وبینار: اعتصاب کارگران پیمانی نفت و ارتباط آن با کارکنان رسمی - با بهروز فراهانی
کارگران بیش از ۷۰ مرکز نفتی، گازی و پتروشیمی در بیش از هشت استان به اعتصاب‌های فراگیر کارگران پیمانی شرکت نفت پیوسته‌اند. بررسی این حرکت در وبیناری با حضور بهروز فراهانی، عضو همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران-فرانسه.
از تاریخ ۲۹ خرداد ۱۴۰۰ دوره تازه‌ای از اعتصاب فراگیر کارگران پیمانی صنعت نفت آغاز شد. تاکنون کارگران بیش از ۷۰ مرکز نفتی، گازی و پتروشیمی در بیش از هشت استان به این اعتصاب‌های سراسری پیوسته‌اند.
واکنش حکومت و پیمانکاران تا کنون بی‌اعتنایی به خواست‌های کارگران و کوشش برای درهم شکستن اعتصاب بوده است. صدها کارگر در مناطق مختلف از جمله در عسلویه اخراج شده اند. در نخستین روز اعتصاب در پالایشگاه تهران، ۷۰۰ کارگر بخش «اورهال» پالایشگاه، با توزیع فرم تسویه حساب میان کارگران به اخراج تهدید شدند.
بهروز فراهانی، عضو همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران-فرانسه، در وبیناری زیر عنوان «اعتصاب کارگران پیمانی نفت و ارتباط آن با کارکنان رسمی»، به زمینه‌های این اعتصاب و موضوع ارتباط کارگران پیمانی و کارکنان رسمی از زوایای مختلف پرداخت.
اعتصاب جاری (اکنون: ۱۱ تیر ۱۴۰۰) در ادامه سلسله اعتصاب‌هایی است که از دو سال قبل کارگران پروژه‌ای صنایع نفت و گاز و نیروگاهی آغاز کرده بودند. این سلسله اعتصاب‌ها نشان داد که پیوند کارگران و کارفرماهای مختلف با یکدیگر نه تنها ناممکن نیست، بلکه با ابزارهای جدید و ترکیب وجه مخفی و علنی سازماندهی، همچنین با به حداقل رساندن هزینه‌های سرکوب، انجام‌پذیر است.
رئوس مطالبات کارگران پیمانی که در تاریخ ۳۰ خرداد ۱۴۰۰ در بیانیه‌ای از سوی «شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت» اعلام شد، عبارت‌اند از:
- مزد هیچ کارگر شاغل در نفت نباید کمتر از ۱۲ میلیون باشد. افزایش مزدها با بالا رفتن نرخ تورم، افزایش دستمزد سایر سطوح مزدی با توافق نمایندگان کارگران
- پرداخت به موقع مزدها
- کوتاه شدن دست پیمانکاران از صنعت نفت، قراردادهای مستقیم و دائم.
- ممنوعیت اخراج کارگران
- لغو قوانین برده وار مناطق آزاد اقتصادی
- رعایت استانداردهای بهداشتی، محیط زیستی و ایمنی محیط کار، بالابردن استانداردهای بهداشتی خوابگاه‌ها و سرویس‌های بهداشتی.
- پایان دادن به امنیتی سازی محیط‌های کار، به‌رسمیت شناختن حق تشکل، تجمع و اعتراض کارگران
نظرها
امیر
یکی از بهترین وبینارهای کارگری که تا به حال "زمانه" سازماندهی کرده است. چنانکه امکانش برای رفیق بهروز و رادیو زمینه موجود باشد, یک برنامه هفته گی جایش خالی است. رفیق بهروز اخیرا صحبت دیگری نیز داشت, در مورد "موجهای طولانی" (The Long Waves) و بحران کنونی, عذاب مرگ سرمایه. از دست نرود.
علیرضا خباز
مبارزات کارگران نفت و پتروشیمی: حمایت، انتقال تجربیات و راهکارهای عملی علیرضا خباز چگونه می شود حمایت کرد: هر کارگری میتواند به تنهایی رسانه ای برای انتقال اخبار مبارزات کارگران باشد. تشریح و بیان حرکت این مبارزات از طریق شبکه های مجازی و تشریح حضوری برای کارگران همکار و دیگران. اعلام حمایت انفرادی، گروهی، شکل دهی کمیته های حمایت در محیط های کار. اعلام اعتصاب در حمایت از کارگران اعتصابی در صورت داشتن شرایط اعتصاب در محیط های کار. ایجاد ارتباط نزدیک با هر یک از کارگران اعتصابی و شنیدن شرایط کارگران و انتقال آن به دیگران. شکل دهی صندوق های همیاری بین همکاران و افراد دوست و فامیل و رساندن کمک های مالی به هر طریقی بدست کارگران وخانواده های آنان. بهترین راه ارتباط با همکاران اعتصابی ایجاد کمیته های کارگری هم برای کمکهای مالی وهم پشتیبانی و ارتباط میباشد. انتقال تجربیات مبارزات کارگران دیگر در محیط های کاری متفاوت. انتشار گزارش ها و اخبار مبارزات کارگری بویژه مبارزات کارگران هفت تپه و فولاد و… مبارزات کنونی کارگران نفت و پتروشیمی حاصل سالها تلاش و تفکر و تجربه می باشد. کارگرانی که در چنین محیط هایی کار کرده اند می دانند تا چه اندازه سازماندهی این نوع مبارزه، سخت و طاقت فرسا بوده و نیاز به تفکر نوین در عرصه سازماندهی دارد، و این قدرت تفکر و تحلیل و کاربست را در عرصه مبارزاتی را باید نوشت وگزارش کرد و یاد گرفت. مهمترین کار در شرایط فعلی پایداری و ثبات و بدست گرفتن سُکان ابتکار عمل در دست کارگران است. ایجاد راهکارهای مبتکرانه برای جلوگیری از اخراج و دستگیری کارگران. حفظ و مراقبت و قوی ساختن تشکل” شورای سازماندهی کارگران” در هر شرایطی حتی بعد از پشت سر گذاشتن این مقطع از مبارزات. ایجاد کمیته های سازماندهی مخفی و یا نیمه مخفی در بخشهای کوچکتر و در جای جای محیط های کار و بسط گسترش و قوام دادن آنها برای شرایط پیشِ رو و پس از اعتصاب. آموزش کارگران اعتصابی در شرایط فعلی به هر طریق ممکن و آماده نمودن آنها برای روزهای سخت پیش رو . راه اندازی کمپینهای علنی در شهرها و محلات کارگری به هر شکل ممکن در انتقال اخبار وایجاد اعتماد به نفس در کارگران اعتصابی. مراقبت از دستاوردهای اعتصاب هرچند کوچک به مثابه حفظ سنگرهای فتح شده است. مشارکت دادن خانواده های کارگری در امر کمک به اعتصاب و پیشبُرد آن. همکاران عزیز؛ این اعتراض و اعتصاب مختص شرایط و ویژگی های محیط کار شما است و به همین دلیل شما بهتر میدانید که چگونه و به چه شکلی ادامه دهید و در شرایط بحرانی چه تصمیم هایی را اتخاذ کنید، پیشنهاد و راهکارهای خارج از محیط های کار خود را مطالعه و با توجه به شرایط اعتصاب بکار ببندید. الویت اول شما مراقبت از تشکل ایجاد شده خود و ادامه دار کردن گام به گام مبارزات است. حرکت، اعتراض و دستاورد شما نیاز مبرم جنبش کارگری ایران برای قدرت کرفتن، کسب اعتماد بنفس و یکپارچگی مبارزات آنهاست. این اعتصاب واین جنبش بدون در نظر گرفتن نتایج آن بزرگترین دستاورد و پیروزی کارگران ایران است. پایدار بمانید توضيح بهروز خباز: نویسنده که خود سال ها تجربه کار پروژه ای در میان کارگران نفت و گاز را در کارنامه کارگری اش دارد و بنابراین شرایط زیست و کار و سوخت و سوز مبارزاتی آنان را به خوبی درک می کند به همین نسبت راه کارهایی را که ارائه می دهد در جهت هموار کردن مبارزات کنونی این بخش از طبقه کارگر است.
سیامک
برای حمایت از کارگران اعتصابی متحد شویم! امشب ساعت ۱۰ با هشتگ #من_هم_کارگرم صدای کارگران مبارز باشیم و بار دیگر ثابت کنیم که درد و رنج مشترک، منافع طبقاتی واحد و در نتیجه اتحاد ما بنیان سرمایه‌داری را به لرزه می‌اندازد و هیچ قدرتی با آن برابری نمی‌کند. طبقه کارگر حق خودش را با همبستگی و حمایت هرروزه ما خواهد گرفت. پیروز باد رزم مشترک کارگران علیه تبعیض و استثمار! #اتحاد_شرط_بقا_فارغ_از_جغرافیا #کمپین_۱۴۰۰ #کمپین_۲۰۱۰ #اعتصابات_سراسری #اعتراضات_سراسری #شرکت_نفت #پارس_جنوبی #پتروشیمی #پالایشگاه #اعتصابات_کارگری @Decreation2