صدای مقاومت «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» از قزل‌حصار تا دابلین

صدای مقاومت «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» از قزل‌حصار به پلتفرم فرانت لاین دیفندرز در دابلین منعکس شد. در این پلتفرم، که مدافعان حقوق بشر از نقاط مختلف دنیا حضور داشتند، صدای این کارزار همراه با تصاویری از اعدام‌شدگان توسط ماشین مرگ جمهوری اسلامی به گوش جهانیان رسید. این کارزار نه تنها یک کمپین علیه مجازات مرگ است، بلکه جنبشی ریشه‌ای و رادیکال به شمار می‌آید که در برابر سیستمی می‌ایستد که زندگی را خفه و ماشین سرکوب و اعدام را تقویت می‌کند.

زندانیان در کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» با صدایی رسا و جسور، ۳۹ هفته متوالی علیه حکومت سرکوبگر قیام کرده و نشان داده‌اند که مقاومت در برابر اعدام نه‌تنها ممکن، بلکه مسری است. از ده فعال زندانی سیاسی که این حرکت را آغاز کردند، اکنون زندانیان ۲۳ زندان مختلف در سراسر کشور به این مبارزه پیوسته‌اند. این کارزار اراده‌ی مقاومت در برابر جنایات دولتی را نمایان می‌سازد و بر ضرورت عدم سکوت در برابر سرکوب سیستماتیکی که رژیم به‌عنوان ابزاری برای سلطه و ایجاد ترس به‌کار می‌گیرد، تأکید می‌کند.

در «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، هر اعدام به ندای خشم تبدیل می‌شود و هر قربانی به حافظه‌ای زنده از مبارزه. این جنبش صدای جان‌باختگان و سرکوب‌شدگان است؛ فریادی از دل طبقات و گروه‌های به‌حاشیه‌رانده، از ملیت‌های ستمدیده و اقلیت‌های مذهبی تا زنان و فرودستان. این کارزار در هر گام صدای مقاومت مردمان ستمدیده را تقویت کرده و آنها را به مبارزه فرا می‌خواند. با هر اعدام، خشم به شعله‌ای از مبارزه بدل می‌شود و حافظه‌ی زخم‌های تاریخی به نیرویی علیه ماشین کشتار تبدیل می‌گردد.

این کارزار نمادی از مقاومتی ریشه‌دار است؛ جایی که مبارزان درون دیوارهای سیمانی زندان با شجاعت و ثابت‌قدم، صدای تمامی کسانی شده‌اند که قربانی این سیستم وحشیانه‌ی اعدام شده‌اند. هیچ انسان مترقی نمی‌تواند در مقابل این خشونت‌ها سکوت کند، زیرا سکوت در برابر این بیدادگری‌ها به معنای پذیرش و تأیید ظلم است. همبستگی، قدرتمندترین سلاح ما در برابر این خشونت‌هاست و اتحاد با کسانی که به‌طور شجاعانه در برابر این سیستم مرگ ایستاده‌اند، نه تنها ضروری، بلکه حیاتی است.

ایستادگی کسانی از جمله وریشه مرادی، پخشان عزیزی و دیگر زنان زندانی در برابر این بیدادگری، تحسین‌برانگیز، ‌و نیز نمادی از قدرت و عزم راسخ جنبش زنان است. این مقاومت، گواهی بر اراده‌ای شکست‌ناپذیر است که در برابر سرکوب سیستماتیک و ظلم‌های گسترده‌‌ی رژیم‌‌های تمامیت‌خواه شکل گرفته است. زنان، فعالان صنفی، دادخواهان و زندانیان سیاسی، در داخل و خارج از زندان، با شجاعت و ایستادگی در برابر این سرکوب‌ها، به وضوح نشان داده‌اند که تسلیم شدن در برابر رژیم‌های سرکوبگر به هیچ‌وجه گزینه‌ای قابل قبول نیست.

ما نه تنها برای نجات جان‌ها، بلکه برای ساختن آینده‌ای متکی بر آزادی، عدالت و برابری باید متحدانه به پیش برویم، چرا که «مردمی که متحدند، هرگز شکست نمی‌خورند.»

مطلب در تریبون زمانه