اپوزیسیون بلاروس فراخوان اعتصاب عمومی داد
اعتصاب عمومی پس از بزرگترین گردهمایی اعتراضی در مینسک و درخواست برکناری رژیم لوکاشنکو، در روز دوشنبه اعلام شده است. حکومت بهسرعت هواداران خود را از دست میدهد.
در پی برگزاری بزرگترین گردهمایی اعتراضی در مینسک و در حالیکه رژیم لوکاشنکو بهسرعت طرفداران خود را از دست میدهد، اپوزیسیون بلاروس برای روز دوشنبه ۲۷ مرداد / ۱۷ اوت اعلام اعتصاب عمومی کرد.
بهگزارش خبرگزاری فرانسه، فراخوان اعتصاب عمومی اپوزیسیون پس از آن صورت میگیرد که جمعه گذشته ۲۴ مرداد / ۱۴ اوت هزاران کارگر کارخانههای تحت کنترل دولت دست به اقدام اعتراضی زده بودند. این کارخانهها بهطور معمول پایگاه سنتی طرفداران الکساندر لوکاشنکو، رئیس جمهوری (پیشین) بلاروس است.
اعتصابکنندگان کارخانههای خودروسازی، پالایشگاههای نفت، کارخانههای نساجی و کود در اعتراض به خشونتهای پلیس علیه مخالفان، کارخانهها را ترک کردند.
مخالفان پس از انتخابات ریاست جمهوری که در آن لوکاشنکو ۸۰ درصد آرا را بهدست آورد، در طول هفته علیه تقلب در انتخابات و حکومت او دست به تظاهرات زدند.
رهبر اقتدارگرای بلاروس روز یکشنبه در یک سخنرانی تحریکآمیز هرگونه درخواست کنارهگیری را رد کرد و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه اعلام کرد که مسکو آماده است در صورت لزوم کمکهای خود را مطابق با پیمان نظامی با بلاروس ارائه دهد.
اما پوتین از پشتیبانی یا تأیید صریح لوكاشنكو پرهیز کرد. احتمالاً مسکو صبر میکند تا ببیند در روزها و هفتههای آینده با افزایش اعتراضات و اعتصابات کارگری آیا لوکاشنکو میتواند تاب آورد یا خیر.
روز گذشته، یکشنبه ۲۶ مرداد / ۱۶ اوت، حدود ۱۰۰ هزار نفر به خیابانهای مینسک تا میدان مرکزی استقلال آمدند و علیه حکومت لوکاشنکو دست به تظاهرات زدند. این تظاهرات بهعنوان بزرگترین تظاهرات تاریخی بلاروس از زمان استقلال این کشور شناخته شد.
تظاهرکنندگان با نشان دادن علامت پیروزی و در دست داشتن گل و بادکنک در میدان استقلال بزرگترین تجمع را شکل دادند. آنها پلاکاردهایی با شعارهای «خون را نمیتوانید پاک کنید» و «لوکاشنکو باید پاسخگوی شکنجه و مرگ باشد»، در دست داشتند.
رسانههای محلی از برگزاری تظاهرات مشابه در شهرهای بزرگ این کشورِ ۹ میلیون نفری خبر دادند.
در طول هفته گذشته تظاهرات مخالفان که معتقدند حکومت لوکاشنکو در نتایج انتخابات دستکاری کرده با خشونت پلیس سرکوب شد و تصاویری از بازداشتشدگان منتشر شد که نشان میداد با آنها بدرفتاری شده است.
تلویزیون دولتی بلاروس که بهشدت تحت کنترل حکومت قرار دارد بهشکل بیسابقهای در خبرهای کوتاه از این تظاهرات نام برد اما هیچ شعاری علیه لوکاشنکو نشان نداد.
در خارج از بلاروس، روز گذشته (یکشنبه) صدها نفر با در دست داشتن پرچمهای بلاروس و تصاویر سوتلانا تیخانوفسکایا، رهبر مخالفان و رقیب لوکاشنکو در کارزار انتخابانی، در پراگ، پایتخت جمهوری چک به حمایت از مردم بلاروس دست به تجمع زدند. در رومانی و لهستان نیز گردهماییهای کوچکی در پشتیبانی از اعتراضات در بلاروس برگزار شد.
لوکاشنکو که ۲۶ سال است بر بلاروس حکومت میکند، با چالشی بیسابقه روبهرو است. لوکاشنکوی ۶۵ ساله روز یکشنبه قبل از تظاهرات مخالفان، در میدان استقلال تجمعی به سبک مبارزات انتخاباتی برگزار کرد. او در مقابل طرفداران خود که پرچمهای بلاروس را تکان میدادند گفت: «من شما را به اینجا فرانخواندهام که از من دفاع کنید... بلکه برای اولین بار در یک ربع قرن برای دفاع از کشور و استقلال فراخواندهام.»
او تأکید کرد که اگر اوضاع به همین شکل پیش برود چیزی از کشور باقی نخواهد ماند و سرنوشت اوکراین در انتظار بلاروس خواهد بود.
لوکاشنکو همچنین چندین بار گفت: «انتخابات معتبر است و ما کشور را واگذار نخواهیم کرد.»
تلویزیون دولتی گزارش داد که ۶۵ هزار نفر در این تظاهرات شرکت کردند، اگرچه سایر گزارشها حاکی از حضور چند هزار نفر بود.
در هفته گذشته در برخورد شدید پلیس با معترضان بیش از شش هزار و ۷۰۰ نفر بازداشت، دو نفر کشته و صدها نفر زخمی شدند.
سوتلانا تیخانوفسکایا از ایجاد شورای هماهنگی برای اطمینان از انتقال قدرت خبر داد و از دولتهای خارجی خواست تا به مخالفان «در سازماندهی گفتوگو با مقامات بلاروس کمک کنند».
او از مقامات دولتی خواست كه همه زندانیان را آزاد كنند، نیروهای امنیتی را از خیابانها بیرون بکشند و علیه كسانی كه دستور حمله به مردم را صادر كردند اقدامات كیفری را آغاز كنند.
رهبر مخالفان افزود در صورت استعفای لوكاشنكو انتخابات جدیدی را برگزار خواهد کرد.
بیشتر بخوانید:
نظرها
مصطفی
باز هم دست مریزاد به غیرت و عرضه ای اپوزوسیون بلاروس. این به اصطلاح "اپوزوسیون" ایرانی که قربونش برم همانقدر از کارگران ایرانی و اعتصاب عمومی در کشور وحشت و تنفر دارد که آخوندها از کارگران و اعتصاب عمومی وحشت و تنفر دارند. نقشه اشون برای کارگران ایرانی هم دقیقا ادامهء همان برنامهء اقتصادی آخوندها است, اما با کت شلوار و فکل کراوات. هیچکدامشان هم هیچ ارتباطی با کارگران و زحمتکشان ندارند. غیر از نیروهای چپ و کمونیست در ایران هیچ کس دیگر جدی و به صورت پیگیر به دنبال سازماندهی یک اعتصاب عمومی سراسری در ایران نیست. آیا ترکیب اعتراضات و اعتصاب های خودجوش کارگران (که البته چندان هم خود جوش نیستند) با هسته های متشکل چپ و کمونیست منجر به فراخوانی برای اعتصاب سراسری در ایران هم خواهد شد؟ در آیندهء نزدیک پاسخ بدین پرسش را مشاهده خواهیم کرد.