۷۰ هزار کودک کار در خیابان‌های تهران

سوده نجفی، رئیس کمیته سلامت شورای اسلامی شهر تهران گفته شمار کودکان کار خیابانی در کل ایران و به ویژه در تهران روز به روز در حال افزایش است. او شمار کودکان کار خیابان در تهران را ۷۰ هزار نفر اعلام کرد اما منبع آمار اعلام شده را نگفت.

او گفت که این کودکان «با آزارهای متعددی روبه‌رو هستند». پیش از این یافته‌های یک بررسی هم آزار کودکان کار خیابان را تایید کرده بود. حداقل سه درصد این کودکان گفته بودند که آزار جنسی دیده‌اند و ۱۵ درصد هم گفته بودند از ماموران توهین شنیده یا کتک خورده‌اند.

نجفی همانند بسیاری دیگر از مسئولان حکومتی در ایران افزایش کودکان کار را به «باندها» نسبت داد. نجفی ادعا کرد «۸۰ درصد کودکان کار» ایرانی نیستند و در همین راستا هم خواستار «مقابله با ورود کودکان کار خارجی» و «برخورد قاطعانه با باندهای کودکان کار» شد.

پیش از این نیز گزارش‌هایی مبنی بر افزایش شمار کودکان کار، به ویژه پس از همه‌گیری کوویدـ۱۹ و عمیق‌شدن بحران معیشت در ایران منتشر شد اما هیچگاه آمار دقیقی از شمار کودکان کار اعلام نشده است.

محمدرضا حیدرهایی، سرپرست دفتر امور آسیب‌دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی ایران، فروردین ۱۴۰۲ از وجود ۱۲۰ هزار کودک کار در ایران خبر داده و گفته بود: ۱۴ هزار و ۵۰۰ تن از این کودکان «شناسایی شدند که حدود ۱۰ هزار و ۵۰۰ نفر از آنها از خدمات سازمان بهزیستی استفاده کردند». او ادعا کرده بود بقیه این کودکان تمایلی برای دریافت خدمات نداشتند.

در قانون کار ایران اشتغال کودکان زیر ۱۵ سال به صورت رسمی ممنوع شناخته شده است. با این وجود شمار زیادی از کودکان در کارگاه‌های کوچک و مشاغلی که «پست» نامیده می‌شوند، مانند تفکیک زباله استثمار می‌شوند.

سازمان بهزیستی و شهرداری تهران تا به حال چند مرتبه طرح «جمع‌آوری کودکان کار و خیابان» را اجرا کرده‌اند اما هیچگاه نتوانسته‌اند عوامل افزایش کودکان کار را از بین ببرند.

طرح جمع آوری کودکان کار و خیابان هم که با خشونت همراه بود با انتقاد گسترده سازمان‌های غیردولتی مدافع حقوق کودکان همراه شد. در این طرح کودکان مهاجر که بیشتر آن‌ها افغانستانی بودند، به کشورشان بازگردانده شدند.