۳۰۰ هزار کودک افغانستانی در معرض سرمازدگی
صندوق نجات کودکان در گزارشی اعلام کرد به ویژه در ولایتهای شمالی و در اردوگاههای جنگزدگان کودکان از حداقل امکانات، لباس و وسایل گرمایشی بیبهرهاند.
صندوق نجات کودکان در گزارشی اعلام کرد در زمستان، بدون لباس مناسب و امکانات گرمایشی کافی جان ۳۰۰ هزار کودک افغانستانی جنگزده به ویژه در مناطق شمالی افغانستان در خطر است.
سالها جنگ در افغانستان خانههای بسیاری را ویران و عده زیادی را آواره و جنگزده کرده است. جنگزدگان در اردوگاههای آوارگان نه تنها در خطر ابتلا به کووید-۱۹ و در معرض گرسنگی قرار دارند، بلکه در فصل سرما با خطر سرمازدگی هم مواجهاند.
به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس کریس نیامندی، مدیر صندوق نجات کودکان در افغانستان صبح پنجشنبه ۳۱ دسامبر / ۱۱ دی با انتشار بیانیهای اعلام کرد:
«بیشتر، کودکانی در خطر سرمازدگی قرار دارند که به مدرسه نمیروند. خانوادههای آنان پول کافی برای تهیه لباس زمستانی برای کودکانشان ندارند و کودکان ناگزیرند در منزل بمانند و به هم تکیه دهند با این امید که زمستان را به سلامت از سر بگذرانند.»
در مناطقی از افغانستان که هوا در فصل زمستان به منهای ۲۷ درجه میرسد مدارس تا فروردین تعطیلاند. صندوق نجات کودکان در ۳۴ ولایت افغانستان بستههای حمایتی شامل پتو و لباس زمستانی در اختیار ۱۰۰ هزار خانواده قرار داده است. نیامدنی در ادامه بیانیه خود یادآوری کرد:
«برای کودکانی که در اردوگاههای ولایت بلخ زندگی میکنند وضع بسیار نگرانکننده است.»
با وجود مذاکرات صلح در دوحه قطر، خشونتها در افغانستان افزایش یافته است. در اردوگاهی در حوالی کابل ۷۰۰ خانوار جنگزده زندگی میکنند. آنها با سوزاندن زباله سعی میکنند خود را گرم نگه دارند.
آسوشیتدپرس از یک خانواده هفت نفره در این اردوگاه گزارش داده که برای گرم کردن خود از هیچ وسیله گرمایشی برخوردار نیست و ناگزیر است که از اطراف پلاستیک و انواع زبالهها جمع کند و آتش بزند اما کافی نیست. نه از هیزم و چوب خبری است و نه از زغال.
بانک جهانی تابستان سال جاری اعلام کرده بود حدود ۳,۷ میلیون کودک افغان که در سن رفتن به مدرسه هستند هنوز در مدارس ثبتنام نکردهاند. بر اساس گزارش وزارت معارف، بیش از ۴۵۰ مدرسه در دو سال گذشته تعطیل یا آسیب دیدهاند و در نتیجه ۳۰۰ هزار دانشآموز از تحصیل محروم شدهاند. یونیسف هم اعلام کرده که افغانستان همچنان خطرناکترین کشور برای کودکان است.
بیشتر بخوانید:
نظرها
پورشاسب
باری چون این افغانها درد مشترک با من دارن همدردیم اینم بنویسم باری این سفارت آلمان عقب افتاده میگوید هزینه زندگی بالا هست و کار گیر اوردن سخت و یک مدت الاف میمانی در آلمان خوب درسته اما مگه اکنون در ایران کار نیستم بعلاوه کار هم نیست چه فرقی دارد باز در یکی از کشورهای اروپایی یک امیدی هست اضافه کنیم بلد بودن زبان و کار با کلیه نام افزارها بله اینجا من مدرک میخواهم اما در اروپا تست میشی و میفهمن بلدی و میتونی کار کنی بعلاوه اروپا کمک خرجی دارد که ایران ندارد منظور خطاب به آلمان من در ایران غریب هستم و الاف باز اونجا یه امیدی هست من با افغانها درد مشترک داریم غریبی
گرشاسب
آقای پورشاسب نسل بشر درد مشترک دارد. نود و نه درصدی ها تمام درد و بلاهایی که بر سرشان می آید مشترک است. یک درصدی ها هم تمام امتیازات و رفاه و نعمتی که در آن به سر می بردند, برای خودشان, برای یک درصدی ها, مشترک است. درد مشترک نسل بشر منحصر به ایرانیان و خواهران و برادران افغان ما نیست. روزی ۳۰۰ کودک در جهان از بی غذایی می میرد. این ننگ مشترک "بشریت" است.