بیانیه گروه کثیری از اهالی فرهنگ: مسئولیت هر آسیبی به سرمایه‌های معنوی برعهده سازمان زندان‌ها، قوه قضائیه و دستگاه امنیتی است
بیش از ۴۰۰ نفر از اهالی فرهنگ و اندیشه و کنشگران اجتماعی و سیاسی بیانیه‌ای انتشار دادند و در آن خواهان دادخواهی مرگ بکتاش آبتین و آزادی زندانیان سیاسی و نویسندگان زندانی شدند.
بکتاش آبتین
بکتاش آبتین، زندانی سیاسی، شاعر، فیلمساز و دبیر پیشین کانون نویسندگان ایران ۱۸ دی‌ماه سال جاری به‌دلیل عدم رسیدگی پزشکی به‌موقع و تخصصی، در بیمارستان جان خود را از دست داد. او به‌دلیل کمبود امکانات درمانی در زندان و همچنین عدم به‌کارگیری تمهیدات بهداشتی توسط مسئولان زندان در طول یک سال گذشته دو بار به کرونا مبتلا شده بود. آبتین آخرین بار در اوایل آذرماه امسال در زندان به ویروس کرونا مبتلا شد و پس از ۱۰ روز بی‌توجهی عامدانه مسئولان زندان به بیمارستان منتقل شد و سرانجام جان خود را از دست داد. کانون نویسندگان و بسیاری از هنرمندان مرگ بکتاش آبتین را «قتل عامدانه» به‌دست حکومت ایران دانستند.
به‌همین مناسبت بیش از ۴۰۰ نفر از اهالی فرهنگ و اندیشه و کنشگران اجتماعی و سیاسی نیز بیانیه‌ای انتشار دادند و در آن خواهان دادخواهی مرگ بکتاش آبتین و آزادی زندانیان سیاسی و نویسندگان زندانی شدند.
امضاکنندگان بیانیه ضمن محکوم کردن احکام صادرشده علیه نویسندگان زندانی گفته‌اند:
«مرگ آبتین ادامه روند حذف هر تفکر و اندیشه‌ی مستقلی است که در ساختارِ سرکوبگر، غیرخودی محسوب می‌شود.»
آن‌ها افزوده‌اند که سیستم ایمنی افراد در زندان‌های ایران «در معرض تخریبِ مداوم است» و «محبوسان و به‌ویژه زندانیان عقیدتی و سیاسی به لحاظ روانی تضعیف می‌شوند. موانع امنیتی و اداری از ارائه‌ی درمان‌های فوری و ضروری جلوگیری می‌کنند یا دریافت خدمات پزشکی را به تعویق می‌اندازند و اکنون با ظهور پی‌درپی سویه‌های جدید ویروس کرونا، زندانیانی که بارها به این بیماری و دیگر بیماری‌های مهلک دچار شده‌اند، بی‌دفاع و دست‌وپابسته‌تر از همیشه، گوش به صدای حق‌طلبانِ بیرون زندان‌ها سپرده‌اند»
بکتاش آبتین، رضا خندان (مهابادی) و کیوان باژن، سه عضو کانون نویسندگان ایران در تاریخ پنجم مهرماه سال گذشته برای تحمل دوران محکومیت خود روانه زندان اوین شدند.
این سه زندانی سیاسی پیش‌تر به اتهام‌های «تبلیغ علیه نظام» و «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور» از سوی دادگاه انقلاب تهران مجموعاً به ۱۵ سال و شش ماه زندان محکوم شده بودند. رضا خندان نیز در زندان به کرونا مبتلا شد.
آرش گنجی، مترجم و منشی هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران نیز ۱۰ آبان‌ماه سال جاری به زندان اوین منتقل شد. شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران پیش از این او را به ۱۱ سال حبس تعزیری محکوم کرده بود. با استناد به ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی مجازات اشد یعنی ۵ سال زندان در مورد او قابل اجراست. مصداق همه اتهام‌های گنجی ترجمه کتابی درباره تحولات کردستان سوریه است.
عادل کیانپور، یکی دیگر از زندانیان سیاسی بود که روز ۱۲ دی‌ماه، به‌دلیل عدم رسیدگی پزشکی و عوارض ناشی از اعتصاب غذا در زندان شیبان اهواز جان خود را از دست داد.
بهنام محجوبی، درویش گنابادی و زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین هم از جمله زندانیانی بود که به‌دلیل بی‌توجهی عامدانه مسئولان زندان در اواخر بهمن‌ماه ۱۳۹۹ جان خود را از دست داد.
کیوان صمیمی، سردبیر نشریه ایران فردا که از ۱۷ آذر ۹۹ دوران محکومیت خود را در زندان اوین سپری می‌کرد در زندان مرگ بکتاش آبتین را «قتل شبه‌عمد» خواند و از آن زمان این روزنامه‌نگار و عضو کانون نویسندگان نیز تحت فشار است. او ابتدا از زندان اوین به زندان ندامتگاه مرکزی کرج منتقل و دوباره به زندان اوین بازگردانده شد. اکنون وکیل او خبر داده است که کیوان صمیمی را به زندان رجایی‌شهر کرج منتقل کرده‌اند.
نویسندگان، هنرمندان و کنشگران امضاکننده بیانیه گفته‌اند «تداوم حبس زندانیان بی‌گناه عقیدتی و سیاسی، در چنین شرایطی مصداق روشنِ آگاهی و بی‌تفاوتی حاکمیت نسبت به قربانیانِ آتی است».
آن‌ها به تأکید خواستار آزادی بی‌قیدوشرط و فوری همه زندانیان عقیدتی-سیاسی و نویسندگانِ دربند از جمله رضا خندان مهابادی، کیوان باژن و آرش گنجی شده و گفته‌اند:
«روشن است با تداوم این حبس‌ها، هر آسیبی که به این سرمایه‌های معنوی جامعه وارد شود نتیجه نقض آشکار و عامدانه قوانین و حقوقِ انسان‌ها توسط سازمان زندان‌ها، قوه قضائیه و دستگاه امنیتی حاکم است.»
آن‌ها تأکید کرده‌اند که «در مقابل فرستادن جان‌های شریف و آزاده‌مان به قربانگاه، سکوت نخواهیم کرد».
از جمله امضاکنندگان این بیانیه می‌توان به رضا علامه‌زاده، نسیم خاکسار، جلال سرفراز، شهریار مندنی‌پور، پرستو فروهر، آسیه امینی، نیلوفر بیضائی، فریبا وفی، آزیتا قهرمان، پرتو نوری‌علا، کوشیار پارسی، مسعود باستانی، جلال رستمی، اسد سیف و مسعود نقره‌کار اشاره کرد.
بکتاش آبتين متولد سال ۱۳۵۳ در شهرری است و تاکنون ساخت چندين فيلم مستند را در کارنامه هنری خود دارد، از جمله فيلم‌های «۱۳اکتبر ۱۹۳۷» مستندی درباره لوريس چکناواريان، رهبر ارکستر و آهنگساز سرشناس ايرانی؛ «همايون خرم»، مستندی درباره اين آهنگساز نامی ايران و «آنسور» که بخشی از آن درباره زندگی عليشاه مولوی، شاعر فقيد عضو کانون نويسندگان ايران است. بکتاش آبتين از ميانه دهه ۷۰ خورشیدی تاکنون چندين مجموعه شعر نیز منتشر کرده که می‌توان به مجموعه‌های «مژه‌ها، چشم‌هايم را بخيه کرده‌اند»، «و پای من که قلم شد نوشت برگرديم»، «خلوت»، «پتک» و «در ميمون خودم پدربزرگم» اشاره کرد.
نظرها
نظری وجود ندارد.