گردن‌کشی و سربلندی

نظرها

• مرادی

  ۱۹ خرداد ۱۴۰۰، ۲۳:۰۹

  تمسک به کتاب الهی (مرجعی حقیقی بالاتر از سیستم مادی) موجد بالاترین عزت است... در مقابل کسانیکه در لباس مقدس نما بدون تایید کتاب الهی مقاماتی را مقدس ساخته اند و ما را به اطاعت از آنها میخوانند ما را تحقیر میکنند در پست ترین حد از تحقیر...اطاعت از خودشان را بر ما تحمیل میکنند چرا که توهم جانشینی خود پس از مرگ آن مقدس شده ها را با تبلیغات گسترده و با طبل و نقاره رواج داده اند... بیجهت نیست جمع آوری قرآن را (در آشکار و نهان) معتبر نمی دانند و فهم آنرا در انحصار مقدس نمایان خود پنداشته دانسته و روایات منقول از آنها را بالاتر از کتاب الهی جا میزنند... اطاعت از هر فرد تا مادامی که دلیلی مستقیم از جانب خدا نداشته باشیم شرک محض است و عذاب دو جهان را دارد... معجزات پیامبران بزرگ برای تایید آن بوده است که ایشان از جانب خداوند پیام و رهنمود دارند و مبلغ نظرات شخصی خویش نیستند.... معجزه آخرین پیامبر خود همین کتاب است که در ضمن رهنمودهای لازم را نیز بیان میکند....کتابی که با خوانش متصل در این چیدمان فعلی خود نظم و نسقی نشان میدهد در حدی بالاتر از معجزات قبلی پیامبران... تنها با معجزه الهی میتوان با عزت نفس به مقابله پیروزمند با کسانی پرداخت که ادعای مقدس نما دارند.... خوانش متصل کتاب الهی منجر میشود به اتصال و ارتباط و تواضع و شورای بین انسانها و نه جدا شدن و حکمرانی افراد متکبر بر دیگران...

• شهروند

  ۱۹ خرداد ۱۴۰۰، ۲۳:۳۲

  ما تحقیر را پذیرفتیم وقتی که بر سر زنان روسری کردند و عربده کشیدند یا روسری یا تو سری. ما تحقیر را پذیرفتیم وقتی شراب را منع کردند و هر کس را که این منع را زیر پا گذاشته بود به شلاق بستند. ما تحقیر را پذیرفتیم وقتی در خفا برای عزیزانی که نا جوانمردانه اعدام شدند اشک ریختیم. ما حقارت را در خود نهادینه کردیم وقتی پذیرفتیم ملتی صغیر هستیم و احتیاج به قیمی داریم با اختیارات مطلق تا سرپرستی ما را به عهده بگیرد. حالا با سنگینی این حقارت چگونه میتوانیم سر افراز شویم. عزت نفس در احترام به ازادی بروز پیدا میکند، چهل سال است مخالفان این نظام جهنمی در خارج از کشور رجز می خوانند ولی هنوز نمی توانند دور هم بنشینند تا خرد جمعی را به کار بگیرند و چاره ای بیابند. عزت نفس آنجا خود را نشان میدهد که به دگر اندیشان احترا بگذاریم و برای آنها حق حیات قائل باشیم. می توان دوباره چریک شد ، سرکشی کرد تا حد اقل خود را از این منجلاب نجات داد، بی انکه مشکلی از جامعه حل شود. می توان صوفی شد و در کنج خانقاه پناه گرفت تا از آلوده شدن به این دنیای حقیر در امان ماند و خود را به رستگاری رساند و یا شاید بهترین راه این باشد که همچون «آنتوان روکانتن» همه چیز را قی کرد.

• بهزاد

  ۲۱ خرداد ۱۴۰۰، ۸:۰۵

  درسته، باید این انتخابات دروغین رو تحریم کرد.

• لطیف

  ۲۱ خرداد ۱۴۰۰، ۲۰:۳۵

  تجدید قوای خواری طلبان با گارد تحریم کمدی تراژدی رای دادن. من نمی دانم چه اتفاقی در سپهر سیاسی کشور رخ داده است که اندیشمندی مثل نیکفر دارد از گردن‌کشی و سربلندی و داشتن عزّتِ نفس سخن می گوید. آنچه میدانم این است که اساسا کلیت بحث گردن‌کشی و سربلندی و داشتن عزّتِ نفس، محلی از اعراب ندارد،چرا که شالوده بحثش بر ذهنیات استوار است و با واقعیت عینی جامعه همخوانی ندارد. حوصله کنید،عرض می کنم چرا. آقای نیکفر می گوید:«شرکت نکردن در رأی‌گیری موضع درستی است.منتقدان می‌گویند نباید به انتخابات پشت کرد.اما همین که این مراسم را با نام درست آن بخوانیم – رأی‌گیری، نه انتخابات – دیگر این بحث از موضوعیت می‌افتد که آیا تحریم انتخابات درست است یا نه.بنابر این سخن منتقدان،نامربوط به موضوع پیش رو است.نکته این است که می‌خواهند برای منتخبان خودشان رأی بگیرند. و ما نباید به این تحقیر تن دهیم.» سوالاتی در همین ابتدای امر در ذهن من نوعی جولان میدهد که آقای نیکفر باید پاسخ بدهد. ١-بر چه اساسی شرکت نکردن در رأی‌گیری موضع درستی است. ٢-این منتقدان چه کسانی هستند و متر و معیار نامربوط بودن بحث شان چیست‌؟ ٣-مگر در طول و عرض ۴دهه ای که با قتل و غارت و تجاوز سیستماتیک گذشته است،برای منتخبان شما رأی می گرفتند که اینبار می‌خواهند برای منتخبان خودشان رأی بگیرند. ٤-مگر عملکرد امسال شورای نگهبان نظام قاتلین،با عملکرد سالهای گذشته اش چه تفاوت عمده ای دارد،مگر اکبر کوسه با تصمیم دیکتاتور و رای شورای نگهبان،نشد سردار چاپندگی؟ مگر فریبا خواری طلب با تصمیم دیکتاتور و رای شورای نگهبان،نشد تدارکاتچی؟مگر مموتی با تصمیم دیکتاتور و رای شورای نگهبان،نشد هاله نور؟مگر حقوقدان نظام با تصمیم دیکتاتور و رای شورای نگهبان،نشد سرهنگ نظام؟مگر بجز این است که در ٣٢ سال گذشته،دیکتاتور بنا به ضرورت «حفظ نظام»امر کرد که شورای نگهبانش این را بکند و آن را نکند؛پس چرا حالا که قرعه کار بنام دیگری زده است،شما از گردن‌کشی و سربلندی و داشتن عزّتِ نفس و تن ندادن به تحقیر سخن می گوئید؟ من نمی دانم شما از کدام عزّتِ نفس حرف می زنید، عزّتِ نفسی اگر وجود داشت که وحوش درنده و آدمخوار در سال ٩٦ با بی شرفی تمام از وجود طبقه ٤ درصدی غارتگر و طبقه ٩٦ درصدی غارت شده حرف نمی زدند، عزّتِ نفسی اگر وجود داشت که خواری طلبان و حامیان وضع موجو‌د به رئیس دولت امنیتی چک سفید تا ١٤٠٠ و شعار سوهانی مچکریم نمی دادند و بنزین ٣هزار تومنی و دلار ٣٣ تومنی نمی خریدند و هشتگ عوضش امنیت داریم نمی زدند،عزّتِ نفسی اگر وجود داشت که وحوش درنده و آدمخوار بعد از ٤ دهه قتل و غارت و تجاوز اقرار نمی کردند که ٦٧ میلیون غارت شده نان نسیه می خورند و قادر به خرید برنج نیستند؛پس این چه مزاح جابجایی است که می کنید‌ آقای نیکفر؛از همه اینها که بگذریم،با کدام ابزار و مکانیزمی باید عزّتِ نفس داشت و تن به تحقیر نداد و گردن‌کشی و سربلندی کرد. رای دادن و ندادن،تن دادن به تحقیر نیست،تحقیر اینست که دستاورد ٢٠ سال تعامل و تساهل و تسامح و پرسشگری و افشاگری و تحمل فشار از پائین و چانه زنی از بالایت بشود رای ٢٤ میلیونی برای امنیتی ترین عنصر نظام قاتلین و بشکن بزنی که آخ جون پور محمدی شده وزیر دولت تدبیر و امید و ربیعی سخنگویش،تحقیر اینست که سر لیست امیدت دُری نجف آبادی و ریشهری باشد و بر علیه رئیسی شعار بدهی که مشهد و پس می گیریم و نهایتا از دماوند و کوچه اختر به سگ زردی که برادر شغال است رای بدهی و برای دیکتاتور نامه ٣٧ صفحه ای بنویسی. پ.ن. در پاراگراف آخر سیاست عزّتِ نفس،این جمله«هیچ رهایی‌ای تصورشدنی است،» غلط است،چرا که باید بجای «است، نیست» نوشته شود. این یادداشت اگر از سوی شورای نگهبان سایت زمانه تائید شد؛نکاتی را درباره ولایت شکنی خواهم نوشت. با درود و بدرود.

• رحمت کیومرث پور

  ۲۲ خرداد ۱۴۰۰، ۹:۵۰

  جناب آقای دکتر نیکفر بزرگوار که من هم همواره به شما ارادت داشته و دارم: مطلب شما و خطابه شما برای ایراد در یک سالن که در آن دانشجویان جامعه شناسی و فلسفه نشسته م مستمع شما باشند مطلب خوبی است. اما شما دارید برای مخاطبی می نویسید که روشنفکر آن از میرزا آغاسی نوکرتر و چاکرتر و عامی آن هم مثل سرپاس احمدی و شش انگشتی دست به هر جنایتی می زند. از کدام عزت نفس می گوئید که حتی از نزدیکترین رفقای سابق شما برای دیدار با پمپئو به ده واسطه متوسل می شدند. جناب نیکفر بزرگوار :ما هنوز در شرایط عقب نشینی هستیم اینکه وضعمان از اینی که هست بدتر نشود خیلی مهم است. مدیریت نامدیری مثل رئیسی در بزنگاه مهمتر از کشور ملت را تباهتر می کند. سی سال پیش کردستان مرکز سکولاریزم عرفی ایران بود الان مرکز بنیادگرائی سلفی ایران است. از کدام عزت نفس می گوئید. مشکل مردم آب و نان دارو و درمان است. رای ندادن برنامه ریزی خود حاکمان ایران است.. آنها همه درها را می بندند که جمهوریت ولو نامش را هم ننگین جلوه دهند. شما تصور می کنی این مردم بدون چهارسال فعالیت ملموس وغیر ملموس بیت خامنه ای و اطلاعات سپاه امروز به این راحتی خانه نشین می شدند.

• اصغر

  ۳۱ خرداد ۱۴۰۰، ۴:۱۳

  هیچ تفاوتی بین رای دادن و رای ندادن نیست آنهم در ایران برای مثال اگر در افغانستان رای بگیرند که طالبان آدم نکشد آیا طالبان دیگر جنایت نمیکند؟یا 39سال دیگر طول میکشد که طالبان از شرافت انسانی بهره ببرد؟اگر غیر مستقیم اقدام شود مثل تحریم صنایع ما ضرر میکنیم بودجه ی حکومت از راههای دیگر تامین میشود یا با مالیات بیشتر اگر من اسم واقعی خودمو بگم بسیج و سپاه در سایت های شما ول نمیچرخند که من را پیدا کنند؟مردم به کمک نیاز دارند و ما میدانیم هر کشوری مشکلات خودش را دارد ولی مردم دنیا بودند که آلمانی ها را از شر نازی ها نجات دادند و الان آلمان قدرتمندتر از گذشته است ما جوانان فقط تلاش میکنیم اونهایی که مثل من کاری انجام میدهند صبح تا شب کار میکنند اگر بازار خراب نباشه چند ملیونی هرماه پول میگیرند و اونهایی که راه راست را میروند درس میخوانند آخرش کارمند دولت با حقوق پایین مجبور هستند برای وام و خانه و خوب بودن ازدواج کنند اگر دنیا بخواهد با هم میتوانند ما را نجات دهند افرادی که اعتنایی نمیکنند که طالبان یا القاعده چه میگویند و مثل ترامپ میخ میکوبند میتوانند با هم یک کشور خوب از ایران بسازند