بحران اقلیمی: علی‌رغم کرونا، سطح دی‌اکسید کربن در جو بار دیگر رکورد زد

سازمان هواشناسی ملل متحد اعلام کرد که علی‌رغم همه‌گیری ویروس جدید کرونا و قرنطینه‌های مرتبط با آن، سطح گازهای گلخانه‌ای در جو زمین بار دیگر رکورد زده است.

به گزارش سازمان هواشناسی ملل متحد، متوسط میزان گاز دی‌اکسیدکربن به عنوان مهم‌ترین گاز گلخانه‌ای در ایستگاه مائونا لوآ در هاوایی در ماه سپتامبر سال جاری به ۴۱۱,۳ ppm (بخش در میلیون) رسید. دی‌اکسیدکربن در این ایستگاه در سپتامبر ۲۰۱۹ برابر با ۴۰۸,۵ ppm بود.

افزایش مشابهی نیز در ایستگاه کیپ گریم در تاسمانی استرالیا مشاهده شد و میزان دی‌اکسیدکربن از ۴۰۸,۶ ppm در ۲۰۱۹ به ۴۱۰,۸ ppm در ۲۰۲۰ رسید.

تخمین زده شده است که میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای در ۲۰۲۰ به خاطر قرنطینه ناشی از همه‌گیری کووید‌ـ‌۱۹ و کاهش مسافرت‌ها بین ۴,۲ درصد تا ۷,۵ درصد کاهش می‌یابد. اما سازمان هواشناسی ملل متحد در گزارش‌اش هشدار داده که این میزان تنها یک «وقفه ناچیز» در روند ادامه‌دار انباشت گازهای گلخانه‌ای در جو به دلیل فعالیت انسانی است.

در ۲۰۱۹، رشد انتشار گازهای گلخانه‌ای قابل توجه بود و نرخ افزایش از متوسط نرخ افزایش یک دهه گذشته هم بیشتر شد.

بنا به داده‌ها، اقدام‌هایی که دولت‌های مختلف برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای انجام داده اند، ابداً کافی نیست.

اثرهای گرمایش جهانی زمین بر اثر انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از فعالیت انسانی،‌ روز‌به‌روز آشکارتر می‌شود. سال جاری یکی از گرم‌ترین سال‌ها از زمان ثبت درجه حرارت است و سپتامبر سال جاری به گرم‌ترین سپتامبر تاریخ از زمان ثبت رکورد بدل شد.

به طور کلی دمای هوا در سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ حدود ۱,۱ درجه سانتیگراد بالاتر از متوسط دمای ثبت‌شده در دوره پیشاصنعتی بود و این نشان می‌دهد که تا چه حد جهان در حال نزدیک شدن به حد گرمایش ۱,۵ درجه سانتیگرادی است که به گفته دانشمندان، سبب تأثیرات شگرفی خواهد شد.

به گزارش سازمان ملل  بی‌توجهی دولت‌ها به اقلیم باعث شده است که حتی در صورت عمل تمام کشورها به تعهدات برآمده از توافق اقلیمی پاریس باز هم متوسط درجه حرارت زمین نسبت به دوران پیشاصنعتی بین ۳,۴ تا ۳,۹ سلسیوس افزایش یابد و تأثیرات ویرانگر تغییرات اقلیمی را به همراه آورد.

دانشمندان می‌گویند برای اینکه پایبندی به حد گرمایش ۱,۵ درجه‌ای اساساً ممکن باشد، میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای در سطح جهانی باید تا ۲۰۳۰ به نصف میزان فعلی کاهش یابد. اما هنوز دولت‌ها دست به اقدام‌های جدی برای داشتن چنین هدفی در دورنمای این دهه نزده‌اند.

در همین زمینه: