منوچهر نیازی و انبوه در هم‌تنیده آدم‌ها

منوچهر نیازی از دیگر نقاشان معاصر ایران است که در نزدیک به شش دهه گذشته در این حوزه فعال بوده است.

منوچهر نیازی در سال ۱۳۱۵ در تبریز به دنیا آمد. نقاشی را از نوجوانی شروع کرد و به هنرستان کمال‌الملک رفت. او از ثمین باغچه‌بان، محمود اولیا، مهدی ویشکایی، حسین شیخ، جعفر روح‌بخش، منوچهر شیبانی، محمود جوادی‌پور و جلیل ضیاپور به عنوان استادان این دوره خود نام برده است.

نیازی سپس به آمریکا رفت و تحصیلاتش را در رشته موسیقی- اپرا و نقاشی ادامه داد و در رشته تاریخ هنر از کویین کالج نیویورک فارغ‌التحصیل شد.

نیازی نقاشی پرکار است که در نزدیک به شش دهه فعالیت هنری‌اش با آفرینش هزاران تابلو، شیوه و مکتب‌های مختلف و متفاوتی را آزموده است، با این همه، او بیشتر به دلیل «درختان»‌اش و نقاشی‌هایش از طبیعت شناخته می‌شود.

نیازی خود در این باره گفته است: «من در طول این ۶۰ سالی که نقاشی می‌کنم، سبک‌های مختلفی را تجربه کرده‌ام، اما در هفتاد و سه‌سالگی به این نتیجه رسیدم که هنرمند باید فرزند زمان خودش باشد. یعنی از آن چیزی الهام بگیرد که در روزگارش جریان دارد.»

به این ترتیب نیازی در دوره‌های متأخر کاری‌اش، چهره‌ها و انسان‌ها را به کارهای خود راه داده اما در این آثار هم، انسان‌ها همچنان شباهتی به درختان او می‌برند. او نقاش تک‌درخت‌ها یا فیگوری از انسانی منفرد نیست.‌‌ همان‌طور که در تابلوهای درختان، درخت‌ها و شاخه‌ها تصویر شده‌اند در کارهای متأخر نیازی هم انبوه در هم تنیده آدم‌ها هستند که به تابلو شکل داده‌اند.

منوچهر نیازی به‌رغم آنکه بسیار پرکار بوده و کار‌هایش را همواره به نمایش گذاشته است، اما حضوری کم‌رنگ در متن نقاشی معاصر ایران داشته و کار‌هایش در ارتباطی دو سویه با جریان‌های مختلف نقاشی معاصر ایران قرار نگرفته است. با این همه او در دهه هفتم عمر خود کوشیده که به این نکته بیش از گذشته توجه کند.

او در سال ۱۳۴۶ گالری نیازی را در تهران تأسیس کرد و تاکنون آثارش را در ده‌ها نمایشگاه انفرادی و گروهی در ایران و شهرهای مختلف جهان به نمایش گذاشته است.

منوچهر نیازی که چند سال پیش، پس از دو دهه اقامت در خارج از کشور، به ایران بازگشت، در سال‌های اخیر حضوری فعال در نمایشگاه‌ها و گالری‌ها داشته و گالری خود را نیز مجدداً فعال کرده است.