عضو شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت و گاز: ما در «اردوگاه کار اجباری» زندگی می‌کنیم
کارگران پیمانی نفت و گاز برای چه اعتصاب کرده‌اند؟ واله زمانی، عضو شورای سازماندهی اعتراضات این کارگران در گفتوگو با «زمانه» درباره وضعیت اردوگاهی در مناطق آزاد و مطالبات کارگران توضیح می‌دهد.
بخش کارگری
اعتصاب کارگران پیمانی نفت و گاز دوم اردیبهشت ۱۴۰۲
هزاران کارگر پیمانی نفت و گاز از نخستین روز اردیبهشت ۱۴۰۲ دست به اعتصاب زده‌اند. مسئولان حکومتی که در سال‌های قبل اعتصاب کارگران را تکذیب می‌کردند، امسال زبان به تهدید کارگران گشوده‌اند. مدیرعامل منطقه ویژه اقتصادی عسلویه برای بازگشت به کار کارگران ضرب‌الاجل تعیین کرده و گفته است اگر به کار بازنگردند، اخراج می‌شوند و کارگران جدید جایگزین آن‌ها. برخی از منابع خبری از جایگزینی حدود سه هزار کارگر خبر داده‌اند.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت و گاز در روز ۱۳ اردیبهشت در یک اطلاعیه نوشت: «نه با تهدید به استخدام کارگر جدید و پایان دادن به قراردادها توانستید کاری کنید و نه امروز با تلاش برای مخدوش کردن اعتصابات ما تحت عنوان اینکه پیمانکاران در آن دست دارند، میتوانید راه به جایی ببرید» تا مشخص شود اعتصاب کارگران همچنان ادامه خواهد داشت.
واله زمانی، عضو شورای سازماندهی کارگران پیمانی نفت و گاز در گفتوگو با زمانه از علت اعتصاب کارگران، تهدید و سرکوب کارگران معترض و شرایط تداوم اعتصاب گفته است. او که سال ۱۴۰۱ در جریان بازداشت گسترده فعالان کارگری بازداشت شد و به همین دلیل در لیست سیاه کارگرانی که ورودشان به پروژه‌ها ممنوع است، قرار گرفت، می‌گوید حذف پیمانکاران و افزایش ۷۹ درصدی دستمزد مطالبه فوری کارگران اعتصابی است. این گفتوگو را بشنوید.
به گفته واله زمانی وضعیت در پروژه‌های نفت و گاز شبیه «اردوگاه کار اجباری» است و در جایی که لوله‌های فلزی هر شش ماه یک بار می‌پوسند، کارگران چگونه با روزی ۱۲ ساعت کار باید دوام بیاورند؟
اعتصاب کارگران پیمانی نفت و گاز از یکم اردیبهشت ۱۴۰۲ آغاز شد. خواسته‌های کارگران عبارتند از:
- افزایش ۷۹ درصدی دستمزد
- کاهش روزهای کاری به بیست روز یا همان طرح ۲۰/ ۱۰
- بهبود کیفیت خوابگاه‌ها و غذا
- پرداخت دستمزدهای معوق
- حذف پیمانکاران
- پرداخت به موقع حق بیمه کارگران
نظرها
احسان
متاسفانه در کشور ایران تبعیض بسیاری وجود دارد . علیرغم ید کشیدن اسم اسلام ما در جمهوری اسلامی رنگی از اسلام نمی بینیم . درکشورهای اروپایی بااینکه اسلامی نیست ولی احکام اسلام که همان عدالت ،برابری و مساوات است اجرا میشود و به مظلوم ظلم نمیشود و قانون حاکم است . چیزی که ما در جمهوری اسلامی نمیبینیم .شرکت مخابرات نیز یکی از این ناعدالتیهاست . ما با مدرک لیسانس و به جرم شرکتی بودن ماهی 230 دلار در ماه حقوق میگیریم درحالیکه نیروهای رسمی با همین مدرک 500دلار در ماه حقوق میگیرند . این یک ظلم آشکار است و صدای ما به هیچ جایی نمیرسد
احسان
در همه جای ایران مثل این ظلم آشکار را میتوانید ببینید . مثلا در شرکت مخابرات نیروهای شرکتی با کارو مدرک مشابه نیروهای رسمی یک سوم آنان حقوق میگیرند و هیچ رفاهیات و مزایایی که به کارمندان رسمی داده میشود به انها تعلق نمیگیرد . حتی در شرکت مخابرات خراسان ماشینهای پرسنل شرکتی به داخل محوطه پارکینک اجازه ورود ندارند . امثال این ظلمها از اواخر دهه شصت در جمهوری اسلامی که فقط اسم اسلام دارد و نه مرام اسلامی ایجاد شد