روایت‌های از خاک برخاسته‌ی انقلاب - گفت‌وگو با لیلا فغفوری‌آذر و شاهین نصیری

نظرها

• کاوه

  ۲۸ شهریور ۱۳۹۹، ۱۰:۳۵

  بعد از چهل سال هم از خودمون و هم از دیگران سوال می‌کنیم ، چرا انقلاب شد؟ اگر جوابی پیدا شد و ما بتوانیم شجاعانه انرا بگوییم گفت به ایران کمک خواهد کرد. شاید نادانی به قولی دانایان(روشنفکران) و حماقت مردمان. اگر کسی انتظار دارد خمینی از گور برخیزد و بگویید اشتباه کردم ؟؟؟؟؟

• آبتین

  ۲۹ شهریور ۱۳۹۹، ۶:۱۰

  کاوه جان این پرسش شما سوالی بسیار به جا و ساده است. هر چند پاسخ بدان مقداری پیچیده و نه چندان ساده. یک جواب کوتاه می تواند این باشد که انقلاب ضد سلطنتی در حقیقت امر به مردم ایران تحمیل شد. به این معنا که اصلاح ناپذیری رژیم شاه (در دوره پس از تاسیس "حزب رستاخیز"), تبدیل کشور به پادگانی تک حزبی, حضور ساواک در تمامی سپهر های جامعه,....متاسفانه راه گذار مسالمت آمیز از استبداد سلطنتی به یک نظام مردمسالار (مشروطه, یا جمهوری,....) را ناممکن کرده بود. و شاید از آن مهمتر نابود کردن سیستماتیک جامعه ای مدنی ایران توسط سلطنت, همراه با قلع و قمع تمامی نیروهای مخالف شاه از ملی تا چپ, اما میدان دادن به نیروهای مافوق ارتجاعی مذهبی شیعه,...ترکیب هولناکی از توازن قوای نیرو های سیاسی در کشور ایجاد کرده بود. بدین ترتیب که زمانی که حکومت سلطنتی با بحران مشروعیت روبرو شد, این نیروهای مافوق ارتجاعی شیعه متشکل ترین جناحی بودند که از خلاء قدرت در کشور بهره بردند. اما باز هم سرنوشت ما لازم نبود که به ج.ا. بکشد. اگر شاه به موقع و به صورتی قطعی و رسمی استعفا میداد و سریعا و بدون هیچ تاخیر و تاملی قدرت را به بختیار (یا شخصیت لیبرالی مانند او) منتقل می کرد, این هم باز می توانست تاثیرات مثبت بسیاری داشته باشد. اما هم انتخاب بختیار خیلی دیر صورت گرفت و هم انتقال قدرت به او زمانی انجام شد که دیگر عملا کار از کار گذشته بود. یک سری وقایع نیز در عمل به نفع آخوندها انجام گرفت که عملا ملت را آچمز کرده و در مقابل عمل انجام شده قرار داد: آتشسوزی سینما رکس, ۱۷ شهریور. اعتصاب روزنامه ها و خبرنگاران (درست زمانی که باید ماهیت آخوندها افشا میشد). با تمامی این تفاصیل ما در اصل قضیه دو انقلاب داشتیم و نه فقط یک انقلاب (مشاهدات محمد قائد, و سردیبر این سایت). اگر فرصتی پیش آمد تک تک این نکته ها را باید به صورت مشروح توضیح داد و شکافت. اما نکته ای که از تمامی این مباحث مهمتر است این می باشد که ما امروز در ایران در آستانه ای یک تحول بزرگ و عظیم دیگری که ظرفیت این را دارد که می تواند منجر به انقلابی موفق و مثبت علیه ج.ا. شده و منجر به سرنگونی انقلابی رژیم آخوندی شود قرار داریم. ج.ا. در چهار دههء اخیر (در هر دهه) دست به سرکوبی عظیم علیه مردم زده است. دههء شصت: کشتار زندانیان سیاسی در اوائل و اواخر دهه. دهه هفتاد: سرکوب جنبشهای دانشجویی و قتل های زنجیره ای. دهه هشتاد: سرکوب جنبش سبز. دهه نود: سرکوب قیام های دیماه ۹۶ و آبانماه ۹۸. اما پس از تمامی این کشتار ها و سرکوب ها جامعه ای مدنی ایران کماکان فعال است, جنبش های اجتماعی معاصر در ایران حتی به ضرب سرکوب نیز عقب نشینی نمی کنند و خلاصه جامعه ای ایران به هیچ وجه نه تنها مرعوب نشده است بلکه روز به روز عاصی تر, شورشی تر و انقلابی تر می شود. نتیجهء اخلاقی داستان: کنکاش و تفکر در مورد انقلاب ضد سلطنتی ۱۳۵۵-۱۳۵۷ امری روشنگرانه و مثبت است. در عین حال نباید از یاد برد که الویت امروزهء ما باید کنکاش و تفکر با تمرکز بر سرنگونی انقلابی ج.ا. باشد. با سرنگونی انقلابی ج.ا ما می توانیم نشان دهیم به چه مقدار از اشتباهات و محدودیت های سابق درس گرفته ایم. با احترام

• 8888

  ۳۰ شهریور ۱۳۹۹، ۲۲:۱۷

  کدام انقلاب همان انقلاب قلابی را میگید دیگه سر کردگان انقلاب قلابی هم که میدانید که بودند دجال بنی صدر و کلن مثلث بیق شما انگار قتل و غارت را با تحول اشتباه گرفتید فردای ۲۲ بهمن قتل بود و غارت اسنادش موجودی تاریخ نمی خواهد و اکنون هم یه رهبر چلاق بدست طناب دار به شان دارن که اصلن این خامنه ای شبیه دراکولا شده با این عبا و عمامه و شمایل خود دراکلا هست باید یک نقش در فیلمهای ترسناک به خامنه ای بدن و الباقی طایر به سران و... نظام الهی فکاهی ج.ا