ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

فشار بی‌نتیجه بر کولسنیکووا برای ترک بلاروس

مقام‌های امنیتی بلاروس ماریا کولسنیکووا، تنها رهبر اپوزیسیون که همچنان در بلاروس باقی مانده را پس از ربودن به مرز اوکراین برده‌اند تا او را مجبور به ترک کشور کنند.

مقام‌های امنیتی بلاروس ماریا کولسنیکووا، تنها رهبر جنبش دموکراسی‌خواهانه را که همچنان در آن کشور باقی مانده ربودند و به مرز اوکراین بردند تا او را مجبور به ترک کشور کنند. کولسنیکووا اما حاضر به خروج از کشور نشد و اکنون در بازداشت نهادهای امنیتی بلاروس است.

پایین و بالا بگیرید و بکشید

به گزارش رسانه‌های بلاروس مقام‌های مرزی بلاروس سه‌شنبه ۸ سپتامبر/۱۸ شهریور اعلام کردند ماریا کولسنیکووا، یکی از رهبران اپوزیسیون بلاروس را که خبر ربوده‌شدن او منتشر شده بود، در مرز اوکراین دستگیر کرده‌اند.

مردان ناشناس کولسنیکووا دیروز دوشنبه او را در مرکز مینسک ربودند و با یک خودروی مینی‌ون به نقطه نامعلومی بردند. ایوان کراوتسو و آنتون رودننکو، دو چهره دیگر اپوزیسیون نیز به فاصله کمی ناپدید شدند.

بر اساس گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس این سه نفر سه‌شنبه به مرز اوکراین برده شده‌اند تا به اجبار بلاروس را ترک کنند. براساس گزارش‌ها کولسنیکووا از ورود به اوکراین خودداری کرده و در این سوی مرز در بازداشت نیروهای امنیتی بلاروس باقی مانده است. دو عضو دیگر اما کشور را ترک کرده‌اند.

هر سه نفر از اعضای «شورای هماهنگی»‌ بلاروس هستند. این شورا توسط رهبران اپوزیسیون، برای تسهیل گفت‌وگو با الکساندر لوکاشنکو، رئیس جمهوری بلاروس و انتقال قدرت تشکیل است.

ماریا کولسنیکووا یکی از سه رهبر اپوزیسیون بلاروس است که قبل از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ۹ اوت/ ۱۸ مرداد، با هدف برکناری الکساندر لوکاشنکو با هم متحد شده بودند. سوتلانا تیخانوفسکایا، دیگر رهبر اپوزیسیون و رقیب الکساندر لوکاشنکو یک روز پس از انتخابات مجبور به ترک بلاروس شد و به اوکراین رفت. ورونیکا سپکالو، یکی دیگر از رهبران جنبش دموکراسی‌خواهانه هم به لهستان پناه برده است.

تشدید فشارها بر مخالفان لوکاشنکو

اکنون مقام‌های بلاروس برای پایان دادن به یک ماه اعتراض گسترده به اعلام پیروزی دوباره لوکاشنکو در انتخابات ریاست جمهوری، به تشدید فشار بر رهبران اپوزیسیون برای خروج از کشور متوسل شده‌اند. همزمان دستگاه قضایی این کشورعلیه اعضای «شورای هماهنگی» پرونده کیفری گشوده‌ است. بسیاری از اعضای این شورا دستگیر شده و باقی اعضا نیز برای بازجویی فراخوانده شده‌اند.

روز شنبه نیز اولگا کوالکوا، یکی دیگر از متحدان تیخانوفسکایا به لهستان رفت. مقام‌های امنیتی بلاروس او را تهدید کرده بودند اگر از کشور خارج نشود او را به حبس طولانی مدت می‌فرستند.

ماریا کولسنیکووا هفته گذشته اعلام کرد حزب جدیدی به نام «باهم» (Together) را تشکیل داده است. او گفت که این حرکت می‌تواند به فائق آمدن بر بحران سیاسی بلاروس کمک کند. اما در ادامه درخواست پایه‌گذاران این حزب برای اصلاح قانون اساسی به مذاق برخی دیگر از اعضای «شورای هماهنگی» خوش نیامد. آن‌ها استدلال می‌کنند که این درخواست توجه‌ها را از سمت هدف اصلی که پایین‌کشیدن لوکاشنکو از قدرت است، منحرف خواهد کرد.

از الکساندر لوکاشنکو به عنوان «آخرین دیکتاتور» اروپا نیز یاد می‌شود. به‌رغم اعمال خشونت علیه معترضانی که پیروزی او را در انتخابات ریاست جمهوری اخیر بلاروس «تقلب» می‌دانند، لوکاشنکو با پرشمارترین و پایدارترین اعتراضات در دوران ریاست جمهوری خود روبه‌روست. جنبش دموکراسی‌خواهانه بلاروس با صدور فراخوانی اعلام کرده است که بعد از ۲۶ سال دوران ریاست جمهوری لوکاشنکو به سر آمده است. او اما به‌رغم فشارهای داخلی و خارجی، در برابر ترک صندلی قدرت مقاومت می‌کند.

در همین زمینه:

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

  • ذره بین

    آنها از روش جمهوری اسلامی که برای مخالفان کم خطر استفاده کرده، بهره جسته‌اند. جمهوری اسلامی سالهاست (چند دهه است) که مخالفان و یا کسانی که احتمال مخالفت آنها وجود دارد، اما در خارج از کشور خطر کمتری دارند، را به انحاء مختلف از کشور رانده تا آنها در خارج از کشور دچار مشکلات متعدد شوند و از اصل موضوع که استبداد در ایران است باز مانند. مخالفان جمهوری اسلامی پس از زندگی در خارج از کشور، کمتر به مسائل داخل کشور اشراف دارند. آنها به مرور زمان از یک مخالف بالفعل تبدیل به یک مجری سخنور می‌شوند که کمترین خطر را برای رژیم دارد. درحالیکه مبارزین واقعی همچون نوری‌زاد، ستوده، محمدی و دیگر فعالین اجتماعی و حقوق بشری و محیط زیستی، خار چشم استبداد ج.ا هستند. اما خوشبختانه همانند این افراد هر روز در داخل کشور متولد می‌شوند. و در این تسلسل است که رژیم توان مقابله را از دست خواهد داد. اما در کوتاه مدت رژیمهای استبدادی با اخراج مخالفان از کشور سعی در کنترل اوضاع دارند، همانند موضوع خانم ماریا کولسنیکووا.