سمیرا زرگری، سرمربی تیم ملی اسکی زنان از سوی همسرش ممنوع‌الخروج شد
سرمربی تیم ملی اسکی آلپاین زنان ایران نتوانست تیمش را در مسابقات جهانی همراهی کند چون شوهرش او را ممنوع‌الخروج کرده است.
سمیرا زرگری، سرمربی تیم ملی اسکی آلپاین زنان ایران به دلیل ممنوع‌الخروج شدن از سوی همسرش نتوانست ایران را برای رقابت‌های جهانی ترک کند. تیم ملی اسکی آلپاین زنان ایران ۲۸ بهمن تهران را به مقصد ایتالیا ترک کرد.
هرچند علت ممنوع‌الخروجی سمیرا زرگری رسما اعلام نشده، روزنامه شرق نوشته ماجرای ممنوع‌الخروجی سرمربی تیم ملی اسکی آلپاین زنان به اختلاف‌های خانوادگی برمی‌گردد. یک منبع آگاه از درون فدراسیون اسکی در‌این‌باره گفته است:
«مسئولان فدراسیون نهایت تلاش خود را انجام دادند تا بتوانند خانم زرگری را با تیم به ایتالیا اعزام کنند، ولی متأسفانه این امر محقق نشد. ما حتی با ایتالیا هماهنگ کرده بودیم که اگر تا لحظه آخر هم خانم زرگری توانستند اجازه خروج از کشور را بگیرند، بلافاصله برای ایشان ویزا بگیریم.»
قرار است مرجان کلهر، عضو باسابقه تیم ملی اسکی آلپاین، مسئولیت امور مربوط به سرمربی غایب و حضور در جلسات فنی پیش از رقابت‌ها را عهده‌دار شود.
ممنوع‌الخروج‌کردن ورزشکاران زن در چند سال اخیر چندین بار خبرساز شده است. نیلوفر اردلان، کاپیتان تیم ملی فوتسال زنان در آستانه حضور در رقابت‌های جام ملت‌های ۲۰۱۵ آسیا از سوی همسرش که از مجریان برنامه‌های ورزشی است، ممنوع‌الخروج شد. همسر زهرا نعمتی کماندار معلولی قهرمان دو دوره بازی‌های پارالمپیک هم او را ممنوع‌الخروج کرد. این دو رزشکار با پیگوی‌های مسوولان در نهایت اجازه خروج از کشور یافتند.
ماجرای خروج نیلوفر اردلان از کشور و بازماندن او از مسابقاتی که به قهرمانی تیم ایران حتم شد، بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی پیدا کرد و فعالان حقوق زنان به قانونی که خروج زنان از کشور را منوط به اجازه شوهر می‌داند، اعتراض کردند.
در اعتراض به این قانون علاوه بر ایجاد کمپین‌هایی در شبکه‌های اجتماعی، نامه‌هایی هم به معاون حقوقی و زنان رباست جمهوری ایران نوشته شد و بیش از ۱۰هزار امضا برای این نامه‌ها جمع‌آوری شد.
شهیندخت مولاوردی، معاون وقت امور زنان و خانواده رئیس جمهوری در واکنش‌های اولیه از اعتراض مردم نسبت به این قانون خبر داد و گفت معاونت زنان و خانواده در پی اصلاح این قانون است؛ هرچند موضوع اصلاح قانون بعدا از سوی او به شکل دیگری تفسیر شد و او گفت که هدف معاونت زنان تنها ایجاد تبصره هایی برای حضور زنان در مجامع علمی، فرهنگی و ورزشی در سطح جهانی است نه تغییر قانون گذرنامه.
قانون اجازه زن از همسر برای خروج از کشور، بخشی از قانون ولایت یا سرپرستی است که از سال ۱۳۴۳ تصویب شده است. اعتراض به این قانون نخستین بار از سوی زنان در مجلس شورای ملی، مطبوعات وقت و گروه‌های زنان و به ویژه از سوی مهرانگیز منوچهریان نخستین سناتور انتصابی در مجلس مطرح شد اما این اعتراض‌ها نتوانست این قانون شرعی را منحل کند. در نهایت هم این موضوع منجر به استعفای مهرانگیز منوچهریان شد.»
ایران از جمله کشور‌هایی است که اجازه خروج زن تا قبل از ازدواج به پدر یا جد پدری و بعد از ازدواج به دست همسرش سپرده شده است. بند ۳ ماده ۱۸ قانون گذرنامه به صراحت صدور گذرنامه برای زنان شوهردار را به موافقت کتبی شوهر موکول می‌کند. تنها استثنا زنانی هستند که با شوهر خود مقیم خارج هستند و زنانی که شوهر خارجی اختیار کرده و به تابعیت ایرانی باقی مانده‌اند. در موارد اضطراری نیز در صورت اجازه دادستان شهرستان، امکان صدور گذرنامه وجود دارد، اما این شرایط ضروری تعریف نشده و تشخیص آن به اختیار دادستانی است.
نظرها
آق اردو از شیراز
اسلام حنیف بر قدرت است. بروید «القصیدة الانتریه فی احولات رهبری علویه که در محراب به خود...» را بخوانید تا به واقعیت ایران اسلامزده پی ببرید. در اسلام تن زن ملک شوهر برادر پدر عمد دائی و اگر اینها نبودند ملک تلق هر مرد با هر فاصله است. مردانی که اگر نگوئيم همه دست کم ۹۰ درصدشان خیانتکار نسبت به زنانشان هستند.