آمار تکان‌دهنده از مرگ کارگران بر اثر حوادث کار: هر ماه ۲۰۰ نفر
نرخ حوادث کار و مرگ کارگران ناشی از آن مدام رو به افزایش است. وضعیت ایمنی کار در ایران بحرانی است. دولت، کارفرمایان، نهادهای نظارتی و شرکت‌های بیمه مسئول جان کارگران هستند.
بخش کارگری
حوادث کار ـ عکس از وبسایت «حامیان سلامت و ایمنی نیروی کار»
براساس گزارش سازمان پزشکی قانونی ایران، در شش‌ماهه نخست سال ۱۴۰۳، یک‌هزار و ۷۷ کارگر بر اثر حوادث کار جان خود را از دست داده‌اند.
بدین ترتیب در این بازه زمانی حدود ۲۰۰ کارگر در هر ماه و حدود ۵۰ کارگر در هر هفته بر اثر حادثه کار و بی‌توجهی کارفرمایان و مسئولان جان باخته‌اند.
از این تعداد، یک‌هزار و ۶۶ نفر مرد و ۱۱ نفر زن بودند. استان‌های تهران با ۲۱۷، اصفهان با ۸۱ و مازندران با ۷۰ مورد مرگ، بیشترین آمار مرگ‌های حوادث کار را از فروردین تا شهریور ۱۴۰۳ داشتند.
بیشترین علت فوت در حوادث کار نیز با ۴۹۸ مورد «سقوط از بلندی» بوده است. پس از آن «اصابت جسم سخت» با ۲۴۶ مورد مرگ، «برق‌گرفتگی» با ۱۵۵، «سوختگی» با ۶۵ و «کمبود اکسیژن» با ۳۵ مورد در رتبه‌های بعدی عوامل مرگ بر اثر حوادث کار قرار دارند. علت مرگ ۷۸ کارگر نیز در این گزارش ذکر نشده است.
با مقایسه آمار سال‌های گذشته، میزان مرگ‌ومیر کارگران بر اثر حوادث کار در شش ماهه نخست سال ۱۴۰۳ به‌شدت افزایش داشته است. بر اساس آمار سازمان پزشکی قانونی، آمار مرگ کارگران بر اثر حوادث کار نسبت به بازه زمانی مشابه در سال گذشته (۹۳۱ نفر) ۱۵,۷ افزایش را نشان می‌دهد.
براساس داده‌های مرکز آمار، شمار مرگ‌ومیر ناشی از حوادث کار در ایران در سال‌های اخیر همواره افزایش داشته است. از سال ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۲، این آمار از یک‌هزار و ۶۲۵ نفر به دو هزار و ۱۱۵ نفر رسیده که نشان‌دهنده افزایش ۳۰ درصدی است.
در سال ۱۳۹۸ شمار مرگ‌ومیر ناشی از حوادث کار یک‌هزار و ۶۵۵ نفر بود، سال ۱۳۹۹ این آمار به یک‌هزار و ۷۵۵ نفر رسید، سال ۱۴۰۰ به یک‌هزار و ۸۱۷ نفر، سال ۱۴۰۱ به یک‌هزار و ۹۰۰ نفر و سال ۱۴۰۲ با افزایش بی‌سابقه به دو هزار و ۱۱۵ نفر رسید.
علی ضیایی، رئیس گروه بررسی صحنه جرم سازمان پزشکی قانونی پیش از این گفته بود که شمار کارگرانی که در سال ۱۴۰۲ جان خود را در حوادث کاری از دست دادند نسبت به سال ۱۴۰۱، ۱۱,۳ درصد افزایش داشته است. آمار مصدومان حوادث کار نیز نسبت به سال ۱۴۰۱، پنج درصد افزایش داشت. در سال ۱۴۰۲، ۲۷ هزار و ۳۷۷ مصدوم حوادث کاری به مراکز پزشکی قانونی مراجعه کرده بودند.
در ایران به‌طور معمول آمار وزارت کار در مورد مرگ‌ومیر ناشی از حوادث کار کمتر از آمار سازمان پزشکی قانونی است. این نشان می‌دهد که بخش بزرگی از حوادث کاری مرگبار در کارگاه‌های خارج از شمول قانون کار و تأمین اجتماعی رخ می‌دهد.
حسین مشیری تبریزی، مدیرکل امور بین‌الملل سازمان تأمین اجتماعی اسفندماه گذشته در یک کارگاه آموزشی درباره حوادث کار گفته بود که در این حوادث «روزانه دو تا سه نفر جان خود را از دست می‌دهند و از این جهت هر کارگاه تقریباً شبیه به میدان جنگ است».
به‌گفته مشیری تبریزی، «درصد زیادی از این افراد، نیروی جوان هستند که دچار حادثه می‌شوند. ۴۵ درصد از حادثه دیدگان متأهل هستند که تبدیل به از کار افتاده کلی یا جزئی می‌شوند و یا فوت می‌کنند».
بهمن‌ماه گذشته، محمدرضا لریجانی، بازرس بازنشسته بهداشت حرفه‌ای و فعال صنفی تخصصی حوزه بهداشت حرفه‌ای و ایمنی کار به خبرگزاری کار ایران (ایلنا) گفته بود:
آمار دقیقی از حوادث ناشی از کار و به‌خصوص بیماری‌های ناشی از کار نداریم. وزارت کار مسئول اصلیِ حذف ایمنی کارگران است که متأسفانه توجهی به این موضوع ندارد. (...) من می‌توانم با قاطعیت بگویم که وزارت کار اهمیتی برای این مسائل قائل نیست. شما به تعداد کارگاه‌ها و کارگران کشور توجه کنید و همچنین تعداد بازرسان کار که وظیفه نظارت بر اجرای اصول ایمنی را دارند. نسبت تعداد کارگاه‌ها به تعداد بازرسان بسیار زیاد است و این تعداد بازرس برای بازرسی اصلاً کافی نیست. این واقعیت نشان می‌دهد که هیچ باوری در سطوح مختلف مسئولان وجود ندارد، از ریاست جمهوری تا دیگر سطوح. هر بار که ما موضوعی را مطرح می‌کنیم، نمی‌دانیم چه نتیجه‌ای خواهد داشت.
وحید فرحبخش، عضو هیئت مدیره کانون سراسری انجمن‌های ایمنی و بهداشت کار هم دی‌ماه گذشته با انتقاد از کمبود نظارت بر ایمنی در شرکت‌های بیمه، گفته بود:
شرکت‌های بیمه‌گر معمولاً به وضعیت ایمنی شرکت‌ها توجهی ندارند و تنها به‌دنبال کاهش هزینه‌های خود هستند. این موضوع می‌تواند به بروز حوادث ناگوار منجر شود.
رعایت نکردن اصول ایمنی از سوی کارفرمایان، نبودن ناظران وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و نداشتن لباس کار ایمن و استاندارد کارگران و فقدان آموزش برای کارگران از مهمترین عوامل حوادث کاری مرگبار هستند. ایران از ناامن‌ترین کشورها برای کارگران است. ایمنی کار در ایران در سطح بسیار پایینی قرار دارد و کارگران همواره در معرض خطر مرگ و مصدومیت قرار دارند.
نظرها
نظری وجود ندارد.