بیکاری نیروی کار و اقتصاد سیاسی کرونا در ایران
بهنام داراییزاده
بهنام داراییزاده ــ با اخلال جدی در چرخه تولید و بخشهای خدماتی جامعه، میلیونها کارگر و مزدبگیر ثابت، طی هفتهها و ماههای آینده بیکار خواهند شد. اما بعید است از تجمع این ارتش بیکاران، الزاما حرکت راهگشایی شکل بگیرد.
اشاره: این سخن قابل دفاعی است که قربانی اصلیِ بحرانهای نظامِ سرمایهداری، نیروی کاری است که بدون حمایت و پشتوانه بیکار میشود. زیر این «بیپشوانه» بودن باید چند بار خط کشید و آن را برجسته کرد. چرا که ما با یک ویژگی کاملا محوری و اساسی سروکار داریم. خصیصهای که به ما کمک میکند تا تحلیل عینیتری از وضعیت کنونی، در دوران همهگیری ویروس کرونا و پیامدهای اقتصادی و سیاسی آن، به دست دهیم.
۱) در ایران نیز بهمانند بسیاری دیگر از کشورها، با اجرای مستمر سیاستهای نئولیبرالی، توان نیروی کار در مواجهه با بحرانهای اقتصادی، بهطور چشمگیری کاهش یافته است. به این معنا که نیروی کار در شرایط بحرانهای اقتصادی یا محیطزیستی، بیش از سایر نیروها در روند تولید یا توزیع آسیبپذیر شده است. این البته خاص ایران هم نیست. اما در ایران با شرایطی مواجه هستیم که وضعیت را دستکم «متفاوت» میکند.
واقعیت امر این است که به دنبال اجرای سیاستهای نئولیبرالی در اقتصاد «فاسد»، «رانتی» و «امنیتی» جمهوری اسلامی، شرایط بهطور معناداری، در مقایسه با سایر نظامهای نئولیبرال مرسوم در جهان یا منطقه، متفاوت شده است. یکی از ویژگیهای وضعیت حاضر این است که در عمل هیچ «نظام حمایتی» یا «تامین اجتماعی» مطمئن و کارآمدی، چه در سطح دولتی یا مستقل، وجود ندارد.
اگر بخواهیم در این موضوع اندکی دقیقتر شویم باید بگویم که نیروی کار ایران، همزمان با دو وضعیت جداگانه روبهرو است؛ از یک سوی، تمامی دولتهای پس از جنگ، از دولت هاشمی رفسنجانی و محمد خاتمی گرفته تا وضعیت حاضر، به انحا و شیوههای مختلف، اما بهطور کاملا نظاممند وهدفمند، سعی کردهاند از وظایف خود در تامین حقوق اقتصادی و اجتماعی، نظیر فراهم کردن «حداقل معیشت» یا ارائه خدمات آموزشی، بهداشتی و درمانی، شانه خالی کنند.
از سوی دیگر، سرکوب سازمانیافته و نگاه «امنیتی» به فعالان صنفی و کارگری، در اقتصادی که تا اندازه زیادی در اختیار «سپاه پاسداران» و سایر دستگاههای امنیتی و نظامی است، امکانی برای شکلگیری نهادهایِ حمایتی مستقل، حتی در چهارچوب صندوقها یا تعاونیهای ساده کارگری، باقی نگذاشته است.
۲) در شرایط برآمده از همهگیری ویروس کرونا، حتی دستراستیترین دولتها هم مجبور شدهاند برنامهها یا سیاستهای نئولیبرالی خود را برای دورهای تعدیل یا متوقف کنند. دخالت سازمانیافته دولت ترامپ، رییس جمهوری ایالات متحده، در روند تولید یا پرداخت یارانهها به شرکتهایی متضرر آمریکایی از این نمونه است. اما در این میان، در ایران کوچکترین تغییر یا تجدیدنظری در سیاستهای راستگرایانه دولت حاکم دیده نمیشود. واقعیت امر است که دولت روحانی در عمل هیچ برنامه مشخصی برای میلیونها تنی که بیکار شدهاند یا ظرف ماههای آینده منابع درآمدی یا کار خود را از دست میدهند ندارد.
در شرایط کنونی، این تنها کودکان کار، زنان کارگر، پناهجویان یا کارگران روزمزد نیستند که بایستی میان «بیماری» و «گرسنگی» یکی را انتخاب کنند. انتظار میرود طی ماههای آینده، چندین میلیون تن از میان مردان طبقهمتوسط ایران، که خیلی هم مایل نیست به عنوان «کارگر» شناخته شوند، کار و منابع درآمدی خود را از دست خواهند داد به ارتش بیکاراند میپیوندند.
۳) پنهان نمیتوان کرد که گسترش روزافزودن ویروس کرونا، تهدیدی کاملا جدی برای اقتصادهای پرقدرت جهان است و دهها میلیون نفر بیکار خواهند شد. اقتصاد شکننده ایران، زیر سایه دخالتهای سازمانیافته سپاه و سایر نهادهای امنیتی و نظامی، حتی پیش از همهگیری ویروس کرونا نیز در وضعیت بحرانی قرار داشت. سقوط بهای نفت، تداوم تحریمهای اقتصادی و از کار افتادن فعالیتهای تولیدی، یا بخشهای خدماتی جامعه، اقتصاد رانتی ایران را به ورطه نابودی کشانده است.
اگر موضعگیریهای شخص حسن روحانی، رسانهها و سایر دستگاههای تبلیغاتی رژیم را کنار بگذاریم، روشن است که دولت روحانی عملا توان و منابع مالی لازم برای مدیریت یک قرنطینه حتی چند هفتهای را هم ندارد.
از سوی دیگر، نشانههای آشکاری وجود دارد که مقامهای جمهوری اسلامی به دنبال آن هستند که از «شیوع ویروس کرونا» به مثابه فرصتی برای لغو تحریمهای اقتصادی استفاده کنند. خطر جنگ یا آغاز درگیریهایِ مقطعیِ کوتاهمدت نیز کماکان وجود دارد. فضایی که به جمهوری اسلامی اجازه میدهد دست به سرکوب گستردهتر مخالفان سیاسی و جان به لب رسیدگان اقتصادی-اجتماعی بزند.
۴) با اخلال جدی در چرخه تولید و بخشهای خدماتی جامعه، میلیونها کارگر و مزدبگیر ثابت، طی هفتهها و ماههای آینده بیکار خواهند شد. اما بعید بهنظر میرسد که از تجمع این ارتش بیکاران، الزاما حرکت مترقی و راهگشایی شکل بگیرد.
تجربه بحران اقتصادی سال ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ نشان داد که هرچند کارگران و مزدبگیران ثابت، قربانیان اصلی بحرانهای نظام سرمایهداری هستند؛ اما این اقشار آسیبپذیر جامعه، الزاما قرار نیست که تحلیل اقتصادی یا انتخاب سیاسیِ درستی نیز داشته باشند. اتفاقا برعکس، کاملا ممکن است جذب احزاب و نیروهای راست و پوپولیست شوند و گفتارهای ضد مهاجران و اقلیتها را تقویت کنند.
در ایران هم ممکن است شاهد چنین روندی باشیم؛ تجربه قدرتگیری دولت احمدینژاد و پیگیری سیاستهای پوپولیستی و راستگرایانه دولت او در پیش روی ما است. در خلال بحران اقتصادی شیوع کرونا یا پس از آن، هیچ تضمینی وجود ندارد که میلیونها کارگر و نیروی کاری که بیکار میشوند در برابر جمهوری اسلامی صفآرایی کنند. در برابر، ممکن است بخشهایی از این نیروی کار، که بیپشتوانه به ورطه گرسنگی کشیده شده است، برای حفظ بقا هم که شده، خود را به لایههای قدرت در جمهوری اسلامی نزدیک کند یا حتی در کنار سرکوبگران سپاه قرار گیرند.
نظرها
"دو گزینه پیشرو"
#سرخط: دو گزینه پیشرو دارید: گزینهی اول مرگ حتمی خود و خانوادهتان از گرسنگی. گزینهی دوم احتمالِ مرگ از طریق شیوع گستردهی بیماری کرونا با حضور در محل کار. زیاد دلواپس انتخابتان نباشید چون نظام جمهوری اسلامی از طریق اجبار کردن شما به کارکردن تا سرحد مرگ، تبلیغات گسترده برای در خانه ماندن و حفظ فاصلهی زیبای اجتماعی، هم شما را میکشد و هم خودتان را مقصر مینامد؛ اما بهرحال شما را از زحمت و تناقصات انتخاب کردن مصون میدارد. تصویر: صبح روز ۱۶فروردین، کارکنان و کارگران در متروی تهران بهسمت محل کار. #مرگ_بر_نظام_ضد_کارگر #کرونا #ژن_خوبها_در_امان
رضا
یک تحلیل بد. انکار نویسنده از درون جامعه خبر ندارد. و فقط یک سری کلمات بزرگ اقتصادی که برای جوامع غربی است رو نوشته. امکان اینکه کارگرها به طبقه حاکم برای بقا بپیوندد وجود ندارد در وضعیت فعلی ایران همه خانوارها دارای فرزندان بیکاری هستند که در اثر لابی و پارت بازی بیکارند. و همه عصبانی و منتظر یک فرصت برای قیام هستند. بهتر است نویسنده از کتابخانه اش خارج شود و جامعه ایران را دقیق مطالعه کند چون جامعه ایران قابل مقایسه در این شرایط با هیچ جا نیست
این بحران شما را خفه میکند
این بحران شما را خفه میکند #سرخط: دو هفتهی دیگر اولین ماه از آخرین سال قرن هجری شمسی پایان مییابد: ۱. هنوز میزانِ حداقل دستمزد برای این سال تعیین نشده است. ۲. کارمندان و کارگران در حالی مجبورند به سر کار بروند که خطر ابتلا به کرونا حیات آنها را تهدید میکند. ۳. کسب و کارهای خرد در حالی مجبورند تخته بمانند که هیچ رویکرد حمایتی از حیات اقتصادی آنها به عمل نیامده است. ۴. بحران بودجه جدی تر از هر زمان دیگر جمهوری اسلامی را درگیر کرده است. ۶. نفت که در نتیجهی تحریمها به سختی فروش میرفت، حالا یکی از ارزانترین نرخهایش را از سر میگذراند و این در تناقض با قیمت نفت لحاظ شده برای بودجه سال ۹۹ است. ۶. در بودجهی سال ۹۹ به طور پیشزمینه و طبق روال سیاستهای نئولیبرالی، سهم بسیار اندکی برای رفاه، بهداشت و سلامت عمومی لحاظ شده است؛ اکنون از سویی بحران کرونا تشدید میشود و از سوی دیگر بهخاطر بالا گرفتن آتش بازیها در نتیجهی مداخلههای قبلی در منطقه، حکومت لاجرم باید بودجهی بیشتری را صرف سلاحهای کشتار و جنگ کند. ۷. صاحبان کسب و کار خرد که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند، کارگران و کارمندانی که خطر ابتلا به کرونا را برای دوزار دستمزد، به جان خریده و اکنون به سر کار میروند _و در آغاز اردیبهشت با سیستمی مواجه میشوند که حتی از پس تامین همان دوزار برای بسیاریشان بر نمیآید_ و اولین ماه سال با "دستمزد معوقه" سپری میشود؛ بیکارانی که بر شمارشان افزوده و از صبرشان کاسته میشود؛ دستفروشانی که آخرین پناه خود را برای لقمه نانی از دست میدهند، زندگی باختگانی هستند که از ماه بعد، رویاروی جمهوری اسلامی هستند؛ آن هم در روزهایی که بحران کرونا به پیک خود نزدیک خواهد شد. ۸. جمهوری اسلامی در نتیجهی سالها بیخردی، چپاول بیحد و حصر و سرکوب، امروز در بحران و ذلالتی گرفتار آمده که دیگر نه ماهها که باید روی روزها برای گذراندن حساب باز کند. و عجیب نیست که چنین حکومتی حتی هنوز هم دست از کشتار سیستماتیک، سرکوب و چپاول مردم برندارد. #مرگ_بر_ستمگر #بحران_فراگیر #تمومه_ماجرا
وضعیت «ما» و «آنها» در شرایط کرونایی
وضعیت «ما» و «آنها» در شرایط کرونایی ▪️اردوی کار: شاهدیم که کارگران را گروه گروه به کشتارگاههای کرونا می فرستند و ساعت کار هر شیفت را در صنایع و معادن و پتروشیمی ها به 12 ساعت رسانده اند، در عوض مجلس را بسته اند؛ از مجلس خبرگان و شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت نظام هیچ خبری نیست و همه به نام قرنطینه از تعطیلات و مرخصی با حقوق کامل برخوردارند و در ویلاها و اقامتگاههای لوکس خود استراحت می کنند و از زندگی لذت می برند. ▪️«ما» به خاطر اصرار و تاکید بر مطالبات برحق فرهنگیان باید در زندان بمانیم، آنها که دزد و اختلاس گر و انگل های اجتماعی هستند به نام شرایط کرونایی از زندان مرخصی می گیرند. تازه زبان شان هم دراز است و دائم مردم را سرزنش می کنند که مقصر اصلی انتشار ویروس مرگبار کرونا هستند. ▪️«ما» را ناگزیر کرده اند بین مرگ از گرسنگی یا از کرونا یکی را انتخاب کنیم اما خودشان در موقعیت تعیین شیوه انتخاب مرگ ما قرار گرفته اند و نامش را از زبان روحانی گذاشته اند: توجه همزمان به سلامت و کسب و کار و «قرنطینه هوشمند».
ستمگری آشکار مدافعان نظام سرمایه داری!
ستمگری آشکار مدافعان نظام سرمایه داری! #نان_کار_آزادی_ #شادی_رفاه_آبادی #نابود_باد_استثمار_و_کار_مزدی_ بر اساس خبر های منتشر شده بر طبق نظر شورای عالی کار ( تشکل ضد کارگری مدافع سرمایه داران) افزایش دستمزد ها تا پایان ماجرای کرونا "فریز" شده است!! گویا فقر و فلاکت و گرانی هم فریز شده و ما کارگران با همان حقوق های معوق و چندین برابر زیرخط فقر میتوانیم به زندگی پر از درد و رنج ادامه دهیم. گویا ما کارگران برای تهیه مایحتاج روزانه، اجاره خانه و دیگر حداقل های مورد نیاز، احتیاجی به پرداخت پول نداریم و تمامی نیاز های ما، مجانی تهیه میشود و پول برای خرید کالا ها، محلی از اعراب ندارد. مرز جاه طلبی، توحش و سود پرستی شما بالا نشینان، شما صاحبان پول و قدرت، شما صاحبان زر و زو کجاست؟ ما که عامل انتقال ویروس کرونا در کشور نبوده ایم همانطور که عامل ظالمانه تحریم ها نیستیم. شما خود عامل ورود و انتقال کرونا بوده و هستید همانطور که عامل وتداوم دهنده تحریم های ظالمانه و ضد انسانی ترامپ دیوانه هستید ! چرا باید ما تاوان جاه طلبی های شما را متحمل شویم؟ چرا فقر و فلاکت و نداری نصیب ما کارگران و زحمتکشان می شود؟ چرا ما کارگران، مزد بگیران و تهی دستان جامعه باید قربانی جاه طلبی ها شما قرار گیریم؟ چرا، بر چه اساسی؟ چرا از تمامی ثروت های موجود تنها فقر و نداری نصیب ما کارگران و تهی دستان می شود اما ثروت های میلیاردی و زندگی لاکچری نصیب شما؟ همانطور که قبلا اعلام داشته ایم حداقل مزد کارگران نباید از مبلغ ۹ میلیون تومان کمتر باشد. تعیین مبلغ و مزد کارگران هیچ سنخیتی با ماده ۴۱ قانون کار و مناسبات شورای عالی کار و دیگر تشکل های ضد کارگری ندارد، بلکه تعیبن دستمزد ها باید توسط نماینده گان واقعی و مستقل کارگران در تشکل های مستقل تعیبن شود. سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه ۱۷ فروردین ۱۳۹۹ آدرس ایمیل سندیکای کارگران نیشکر هفتتپه syndica.hafttape@gmail.com صفحه #تلگرام #سندیکای کارگران.نیشکر هفت تپه ⬇️ @syndica_7tape با کلیک روی آدرس زیر @Sandika7tapeh اخبار، نظرات و گزارشات خود را برای ما ارسال کنید . اعتراض ، اعتصاب، تجمع، تشکل ، داشتن نان ، آزادی و زندگی شایسته حق مسلم ماست. #نان_کار_آزادی_ #شادی_رفاه_آبادی آدرس صفحه اینستاگرام سندیکای کارگران هفت تپه Http://Instagram.com/syndicahafttp
نامه افشاگرانه و اعتراضی یوسف عبدالکریمی. رئیس انجمن صنفی کارگران ساختمانی سقز در باره رفتار دولت نسبت به کارگران
نامه افشاگرانه و اعتراضی یوسف عبدالکریمی. رئیس انجمن صنفی کارگران ساختمانی سقز در باره رفتار دولت نسبت به کارگران سلام و عرض احترام خدمت تمام همکاران عزیزم استادکاران و کارگران ساختمانی با توجه به شیوع کرونا در مدت این چند ماه مدام ما کارگران منتظرم کمکهای حمایتی دولت از طریق وام بدون سود ، معیشت ، سبدکالا ، بیمه بیکاری و....... بودیم و هر روز در سایتهای مجازی یا اخبار می شنیدیم که دولت برنامه دارد که نگذارد اقشار کم درآمد آسیب ببینن ولی در این مدت معلوم شد که هیچ برنامه ای برای کمک به ما کارگران واستادکاران ندارند و هیچ حمایتی شامل ما نیست ظاهر جزو ملت نیستیم و فقط در هنگام عرصه انتخابات ، هنگام وقوع سیل ، بعد از زلزله ، هنگام جنگ و ... ما باید به کمک برویم ولی در هنگام مشکلات ما کسی صدای ما را نمی شنود . احساس میشود که ظاهرا دولت از ما طلب دارد نه ما از دولت ! هر ماه بجای بیشتر کردن کمکهای حمایتی تهدید قطع یارانه را میشنویم که این ماه چند نفر قطع میشون و ماه بعدی چندنفر! در این چند مدت همچنان که شاهد هستیم که هیچ حمایتی از طرف دولت شامل قشر ضعیف جامعه نمیشود و فقط سرکار هستیم اگر هم چند نفر اندکی شامل حمایت شوند باید حالا حالاها منتظر باشند و به دوند به قول کوردی میگه : یا خوا لە ئێوەش بەزیا نەبێ و بە نۆشی گیانی ئێمەش نەبێ دەبڕۆ دەی بجای آنکه هرچه سریعتر شورای عالی کار دستمزدکارگر را تعیین کند متاسفانه همچنان برای چندمین بار متوالی به روزهای آتی موکول میشود. همچنین باید دولت از انجمنهای مردم نهاد حمایت کند که در این روزها حداقل به کمک دولت (اگر دولت بخواد) برنامه های که دارن به کمک کارگران برسد اما متاسفانه هر روز شاهد محدود کردن فعالیتهای انجمنها هستیم. کارگران و استادکاران عزیز ما نه جنسی در مغازها داریم که انبار کنیم و نه سرمایه ای داریم که با گرانتر شدن دلار حداقل که سودی نداشته چندان هم زیان نکرده باشیم هر چه بگذرد دلار ، بیکاری ، گرسنگی و از همه مهمتر سرافکندی در نزد خانواده ما را خواهد کشت پس همکاران عزیز به نظر من اگر کار بود سرکار برویم که توانستیم شرایط بهداشت را رعایت کنیم بهتر در غیر اینصورت کرونا ما را بکشد خیلی بهتر است که زجر کش شویم محتاج کمک دولت شویم . پس به امید روزهای بهتر و سلامتی همه عزیزان ۱۳۹۹/۱/۱۷ باتشکر یوسف عبدالکریمی بنده این متن را بعنوان رئیس انجمن ننوشته بلکه دردل خودم است بعنوان عضوی کوچک از جامعه کارگران ساختمانی بیان نمودم. #کولبر_نیوز #kolbarnews @kolbarnews
"تجمع با رعایت فاصله گذاری اجتماعی"
امروز ۱۷ فروردین، جمعی از کارگران کارخانه کنتورسازی قزوین، در اعتراض به تعطیلی این کارخانه، بیکاری کارگران و عدم دریافت دستمزدهای معوقه، در مقابل ساختمان استانداری قزوین با رعایت فاصله گذاری اجتماعی دست به تجمع زدند.
تجمع از کارگران حمل زباله شهرداری دزفول
تجمع از کارگران حمل زباله شهرداری دزفول یکی از کارگران معترض گفت: بیشتر کارگران حمل زباله دزفول بالای ۱۵ سال سابقه کار دارند ولی دریافتی آنها بین ۱۲ تا ۱۶ میلیون ریال است که کفاف مخارج زندگیشان را نمیدهد. وی ادامه داد: کارگران حمل زباله هشت ساعت در روز کار میکنند ولی برای آنها چهار ساعت لحاظ میشود. این کارگر همچنین با بیان اینکه تهدید به اخراج از دلایل حاضر نشدن دیگر کارگران حمل زباله در تجمع است، افزود: چهار ماه حقوق عقب افتاده از پارسال داریم و عیدی هم به ما پرداخت نشده است. یکی دیگر از کارگران اظهار داشت: حقوقی که برای کارگران حمل زباله در نظر گرفته شده جوابگوی نیاز و مخارج زندگی آنها نیست، ضمن اینکه حقوق کارگران دیگر شهرها افزایش یافته اما حقوق کارگران دزفول تغییری نکرده است. وی افزود: جمع آوری زباله در شرایطی که اغلب کسب و کارها در شهر به دلیل شیوع ویروس کرونا تعطیل شدهاند و در حالتی که کارگران با استرس در محل کار حاضر میشوند همچنان ادامه دارد. لازم به ذکر است که کارگران حمل زباله دزفول که حدود ۱۰۰ نفر هستند همچنین خواستار خارج شدن از نظارت پیمانکار و مدیریت شهرداری شدند.
مردم مغان خواستار لغو واگذاری
مردم #مغان در استان #اردبیل با امضای توماری با ۱۷ هزار امضا و ارسال نامهای به رییس قوهی قضاییه، خواستار لغو واگذاری شرکت کشتوصنعت مغان و بازگرداندن اراضی غصبشدهی عشایر این منطقه شدند.
بزرگ نیا
در ادبیات چپ سنتا برخوردی غایت گرایانه به نقش طبقهء کارگر مشاهده می شود, که بر مبنای آن طبقهء کارگر "رسالتی تاریخی" بر عهده دارد که "باید" انجام دهد (که معمولا جزئیات و چگونگی این "رسالت تاریخی": چگونه و چه شرایطی این "باید" را به وجود آورده است؟ چه بخش یا بخش هایی از طبقه واجد شرایط برای اجرای این "رسالت تاریخی" هستند؟ هیچگاه مشخص و معلوم نمیشود!). در این مقاله میتوان گفت که به نوعی غایت گرایی ی معکوس و وارانه در جریان است. بدین معنا که بر اساس مقداری حدسیات و مشاهدات ناقص و ناتمام ادعا میشود که کارگران ایرانی باری دیگر علیه منافع طبقاتی, اجتماعی خویش عمل خواهند کرد. در رد چنین ارزیابی نادرست و ناقصی میتوان دو گونه شیوهء استدلال به کار برد: نظری, تئوریک و تاریخی, عملی. - در خط اول استدلال, مفهوم "ظرفیت طبقاتی" که از سوی جامعه شناس سوئدی یورن توربورن مطرح شده است, مفید می باشد, چون هم نقدی است بر برخوردهای غایت گرایانه, و هم ساز و کاری است برای تحلیل دقیق از اینکه چگونه طبقهء کارگر در هر جامعه ای مشخصا می تواند ظرفیت های طبقاتی خویش را در مبارزهء طبقاتی پرورش داده, گسترش دهد و در موضع غالب قرار بگیرد. GÖRAN THERBORN WHY SOME CLASSES ARE MORE SUCCESSFUL THAN OTHERS A theoretical model of class formation New Left Review I/138 MAR/APR 1983 *** - در خط دوم استدلال, فقط کافی است که به تحولات دو, سه سال اخیر و رشد و گسترش مبارزات طبقاتی , سیاسی و اجتماعی در ایران دقت شود. اگر کارگران ایرانی قصد نزدیک شدن با لایه های قدرت یا قرار گرفتن کنار سرکوبگران را داشتند, در طی این چند سال اخیر شاهد شکل گیری صفوف مستقل و رادیکال کارگران نمی بودیم. حتا در این دوران طاعون کرونایی نیز می بینیم که کارگران دست از اعتراضات و مبارزات خود برنداشته اند و اکنون در انطباق با شرایط دشوار و تازهء جدید "با رعایت فاصله گذاری اجتماعی" اقدام های مستقیم خویش را به پیش میبرند (خبر کارگران کنتور سازی قزوین, همین امروز).
#سرخط : ناهید تاجالدین، نمایندهی مجلس از احتمال شکلگیری جنبشهای کارگری جدید در دوران پس از اپیدمی کرونا گفته است.
#سرخط : ناهید تاجالدین، نمایندهی مجلس از احتمال شکلگیری جنبشهای کارگری جدید در دوران پس از اپیدمی کرونا گفته است. تاجالدین ضمن اشاره به خبر تخصیص ۵ میلیارد دلاری تسهیلات برای کمک به «کسب و کارهای آسیبدیده»، تبعات اقتصادی کرونا در ایران را ۳۰ میلیارد دلار ارزیابی کرده است. فروپاشی اقتصادی بهبار آمده در دوران پیشا کرونا، پیوند عمیق خود را با سیر صعودی اخراج نیروهای کار و خالیتر شدن سفرهی معیشتی مزدبگیران نیز همراه کرد. حالا کارگران و دیگر محرومانِ از اعلام شیوهنامه اجرایی دستورالعمل تخصیص بیمهی بیکاری، برای دولت، مجلس، قوای سرکوبگر نظامی/امنیتی و شاکلهی حاکمیت، واجد ترس و گمانهزنیاند. صحبت از «شکلگیری جنبشهای کارگری جدید» زمانی به میان آمده است که ردیف سالیان حبس، پروندهسازیهای امنیتی و اخراج از محیط کار، مخرج مشترک تمامی کارگران و فعالان کارگری معترض طی سالیان گذشته بوده است. بله...از پسِ انباشتِ سالهای چپاول و نابرابری ساختاری، باز هم آواهای معترض بهمیان خواهد آمد، چرا که تنها امرِ مستدام در سیاستورزی جمهوری اسلامی، سرکوب و تثبیت فقر است. #معیشت_کارگران @Sarkhatism