ورود آرام کارگران پروژه‌ای صنعت نفت به اعتصاب سیاسی
«کمپین کارکنان پروژه‌های نفت و گاز» و شورای سازماندهی کارگران پروژه‌ای نفت در فراخوان‌هایی، از کارگران خواسته‌اند در همبستگی با اعتراضات سراسری و در اعتراض به سرکوب و کشتار معترضان از روز شنبه ۷ آبان اعتصاب کنند.
11 مهر 1401-اعتصاب در پتروشیمی دنا
اعتصاب ۱۸ مهر مهرماه کارگران پروژه‌ای عسلویه که با شعار «مرگ بر دیکتاتور» همراه بود، به شدت سرکوب شد اما کارگران صنعت نفت اعتصاب دیگری را در همبستگی با جنبش سراسری مردم سازمان داده‌اند.
«کمپین کارکنان پروژه‌های نفت و گاز» و شورای سازماندهی کارگران پروژه‌ای نفت در فراخوان‌هایی، از کارگران خواسته‌اند در همبستگی با اعتراضات سراسری و در اعتراض به سرکوب و کشتار معترضان از روز شنبه ۷ آبان اعتصاب کنند.
در سرکوب شدید اعتصاب‌های قبلی کارگران پروژه‌ای در عسلویه و پالایشگاه آبادان در همبستگی با اعتراضات سراسری، بیش از ۲۰۰ تن از کارگران بازداشت شدند که تعدادی از آنان هنوز زندانی‌اند و اطلاعی از وضعیت‌شان در دست نیست.
اعتصاب کارگران پالایشگاه تهران در چهارم آبان نیز با بایکوت خبری رسانه‌ها روبرو شد. رسانه‌های دولتی در روایتی مخدوش اعتصاب را را به حد «گفتگوهای صنفی» تنزل دادند و پایان آن را اعلام کردند. از دستگیری‌های احتمالی در این پالایشگاه خبری منتشر نشده است.
اعتصاب و تجمع کارگران پروژه‌ای از سال ۹۸ به مرحله اعتصابات سراسری وارد شد، تا شهریور امسال به تناوب در مراکز مختلف ادامه داشت.
در تابستان کارکنان رسمی نفت نیز چند اعتصاب و تجمع در مراکز نفتی و مقابل وزارت نفت در تهران را سازمان دادند. شورای هماهنگی و همبستگی کارکنان رسمی نفت اعلام موجودیت کرد. آخرین تجمع آنان که قرار بود ۱۲ شهریور در تهران برگزار شود، درپی دستگیری بیش از ۵۰ تن از آنان و تهدید و ارعاب تعداد بیشتری از کارکنان رسمی به ۲۸ شهریور موکول شده بود.
روزهای پایانی شهریور تا اوسط مهر چندین اعتصاب منفرد در مراکز نفتی انجام شد. از جمله ۲۷ شهریور ۱۴۰۱، کارگران پروژه‌ای مخازن کروی ماهشهر مربوط به پیمانکاری کیوانی اعتصاب و در محوطه شرکت تجمع کردند. ۱۱ مهر هم کارگران پروژه‌ای پتروشیمی دنا عسلویه دست از کار کشیدند.
کارگران صنعت نفت و جنبش زن، زندگی، آزادی
چند روز پس از آغاز اعتراضات سراسری پس از قتل دولتی مهسا (ژینا) امینی در ۲۵ شهریور، شورای سازماندهی کارگران پروژه‌ای صنعت نفت (۴ مهر) و شورای هماهنگی و همبستگی کارکنان رسمی نفت (۶ مهر) با انتشار اطلاعیه‌های جداگانه‌ای از جنبش زن، زندگی، آزادی حمایت کردند و تاکید کردند در صورتی که سرکوب و کشتار معترضان پایان نیابد، دست به اعتصاب می‌زنند.
در بیانیه شورای سازماندهی کارگران پروژه‌ای صنعت نفت آمده بود:
«مهسا و مهساها دختران ما و اعضای خانواده ما هستند. تا کی خشونت علیه زن و یکه تازی گشت ارشاد در خیابانها به بهانه حجاب؟ تا کی گرسنگی و بی تامینی؟ دیگر بس است! اعتراض حق مسلم ما کارگران و ما همه مردم است و به ستم و ظلم و بساط سرکوبگرانه‌ای که بیش از چهل سال است بر ما روا میشود اعتراض داریم. ما دیگر حاضر به ادامه تحمل این بردگی و بیحقوقی‌ها نیستیم.»
شورای هماهنگی و همبستگی کارکنان رسمی نفت هم تاکید کرده بود:
«ما حمایت قاطع خود را از اعتراضات مردمی در کف خیابان اعلام میکنیم و خود بخشی از همین مردم هستیم که بیش از چهل سال است زندگی و کرامت انسانی مان بدست حاکمیت مستبد و ضد بشر پایمال شده است. از جمله همین امروز وضع معیشت به جایی رسیده است که هیچ تامین و شرایط قابل تحملی برای ما مردم نمانده است. ما خود شاهد بودیم که وقتی جمع شدیم و پیگیر مطالباتمان شدیم، همکارانمان را دستگیر کردند و برایشان پرونده تشکیل دادند. ما دیگر به ادامه این شرایط برده وار زندگی و کار تن نمیدهیم.»
۱۸ مهر شعار همیشگی تظاهرات‌های خیابانی، مرگ بر دیکتاتور، در عسلویه سر داده شد. فراخوان اعتصاب نیز رنگ و بوی خواست‌های معترضان را داشت و از ترانه «برای…» الهام گرفته شده بود:
«برای اتوبوسهای اسقاطی، برای زندگی حیوانی، برای خوابگاه ساسی، برای غذاهای آلوده، برای شرجی‌ها، برای ساعتی که اعلام میکنن اضافه کاری، برای صبح قبل بوق سگ، برای چکی که هرگز پاس نشد، برای بیمه‌ای که واریز نشد، برای ساعتی، که لرزشت از لرزش اتوبوس ببشتر بود، برای نیروهای پروژه، برای اینها فردا اعتراضمان را نشان می دهیم.»
خواست‌های کارگران عبارت بودند از: آزادی بی قید و شرط بازداشت شدگان، اخیر و همه زندانیان سیاسی، جمع شدن نیروی‌های سرکوب از خیابان و پایان یافتن سرکوبها و محاکمه آمرین و عاملین قتل مهسا امنیتی و همه کسانی که در این مدت بدست نیروهای سرکوب حکومت به قتل رسیده‌اند.
روز ۱۸ مهر شاغل در سایت ۱ پتروشیمی بوشهر، پتروشیمی هنگام، پتروپالایش کنگان و چند مرکز دیگر اعتصاب کردند. آن‌ها جاده سه راه عسلویه را بستند. نیروهای امنیتی و اتتظامی که برای سرکوب کارگران گسیل شده بودند، تعداد زیادی از کارگران را دستگیر کردند. چند کارگر نیز در اثر شلیک گلوله‌های ساچمه‌ای مجروح شدند.
تعداد کارگران شرکت کننده در اعتصاب ۱۸ مهر حدود ۴ هزار تن اعلام شده است.
به گزارش فعالان کارگری مناطق نفتی: «نیروی سرکوب‌گر حتی به خوابگاه "پتروشیمی هنگام" و سایر پتروشیمی‌ها برای به بند کشیدن کارگرانِ آزاده یورش برده است. تعدادی از کارگران از ترس بازداشت به صورت شبانه محل کار خود را ترک کرده‌اند. مدیران کارگاه در چندین مرحله به مقر نیروی سرکوب فراخوانده شده‌اند جهت تحویل کارگران و یا همکاری که تا این لحظه هیچ‌یک از آن‌ها همکاری نکرده‌اند.»
فعالان کارگری عسلویه در ادامه نوشته‌اند:
«اعتصاب اخیر جمعا یک روز و نیم تا دو روز بود و به دلیل فشارهای نیروهای امنیتی، تحت فشار قرار گرفتن نیروهای پروژه‌ای و دربند شدن تعداد زیادی از کارگران اعتصابات شکست خورد.»
۱۹ مهر اعتصاب در پالایشگاه آبادان شکل گرفت. کارگران شرکت پالایش نفت آبادان مقابل ورودی پرسنل تجمع و اعتصاب خود را آغاز کردند.
۲۰ مهر گروه‌هایی از کارگران در سایت یک پتروشیمی بوشهر و فاز چهارده در جاده منتهی به کمپ کنسرسیوم تجمع کردند و خواستار ازادی کارگران زندای شدند. یگان ویژه باز به کارگران حمله کرد. تعداد دیگری از کارگران بازداشت شدند.
۲۶ مهر، گزارشی از اعتصاب راندگان تانکرهای حمل سوخت پالایشگاه آبادان منتشر شد. رانندگان تانکرهای خصوصی از دریافت بارنامه خودداری کرده و با تانکرهای خود گیت ۱۸ پالایشگاه را مسدود کردند.
چهارشنبه ۴ آبان، در چهلمین روز قتل مهسا امینی که تظاهرات خیابانی، اعتراضات دانشجویی، اعتصاب بازاریان در تعدادی از شهرهای کردستان و نیز شهرای دیگر از جمله تهران و اراک و تجمع باشکوه معترضان بر مزار مهسا امینی در سقز تداوم داشت، کارگران پالایشگاه تهران نیز دست از کار کشیدند و در محوطه پالایشگاه تجمع کردند. ویدئویی از کارکنان اعتصابی در رسانه‌های اجتماعی منتشر شده اما خبرگزاری دولتی ایرانا به نقل از سخنگوی پالایشگاه تهران اعتصاب را انکار کرد ونوشت: اعتصابی در کار نیست، «موردی که در پالایشگاه تهران اتفاق افتاده یک گفت‌وگوی صنفی بود.»
کارگران زندانی
هنوز تعداد نامشخصی از کارگران بازداشت شده در پارس جنوبی آزاد نشده‌اند. سوم آبان گزارشی از سوی گروهی از کارگران پروژه‌ای پارس جنوبی منتشر شد که بنا بر آن «تعداد کارگران بازداشتی به حدی زیاد بود که آن‌ها را در دو زندان در بوشهر و خورموج زندانی‌اند. دو هفته پس از اعتصاب ۱۸ مهر، هنوز تعدادی از کارگران بازداشت شده زندانی‌اند. کارگرانی که با وثیقه آزاد شده‌اند هنوز احکامشان صادر نشده و حراست از ورود آن‌ها به شرکت جلوگیری می‌کند.»
برخی کارگران نیز که از سوی وزارت اطلاعات بازداشت شده‌اند که از تعداد و محل نگهداریشان اطلاعی در دست نیست.
فراخوان اعتصاب شنبه ۷ آبان
«کمپین کارکنان پروژه‌های نفت و گاز» در بیانیه‌ای «همه کارگران و کارکنان رسمی و غیررسمی در کلیه پروژه‌های نفت و گاز شرکت نفت» را فراخوانده است تا در اعتراض به حکومت و در همراهی به اعتراضات مردم روز شنبه ۷ آبان در محل کار تجمع کنند و با ترک دسته جمعی کارگاه‌ها دست به اعتصاب بزنند.
شورای هماهنگی کارگران پیمانی صنعت نفت هم با انتشار بیانیه‌ای به تاریخ ۵ آبان اعلام اعتصاب کرد. در بیانیه تاکید شده است:
«اعتراض ما کارگران به فقر و تبعیض و نابرابری و کل بساط توحش ضد زن و ضد کارگر حاکم است.»
این تشکل مستقل کارگری نوشته است:
«شورای سازماندهی تمامی همکاران شاغل در مراکز نفتی و وابسته به نفت از جمله همه کارگران قراردادی و پیمانی و رسمی و همکاران شاغل در بخش عملیاتی و فنی و ستادی و رانددگان سوخت رسانی و همه و همه را به پیوستن به این اعتصاب سراسری فرا میخوانند. بدین ترتیب ما کارگران نفت شاغل در مراکز نفتی نیز همصدا با مردم و با فریاد زن، زندگی آزادی از هفتم آبانماه دست به اعتصاب خواهیم زد. یک تاکید فوری ما آزادی دستگیر شدگان اخیر و همکاران بازداشتی و تمام زندانیان سیاسی است و با تمام قدرت فریاد میزنیم "زندانی سیاسی آزاد باید گردد.»
نظرها
نظری وجود ندارد.