بحران اقلیمی: زمین گرم‌تر از هر زمانی در ۱۲ هزار سال گذشته
از زمان ظهور انسان متمدن تا کنون، زمین این‌چنین گرم نبوده. علت اصلی آن انتشار گازهای گلخانه‌ای حاصل از فعالیت بشر است.
ذوب شدن یخ‌های قطبی - افزایش سطح دریاها - گرمایش زمین - عکس از شاتراستاک
بر اساس تحقیقات جدید، سیاره زمین اکنون از هر زمان دیگری در دستکم ۱۲ هزار سال گذشته گرم‌تر است. این دوره زمانی از آغاز تمدن بشری تا به امروز را در بر می‌گیرد.
مطالعه و تحلیل دمای سطح اقیانوس‌ها نشان می‌دهد که تغییرات آب وهوایی با منشا انسانی، سیاره را وارد «حیطه‌ای ناشناخته» کرده است. به گفته دانشمندان ممکن است که حتی طی ۱۲۵ هزار سال گذشته زمین تا این اندازه گرم نبوده، اما داده ای که بتواند این فرضیه را با قاطعیت ثابت کند موجود نیست.
بر اساس نتایج تحقیقاتی که به تازگی در مجله نیچر منتشر شده، پژوهشگران با حل «معمای دمای دوره زمین شناسی هولوسن» دریافته‌اند که دمای زمین هیچگاه به این اندازه گرم نبوده است.
مدلهای اقلیمی بر تداوم گرمایش از آخرین دوره عصر یخبندان که ۱۲ هزار سال پیش پایان یافت، دلالت دارند (پایان عصر یخبندان مصادف است با آغاز دوره هولوسن)، اما تخمین درجه حرارت زمین از روی فسیل‌ها نشان می‌داد که ۶۰۰۰ هزار سال پیش زمین اوج گرما و سپس خنک شدن را شاهد بوده و این وضعیت تا زمان انقلاب صنعتی و افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای ادامه داشته است.
این اختلاف باعث بی اعتمادی به مدلهای اقلیمی و دادههای فسیلی شده بود اما اکنون مشخص شده که دادههای مرتبط با فسیل‌ها تنها تابستان‌های داغ را در نظر گرفته بودند و زمستان‌های سرد را نادیده گذاشته بودند.
سامانتا بووآ از دانشگاه راتگرز در آمریکا که این رهبری گروه تحقیق را بر عهده داشته به «گاردین» می‌گوید: «ما نشان دادیم که بر خلاف نتایج به‌دست‌آمده در تحقیقات گذشته، متوسط دمای سالانه جهانی طی ۱۲ هزار سال گذشته دائماً افزایش یافته … و این یعنی دوره گرمایش جهانی عصر مدرن و با منشا انسان روند افزایش دمای درازمدت زمین را تشدید کرده و وارد حیطه‌ای کاملا ناشناخته کرده است.»
به گفته خانم بووآ این نشان دهنده تغییر مبنا و تاکید بر بحرانی بودن و جدی گرفتن وضعیت حاضر است.
به عبارت ساده تر، ما از منحنی عادی تغییرات دما که از زمان آخرین یخبندان به این سو شاهد بودیم فاصله می‌گیریم.
دانشمندان در این تحقیق به سراغ رسوب‌های اقیانوس‌ها در سواحل شیلی رفتند، هرچند که در این مطالعه تنها از دادههای دمای اقیانوس‌ها استفاده شده اما به گفته خانم بووآ «دمای سطح دریا اثر کنترل کننده‌ای بر اقلیم زمین دارد»
دانشمندان و پژوهشگران معمولا از دادههای دمای اقیانوس‌ها برای تعیین تغییرات اقلیمی استفاده می‌کنند، زیرا تفسیر داده‌هایی که از زمین بدست می‌آید بسیار دشوارتر است.
جنیفر هرتزبرگ از دانشگاه ای اند ام تگزاس می‌گوید که «مطالعه اخیر گامی مهم و رو به جلو برای درک تغییرات اقلیمی گذشته و امری حیاتی برای فهم گرمایش زمین در دوره مدرن است.»
بر اساس تحقیق دیگری که در مرکز بین المللی علوم زیست محیطی و اقلیمی در پکن صورت گرفته سال ۲۰۲۰ دمای اقیانوس‌های زمین به داغ‌ترین سطح خود از دهه ۱۹۴۰ و زمانی که ثبت دما آغاز شد رسید. بیش از ۹۰ درصد گرم شدن زمین از دریاها ست.
سطح دی‌اکسید کربن امروزه در بالاترین سطح خود طی ۴ میلیون سال گذشته است و با سرعتی بیش از هر زمان طی ۶۶ میلیون سال گذشته افزایش می‌یابد. افزایش بیشتر دما و بالا آمدن سطح آب دریاها پدیده‌ای اجتناب‌ناپذیر است مگر آن که سطح انتشار گازهای گلخانه‌ای را به صفر برسانیم.
رهبران جهان ۲۰۱۵ در پاریس با امضای توافقی اقلیمی متعهد شدند که افزایش دمای هوای سیاره نسبت به دوران پیشاصنعتی را «تا حد خوبی زیر دو درجه سلسیوس» نگه دارند هرچند متخصصان و فعالان محیط زیست می‌گویند هدف اصلی باید ۱,۵ درجه باشد.
بنا به تخمین دانشمندان سازمان ملل، برای رسیدن به هدف ۱,۵ درجه، باید از ۲۰۲۰ به آن سو سالانه ۷,۶ درصد از انتشار گازهای کربنی کاسته شود اما با سیاست‌های کنونی، زمین تا پایان ۲۱۰۰ بیش از سه درجه گرم خواهد شد.
نظرها
نظری وجود ندارد.