بهائیان ایران: هجوم پیوسته نهادهای امنیتی و تهدید به «ریشه‌کن» شدن توسط قوه قضائیه

جامعه جهانی بهائی با انتشار بیانیه‌ای از «افزایش اذیت و آزار بهائیان در بحبوحه کرونا» و تهدید مقامات قضائی ایران به «ریشه‌کن» کردن پیروان این آئین در شیراز ابراز نگرانی کرده است.

در بیانیه جامعه جهانی بهائی با اشاره به فشارهای وارد شده بر جامعه بهائیان ساکن شیراز، آمده است:

«در جلسه دادگاه گروهی از بهائیان در شیراز، یک مقام قضائی تهدید کرد که بهائیان شهر را «ریشه‌کن» خواهد نمود. دادگاه، این بهائیان را به یک تا ۱۳ سال زندان محکوم کرد. در هفته‌های اخیر، ۴۰ بهائی در شیراز که پرونده‌هایشان ماه‌ها معلق مانده بود به دادگاه احضار شده‌اند. این تعداد احضار بهائیان به دادگاه در یک شهر در سال‌های اخیر بی‌سابقه بوده است.»

در آخرین خبرهای منتشر شده از فشارهای نهادهای قضائی علیه بهائیان ایران اما ۲۶ شهروند بهائی در شیراز روز ۱۹ خرداد ماه بابت اتهامات «تبلیغ علیه نظام به نفع گروه‌های معاند نظام»، «عضویت در فرقه ضاله بهائیت»، «همکاری و ارتباط با دول متخاصم از طریق پیاده کردن برنامه‌های آنان در قالب تشکیلات بهائیت در ایران» و «اداره کردن گروه‌های معاند نظام» در دادگاه انقلاب شیراز تفهیم اتهام شده‌اند.

بر اساس اعلام منابع حقوق بشری در ایران، جلسه رسیدگی به اتهامات این شهروندان بهائی در تاریخ ۲۶ خرداد در دادگاه انقلاب شیراز برگزار خواهد شد.

همچنین محمود ساداتی، رئیس شعبه یک دادگاه انقلاب شیراز در جریان رسیدگی به پرونده این شهروندان بهائی، اعلام کرده که بهائیان را در این شهر «ریشه‌کن» خواهد کرد.

جامعه جهانی بهائی با یادآوری افزایش فشارها بر پیروان آئین بهائیت در سراسر ایران اعلام کرده است:

«در بحبوحه شیوع روزافزون بیماری همه‌گیر، مقامات ایرانی بر اذیت و آزار بهائیان افزوده‌اند و در هفته‌های اخیر حداقل ۷۱ نفر را در سراسر کشور هدف قرار داده‌اند. چندین گزارش از تهدیدهای جدید به ریشه‌کن نمودن جامعه بهائیان در شیراز، در کنار شمار بی‌سابقه‌ای از احکام جدید زندان، تجدید حبس افراد و کمپین نفرت‌پراکنی در رسانه‌ها موجب نگرانی برای این اقلیت مذهبی کشور شده که مدت‌هاست مورد اذیت و آزار هستند.»

بانی دوگال، نماینده ارشد جامعه جهانی بهائی در سازمان ملل هم با انتقاد از عملکرد قوه قضائیه در قبال شهروندان بهائی، خطاب به قاضی دادگاه انقلاب شیراز گفته است:

«چنین اظهار ناشایست و بیدادگرانه‌ای از یک مقام قضائی به وضوح نمایانگر کینه و تعصب مذهبی است که بهائیان در ایران با آن روبه‌رو هستند. این مسئله همچنین شاهد روشنی‌ست بر ظلمی که در نظام قضائی نسبت به بهائیان روا می‌شود و نیز انگیزه واقعی مقامات حکومتی را برملا می‌کند.»

او در ادامه گفته است:

«این امر نه تنها نمایانگر فقدان حکومت قانون و تبعیض شدید نسبت به بهائیان در نظام قضائی ایران است، بلکه هدف از آن ایجاد هراس در بهائیان و اِعمال فشار شدید و سنگین روانی، هم بر آنهایی است که مستقیماً آماج ستم قرار می‌گیرند و هم خانواده‌های آنها و همه بهائیان ایران.»

بهائیان ‌بزرگ‌ترین گروه اقلیت مذهبی در ایران‌ همواره در طول تاریخ و به‌ویژه پس از سر کار آمدن حکومت جمهوری اسلامی، با آزار و اذیت و سرکوب روبه‌رو بوده‌اند.

نمونه‌های بسیاری از اعدام، تحت پیگرد قرار دادن، صدور احکام حبس طولانی مدت، پلمب محل کسب و کار و محرومیت از حق تحصیل شهروندان بهائی در ایران در تاریخ ثبت شده و نقض حقوق انسانی و شهروندی آنان تا امروز در نهادهای امنیتی و قضائی ادامه دارد.

جامعه جهانی بهائی اما در بیانیه خود تأکید کرده که در هفته‌های اخیر علاوه بر شیراز، بهائیان در شهرهای بیرجند، یزد، کرج، قائم‌شهر، کرمانشاه و اصفهان نیز صرفاً به علت باورهایشان در معرض بازداشت، احضار به دادگاه، محاکمه، محکومیت به زندان و حبس‌ قرار گرفته‌اند.

به ‌‌نحوی که در این بیانیه آمده، تعداد این بهائیان به حداقل ۷۱ نفر می‌رسد.

در ادامه بیانیه جامعه جهانی بهائی آمده است:

«این افراد بعد از دستگیری و آزادی با سپردن وثیقه‌های سنگین، بین دستگیری، محاکمه، دادگاه تجدیدنظر و آغاز دوره حبس، ماه‌ها و در بعضی موارد سال‌ها در انتظار به ‌سر برده‌اند و این امر بار روانی دیگری بر دوش آنها نهاده است. در سال‌های اخیر، این گونه روش‌های ظالمانه‌ بارها و بارها مورد استفاده مقامات حکومتی قرار گرفته و به نحوی سیستماتیک بر تمام جامعه بهائی فشار آورده‌اند.»

به‌ گفته بانی دوگال، حوادث اخیر فشارهای شدیدی بر صدها خانواده وارد آورده است:

«در معرض تهدید مداوم زندانی شدن در چنین شرایطی و اضطراب عاطفی ناشی از آن، تلاش دیگری برای ایجاد فشار بیشتر بر جامعه است. همه این اقدامات در بحبوحه یک بحران بهداشتی [کرونا] به میزانی روزافزون و نگران‌کننده و بدون هیچ علت و توجیهی، عملی بسیار ظالمانه است.»

بررسی تاریخی موارد اتهامی شهروندان بهائی از ابتدای شکل‌گیری حکومت اسلامی در ایران نشان می‌دهد جمهوری اسلامی در برخورد با بهائیان به هیچ وجه پذیرای تفاوت و تنوع در عرصه‌ عقیده و سیاست نیست:

«برخورد نظام با آنان [بهاییان] باید طوری باشد که راه ترقی و پیشرفت آنان مسدود شود.»

این عبارت، برگرفته از مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی در بهمن سال ۶۹، نمایانگر ستم مضاعفی است که در طول حیات جمهوری اسلامی در حق بهائیان ایران روا داشته شده. از اعدام‌های دسته جمعی بهائیان در دهه ۶۰ تا زندانی کردن رهبران و پیروان بهائی، از اخراج گسترده دانش‌آموزان و دانشجویان از مراکز آموزشی تا پلمب مغازه‌ها و حتی تخریب گورستان‌ها، همگی از مصادیق بارز فشار دستگاه‌های قضائی و امنیتی علیه شهروندان بهائی در ایران است. 

دوگال، نماینده ارشد جامعه جهانی بهائی در سازمان ملل گفته است:

«تهدید به "ریشه‌کن نمودن یک جامعه"، محاکمه دسته‌جمعی اعضای آن، حبس مجدد آنها در بحبوحه یک بیماری فراگیر و نفرت‌پراکنی نسبت به آنها، تحولی هولناک و بسیار نگران‌کننده است.»