تن زخمی کارگران معدن: کسی صدای ما را نمی‌شنود
کارگران معدن یا انگشت‌های دستشان قطع شده یا بعضی دیگر توان کار کردن ندارند ولی با وجود این همه شرایط سخت کار، مسوولان صدایشان را نمی‌شنود.
اعتصاب کارگران زغال سنگ کرمان- از ۱۴ اردیبهشت امسال برای دومین بار اعتصاب کردند.
کارگران شرکت معادن زغال سنگ کرمان از ۱۵ اردیبهشت برای دومین بار در سال جاری دست از کار کشیدند، مقابل ساختمان فرمانداری و دفتر امام جمعه در کوهبنان، زرند و راون تجمع کردند و خواستار توقف واگذاری سهام شرکت در بورس، تضمین امنیت شغلی و افزایش حقوق شدند. خواسته‌های آنان اما هنوز برآورده نشده و کارگران همچنان همراه خانواده‌هایشان مقابل ساختمان مرکزی شرکت تحصن کرده‌اند.
روزهای پایانی هفته گذشته ابتدا خبرگزاری‌ها از پایان تحصن سه هزار کارگر زغال‌سنگ کرمان پس از «برآورده شدن بخشی از خواسته‌هایشان» خبر دادند. به فاصله کوتاهی اما کارگران اعتراض را از سر گرفتند.
دور تازه تحصن هنگامی از سر گرفته شد که گروهی به نمایندگی از کارگران برای بررسی و مطالعه طرح پیشنهادی طبقهبندی مشاغل و گفت‌وگو با مقام‌های دولتی و مدیران شرکت در یک جلسه مشترک حاضر شدند و پس از آن گفتند: طرح طبقهبندی مشاغل هیچ نسبتی با خواسته‌های آنان ندارد و نمی‌توانند آن را بپذیرند.
نگرانی اصلی آنها اما واگذاری سهام شرکت در بورس و قراردادهای موقت است. کارگرانی که با ۲۰ سال سابقه کار حقوق‌شان به سه میلیون تومان هم نمی‌رسد.
آنها می‌گویند همین حالا هم قراردادهایشان موقت است و هر لحظه در خطر بیکار شدن قرار دارند، حالا اگر قرار باشد سهام شرکت در بورس عرضه شود، « دالاهو را بیشتر از اینها اختیاردار تمدید یا عدم تمدید قراردادهای کارگران می‌کند؛ در نتیجه تعداد زیادی از کارگران شغل خود را ازدست می‌دهند».
به اعتقاد کارگران معادن زغال‌سنگ براساس مصوبه دیوان عدالت اداری «دولتی» است و صندوق بازنشستگی فولاد که حالا اختیاردار تمامی سهام این شرکت است حق ندارد به واسطه یک شرکت دیگر، راه را برای خصوصیسازی معدن هموار کند.
یکی از کارگران که نامش فاش نشد، به خبرگزاری دولتی کار ایران (ایلنا)، گفته: «از آنجا که برابر رای دیوان عدالت اداری شرکت زغال سنگ کرمان دولتی محسوب می‌شود، کارگران خواهان بهبود امنیت شغلی و معیشت خود هستند. اگر سهام شرکت زغال سنگ وارد بورس شود، بحث خصوصیسازی مطرح می‌شود. این امر تمام امتیازاتی که کارگران در پی کسب آنها هستند، را از میان می‌برد.».
کارگران معدن که گاه تا ۴۰۰ متر در زیر زمین زغال سنگ استخراج کنند، با سال‌ها سابقه کار و سه شیفت کار در نهایت ماهانه سه میلیون و ۲۰۰هزار تومان حقوق دریافت می‌کنند که بیش از نیمی از آن را باید برای مسکن و خوراک و گاه نیز دارو و درمان هزینه کنند.
کسی صدای ما را نمی‌شنود
کارگران چند خواسته مشخص دارند؛ اول تضمین امنیت شغلی با تبدیل قراردادها، دوم افزایش حقوق‌ها بر اساس ضریب شغلی که با توافق کارگران تعیین می‌شود و سوم هم جلوگیری از فروش سهام شرکت در بورس.
مدیرعامل صندوق بازنشستگی فولاد اما گفته که نمی‌تواند و نمی‌خواهد مانع عرضه سهام شرکت در بورس شود. قرار است تا پایان سال سهام شرکت معادن زغال‌سنگ به همراه چند شرکت زیرمجموعه صندوق در بورس عرضه شود.
معادن زغال‌سنگ کرمان سال ۱۳۹۳ برای رد دیون دولت به صندوق بازنشستگی فولاد واگذار شد و این صندوق هم حالا بر اساس مصوبه دولت به واگذاری سهام شرکت‌های زیرمجموعه موظف شده است.
رضا مسرور که هفته گذشته برای گفت‌وگو با مسئولان استانی و نمایندگان کارگران به کرمان رفته بود، پیشنهاد کارگران برای افزایش یک میلیون تومانی دستمزد را نپذیرفت. خبرگزاری کار اما گزارش کرد که مسرور با افزایش ۵۰۰ هزار تومانی دستمزد موافقت کرده است.
سامان مرتاض، مدیرعامل شرکت زغال سنگ کرمان هم مدعی گفته که با افزایش ۵۳۰ هزار تومانی دستمزد کارگران موافقت شده اما این افزایش قرار است در قالب کارانه پرداخت شود و نه افزایش دستمزد.
تبدیل قرارداد موقت کارگران به قرارداد ثابت هم که از نگاه مدیرعامل شرکت و مدیرعامل صندوق بازنشستگی فولاد «ناشدنی» است،چرا که «هیچ کارگری در ایران قرارداد دائم نیست. کارگران ما با شرکت قرارداد ۱ ساله‌ی کار معین دارند و در سالهای اخیر هیچ‌یک از آنها را تعدیل یا اخراج نکرده‌ایم.».
این وعده‌ها و سخنان اما برای کارگران نه رضایت‌بخش است و نه اطمینان‌بخش. برای همین هم همچنان در خیابان مانده‌اند و خانواده‌هایشان هم به آنها پیوسته‌اند تا شاید صدایشان به گوش «مقام‌های بالاتر» برسد.
یکی از کارگران اما به روزنامه جام جم گفته؛ «تاکنون هیچ مسوولی نیامده تا ببیند ما به چه روش و سختی داریم کار می کنیم.».
کارگر دیگری هم گفته؛ «ریه‌ها، کمر و دست و پاهایمان بر اثر کار کردن در این معادن آسیب دیده است. برخی از ما انگشت‌های دستمان قطع شده و بعضی دیگر توان کار کردن نداریم، ولی با وجود این همه شرایط سخت کار معدنکاری ، مسوولان هیچ اقدامی برای رسمی کردن قراردادهای ما انجام نداده اند.».
یک کار دیگر که جواد معرفی شده هم در باره خواسته کارگران گفته: «ما می‌خواهیم قرارداد درستی داشته باشیم و از زیر نظر پیمانکار بیرون بیاییم تا امنیت شغلی داشته باشیم و زن و بچه‌هایمان چند روز آواره خیابان‌ها نشوند. الان ده روز است که ما اعتصاب کرده‌ایم و تمامی معادن زغال سنگ مثل معادن همکار، هشونی، زغال شویی، آبنیل، پابدانا و اسدآباد که تحت پوشش شرکت زغال سنگ کرمان هستند، تعطیلند، اما هیچ کس اقدامی برای رفع مشکل ما نکرده است.».
مسئولان استانی وعده کرده‌اند که مشکلات کارگران را با مقام‌های بالاتر مطرح کنند. استاندار کرمان از وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی خواسته تا این موضوع را بررسی کند. نمایندگان کرمان در مجلس هم در نامه و تذکرهای جداگانه خواستار رسیدگی فوری به «ابهامات موجود» در واگذاری سهام شرکت شده‌اند. هیچ یک اما برای افزایش حقوق و تبدیل قرارداد سه هزار معدن کار گامی برنداشته و آن را به مالک شرکت سپرده‌اند.
بیشتر بخوانید:
نظرها
کارگر اعتصابی شرکت زغال سنگ کرمان: با اعتراض به برنامه خصوصی سازی شرکت، کارگران خواهان بهبود امنیت شغلی و معیشت خود هستند
کارگر اعتصابی شرکت زغال سنگ کرمان: با اعتراض به برنامه خصوصی سازی شرکت، کارگران خواهان بهبود امنیت شغلی و معیشت خود هستند ▪️اردوی کار: یکی از کارگران اعتصابی شرکاز آنجا که برابر رای دیوان عدالت اداری شرکت زغال سنگ کرمان دولتی محسوب می‌شود، کارگران خواهان بهبود امنیت شغلی و معیشت خود هستند. اگر سهام شرکت زغال سنگ وارد بورس شود، بحث خصوصیسازی مطرح می‌شود. این امر تمام امتیازاتی که کارگران در پی کسب آنها هستند، را از میان می‌برد. نگرانی کارگران از روی تجربه‌ی آنها ابراز می‌شود. در حال حاضر پیمانکارانی در برخی از معادن این شرکت حضور دارند که امنیت شغلی و ایمنی کارگران را نایده می‌‌گیرند. هر سال تعدادی از کارگران ما دچار آسیب‌های بدنی و ضایعات نخاعی می‌شوند.» ▪️وی افزود: «البته پیمانکاران در حال فعال کردن ظرفیت‌های معادن دیگر هستند و معادن اصلی همچنان در اختیار کارفرماست و بیشتر کارگران با صندوق بازنشستگی فولاد طرف قرارداد هستند اما این نگرانی برای آنها وجود دارد که خصوصیسازی شرکت در قالب واگذاری سهام آن، پیمانکاران و بخش خصوصی را تقویت کند؛ به ویژه در شرایطی که به دنبال مطالبات صنفی خود از مسیر مذاکره و اعتراض‌های صنفی مسالمت‌آمیز هستیم. در حال حاضر شرکت قبول کرده است که طرح طبقهبندی مشاغل که در گذشته در شرکت اجرا می‌شد را مورد بازنگری قرار دهد و حدود ۵۰۰ هزار تومان به دستمزد کارگران اضافه کند اما کارگران خواهان اجرای این طرح مانند «شرکت مس سرچشمه» هستند. کارگران این شرکت تنها از محل طرح طبقهبندی مشاغل حدود ۱ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان دریافت می‌کنند اما ما خواهان دریافت ۱ میلیون تومان هستیم؛ یعنی دو برابر میزانی که تعیین شده است.» ▪️این کارگر اعتصابی تصریح کرد: «کارگران استخراج شرکت زغال سنگ کرمان پس از ۱۷ سال کار، تنها حدود ۳ میلیون تومان دستمزد دریافت می‌کنند؛ در شرایطی که کارگران دارای سابقه‌کار، بیش از ۴۰ سال سن دارند و هر کدام چند فرزند دارند. آنها قادر نیستند، با این میزان دستمزد هزینه‌های زندگی خود را تامین کنند؛ پس لازم است که طرح طبقهبندی مشاغل به گونه‌ی مناسب‌تری مورد بازنگری قرار گیرد.» ▪️وی با اشاره به خواست کارگران برای در نظر گرفتن ۲ سال به عنوان هر سال پرداخت حق بیمه در مشاغل سخت، گفت: «باتوجه به اینکه کارگران معدنچی در مشاغل مربوط به استخراج زغال (پیکورکار، بونکرچی، موتورچی و... ) کار می‌کنند، به شدت در معرض آسیب‌ها و حوادث قرار دارند و طبیعی است که بخواهند به جای ۲۰ سال کار با ضریب ۱.۵ با ۱۵ سال کار با ضریب ۲ بازنشسته شوند. در همین حال قراردادهای موقت، ثبات شغلی کارگران را برهم ریخته است. حال در چنین شرایطی چگونه می‌توان از ورود به بورس و احتمال بدتر شدن وضعیت امنیت شغلی و خُرد شدن دیگر خواسته‌های کارگران نگران نشد.» @ordoyekar
اخبار اعتراضات کارگری
اخبار اعتراضات کارگری روز شنبه ۲۷اردیبهشت ماه، جمعی از کارگران ساختمانی و فصلی سیستان و بلوچستان نسبت به فقدان کار و درآمد در این استان دست به اعتراض زدند. آنها کفتند به دلیل بحران کرونا، فعالیت‌های ساخت و ساز و عمرانی استان بیشتر از سالهای قبل دچار رکود و تعطیلی شده است و به همین دلیل، کارگران بیش از ۵۰ درصد کارگران روزمزد استان بیکار هستند و حتی بیمه بیکاری نیز به آنها تعلق نمی‌گیرد. روز شنبه ۲۷اردیبهشت کارگران شهرداری اروند کنار آبادان در اعتراض به [عدم دریافت حقوق چندین ماه خود] دست از کار کشیده و مقابل ساختمان این شهرداری تجمع کردند. به گفته کارگران معترض، پنج ماه حقوق کامل و پنج ماه مابه‌التفاوت حقوق ۱۳۰کارمند رسمی، قراردادی و بخش‌های دیگر شهرداری اروندکنار به تأخیر افتاده که این امر عرصه زندگی را برای آنها تنگ و دشوار کرده است. روز شنبه ۲۷اردیبهشت بازنشستگان فولاد اصفهان در اعتراض به پایمال شدن حقوق‌شان از جمله[ اجرا نشدن همسان سازی، ناکارآمدی بیمه و دریافتی اندک،] بنا بر قرار قبلی و برای پیگیری خواست‌هایشان و اجرای کامل آیین نامه‌ی فولاد از سرتاسر شهرهای استان اصفهان از جمله از نجف آباد، مبارکه و فلاورجان در این تجمع شرکت کردند. همچنین در روز یکشنبه ۲۸اردیبهشت ماه، برای دومین روز متوالی جمعی با برپایی تجمع مقابل استانداری اصفهان، خواستار رسیدگی به مطالبات خود شدند. بازنشستگان که حدود ۵۰۰ تن می باشند، مهمترین خواسته خود را [“ارائه خدمات بیمه درمان، بیمه عمر و حوادث از طرف صندوق فولاد”] عنوان کردند. گارگران زغال سنگ کرمان در ادامه اعترضات خود روز یکشنبه ۲۸اردیبهشت ماه بار دیگر مقابل ساختمان شرکت، واقع در مرکز استان، تجمع کردند. معترضان می گویند، [همچنان خواهان افزایش ضریب سختی کار از ۱.۵ به ۲، دائمی شدن قراردادهای کار، و اجرای نافذ و موثر طرح طبقهبندی و جلوگیری از بورسی شدن زغال سنگ کرمان به واسطه ورود شرکت سرمایه‌گذاری صندوق بازنشستگی فولاد “دالاهو” به بورس است]. کارگران معدن کرومیت فاریاب در استان کرمان روز یکشنبه ۲۸اردیبهشت ماه، با تجمع مقابل فرمانداری این شهرستان به [عدم پرداخت چند ماه حقوق عقب مانده] خود در سال ۹۸ و مشخص نبودن وضعیت قراردادهایشان در سال ۹۹ اعتراض کردند. روز یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ماه، تعدادی از کارگران اخراجی و شاغل تأسیسات برق اداره کل بنادر و دریانوردی استان خوزستان در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالبات خود دست به تجمع زدند. معترضان علاوه بر خواست [پرداخت چندین ماه دستمزد معوقه، خواستار بازگشت به کار کارگران اخراجی، اجرای طرح طبقه بندی مشاغل، پرداخت حق بیمه کارگران به سازمان تامین اجتماعی، پرداخت حق بدی آب وهوا و لغو قراردادهای کوتاه مدت و همچنین تامین امکانات پیشگیری از کرونا از قبیل دستکش و ماسک] شدند. #کرونا دولت نه تنها از کارگران حمایت نمی‌کند بلکه #نپرداختن_دستمزد_آنان اتحاد بازنشستگان @etehad_bazn
هراس از اشاعه‌ی مارکسیسم در دانشگاه‌ها و ده فرمان علی خامنه‌ای
هراس از اشاعه‌ی مارکسیسم در دانشگاه‌ها و ده فرمان علی خامنه‌ای عصر روز گذشته ۲۸ اردیبهشت‌ماه، دیدار تصویری علی خامنه‌ای با نمایندگان دانشجویان بسیج برگزار شد. این دیدار که هر سال در ماه رمضان برگزار می‌شود، جهت حفظ سلامت علی‌خامنه‌ای و دستور ستاد ملی مبارزه با کرونا در «ضرورت فاصله‌گذاری اجتماعی» به صورت تصویری انجام شد. به‌سیاق خط ایدئولوژیکِ روایی در تاریخ دیدارهای جمعی، خامنه‌ای در این دیدار مجازی با ذکر ضرورت برافراشته نگاه داشتن پرچم حقیقی آرمان‌خواهی و مطالبه‌گری، ۱۰ توصیه را خطاب به دانشجویان و جوانان حزب‌اللهی مطرح کرد. خطابیه‌ای که مملو از عناد ساختاری با مارکسیسم و وحشت از اشاعه‌ی آن در سطح دانشگاه‌ها بود: « پرچم مطالبه‌گری اگر دست شما باشد، خوب است، اما اگر این پرچم را زمین گذاشتید، کسانی ممکن است این پرچم را بردارند که هدف‌شان رفع مشکلات مردم نیست. هدف‌شان معارضه و مبارزه با اسلام، با جمهوری اسلامی و با نظام اسلامی است. این را نگذارید. یعنی این اتفاق نباید بیفتد، البته جریان چپ مارکسیستی که همیشه دنبال این مسائل بوده، امروز در دنیا آبرویی ندارد و از فقر اندیشه‌ورزی، فقر سیاسی و فقر نیروی میدانی کارآمد در رنج است. تمامی روسا و بزرگانشان رفتند تسلیم آمریکا شدند، تسلیم رژیم صهیونیستی شدند، بنابراین هم فقر سیاسی دارند، هم فقر میدانی دارند، بنابراین اینها کاره‌ای نیستند. لکن به‌هرحال همیشه کسانی هستند که از شعارهای خوب و شعارهای درست بخواهند سواستفاده کنند، شما چنانچه این شعارها را رها کنید، ممکن است آنها بگیرند. در ابتدای پیروزی انقلاب برخی جوانان مسلمان که دارای مبانی معرفتی قوی نبودند، جذب گروه‌های التقاطی شدند و در نهایت هم به روی هم‌میهنان خود اسلحه کشیدند و به زیر پرچم صدام رفتند، اما جوانانی که مبانی قوی داشتند، محکم ایستادند. برخی افراد در ابتدای انقلاب بسیار انقلابی عمل می‌کردند، اما به دلیل مبانی ضعیف معرفتی اکنون جزو پشیمان‌ها هستند که یکی از مسائل انقلاب اکنون همین حضرات پشیمان شده هستند». علی‌خامنه‌ای به تاسی از دیگر جلسات غیرحضوری با دانشجویان بسیج، سخنان خود را با خطاب قرار دادن «دختر خانم‌ها» به حفظ حجاب و فاصله‌گذاری به‌پایان برد. برای بررسی دستگاه فکری حاکمیت جمهوری اسلامی در تزریقِ «استحاله‌ی مارکسیسم ذیل ذوب شدگی در امپریالیسم/صهیونیسم»، کارنامه‌ی ۴۲ ساله‌ی کشتار، حذف و سرکوب سازمان‌های سیاسی چپ، کادرها، فعالان سیاسی و دانشجویان در دسترس است. تثبیت قدرت و روی کار آمدن اسلامیست‌ها در بهمن ۵۷، یکی از نخستین پایه‌های ایدئولوژیک ارتجاعی خود را بر پیکره‌ی نهاد دانشگاه و پروژه‌ی چپ‌زدایی از محافل سیاسی دانشجویان بنا نهاد. صحبت از فقدان میدان فعالیتِ مارکسیست‌ها و «هیچ‌کاره بودن آنان در فضای فعلی» نه یک خطابه، که شارلاتانیسمی متکی بر انقیاد و صرف هزینه‌ی کلان در هم‌طراز کردن نفْسِ مارکسیسم با «دشمنانی خود فروخته» است. گستره‌ی جریان دانشجویی منفک از «دانشجویان خط امام» و «دانشجویان حزب‌اللهی»، اگر در دستگاه تسویه‌ی سیاسی دوران طلایی خمینی جان خود را از دست نداده بودند، با تحمیل انقلاب (انهدام) فرهنگی با اخراج و محرومیت از تحصیلْ طرف شدند. طی سالیان گذشته، دانشجویان، هم‌پا با فعالان زنان، کارگران، نویسندگان و معلمان، هر نوع آوای اعتراضی‌شان را مصادف با ردیف پرونده‌سازی‌های امنیتی و سالیان حبس و زندان دیدند. علی خامنه‌ای که شاکله‌ی مواجهه‌اش با دانشجویان بسیجی، متکی بر اعلام حفظ وضعیت نابرابری و تصاحب کرسی‌های موجود، ذوب شدگی در دستگاه ولایت فقیه و عناد ساختاری با جریان سیاسی چپ دانشجویی است، عنوان کردن «جلوگیری از سربازگیری دشمن از جامعه جوان کشور» هم در مقام مضحکه‌ی دیگری ظاهر می‌شود. بی‌شک، ایستایی و حضور دوشادوش دانشجویان علیه اعمال سیاست‌های خصوصیسازی آموزش، تزریق فقر بر پیکره‌ی جامعه و پیگیری مطالباتی درونْ طبقاتی در کنار کارگران، معلمان و توده‌های زحمت‌کش به تولید چنین وارونه‌سازی‌هایی از مقاومت و به‌محاق بردن مبارزات‌شان از سوی جمیع تریبون‌های جمهوری اسلامی دامن زده است. سال‌هایی توامان با سرکوب حاکمیت و مقاومت توده‌ای «غیر خودی‌ها» که سرکوب و زندان، او را به عقب‌نشینی وا نداشته است.