌­تر می‌­شود. دلم برای زندگی بیرون و در آغوش کشیدن دوست­‌هایم و فامیل تنگ شده. از آشپزی و کاردستی تا شستن پرده‌­ها. خواندن مقاله‌­ها. به عنوان یک دانشجو در شرایط تقریبا برابری با بقیه قرار دارم. تمام کارهایی که دور‌کاری ندارند تعطیل شدند. در ابتدا من بورس داشتم و الان تمام شده، اما همچنان با کارت دانشجویی می‌شود غذای ارزان و خوشمزه‌ای از منزل برای take away گرفت. دولت قبض‌ها را عقب انداخته و صاحب‌خانه‌ام اصراری به پرداخت دقیق ندارد. شرایطی هست که همه هم‌دیگر را بیشتر درک می‌کنیم. همه جای دنیا هم هزینه دانشجو با خودش است، پس هزینه‌های دیگر را خودمان از حمایت دوست و خانواده استفاده می‌کنیم. باید اشاره کنم دانشجوهایی که بورس دارند، خوابگاه و غذای مجانی بعلاوه دو پرداخت ۸۰۰ یورویی در سال تحصیلی دارند که فکر نمی‌کنم در این شرایط هیچ مشکلی داشته باشند. اما امید اینکه شرایط عادی می­‌شود و ما موفق می‌­شویم و جشن ملی می­‌گیریم، همه این‌­ها را قابل تحمل می‌­کند. اینکه ملت‌­ها از هم شیوه‌­های مواجهه با کرونا را به لطف اینترنت پرسرعت آموختن و باعث سرگرمی و شادی هم هستند بهترین اتفاق بود.

■ اگر خانواده شما در ایران زندگی می‌کنند، چه نگرانی‌هایی درباره آنها برای شما وجود دارد و چگونه با آن مقابله می‌کنید؟

‏_: نگرانی برای فامیل در ایران همیشگی است و الان بیشتر. متاسفانه حکومت مردم را رها کرده و به هیچ پروتکلی متعهد نیست و فقط از خودش و بستگانش حمایت می­‌کند. ضروری است مردم این را درک کنند تا خودشان طرح‌­هایی را در محله‌­هایشان اجرا کنند. نگرانی من از آمار مخفی تا بیمارستان­‌های کثیف و پرستارهای پرخاشگر و حکومتی که عملا هیچ کاری برای بهبود شرایط نکرده است. برای بخشی که آلمان زندگی می‌­کنند نگرانی ندارم.

■ همبستگی جامعه برای مقابله با این بحران را چگونه می‌بینید؟

‏_: همانطوری که اشاره کردم هر چه پیش‌تر می‌رویم هماهنگی مردم بیشتر می‌شود. هر روز که می‌گذرد افراد کمتری به خیابان‌ها می‌آیند. افراد فواصل را بیشتر رعایت می‌کنند. بیشتر افراد ماسک دارند و انگار با چشم‌هایمان حرف می‌زنیم. مردم متوجه شدند موضوع جدی است و گوش به نخست‌وزیر دادند، کسی که روزانه به صورت زنده با مردم و در مجلس با نماینده‌ها صحبت می‌کند. تا آنجایی که من متوجه شدم جز راست‌های افراطی مثل سالوینی، همه با دولت همدل هستند، حتی رنتزی گفته الان وقت اتحاد است و نقد باشد برای بعد. همبستگی جامعه در ایتالیا به شکلی هست که باعث حسادت می‌­شود. مردمی دلسوز و مهربان که الان هم‌­دیگر را بیشتر مراقبت می‌­کنند. به امید جشن ملی این روزهای غم­‌انگیز را سپری می‌­کنند و مطمئن هستند که با تلاش و مراقبت پیروز می‌­شوند.

در همین زمینه: