قربانیان اسیدپاشی: در ایجاد ناامنی اجتماعی موفق بودند

«مسئله حجاب دیگر از حد تذکر گذشته است و برای مقابله با بدحجابی باید چوب تر را بالا برد و از نیروی قهریه استفاده کرد. برخی معتقد هستند قوه قهریه در جامعه لازم نیست و باید از باب فرهنگ وارد شد اما با نصیحت تنها نمی‌توان کاری کرد. امر به معروف و نهی از منکر هم زمان قدیم به صورت افرادی به نام محتسب بوده است که شلاق به دست بوده است.»

 «باید فضای جامعه را برای این عده که تعداد آنها هم کم است، ناامن کرد و نباید اجازه داد به راحتی در خیابان‌ها و پارک‌ها هنجارشکنی کنند.»

«همان شش سال پیش هم چنین صحبت‌هایی گفته می‌شد. واقعیت این است که من از شش سال پیش هیچ امنیتی احساس نمی‌کنم؛ چه در خیابان، چه در کوچه‌های خلوت و چه خیابان‌های شلوغ و چه در ماشین شخصی با شیشه‌های بالا یا پایین.»

 «در این شش سال اخلاق خاصی پیدا کردم و حتی به این فکر می‌کنم که نمی‌خواهم فرزندی به دنیا بیاورم؛ چرا که اینجا جای امنی برای فرزند من نیست. می‌خواهم بگویم اگر می‌خواستند رعب و وحشت در دل من و بقیه به وجود بیاورند، به شدت موفق بودند. آسیبی که به ما وارد کردند، وحشتناک بود. تصور کنید که زندگی چهار دختر نابود شد. به نظرم با صحبت درباره ناامن کردن فضا برای کسانی که به نظر آنها بدحجاب هستند، دوباره این آتش روشن شد و انگار همه چیز در حال تکرار است.»

«مبادا ویروس کرونا ما را از دیگر ویروس‌ها غافل کند. بدحجابی یک ویروس خطرناک است  نیروهای انتظامی زندگی بدحجابان را ناامن کنند؛ چرا که آنها درصدد این هستند که جامعه دینی ما را ناامن کنند.»

«راستش عصبی می شوم. مادرم به من گفت که امام جمعه گفته باید فضا را برای بی‌حجاب‌ها ناامن کرد. اگر مرجعی باشد که شکایتم را ثبت کند، حتماً شکایت می‌کنم. فکر می‌کنم چون ماجرای ما را کسی پیگیری نکرد، باعث شده که دوباره این حرف‌ها تکرار شود. آنها نمی‌دانند با زندگی ما چه کردند. آسیبی به من زدند که به خاطر شوک عصبی نتوانم هرگز باردار شوم و دیگر نمی‌توانم به ازدواج فکر کنم. حق و حقوق ما را هم ندادند و حالا دوباره دستور ناامنی می‌دهند.»