یک گام به پیش در مبارزات کارگری صنعت نفت: اتحاد کارگران رسمی و پیمانی

کارگران رسمی وزارت نفت به تجمع مقابل ساختمان این وزارت‌خانه در تهران فراخوان داده‌اند. خواست تجمع بهبود شرایط کار همه‌ی کارگران اعم از رسمی، پیمانی و قراردادی، افزایش دستمزدها به ۱۲ میلیون تومان، پایان دادن به خصوصی سازی‌ها در صنعت نفت، و به رسمیت شناختن حق تشکل، اعتصاب و تجمع کارگران است.

کارگران رسمی صنعت نفت اعلام کرده‌اند روز شنبه چهارم بهمن مقابل وزارت نفت در تهران تجمع برگزار می‌کنند. این فراخوان با حمایت کارگران پیمانی و موقت صنعت نفت روبه‌رو شده است. به این ترتیب، کارگران صنعت نفت که با اعتصاب فراگیر مرداد ماه فصل جدیدی را در تاریخ مبارزات خود گشودند، یک گام دیگر به پیش برداشتند: طرح مطالبات مشترک و پر کردن شکاف میان کارگران رسمی و پیمانی برای اقدام مشترک.

موضوع اصلی تجمع خواست‌های «فوری و مشترک کارگران رسمی و پیمانی» است که رئوس آن در فراخوان کارگران صنعت نفت چنین بیان شده است:

این فراخوان مورد استقبال گسترده کارگران موقت و پیمانی قرار گرفت. بیانیه‌ی آن‌ها که جمعه سوم بهمن توسط اتحادیه آزاد کارگران ایران منتشر شد، چنین آغاز می‌شود:

خواست‌های مطرح شده کارگران پیمانی و موقت نیز همان خواست‌های کارگران رسمی و شکل ارتقاء یافته‌ی مطالباتی است که در مرداد ماه سال جاری به اعتصاب فراگیر کارگران انجامید.

مردادماه کارگران پیمانی صنعت نفت با فراخوان قبلی و با خواست پرداخت حقوق‌های عقب‌افتاده، افزایش حقوق، کاهش ساعت کار و بهبود شرایط کاردر بیش از بیش از ۵۰ مرکز نفتی و نیروگاهی انرژی در ۱۰ استان کشور اعتصاب کردند.

اعتصاب ۱۱ مرداد آغاز شد و بیش از یک ماه ادامه یافت. هزاران کارگر دست از کار کشیدند. بخش قابل توجهی از آنان به شههای محل اقامت و نزد خانواده‌های خود بازگشتند با این تاکید که تا برآورده شدن خواست‌هایشان به کار بازنمی‌گردند.

پیمانکاران و مسئولان تمامی شیوه‌های معمول برای درهم شکستن اعتصاب کارگران از قبیل تهدید، تلاش برای ایجاد شکاف میان کارگران، و تطمیع کارگران منفرد استفاده کردند، اما در نهایت بسیاری از پیمانکاران در برابر همبستگی و پایداری کارگران تسلیم شدند و به خواست‌های آنان تن دادند.

حقوق معوقه کارگران در بسیاری از مناطق پرداخته شد. در شرایطی که وزیر نفت کارگران را از خواست افزایش حقوق برحذر داشته و از آنان می‌خواست «وضع کشور» را در نظر بگیرند، بخشی از پیمانکاران حاضر شدند حقوق‌ها را افزایش دهند.

مطالبات کارگران و یک گام به پیش

در میانه‌ی شهریورماه امسال، کارگران پیمانی با وعده‌ی رسیدگی به خواست‌هایشان کار را از سر گرفتند، اما به رغم افزایش دستمزد و پرداخت به موقع آن در برخی مراکز نفتی، تغییر جشمگیری در وضعیت کار کارگران صورت نگرفت. این خود سرآغاز دور جدیدی از اعتصاب، تجمع و اعتراض در مراکز نفت و پتروشیمی شد که اکنون با پیوستن کارگران رسمی و ارتقاء مطالبات می‌تواند به کیفیت نوینی در مبارزات کارگران نفت بیانجامد.

تقسیم کارگران به رسمی، پیمانی، موقت، و حجمی که به‌ویژه در سه دهه اخیر با هدف ارزان سازی نیروی کار به شکل گسترده در تمامی بخش‌های اقتصاد عملی شده، هدف مهم دیگری را هم دنبال می‌کند و آن ایجاد شکاف و تضاد میان گروه‌های مختلف کارگران و جلوگیری از وحدت آن‌ها ست.

اکنون، کارگران رسمی شرکت نفت که نسبت به کارگران پیمانی شرایط کاری و مزدی بهتری دارند، با حمایت از کارگران پیمانی این ترفند را بی اثر کرده‌اند. اعلام پشتیبانی کارگران موقت از خواست‌های همکاران رسمی‌شان نیز تاکیدی است بر اراده برای حرکت مشترک.

تا همین جا، مستقل از تجمع روز شنبه و تجمعات احتمالی آینده، کارگران رسمی و پیمانی صنعت نفت یک گام به پیش برداشته‌اند.