مقوله های اساسی در خوانش مدرن متن
حسن پویا − بدون دستیابی به دانش مدرن و علوم میان رشته‌ای و با اتکاء صرف بر صرف و نحو، خوانش متن مقدس به تجرد اندیشی و انجماد در برداشتها می‌انجامد، بخصوص اینکه این برداشت ها به دورانهای تاریخی و به صورت حکمی منتقل شود.
حسن پویا
درکتاب اول درمورد «روش مدرن خوانش متن مقدس» بحث شد.
برای خوانش مدرن متن با توجه به توسعه علوم میان رشته‌ای صرفاً آشنائی با ادبیات صرف و نحو کافی نیست بلکه ضرورت دارد به موارد ارتباط، زبان شناسی، روایت و گفتمان پرداخته شود.
بدون دستیابی به دانش مدرن و علوم میان رشته‌ای و با اتکاء صرف بر صرف و نحو، خوانش متن به تجرد اندیشی و انجماد در برداشتها می‌انجامد، بخصوص اینکه این برداشت ها به دورانهای تاریخی و به صورت حکمی منتقل شود. دستآورد این نگرش به یک فرهنگ یه سویه، مجرد، مقدس، حکمی و اجرای اجباری نائل میشود که امور را به صورت امری و در نهایت به حالت خشونت اجرا میکند.
از طرف دیگر خوانش مدرن با رشد سامانه دانایی انسان را به عنوان سوژه یا فاعل شناسی، هرمنوتیکی و تاویل‌گر درآورده است و لذا برداشتها دارای ماهیت نسبی و متفکر میشوند و این تاویل‌ها به صورت دورانی، پی در پی و همیشه جاودان خواهد بود.
متن سیّال است و معنای آن را باید با دید انسان گرایانه دید و متن انگاری آن در یک زمان مشخص و عدم ارتقاء آن به دورانهای بعدی با توجه به دستآوردها و تجارب انسان به معنای نفی زندگی، انسان رویائی آن است.
دریافت‌های انسان به میزان سامانه دانایی و پاکسازی او دارد و این دریافت‌ها در فرآیند اندیشه دارای ساختار شده و به بیرون تراوش میکند و این تراوشها در بافت تاریخی به قالب زبان و فرهنگ موجود درمی‌آید و بار معنایی آن بسته به میزان وزین بودن و تناسب آن با شرایط به فرمها و قالبهای خاص آراسته میشود تا با بازخوانی همیشگی و ماندگاری پیدا کند.
این امر در زبان اسطوره، تاریخ، شعر، رمان، نمایشنامه و غیره با قالب استعاره متجلی میشود.
با توجه به اهمیت شناخت علوم میان رشته‌ای، زبان و ساختار اسطوره، استعاره، رایت و متن و تجربه دینی یا امر متعالی کتاب دوم به بررسی این مقوله‌ها میپردازد.
در این نوشتار به امور زیر پرداخته شده است:
فصل اول - علوم میان رشته‌ای
دراین فصل به ضرورت آگاهی به علوم میان رشته ای و چیستی، تاریخچه، مبانی مطالعاتی، تبارشناسی و طبقه بندی آن میپردازد.
فصل دوم – اسطوره
تعاریف مختلفی از اسطوره شده است ولی بیشتر آنها بر مبنای واژه لغوی صورت گرفته است. وقتی اسطوره با سایر واژهها همراه شده و به چیزی متصل میگردد بار معنایی پنهان و وزینی پیدا میکند که خوانش آن بسیار مهم است.
دریافت معنا از این واژه ها و بازخوانی آنها نیاز به آشنائی با زبان اسطوره و قالب استعاره دارد وگرنه درحد بررسی واژهها ونقل روایات به افسانه و خرافات منجرمیشود.
دراین نوشتار سعی شده است از میان اکثر داستانهای اسطورهای در ملل و اقوام مهم مختلف یک ساختار جهت شناخت اسطوره تدوین شود.
در این فصل به تعریف، موضوع، مبانی، مقولههای زیربط، تقدس بخشی، هنر و قداست، ساختار و کارکرد، آخرت و رویا در اسطوره شناسی پرداخته میشود.
فصل سوم – بررسی سه داستان اسطورهای
در این فصل با توجه به تدوین ساختار اسطوره در فصل قبل به بررسی و تبیین سه داستان اسطورهای پرداخته میشود.
فصل چهارم – استعاره
استعاره پلی میان اسطوره و زبان است و در فرآیند تاریخی از مفهوم ادبی صرف به گفتمان رسیده است.
دراین فصل به تعریف استعاره و ارتباط آن به انواع زبانها، نگرشهای کلاسیک و رمانتیک و پساساختارگرایی، متن، رویا و قدرت استعاره پرداخته میشود.
فصل پنجم – روایت و متن
وقتی زبان گفتاری به نوشتار تبدیل میشود پای یک راوی به میان میآید (مؤلف) و پس ازسالها راوی محو شده و متن در دورانهای مختلف بازخوانی مستمر میشود به طوری که از مؤلف اثری نمیماند(مرگ مؤلف).
روایت و متن همراه هم هستند و روایت یک فعالیت شناختی است که در تعامل با زیست-محیط شکل میگیرد و لذا نیاز به بررسی نظری آن است.
در این قسمت به تعریف عناصر بنیادین روایت پرداخته شده و سپس فرآیند مرگ مؤلف بیان میشود.
فصل ششم- تجربه دینی (امرمتعالی)
سر آغاز بحث تجربه دینی از شروع جنبش پروتستانیسم و ظهور هرمنوتیک میباشد اگرچه درابتدا به این واژه نامیده نشد.
در تاریخچه هرمنوتیک روند دستیابی به امرمتعالی و تجربه دینی پرداخته شده است و فلاسفه مختلف آنرا بارور کردهاند.
دراین فصل تعاریف مختلف تجربه دینی و موضوع آن بررسی شده است.
نظرها
نظری وجود ندارد.