کیوان صمیمی، آن‌چه کرده و آن‌چه بر او گذشته

کیوان صمیمی، نویسنده، روزنامه‌نگار و عضو شورای فعالان ملی-‌مذهبی ایران است. او در دادگاه تجدید نظر استان تهران به سه سال حبس تعزیری محکوم شده. این فعال سیاسی در واکنش به‌ محکومیت حبس خود در کانال تلگرامش نوشته این حکم «در جلسه‌ای یک‌طرفه» و «بدون حضور متهم و وکیل» علیه او صادر شده است.

این تصویر از عدالت قضایی در نظام جمهوری اسلامی و فراهم نکردن امکان و شرایط دفاع برای متهمان اما روایتی‌ست تکراری که از جمله در مورد سه محکوم شده به اعدام به اتهام شرکت در اعتراضات آبان ۹۸ هم قابل رؤیت است.

این روزنامه‌نگار ۷۲ ساله اما روز ۱۱ اردیبهشت‌ ماه ۱۳۹۸ و هم‌زمان با روز جهانی کارگر، به‌ دلیل شرکت در تجمعی که به همین مناسبت در مقابل ساختمان مجلس شورای اسلامی برگزار شده بود، از سوی نیروهای امنیتی بازداشت و حدود یک‌ ماه بعد در تاریخ ۲۷ خرداد همان سال با سپردن وثیقه به طور موقت آزاد شد.

دادگاه انقلاب تهران او را بابت اتهام «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور» به پنج سال حبس و بابت اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی» به یک سال حبس محکوم کرد.

حکم صادر شده با اعتراض‌ این فعال سیاسی و وکیل او همراه شد اما در نهایت شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر استان تهران به ریاست احمد زرگر، کیوان صمیمی را به تحمل سه سال حبس تعزیری قطعی محکوم کرد.

صمیمی با «ناعادلانه» توصیف کردن حکم صادر شده از سوی دادگاه گفته است هرگز از گفتن حق منصرف نشده‌ و پس از پشت سر گذاشتن این سه سال حبس هم، چنانچه زنده بماند، منصرف نخواهد ‌شد.

او در همین رابطه در کانال تلگرام خود نوشته است: 

کیوان صمیمی در ادامه نوشته است:

کیوان صمیمی چه کرده است؟

کیوان صمیمی در سال‌های پیش و پس از انقلاب ۵۷ هم بارها به‌ دلیل فعالیت‌های سیاسی خود بازداشت و زندانی شده است.

او در تاریخ ۲۳ خرداد ۱۳۸۸ و یک روز پس از برگزاری انتخابات مناقشه‌برانگیز ریاست جمهوری ایران، به دست مأموران امنیتی در منزل شخصی خود بازداشت شد.

صمیمی در ۱۳ بهمن همان سال در دادگاه انقلاب تهران بابت اتهام‌های «تبلیغ علیه نظام»، «اجتماع و تبانی برای بر هم زدن امنیت ملی»، «شرکت در تظاهرات خیابانی» و «صدور بیانیه برای زیر سوال بردن سلامت انتخابات» به شش سال حبس تعزیری و همچنین محرومیت مادام العمر از فعالیت‌های سیاسی محکوم شد که پس از گذراندن دوران محکومیتش در زندان‌های اوین و رجایی شهر، در اواخر اردیبهشت‌ ماه سال ۱۳۹۴ آزاد شد. او در دوران زندان به ‌همراه ۱۶ نفر از زندانیان سیاسی در اعتراض به رفتار نامناسب مسئولان زندان اوین و شرایط نامناسب زندان دست به اعتصاب غذا زده بود.

کیوان صمیمی اما از جمله فعالان سیاسی در ایران است که پیش از انقلاب و در زمان حکومت محمدرضا پهلوی نیز بازداشت و زندانی شده است.

او نخستین بار در سال ۱۳۴۴ و زمانی که تنها ۱۷ سال داشت به ‌دلیل طرفداری از محمد مصدق و همچنین نوشتن قطعاتی کوتاه در روزنامه‌ دیواری دبیرستان شاهپور شیراز بازداشت شد.

صمیمی در طی سال‌های ۱۳۴۶ و ۱۳۴۷ با پیوستن به حلقه «روشنفکران مذهبی» و شرکت در جلسات سخنرانی علی شریعتی در حسینیه ارشاد، فعالیت‌های سیاسی خود را به صورت جدی آغاز کرد.

همین فعالیت‌ها سبب شد که او در سال ۱۳۵۱ به دلیل شرکت در تظاهرات علیه شاه و ریچارد نیکسون، رئیس جمهوری وقت آمریکا، همراه برادرش ساسان، مجددا بازداشت شود.

او در آن زمان عضو سازمان مجاهدین خلق ایران بود اما به‌ دلیل فعالیت‌های مخفی در این سازمان، پرونده‌ای برایش در این زمینه تشکیل نشد.

اواسط دهه ۵۰ شمسی، تغییر ایدئولوژی در سازمان مجاهدین خلق، نهایتاً منجر به تسویه خونین برخی از کادر رهبری این سازمان شد. ساواک هم با استفاده از اختلافات اساسی که میان رهبران سازمان مجاهدین خلق پیش آمده بود، توانست تعدادی از کادر رهبری و فعالان مرتبط با آن را بازداشت کند.

کیوان صمیمی و برادرش ساسان از جمله افرادی بودند که در سال ۱۳۵۴ توسط ساواک بازداشت و زندانی شدند که در نتیجه آن، کیوان در دادگاه بابت اتهام «عضویت در گروه‌های مخالف نظام شاهنشاهی» به ۱۱ سال زندان محکوم شد. برادر او اما ‌همراه با هشت تن دیگر از اعضای سازمان مجاهدین در چهارم بهمن ماه همان سال تیرباران و جنازه‌اش توسط نیروهای امنیتی حکومت پهلوی به دریاچه نمک قم انداخته شد.

این فعال سیاسی یک‌ سال بعد یعنی در سال ۱۳۵۵ در زندان از سازمان مجاهدین خلق جدا شد. او در دی‌ ماه ۱۳۵۷ و در جریان آزادسازی جمعی از زندانیان سیاسی، آزاد شد.

 صمیمی اما یک برادر دیگرش را نیز در سال‌های پس از شکل‌گیری جمهوری اسلامی از دست داد.

کامران صمیمی به‌ دلیل داشتن اعتقادات مارکسیستی در اوایل دهه ۶۰ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و در تاریخ پنجم بهمن ‌ماه ۱۳۶۱ در زندان اعدام شد.

کیوان صمیمی در سال‌های پس از انقلاب به موازات کار مطبوعاتی، به عضویت شورای فعالان ملی-مذهبی ایران در آمد و در طی دهه‌های گذشته، فعالیت‌های خود را در زمینه‌ حقوق بشر، همراهی و پشتیبانی از جریانات دانشجویی، ارتباط با سایر منتقدان و دگراندیشان از جمله جبهه ملی و گروه‌های مارکسیستی و دفاع از حقوق زنان و اقوام و اقلیت‌ها، ادامه داد.

او عضویت در شورای ملی صلح، کمیته پیگیری بازداشت‌های خودسرانه، کمیته حمایت از حقوق شهروندی و همچنین کمیته دفاع از حق تحصیل را در کارنامه دارد.

کیوان صمیمی همچنین به همراه فاران حسامی، حکیمه شکری و مسعود و خسرو کردپور، به‌عنوان برندگان دومین دوره جایزه حقوق‌‌ بشری «رها» معرفی شدند. نهاد غیر دولتی اتریشی «سودویند»، در قالب پروژه «همه حقوق بشر برای همه در ایران»، جایزه ر‌ها را برای نکوداشت کنشگران حقوق بشر در ایران در نظر گرفته است.

کیوان صمیمی اما سردبیری ماهنامه «ایران فردا» و مدیر مسئولی نشریه توقیف شده «نامه» را هم در کارنامه دارد.

او را با توجه به سابقه مبارزات و سال‌هایی که در حبس بوده، با صفرخان قهرمانی، از جمله نمادهای مقاومت در زندان مقایسه کرده‌اند.

صفر قهرمانیان مشهور به صفرخان، قدیمی‌ترین زندانی سیاسی دوره پهلوی بود که ۳۰ سال از عمرش را در زندان‌های حکومت پهلوی گذراند. از او به عنوان فردی با خصلت‌های خوب انسانی و دارای مقاومت ستایش‌برانگیزش یاد می‌شود که مورد احترام زندانیان، از هر نوع گرایش سیاسی بود.