نامه همبستگی جمعی از مبارزان «ژن، ژیان، ئازادی» با مردم فلسطین

ما جمعی از مبارزان جنبش «ژن، ژیان، ئازادی» با نوشتن این بیانیه با مردم فلسطین و خصوصاً ساکنین غزه که از هفته‌های گذشته توسط دولت اشغالگر اسرائیل به فجیع‌ترین شکل نسل‌کشی می شوند اعلام همبستگی می‌کنیم. امروز ما عزادار خیل جان‌ها و صداهایی هستیم که طی این نسل‌کشی از دست رفته اند و می‌دانیم که هیچ کلمه و هیچ تعداد بیانیه‌ای این جان‌‌ها را بازنخواهد گرداند.

ما معتقدیم که وضعیت فعلی مستلزم اقدام‌های اضطراری برای پایان‌دادن به نسل‌کشی، آپارتاید و سرکوب نظام‌‌یافته مردم فلسطین است. مقصود ما از نوشتن این بیانیه، علاوه بر اعلام همبستگی با مردم فلسطین و مبارزه آنها برای باز‌پس‌گیری حق «زندگی»، دعوت دیگر مبارزان و متعهدان به جنبش «ژن، ژیان، ئازادی» به اتصال کنش‌ و صدای‌شان به صدای رسای «فلسطین» و حق او بر تن، زمین و سرنوشت خویش است.

۱) خطاب به هم‌رزمان فلسطینی‌مان:

ما، مبارزان جنبش ژینا، به عنوان کسانی که در جغرافیای سیاسی به نام «ایران» و زیر یوغ رژیم پدرسالار و سرکوب‌گر جمهوری اسلامی زندگی کرده‌ایم، خشونت را از بدوی‌ترین تا پیچیده‌ترین شکل آن می‌شناسیم. ما، خصوصاً آنهایی از ما که توسط جمهوری اسلامی مهر «دیگری» خورده‌‌ایم و انسانیت‌زدایی شده‌ایم، از رنج رویارویی با خشونت ساختاری آگاهی داریم. ما شما زنان، اعضای جامعه کوئیر و دیگر مبارزان فلسطینی را هم سرنوشت خود می‌دانیم و هم‌زبان‌تان می‌شویم، زبانی آگاه از خشونت و در دفاع از «زندگی» و«آزادی». 

ما معتقدیم همانقدر که نظام‌های سلطه درهم تنیده‌اند، ما نیز باید مبارزات خود را به هم پیوند دهیم. چرا که رهایی تک‌تک ما در گرو رهایی جمعی ماست. ما درس مبارزه و همبستگی در برابر این نظام‌های سلطه را از به خیابان‌آمدن همرزمان فلسطینی‌، مبارزان افغانستانی‌ تحت حکومت طالبان، و خواهران کوردمان در روژاوا آموخته‌ایم. ما نسل‌به‌نسل درس مقاومت را از هم‌رزمان فلسطینی، مقاومت و نوشته‌های‌شان آموخته‌ایم. ما از خاطر نمی‌بریم که یاران فلسطینی ما در آغازین روزهای قیام ژینا، همبستگی تمام و کمال خود را با رهایی ما و پیام «ژن ژیان ئازادی» اعلام کردند و نشان دادند که همبستگی نه یک مسیر یک طرفه و انتخابی، بلکه ابزار رهایی‌بخشی در مقابل هرشکلی از ستم است.

ما می‌دانیم که مسیر رسیدن به این رهایی جمعی، نه از طریق انتخاب بین دوگانه‌های ساختگی مانند «امپریالیسم جهانی/حکومت جمهوری اسلامی»، «حکومت استعماری اسرائیل/نیروی ارتجاعی حماس»، «یهودی‌ستیزی /همبستگی با قربانیان فلسطینی»، بلکه از طریق بر هم‌زدن این دوگانه‌ها می‌گذرد. ما سالهاست که تجربه‌ مواجهه با دوراهی انتخاب بین «بد و بدتر» را داشته‌ایم و امروز محکم‌تر از هر روز به این دوگانه‌های ساختگی و هرگونه نظام سرکوبگری بلند و رسا «نه» می‌گوییم. ما از شما آموخته‌ایم که مقاومت جمعی تنها راه ممکن کردن «زندگی» و شکستن چرخه‌های خشونت است. ما علیه نظام‌های درهم‌تنیده خشونت شانه به شانه شما می‌ایستیم، از شما و مقاومت شما درس «زندگی»، «آزادی» و «انسانیت» می‌آموزیم، همراه با شما تا فلسطینی آزاد می‌جنگیم.

۲) خطاب به هم‌رزمان «ژن، ژیان، ئازادی»:

«ژن‌ ژیان ئازادی» فریاد ما بود برای بازپس‌گیری زندگی به وسیله تن‌هایمان. فرصتی برای مبارزه نه به معنی پیوستن به امری دیکته‌شده ، بلکه فریادی از خشمی انباشته در تن‌های نزیسته و خشونت‌دیده ما، درخواستی برای زندگی به گونه‌ای که هرگز رخصت آن را نداشته‌ایم اما تخیلش را نسل‌به‌نسل تا امروز پرورانده‌ایم. ما در یک سال گذشته توانستیم صورت زمخت و چرکین مفهوم و واژه «انقلاب» را از گفتمان «انقلابی» جمهوری اسلامی بازپس بگیریم. ما «انقلاب» را از نو تعریف کردیم، و بسط دادیم. آن را به اندیشه‌های فمینیستی‌مان پیوند زدیم و از عمق صدا و بدن‌های جمعی به واژه «انقلاب» روحی دوباره دادیم: رمز ما انقلاب ژینا بود. ما با انقلاب ژینا، «زندگی» را فریاد زدیم و معنا کردیم. 

حالا، موظفیم مسیری مشابه را در جهت بازپس‌گیری مفهوم فلسطین از گفتمان جمهوری اسلامی بپیماییم. به عنوان مبارزان انقلاب ژینا، ما موظفیم مبارزه‌ی رهایی بخشی فلسطین را درگفتمان فمینیستی و ضد استعماری خود وارد کنیم. گفتن و زیستن فمینیستی با فلسطین، نه به معنای همراهی با برساخت‌های گفتمانی جمهوری اسلامی، بلکه در تامل در معنای «آزادی» و حق «زندگی» است. ما به خاطر می‌آوریم که عمر اشغال سرزمین فلسطین و مبارزه برای رهایی آن طولانی‌تر از عمر جمهوری اسلامی است. ما به خاطر می‌آوریم که فلسطین با جمهوری اسلامی آغاز و معنا نمی‌شود. ما مصممیم تا مغزهایمان را از زنگار‌های جمهوری اسلامی و نیروهای ملی‌گرا و راست افراطی، خصوصاً سلطنت‌طلبان ساکن در خارج از ایران نسبت به فلسطین رها کنیم. این گامی است در راستای برساختن همبستگی فراملی فمینیستی با هم‌رزمان و هم‌سرنوشتان‌مان در فلسطین.

ما با صدای فراملیتی فمینیستی خود بلند فریاد می‌زنیم:

تا آزادی فلسطین، تا آزادی بدن‌ها، آرزوها، و سرنوشت‌های‌مان،
تا ژن، ژیان، ئازادی!