تلاش برای خلع سلاح احزاب کردستانی − آیا حکومت اقلیم کردستان به خواست جمهوری اسلامی تن می‌دهد؟

می‌گویند هیچ چیز در ایران به قبل از قتل ژینا امینی بازنمی گردد، از جمله دشمنی جمهوری اسلامی با کردستان و احزاب کُردستانی. رژیم در همان آغاز قیام ژینا انگشت اتهام را به سمت احزاب کردستانی گرفت و چند روز بعد هم با حملات موشکی و پهپادی سپاه به مقر این احزاب در تبعید، آسمان آینده بسیاری از پناهندگان مدنی ساکن در آنجا را نیز تیره و تار کرد.

٤٤ سال پیش که "خمینی" بر مسند قدرت نشست، دو حزب اصلی کردستان یعنی کومله و دمکرات کنترل بسیاری از شهرهای کردستان را در دست گرفتند. رژیم تازه جمهوری اسلامی در عمل، حقوق ملیت‌ها را نادیده گرفت و برای استقرار پایه‌های نظامش به جغرافیای «اقلیت» ها، از جمله کردستان حمله کرد.

همین امر آغازگر نزاعی خونین بین احزاب کردستان و نیروهای رژیم شد. نزاعی که با حکم جهاد "خمینی" به یک "نسل کشی" تبدیل شد. کشتار روستای "قارنا"، دادگاه‌های چند دقیقه‌ای و اعدام‌های گروهی نمونه‌هایی از این مسئله است.

حمله چند جانبه و خونین رژیم به کردستان و پس از آن سقوط شهرها، مسئله‌ای شد که احزاب کردستانی را به آن سوی مرزها، یعنی خاک اقلیم کردستان تبعید کند، تبعیدی که تاکنون نیز ادامه دارد. اما این تبعید به معنای پایان ستیز رژیم مستقر و احزاب کردستانی نبود.

گروه‌های مختلفی از مخالفان جمهوری اسلامی در اقلیم کردستان حضور دارند، اما چهار جریان "کومله _ سازمان کردستان حزب کمونیست ایران"، "حزب کومله کردستان ایران"، "حزب دمکرات کردستان ایران" و "پاک"، در معرض بیشترین تهدید برای حمله به اردوگاه‌هایشان قرار دارند. [حزب حیات آزاد کردستان _ پژاک_ به دلیل استقرار نیروهایش در کوه‌های قندیل و در حرکت بودن آسیب کمتری از این حملات می بنید.]

در ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۲، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، پایگاه‌های این احزاب در کوی‌سنجق، آلتون کوپری و زرگویز در اقلیم کردستان را با استفاده از پهپادهای انتحاری و موشک‌های زمین به زمین بمباران کرد. همین امر باعث شد که "کومله سازمان کردستان حزب کمونیست ایران"، "مرکز همکاری احزاب کردستان" و "پژاک" در پاسخ به این حملات فراخوانی برای اعتصاب عمومی صادر کردند. در روز شنبه ۹ مهر، اعتصابات و تعطیلی بازارها در بسیاری از شهرهای کردی ایران از جمله ارومیه، اشنویه، نقده، بوکان، مهاباد، پیرانشهر، ربط، سردشت، سنندج، کامیاران، دهگلان، سقز، دیواندره، مریوان، کرمانشاه، شاهو، پاوه، اسلام‌آباد غرب، گیلان‌غرب، جوانرود، ثلاث باباجانی، روانسر، ایلام، آبدانان و دزفول گزارش شده بود.

بعد از این حملات رژیم جمهوری اسلامی اقدام به اعمال فشار بر حکومت مرکزی عراق در بغداد و حکومت اقلیم در اربیل کرد، که این احزاب خلع سلاح و اردوگاه و مقرات آنان از اقلیم کردستان جمع شود.

هرچند که حکومت مرکزی عراق صراحتا از توافق امنیتی با رژیم ایران بر سر مسئله احزاب کردستانی مستقر در اقلیم کردستان صحبت می‌کند، اما حکومت اقلیم کردستان هیچ‌گاه به صورت رسمی در رسانه‌های خود به این مسئله واکنش نشان نداده است. این در حالی است که اجرای هر طرح و توافقی در مورد احزاب کردستان در خاک اقلیم، تنها با کسب رضایت سران این حکومت امکان پذیر است.

جمال بزرگپور، عضو کمیته مرکزی کومله_سازمان کردستان حزب کمونیست ایران می‌گوید که از طرف حکومت اقلیم کردستان به سران احزاب صراحتا چیزی گفته نشده است. او در مورد احتمال خلع سلاح احزاب کردستانی هم گفت:

بزرگ‌پور اسلحه و نیروی پیشمرگ را یک نماد برای مقاومت کردستان می‌داند و در ادامه می‌گوید: «اگر چە طبق سیاستی روشن از سال ها قبل عمدتا بە دلیل فضای سیاسی حاکم بر ایران و پاگرفتن یک جنبش انقلابی علیە حاکمیت جمهوری اسلامی در ایران، فعالیت نظامی در دستور کار ما نبودە است، اما از آنجا کە نیروی پیشمرگ بە نماد مقاومت مردم کردستان در مقابل سرکوبگری های حکومت اسلامی و بە سیمای یک جنبش انقلابی برای تحقق خواسته‌ها و مطالبات مشروع و عادلانە خود تبدیل شدە است ، حفظ این نیرو کە در شرایط کنونی فعالیت سیاسی آگاهگری و روشنگری را در اولویت فعالیت خود قرار دادە است برای ما اهمیت جدی دارد».

او تاکید می‌کند:

رژیم جمهوری اسلامی همواره اردوگاه این احزاب را نظامی خوانده ولی چیزی که در این سال‌ها بسیار واضح است، عدم فعالیت نظامی این احزاب علیه رژیم جمهوری اسلامی است. برخلاف آنچه رژیم ادعا می‌کند، در سال‌های گذشته این اردوگاه‌ها مأمن افرادی بوده است که جانشان در ایران در خطر بوده و بعنوان پناهنده به آنجا پناه برده‌اند.

با وجود آنکه موضع‌گیری رسمی حکومت اقلیم در مورد مسئله احزاب کردستانی روشن نیست، اما شایعاتی مبنی بر توافقات ٦ ماهه حکومت اقلیم کردستان و حکومت مرکزی عراق با رژیم جمهوری اسلامی جهت ساخت یک کمپ در سلیمانیه و دو کمپ در اربیل برای انتقال این احزاب در رسانه‌های خبری محلی منتشر شده است.

عضو کمیته مرکزی کومله_ سازمان کردستان حزب کمونیست ایران در این باره می‌گوید: «بلە چنین سناریوهای را هم ما از رسانه‌ها شنید‌ه‌ایم»

به گفته او از سال‌ها قبل اردوگاه‌ها و مقرهای احزاب در اقلیم کردستان «عمدتا محل فعالیت‌های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی بودە است» و «بخش زیادی از ساکنان آنرا خانواده‌ها و کسانی تشکیل می‌دهند کە بە دلایل مختلف از تعقیب و اذیت و آذار دستگاه‌های امنیتی حکومت اسلامی بە ما و اقلیم کردستان پناە آورده‌اند».

بزرگ‌پور با بیان اینکه «بخشی از این افراد در محل اردوگاە برای خود امکاناتی را از جملە مدرسە کودکان، فروشگاە و کتابخانە و درمانگاە و دیگر خدمات اجتماعی را البتە با کمک ما سازمان داده‌اند و زندگی عادی خود را دنبال می‌کنند»، تاکید می‌کند: «واضح است که باتوجە بە وضعیت نابسامان منطقە و بویژە حضور گسترده تیم‌های تروریستی حکومت اسلامی در اقلیم کردستان، این افراد امنیت خود را نیز تأمین کرده‌اند.»

او می‌گوید:

در نزاع ٤٤ ساله احزاب کردستانی و جمهوری اسلامی، رژیم همچنان قصدی جدی برای به نتیجه رساندن هدفش را دارد، هدفی که در واقع پاک کردن صورت مسئله‌ای ست بنام مسئله ملیت‌ها در ایران. پیروزی دوره‌ای احتمالی رژیم در این نزاع، آینده بسیاری از پناهندگان سیاسی ساکن در این اردوگاه‌ها را با خطر جدی روبرو خواهد کرد، از آنسوی دیگر بسیاری از مردم کردستان منتظرند تا موضع‌گیری حکومت اقلیم کردستان را ببینند، حکومتی که اکنون توپ در میدان اوست و خود را در مقابل یک محک تاریخی در جنبش کردستان می‌بیند.