۴۰۰ هزار دانش‌آموز در سیستان و بلوچستان به آموزش مجازی دسترسی ندارند
از مجموع حدود ۷۰۰ هزار دانش‌آموز سیستان و بلوچستانی تاکنون تنها ۳۰۰ هزار نفر دراین سامانه نام‌نویسی کرده و بقیه به‌دلیل مشکلاتی همچون نبود زیرساخت‌های اینترنت، نداشتن موبایل هوشمند و تبلت و همچنین کم آگاهی و ناآشنایی والدین و دانش‌آموزان با کار در محیط مجازی نتوانسته‌اند در این سامانه آموزشی ثبت‌نام کنند.
سامانه «شاد» باعث شادی تمام دانش آموزان و خانواده‌ها نیست. در سیستان و بلوچستان بیش از نیمی از دانش‌آموزان به اینترنت دسترسی ندارند و نمی‌توانند از سامانه «شاد» استفاده کنند.
به گزارش روزنامه ایران، حمیدرضا رخشانی، مدیرکل آموزش و پرورش سیستان و بلوچستان، دوشنبه ۱۷ شهریور گفت:
«امکان استفاده از ظرفیت سامانه «شاد» در میان همه خانواده‌ها وجود ندارد. در حال حاضر از مجموع حدود ۷۰۰ هزار دانش‌آموز سیستان و بلوچستانی تاکنون تنها ۳۰۰ هزار نفر دراین سامانه نام‌نویسی کرده و بقیه به‌دلیل مشکلاتی همچون نبود زیرساخت‌های اینترنت، نداشتن موبایل هوشمند و تبلت و همچنین کم آگاهی و ناآشنایی والدین و دانش‌آموزان با کار در محیط مجازی نتوانسته‌اند در این سامانه آموزشی ثبت‌نام کنند.»
مدارس استان به مدارس روستایی، مدارس شهری و مدارس مناطق حاشیه‌ای تقسیم شده‌اند که بیشترین نگرانی درباره مدارس مناطق حاشیه‌نشین است.
مدیرکل آموزش و پرورش سیستان و بلوچستان درباره دانش‌آموزان حاشیه شهرهای استان گفت:
«بیشترین جمعیت استان در مناطق حاشیه‌ای شهرهای بزرگ استان از جمله زاهدان، زابل، سراوان، چابهار و... ساکن هستند و همین مسأله سبب تراکم بالای دانش‌آموزان در این مناطق شده است. از سوی دیگر کمبود زیرساخت‌ها و امکانات بهداشتی در مناطق حاشیه‌ای استان بر نگرانی‌های ما دامن زده است.»
به گفته رخشانی اغلب خانواده‌ها در این مناطق حتی توان مالی برای تهیه ماسک و مواد ضد عفونی کننده را ندارند چه برسد به تهیه گوشی‌های هوشمند و بهره‌گیری از سامانه شاد.
او در ادامه گفت:
«البته ما با تهیه درس نامه‌هایی برای دانش‌آموزانی که به هر دلیل نمی‌توانند در کلاس‌های آنلاین شرکت کنند تلاش کرده‌ایم تا آنها از آموزش‌ها عقب نمانند. همچنین تعداد زیادی ماسک نیز در مدارس توزیع شده تا در اختیار دانش‌آموزان قرار بگیرد اما باید بپذیریم بودجه آموزش و پرورش محدود است و خانواده ها و خیران باید در این زمینه ما را بیشتر یاری کنند.»
به گفته مدیرکل آموزش و پرورش این استان حدود ۷۱ درصد دانش‌آموزان در مناطق روستایی مشغول به تحصیل هستند.
او درباره مدارس روستایی گفت:
«با وجود آنکه بستر اینترنت در این مناطق وجود ندارد و امکان برگزاری کلاس‌های آنلاین فراهم نیست اما با توجه به تراکم پایین دانش‌آموزان در این مناطق نگرانی‌ای برای برگزاری کلاس‌های حضوری نداریم. در بسیاری از مدارس روستا حدود ۳۰ تا ۵۰ دانش‌آموز مشغول تحصیل هستند که همین امر باعث می‌شود به‌راحتی بتوانیم بحث فاصله‌گذاری را رعایت کنیم.»
به گفته مدیرکل آموزش و پرورش سیستان و بلوچستان در روز اول سال تحصیلی جدید ۷۰/۱۵ درصد دانش‌آموزان استان در مدارس حاضر شده‌اند.
او درباره اعمال پروتکل‌های بهداشتی در مدارس گفت:
«امسال با وجود شرایط خاص شیوع بیماری کرونا تلاش کرده‌ایم تمام مدارس استان با رعایت پروتکل‌های بهداشتی پذیرای دانش‌آموزان باشد. در حال حاضر استفاده از ماسک در تمام مدارس استان ضروری است و دانش‌آموزان قبل از ورود به مدارس مورد تب سنجی قرار می‌گیرند.»
رخشانی در ادامه گفت:
«در مناطق شهری و شهرک‌های حاشیه شهرها از مدارس خواسته‌ایم ظرفیت دانش‌آموزان در هر کلاس را به حداقل رسانده و آنها را به ۲ تا ۳ شیفت تقسیم کنند تا در هر کلاس حداقل ۱۵ تا ۲۰ دانش‌آموز بیشتر حضور نداشته باشد. همچنین از آنجایی که مدت حضور دانش‌آموزان در کلاس‌ها نباید بیشتر از ۴۵ دقیقه باشد آموزش‌های لازم را برای برگزاری کلاس‌های فشرده و مفید به معلم‌ها داده‌ایم تا مهم‌ترین مباحث درسی در همین مدت محدود به دانش‌آموزان ارائه شود.»
با اینکه کوشش می‌شود نظارت کافی به مدارس صورت گیرد، اما تعداد مدارس در این استان بالا و توان آموزش وپرورش محدود است. به گفته رخشانی در این استان ۶ هزار و۶۶۴ مدرسه وجود دارد که به طور قطع نمی‌توان بر همه آنها نظارت کافی داشت. بر همین اساس تصمیم‌گیری نهایی به مدیران و شوراهای مدارس واگذار شده تا آنها با توجه به شناخت کاملی که از امکانات خود دارند بهترین تصمیم را در خصوص برگزاری کلاس‌های درس بگیرند.
سیستان و بلوچستان جزو محروم‌ترین استان‌های ایران است و از لحاظ برخورداری از زیر ساخت‌های اینترنتی نیز از محروم‌ترین‌هاست. بر اساس پژوهشی با نام «نیم نگاهی به شاخص‌های توسعه استان سیستان و بلوچستان» که تیر ۹۹ در سایت وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی منتشر شده، این استان در مقایسه با سایر استان‌های ایران همواره در پایین‌ترین رده جدول شاخص‌های توسعه از جمله در بخش صنعت، کشاورزی، راه‌های ارتباطی، مسکن، بهداشت و آموزش قرار گرفته است.
حاشیه‌نشینی که از آن با نام «سکونت‌گاه‌های غیررسمی» در این پژوهش یاد شده، در شهرهای زابل، زاهدان، خاش، سراوان، چابهار، ایرانشهر، کنارک و دلگان بسیار گسترده است. حدود ۵۰ درصد جمعیت در محدوده شهرهای سراوان و چابهار، ۴۵ درصد جمعیت محدوده شهری زابل و ۳۴ درصد جمعیت محدوده شهری زاهدان، در سکونت‌گاه‌های غیررسمی به‌‌سر می‌برند.
با توجه به آمار و اطلاعات این پژوهش حدود ۳۲ درصد جمعیت استان سیستان و بلوچستان یعنی ۸۸۰ هزار نفر در هشت نقطه شهری که در بالا نامبرده شد، در حاشیه شهرها زندگی می‌کنند.
استان سیستان و بلوچستان دومین استان پهناور ایران و ۱۱ درصد مساحت کل کشور را دربرگرفته اما در سیاست‌گذاری‌های حکومتی همواره نادیده گرفته شده است.
در همین زمینه:
نظرها
نظری وجود ندارد.