انتقال عالیه مطلب‌زاده از اوین به بیمارستان پس از افزایش فشارهای روانی: «خودم از این مرگ استقبال می‌کنم»

«من در این تماس‌ها متوجه شدم که آقایان امکان یک ملاقات کوچک را هم در اختیار ندارند تا با آن موافقت کنند حتی در این شرایط که ما حتی نمی‌توانیم با زندانیان خودمان که در شرایط وخیمی هم هستند؛ در بیمارستان حتی ملاقات داشته باشیم.»

«عالیه امروز وقتی در مواجهه با برخوردهای تند بوده، خطاب به این آقایان گفته: حالا که شما دارید همه ما را به سمت مرگ می‌برید، و چه در خیابان، چه در زندان و چه در هر جای دیگری شرایط وحشتناکی را بر ملت حاکم کرده اید، من خودم هم از این مرگ استقبال می‌کنم، نمی‌ترسم... من حاضرم یکی از قربانی‌های این موضوع باشم و ترجیح می‌دهم بمیرم اما این ذلت را در اینجا با شما و از شما نپذیرم. در چنین شرایطی که به جهت روانی همه زندانی‌ها را تحت فشار قرار داده اند، عالیه پیش روی خود زندانیان و همه مسئولانی که در بند زنان بودند، گفت تمام داروهایی را که در اختیارش بوده خورده و اعلام کرد: این مردن من اعتراض به شرایطی است که برای زندانی‌ها به وجود آورده‌اید و برای همه ما که به شکل‌های مختلف در معرض هجوم و خشونت شما هستیم...»

«در شش ماه گذشته عالیه مطلب‌زاده از مرخصی محروم بوده است و در طی مدت دو سالی که از ایام زندان او طی شده هیچ‌وقت به او مرخصی داده نشد جز یک بار که پنج روز مرخصی داده شد و مابقی مرخصی‌ها به دلیل ابتلا به بیماری کرونا بود... طی دو هفته گذشته اعلام کردند عالیه مطلب‌زاده و نرگس محمدی به دستور مقامات قضایی از ارتباط تلفنی هم محروم شده‌اند، جالب اینکه هیچ ابلاغیه رسمی به این زندانی‌ها داده نشده و در واقع گفته‌اند ابلاغیه‌ها را به شما خواهیم داد، اما اول حکم را اجرا کردند، بعد قرار است ابلاغیه‌ها را بدهند. زندان با شرایطی که طی چند روز اخیر به خود دیده است ــ که همه خانواده و همه زندانی‌ها را، چه سیاسی و چه غیرسیاسی درگیر کرده و تعدادی در آن آتش‌سوزی مهیب کشته شدند ــ نشان می‌دهد که عملا سیستم‌هایی که در واقع اداره زندان‌ها و اداره زندانی مانند اوین را در اختیار دارند سیستم‌های امنیتی هستند و نه سازمان زندان‌ها. وقتی در خبرها می‌آید که خیاطی زندان اوین آتش گرفته، به جای نیروهای امدادی، نیروهای ویژه سرکوب عازم می‌شوند که خودم شاهد آن بودم و به جای امداد، تیراندازی می‌شود و اتفاق‌های دیگری می‌افتد. وقتی زندان‌ها حق یک اعتراض ساده را ندارند، اینجاست که زندانیان به راه‌های نامتعارف پناه می‌برند. من متوجه شدم که یکی از افسرهای بند زنان به خانم درویش‌زاده یا درویش‌پور نامی برخوردهای ناشایستی با عالیه و نرگس محمدی دارد، گویی که ماموریتی از طرف ضابطان امنیتی دارد، و دادیاری ناظر زندان در فشار زیادی که این روزها به همه زندانی‌ها وارد شده، بعضی ماجراها را مضاعف می‌کند. من فهمیدم عالیه امروز مکالمه‌ای داشته با همین خانم درویش‌زاده که انگاری جزو افسرهاست و شب قبل هم در حیاط [زندان] منتظر بودند که آقای حیات‌الغیب بیاید و حرف‌های زندانیان را آنجا بشنوند و در این مدت عالیه مطلب‌زاده و نرگس محمدی عملا تلفن‌ها به روی آنها قطع بوده و با ما به عنوان خانواده نتوانسته‌اند ارتباط بگیرند و از حال خود خبر بدهند. در چنین شرایطی حداقل کار این است که به جهت روانی شرایط مساعدی برای زندانی‌ها به وجود آورد که متاسفانه این وجود ندارد. و یکی از موضوع‌های مهمی که ما شاهدیم در این قضیه نقش کسانی است مانند آقای الیاسی و محمدی در دادیاری ناظر زندان به عنوان کسانی که عملا بله قربان‌گوی ضابطان امنیتی هستند و هیچ اختیاری از خودشان ندارند و کاملا از روی کینه‌جویی شخصی با این زندانی‌ها برخورد می‌کنند... آنها عنوان می‌کنند عالیه مطلب‌زاده و نرگس محمدی نشر اکاذیب می‌کنند، کدام اکاذیب؟ مصداق‌هایش را بیاورید! اگر چیزهایی که از جانب آنها گفته می‌شود کذب بود آن موقع می‌توانید شما به عنوان نشر اکاذیب محاکمه کنید. اتفاقات اوین که به شدت واقعی بود و ما در این مدت شاهدش بودیم، شما همه را قلب کرده و تقلبی به مردم می‌رسانید. شما نمی‌گویید که هزار و خورده‌ای زندانی بند ۷ چه شدند و کجا رفتند؟ پنجاه زندانی بند ۸ که همگی مصدوم شدند کجا هستند؟ در حالی که ما می‌شنویم بعضی از آنها گلوله جنگی خورده‌اند. حتی انتقال به بیمارستان و رسیدگی به آنها را هم انجام نمی‌دهید...»