کارگران ساختمانی بیکار و گرسنه‌اند

بیکارسازی کارگران در پی شیوع کرونا ادامه دارد. از پرداخت بیمه بیکاری سه ماهه به کارگران مشمول قانون کار و تامین اجتماعی خبری نیست. صدها هزار کارگر بیکارشده از جمله کارگران ساختمانی که کارفرمای ثابت و قرارداد بیمه ندارند، اساساً مشمول دریافت بیمه بیکاری نمی‌شوند. دولت به کارگران ساختمانی که پیش از شیوع ویروس جدید کرونا نیز اغلب بیکار بودند، وعده پرداخت وام دو میلیون تومانی داد که هنوز پرداخت نشده و توزیع بسته‌های معیشتی نیز به گفته‌ی کارگران نمایشی بوده و بخش بسیار ناچیزی را شامل شده. گرسنگی و نبود بیمه و امکانات بهداشتی هستی کارگران و خانواده‌های آنان را به خطر انداخته است.

اکبر شوکت، رئیس کانون انجمن‌های صنفی کارگران دوشنبه ۲۹ اردیبهشت در گفت‌و‌گو با خبرگزاری دولتی کار ایران (ایلنا) گفت که هر روز تعدادی از کارگران ساختمانی که در پی شیوع کرونا بیکار شده‌اند، به دفتر این انجمن مراجعه کرده و خواستار دریافت سبد کالا می‌شوند.

او در اشاره به تبلیغات بسیج شهرداری تهران که از توزیع غذا و سبد کالا میان کارگران ساختمانی خبر داده بود، می‌گوید آن کمک‌ها در نهایت بین هزار نفر در برخی مناطق محروم تهران توزیع شده است.

کارگران روزمزد و ساختمانی شاید آسیب‌پذیرترین قشر کارگران در برابر بحران ناشی از کرونا باشند. آن‌ها که اغلب زمستان نیز به دلیل رکود ساخت و ساز بیکار بودند با شیوع کرونا کاری نمی‌یابند. هر روز در میادین اصلی شهرها، انبوه کارگران ساختمانی ساعت‌ها در انتظار کار هستند و شب سرانجام با دست‌های خالی به خانه باز می‌گردند تا روز بعد این روند را از سر بگیرند.

کلیپی از تجمع کارگران ساختمانی در کوی سعدی شیراز توسط ایلنا منتشر شده که در آن چند تن از کارگران از وضعیت خود می‌گویند.

کارگران جوینده کار از نوجوان ۱۵ ساله‌ای اهل سیستان و بلوچستان، تا مرد ۷۰ ساله در میدان سعدی شیراز منتظرند تا کسی بیاید و آن‌ها را برای یک یا چند روز کار همراه ببرد.

نوجوان ۱۵ ساله می‌گوید پدرش مریض است. او به شیراز آمده تا حاصل کارش را برای تامین خرج خانواده بفرستد. اما کار نیست. خودش هم شب‌ها گرسنه می‌خوابد.

یک کارگر جوان پول‌هایش را از جیب درآورده و نشان می‌دهد: «دو هزار تومان دارم. اگر این هم تمام شود، پول برای رفتن به خانه هم ندارم».

یکی از کارگران می‌گوید از ساعت شش صبح به میدان می‌آید و هشت شب دست خالی به خانه باز می‌گردد.
کارگران همچنین از سوء استفاده کارفرماها از وضعیت فعلی می‌گویند. اگر هم کسی بیاید و کارگر بخواهد، مزدی که پیشنهاد می‌کند نصف مزد قبلی است. به جای ۲۰۰ هزار تومان، صد هزار تومان.

کارگر دیگر از گران شدن بیمه می‌گوید که قبلا برای کارگران ساختمانی ۸۰ هزار تومان بوده و حالا چند برابر شده.

کارگر دیگری می‌پرسد: «بسته‌های معیشتی؟ چه کسی آن‌ها را دیده است؟»

کارگران ساختمانی که کارشان فصلی است، زمستان‌ها بطور معمول بیکارند. بخش قابل توجهی از کارگران ساختمانی فاقد بیمه هستند و تنها منبع درآمد آن‌ها یارانه و کمک معیشتی است و در نتیجه برای تامین مایحتاج روزانه خود با مشکل روبرو هستند.

از سرگیری فعالیت بخش ساخت‌و ساز برای کارگران ساختمانی به معنای اشتغال و تامین هزینه معیشت است. امسال رکود بخش ساختمان، بیکاری در میان حدود یک میلیون و ۳۰۰ هزار کارگر ساختمانی را افزایش داد و کرونا به بیکاری همه‌گیر در این بخش منجر شد.

هرچند بیمه بیکاری سه ماهه که دولت پرداخت آن را به کارگران بیمه شده وعده داده، پرداخت نشده و زمان و میزان آن در ابهام قرار دارد، اما این بیمه در هر صورت شامل حال کارگران ساختمانی و سایر کارگران روزمزد مانند کارگران قالیباف، کارگران تالارها، مسافرخانه‌ها، میادین میوه و تره بار، باربرهای درون شهری و رستوران‌ها نیز نمی‌شود.

کارگران ساختمانی و سایر کارگران روزمزد که بیکار شده‌اند علاوه بر مشکل تامین معیشت نگران سلامت خود و خانواده‌هایشان نیز هستند. آن‌ها بیمه نیستند و توان پرداخت هزینه‌های درمان در صورت بیماری را نیز ندارند. محمد رضا تاجیک عضو کمیته مزد شورای عالی کار می‌گوید «دولت حتی جایی را برای اینکه کارگران بروند و اقلام بهداشتی با قیمت مناسب بخرند، در نظر نگرفته است.»

در شهر تهران، تعداد کارگران ساختمانی بیمه شده و بیکار ۱۴۰ هزار نفر است. محمد باقری رئیس کانون انجمن‌های صنفی کارگران ساختمانی تهران می‌گوید این کارگران سال‌ها کار کرده‌اند «اما اکنون که نیازمندند به حال خود رها شده‌اند و هیچگونه حمایتی از لحاظ معیشتی به آنها نمی‌شود».

در همین زمینه: