آرات حسینی؛ نابغه ورزشی یا قربانی کودک آزاری؟
انتشار عکس‌ها و ویدئوهایی که این کودک شش ساله را در حال تمرینات سخت ورزشی، با عضلات و بدنی که متعلق به یک کودک نیست نشان می‌دهد، با انتقاد فعالان حقوق کودک روبه‌رو شده. پدرش می‌گوید: من آرات را هدفمند کردم.
مدتی است فیلم‌ها و تصاویری از کودک شش ساله ایرانی ساکن بریتانیا درحال انجام تمرینات سخت ورزشی مخصوص بزرگسالان در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود. محمد حسینی پدر این کودک روز جمعه پنجم اردیبهشت‌ماه با انتشار یک فیلم از خود در اینستاگرامش، با توهین به کسانی که او را «کودک آزار» خطاب کرده بودند گفته که «من آرات را هدفمند کردم.»
در عکس‌های منتشر شده از آرات اما عضلات برجسته و بدن پرمو به‌وضوح قابل مشاهده است. برخی از کارشناسان گفته‌اند که این عکس‌ها عوارض مصرف «استروئید آنابولیک» و «تستوسترون» دو نمونه از مکمل‌های عضله‌ساز برای ورزشکاران حرفه‌ای را از سوی یک کودک شش ساله نشان می‌دهد.
براساس تعریف ارائه شده از سوی سازمان جهانی بهداشت، آسیب یا تهدید سلامت جسم و روان و یا سعادت و رفاه و بهزیستی کودک به دست والدین یا افرادی که نسبت به او مسوول هستند، کودک آزاری توصیف شده است.
پدر آرات حسینی اما در گذشته ادعا کرده که برای وادار کردن پسرش برای انجام تمرینات سخت ورزشی، محمودرضا فاضلی، مدیر برنامه برخی از فوتبالیست‌های موفق ایرانی در این زمینه به او مشاوره داده است.
منابع نزدیک به خانواده آرات اعلام کرده‌اند که او، با مربیگری پدر از یک سالگی فعالیت سخت ورزشی خود را در رشته ژیمناستیک و آکروبات شروع کرده است.
محمد حسینی، پدر این کودک شش ساله در یکی از فیلم‌های اینستاگرامی خود علت وادار کردن فرزندش به تمرینات سخت ورزشی را «قدرت بدنی این کودک از دوران نوزادی» عنوان کرده است:
«از سه ماهگی متوجه دستان فوق‌العاده قوی آرات شدم، اولین بار در سه ماهگی انگشت دستم را به سمتش بردم. دست راستش را حلقه کرد به دور انگشتم و فشرد.»
رضا فریدی، روانشناس بالینی و فعال آسیب‌های اجتماعی روز جمعه، پنجم اردیبهشت‌ماه در گفت‌وگو با خبرگزاری رکنا با اشاره به عدم آگاهی پدر آرات حسینی و همچنین تأمین نشدن نیازهای کودکی او گفته است: «پدر آرات به جای تشویق او برای رکورد زنی باید هویت اصلی آرات را به او آموزش دهد و فرصت کودکی را برای او فراهم سازد.»
به گفته این روانشناس، والدین آرات نباید کودک را درگیر هیجانات مخرب کنند و باعث مسمومیت هیجانی او شوند.
فریدی گفته است: «تمرکز زیاد پدر آرات و تأکید فراوانش در نخبگی کودکش می‌تواند باعث ایجاد آسیب‌هایی روانشناختی و حتی ورزش‌زدگی او در آینده شود و بعد‌ها این کودک برای اینکه بتواند ثبات داشته باشد، فقط روی جنبه شخصیتی خاصی (مثل همین فوتبالیست نخبه بودن) تمرکز کند، در حالی که در مراحل بعدی زندگی به مرور احساس خواهد کرد که تکه‌هایی از وجودش گم شده است و کودک در آینده دچار عدم انتقاد پذیری، کاهش عزت نفس، فقدان قدرت انتخاب، ناکامی و شکست و احساس افسردگی خواهد شد.»
در کلیپ‌های متعددی که از آرات شش ساله در صفحه اینستاگرام پدرش منتشر شده، او در حال انجام ورزش‌های سختی همچون پاورلیفتینگ، تمرینات مربوط به صخره‌نوردی، تمرینات سخت فوتبال و بدنسازی نمایش داده شده است.
کودکان قدرت تصمیم‌گیری ندارند
یکی دیگر از موارد نقض حقوق کودک که در مورد آرات قابل مشاهده است، انتشار بی‌حد و حصر تصاویر او در شبکه‌های اجتماعی و درگیر کردن او در برنامه‌های زنده اینستاگرامی با مخاطبان گسترده است. این اقدام از سوی بسیاری از کارشناسان نقض حریم شخصی کودک تلقی می‌شود. محدود کردن انتشار تصاویر کودکان در شبکه‌های اجتماعی، مدت‌هاست محل بحث کارشناسان حقوق کودک قرار گرفته است. چنین اقداماتی در نظام‌های حقوقی پیشرفته می‌تواند پیگرد قانونی داشته باشد. به عنوان نمونه، در سپتامبر ۲۰۱۶/ شهریور ۱۳۹۵ یک دختر اتریشی با رسیدن به سن قانونی از والدین خود به دلیل انتشار عکس‌های دوران کودکی‌اش در فیس‌بوک به دادگاه شکایت کرد. قاضی این عمل والدین او را «نقض حریم شخصی» قلمداد کرد و رأی به نفع شاکی داد.
این دختر که نامش بنا بر قوانین کشور اتریش فاش نشد، درباره والدین خود به یکی از روزنامه‌های این کشور گفته بود: «هیچ حد و مرز و هیچ شرمی نداشته‌اند. برایشان مهم نبوده است من در توالت نشسته‌ام یا برهنه روی تخت سفری دراز کشیده‌ام، هر لحظه زندگی من عکاسی و منتشر شده است.»
پیش‌تر نشریه اسلیت (Slate) در یادداشتی به موضوعی عمیق‌تر از صرف در خطر قرار دادن کودک از طریق انتشار اطلاعات او «مثل آدرس نمایان مدرسه بچه در یک عکس» اشاره کرده است. این نشریه با پیش کشیدن بحث گمنامی (anonymity) که یکی از بحث‌های مهم در دنیای دیجیتال است این موضوع را مطرح می‌کند که همه عکس‌ها و اطلاعات، حتی پیش پا افتاده‌ترین‌شان نظیر استتوسی درباره وضع مزاج کودک، اورا از حقی اساسی محروم می‌کند که همان «حق ناشناسی در آینده» است.
منتقدان فعالیت‌های مجازی پدر آرات حسینی می‌گویند که او در شش سالگی هنوز قدرت تشخیص کافی برای تصمیم‌گیری درباره میزان و نحوه حضورش در شبکه‌های اجتماعی را ندارد. همچنین به‌گفته فعالان شبکه‌های اجتماعی، پدر آرات با راه اندازی این صفحه اینستاگرامی، ضمن معرفی پسرش توانسته سود زیادی از طریق تبلیغات اینترنتی به‌دست بیاورد.
نظرها
سارا
کودک آزاری است اما چرا بی بی سی یا صدا وس یما این پدر رو به چالش نکشیدن؟ حتی فعالین حقوق بشر و حامیان کودکان واکنشی نشان ندادن تا کودک آزمایش بشه و اگر کودک آزاری شده از والدین او را بگیرند. همه نق میزنن ولی عمل نمیکنن